A mi się podobało. Serio. Jest tylko jedno kryterium, by książka mnie kupiła - realistycznie wykreowane charaktery bohaterów i budowanie przez nich relacji. Czy tutaj to dostałam? Jak najbardziej, nawet więcej niż się spodziewałam.
Wiele osób zarzuca tej pozycji brak akcji, interesujących intryg czy plot twistów. I o ile zgodzę się, że fajerwerków nie było, tak absolutnie nie nazwałabym fabuły nudną. Bo mimo, że niewiele dzieje się na zewnątrz, to wewnątrz wręcz przeciwnie. To historia, która składa się głównie z emocji, w większości tych negatywnych. Bo jak ma wyglądać życie księcia, który na każdym kroku ośmieszany jest przez aktualnego władcę państwa? Który nie może być sobą, ma robić wszystko zgodnie z zasadami, a nawet jeśli to robi - dalej coś jest nie tak. Który wcale nie chce zostać królem, nie został do tego odpowiednio przygotowany, a państwo, mimo pozorów, popada w ruinę.
Nie brakuje jednak tej książce także tego, co pozytywne, a jednak boleśnie realne. Nie ma cukierkowej, łatwej przyjaźni a tym bardziej miłości. Nie ma idealnego zakończenia, w którym wszyscy żyją spokojnie i szczęśliwie. Jest za to poznawanie drugiej osoby, odnajdywanie siebie nie tylko w tej relacji, ale ogółem. Są trudności, niedopowiedzenia, wątpliwości. Jest szczerość, oddanie i zaufanie. Ale jest też gorzka prawda o ukrywaniu prawdziwego siebie w obawie przed konsekwencjami.
Narracja faktycznie jest nietypowa, bo skupiona na jednym z bohaterów, a jednocześnie trzecioosobowa. Przez kilka pierwszych stron miałam trudności, ale później bez problemu się odnalazłam. Odnalazłam tak bardzo, że przy pierwszym posiedzeniu przeczytałam prawie 300 stron. Mimo że w większości przypadków czytam spore fragmenty na raz, to raczej nie aż takie. Ale właśnie - nie potrzebuję niesamowitej akcji (chociaż oczywiście jest mile widziana) by wciągnąć się w historię. Jednak autorka tak płynnie przechodziła między postaciami i wydarzeniami, że popłynęłam razem z nią. Nie odczułam żadnych braków rozwinięć bohaterów, nagłych skoków czy spadku klimatu. Wręcz przeciwnie.
Uważam, że autorka bardzo dobrze sobie poradziła, tym bardziej, że jest to debiut. Mamy charakternych bohaterów, których nie da się nie lubić, świetne dialogi, uroczy, z wyczuciem i bez pośpiechu poprowadzony romans oraz fabułę, która jest naprawdę porządna i nienaciągana.
Jeśli tak jak ja szukacie w książce emocji i uczuć, to dobrze trafiliście. Jeśli do zadowolenia potrzebujecie wartkiej fabuły - raczej nie tędy droga.

A mi się podobało. Serio. Jest tylko jedno kryterium, by książka mnie kupiła - realistycznie wykreowane charaktery bohaterów i budowanie przez nich relacji. Czy tutaj to dostałam? Jak najbardziej, nawet więcej niż się spodziewałam.
Wiele osób zarzuca tej pozycji brak akcji, interesujących intryg czy plot twistów. I o ile zgodzę się, że fajerwerków nie było, tak absolutnie...

Trudno mi powiedzieć co w tej książce sprawiało mi problem. Ogółem fabuła oraz styl pisarski były bez zarzutu jednak z trudem brnęłam przez następne strony. Polubiłam obydwu bohaterów oraz atmosferę, jaka towarzyszyła im, coś jednak powstrzymywało mnie przed głębszym zatraceniem się w książce.

Trudno mi powiedzieć co w tej książce sprawiało mi problem. Ogółem fabuła oraz styl pisarski były bez zarzutu jednak z trudem brnęłam przez następne strony. Polubiłam obydwu bohaterów oraz atmosferę, jaka towarzyszyła im, coś jednak powstrzymywało mnie przed głębszym zatraceniem się w książce.

