Wybitny pisarz radziecki Aleksiej Nowikow-Priboj żył w latach 1877-1944. Przez siedem lat, od 1899 do 1906 roku, służył w rosyjskiej marynarce wojennej. W czasie wojny rosyjsko-japońskiej dostał się do niewoli, a po powrocie do kraju w 1905 roku wziął czynny udział w ruchu rewolucyjnym. Prześladowany przez władze carskie, musiał wkrótce wyemigrować. Na obczyźnie pływał jako marynarz na statkach handlowych różnych krajów. Do Rosji wrócił w 1913 roku. W latach dwudziestych był członkiem grupy literackiej „Kuźnica”.

W twórczości A. Nowikowa-Priboja dominuje tematyka marynistyczna, choć nie brak w niej też utworów poświęconych wsi rosyjskiej i wojnie domowej. Największym jego osiągnięciem jest jednak powieść dokumentalna pt. „Cuszima” napisana w latach 1932-1935, uzupełniona w roku 1941. Opierając się na osobistych przeżyciach, autor wskrzesił w swej książce obraz tragicznej klęski carskiej floty, dramatu wojny rosyjsko-japońskiej i rewolucji 1905 roku, wydarzeń, które zapoczątkowały przełom nie tylko w dziejach Rosji, lecz wywarły również wpływ na losy świata.