Książka bardzo mi się podobała. Główni bohaterowie zostali dobrze wykreowani - Są tacy naturalni. Jednak mam małe ale - Zakończenie choć dla mnie dobra, to brakowało ,,czegoś". Do tego kilka wątków mogłoby być bardziej rozwiniętych. Dla mnie dobrym pomysłem byłby 2 tom, gdzie wątki te mogłyby być rozwinięte. Ale i bez tego oceniam książkę na 8/10

Książka bardzo mi się podobała. Główni bohaterowie zostali dobrze wykreowani - Są tacy naturalni. Jednak mam małe ale - Zakończenie choć dla mnie dobra, to brakowało ,,czegoś". Do tego kilka wątków mogłoby być bardziej rozwiniętych. Dla mnie dobrym pomysłem byłby 2 tom, gdzie wątki te mogłyby być rozwinięte. Ale i bez tego oceniam książkę na 8/10

Jest tu kilka wątków, które nie mają sensu, chyba że pojawi się drugi tom. Te intrygi królewskie pozostawiają trochę do życzenia, ale sam Hal został bardzo dobrze wykreowany.

Jest tu kilka wątków, które nie mają sensu, chyba że pojawi się drugi tom. Te intrygi królewskie pozostawiają trochę do życzenia, ale sam Hal został bardzo dobrze wykreowany.

Hal to następca tronu Jogluarii, państwa rozpadającego się od wewnątrz przez korupcję i błędne decyzje swojego monarchy oraz zagrożonego przez ataki piratów. Chłopaka martwi taki stan rzeczy, jednak niewiele może zrobić - jego ojciec, król Albert, nie tylko nie stara się ratować kraju, ale też odsuwa od rządów osoby mogące przyczynić się do polepszenia sytuacji. Za największego wroga uznaje księcia i robi wszystko, by poddani również go znienawidzili. Hal się z tym godzi, nie ucinając plotek na swój temat i prowadząc bujne życie nocne, potwierdzając swoją złą reputację. Trwa w tym błędnym kole, dopóki konflikt z ojcem nie przybiera na sile, a na jaw nie wychodzą skrywane przez lata tajemnice. Ponadto na zamku pojawia się ktoś, kto budzi w księciu nieznane mu dotąd uczucia. Rozpoczyna się gra o władzę, o przyszłość i własne szczęście.

"Książę i kat" już od jakiegoś czasu znajdował się na mojej liście książek do przeczytania. Po lekturze mam bardzo mieszane uczucia i przyznam szczerze, że spodziewałam się czegoś lepszego. Oczekiwałam epickiej intrygi z romansem w tle, tymczasem intryga zdecydowanie nie jest mocną stroną tej książki. Król Albert to postać z gatunku tak złych, że aż karykaturalnych, wydarzenia rozgrywane są bardzo chaotycznie, często jedne nie wynikają z drugich. Na kartach książki znajdziemy sporo zwrotów akcji, ale raczej takich z gatunku "deus ex machina", które wydają się po prostu łatać luki fabularne. Szkoda też, że czytelnik nie wie prawie nic o miejscu, w którym toczy się akcja.

Podobała mi się natomiast relacja między postaciami i budowane między nimi uczucie. Jego rozwój możemy śledzić z dwóch perspektyw, co pozwala na lepsze zbadanie charakterów i motywacji naszych bohaterów. Moim zdaniem wątek romantyczny odegrał w tej książce pierwsze skrzypce i to on sprawiał, że dobrze się ją czytało. Jeśli jednak zależy Wam na fantastyce z bardziej rozbudowanym światem przedstawionym i trzymającą w napięciu intrygą, to niestety "Książę i kat" może nie spełnić Waszych oczekiwań.

Hal to następca tronu Jogluarii, państwa rozpadającego się od wewnątrz przez korupcję i błędne decyzje swojego monarchy oraz zagrożonego przez ataki piratów. Chłopaka martwi taki stan rzeczy, jednak niewiele może zrobić - jego ojciec, król Albert, nie tylko nie stara się ratować kraju, ale też odsuwa od rządów osoby mogące przyczynić się do polepszenia sytuacji. Za...

Wkręciłam się dopiero po 50 stronie i to na dobre. A relacja między bohaterami została tak cudownie i naturalnie przeprowadzona, że tylko to czytałam z uśmiechem na twarzy. Jak miło jest w końcu przeczytać o miłości młodych ludzi, którzy nie zachowują się jak buzujące hormony myślące tylko częściami intymnymi. W ogóle bardzo się cieszę, że autorka rozwinęła kwestię co dalej z królestwem i zostawiła lekko niedopowiedzenia, bo nawet bohaterowie tego nie wiedzą (ale skoro pisano to narratorem 3 osobowym to można było zrobić wtrącenia, ale przymykam na to oko bo można to wytłumaczyć jakkolwiek). W ogóle czy nie lepiej byłoby, gdyby narrator był 1- osobowy skoro i tak przeskakuje z jednej perspektywy na drugą? Ale jak kto woli bo ja jestem zwolennikiem 1-osobowej narracji. Bardzo mi się podoba opis fabuły z tyłu książki. Nie zdradza nic potrzebnego, dzięki czemu mogę choć przez parę pierwszych stron zgadywać kto będzie obiektem westchnień dla Hala, a do tego po prostu w trakcie czytania ciągle stało widno o jakiego kata chodzi
Ps. Powinnam pozwać autorkę o próbę zabójstwa, bo pisała tak, że czułam napięcie między bohaterami i ich stres. I normalnie zawał serca murowany XD

Wkręciłam się dopiero po 50 stronie i to na dobre. A relacja między bohaterami została tak cudownie i naturalnie przeprowadzona, że tylko to czytałam z uśmiechem na twarzy. Jak miło jest w końcu przeczytać o miłości młodych ludzi, którzy nie zachowują się jak buzujące hormony myślące tylko częściami intymnymi. W ogóle bardzo się cieszę, że autorka rozwinęła kwestię co dalej...

Niby zapowiada się interesujący thriller o historycznej osnowie. Ale...
Po pierwsze trochę to jakoś tak jak szkic, nie do końca doszlifowany.
Po drugie, i chyba ważniejsze: Recenzje skupiają się na wątkach lirycznych uczuciowych, na przeżyciach wewnętrznych szlachetnego człowieka. Ale na końcu ten szlachetny człowiek, ten zwolennik porządku i PRAWA - bez specjalnego powodu morduje, i to w sposób dość wyrafinowany, niewygodnego przeciwnika

Niby zapowiada się interesujący thriller o historycznej osnowie. Ale...
Po pierwsze trochę to jakoś tak jak szkic, nie do końca doszlifowany.
Po drugie, i chyba ważniejsze: Recenzje skupiają się na wątkach lirycznych uczuciowych, na przeżyciach wewnętrznych szlachetnego człowieka. Ale na końcu ten szlachetny człowiek, ten zwolennik porządku i PRAWA - bez specjalnego powodu...

Książę i kat to piękna historia o uczuciach osadzona w fantastycznym świecie. Jest niesamowicie wciągająca i wzruszająca, ale… nie jest to książka dla każdego. Czemu?

1. Wątki LGBT - książka obrazuje je w cudowny i pełen gracji sposób, ale nie każdy musi je lubić. Niestety opis na okładce (poza patronatem) nie sugeruje ich obecności.

2. Mało akcji - fabuła rozkręca się leniwie, akcji jest raczej niewiele. Główną zaletą tej książki są świetnie przedstawione rozterki głównych bohaterów, łączące ich relacje oraz to w jaki sposób się zmieniają.

Żadne z powyższych nie jest dla mnie wadą, wręcz przeciwnie.

Szczególnie poleciłabym tą książkę nastolatkom, bo rozterki bohaterów i proces odkrywania siebie pokazuje, że nie ma nic złego w byciu innym.

Książę i kat to piękna historia o uczuciach osadzona w fantastycznym świecie. Jest niesamowicie wciągająca i wzruszająca, ale… nie jest to książka dla każdego. Czemu?

1. Wątki LGBT - książka obrazuje je w cudowny i pełen gracji sposób, ale nie każdy musi je lubić. Niestety opis na okładce (poza patronatem) nie sugeruje ich obecności.

2. Mało akcji - fabuła rozkręca się...

„Książę i kat” to opowieść o Halu, młodym księciu, którego życie wcale nie jest proste – jego ojciec absolutnie go nienawidzi i robi wszystko, by ośmieszyć młodzieńca w oczach poddanych. I chociaż chłopak rzeczywiście aniołkiem nie jest, a wieczory spędza ze znajomymi w karczmie, pijąc może odrobinę za dużo, naprawdę stara się zrobić wszystko, by być w przyszłości dobrym władcą. Niestety król wykorzystuje każdy możliwy sposób, by udowodnić swym poddanym, że Hal będzie najgorszym możliwym monarchą.

Życie księcia zaczyna ulegać stopniowej zmianie, gdy stanowisko nadwornego barda obejmuje Julian – jego rówieśnik i, wydawałoby się, całkowite przeciwieństwo. Młodzieńcy stopniowo zaczynają się ze sobą przyjaźnić, a więź ta z czasem przechodzi w coś więcej. Akcja książki toczy się spokojnie, dopiero gdzieś w połowie zaczyna przyspieszać, ale nie jest to wada, wręcz przeciwnie. Pozwala autorce dobrze rozpisać więź między postaciami, a w tle stopniowo wprowadzać kolejne wątki dotyczące intrygi króla Alberta.

Tym, co absolutnie kupiło mnie w „Księciu i kacie”, jest relacja między Halem i Julsem. No i sam fakt, że bard ma na imię Julian.
Młodzieńcy, chociaż na pierwszy rzut oka wydają się zupełnie inni, szybko znajdują wspólny język. Bardzo naturalnie wypada też przejście przyjaźni w miłość i muszę przyznać, że autorka naprawdę dobrze pisze relacje romantyczne, chociaż w jednym momencie miałam mały zgrzyt (ale nie wynikał ze sposobu pisania, spokojnie). Nawet scena zbliżenia, która się pojawia, została napisana z dużym wyczuciem i ucięta w idealnym momencie, aby czytelnik mógł resztę dopowiedzieć sobie sam, co w polskiej fantastyce wcale takie oczywiste nie jest. Ponadto dialogi między chłopakami są niesamowicie zabawne. Bardzo ich polubiłam, są sympatyczni i wykreowani naprawdę dobrze.

Paradoksalnie, świetną postacią jest też król Albert, mimo że to dla odmiany mężczyzna absolutnie nie do polubienia. Dopiero po chwili zrozumiałam, że, jak napisałam wtedy An (i to porównanie dedykuję również jej),Albert jest jak PiS – szasta pieniędzmi, pogrąża następcę i wpędza kraj w kolejne kłopoty, obojętny na los szarych poddanych, byle tylko mieć poparcie tych wpływowych i żyć w luksusie. A to, że po jego śmierci Hal będzie miał wielkie problemy, już go nie obchodzi – wszak przecież i tak będzie już trupem, więc to nie jego sprawa.

Co do intrygi, części z niej domyśliłam się już na początku, bo nie jest ona jakoś wymyślna, a człowiek nieco dłużej siedzący w klimatach fantasy widział ten wątek już setki razy. Pewna część konfliktu między Halem a Albertem zrobiła jednak na mnie wrażenie, częściowo przez warstwę emocjonalną i to, że nie rozwiązano jej do końca w oczywisty sposób. Widać dużo znanych tropów, ale jest trochę niepewności i aż do dalszych wydarzeń nie ma pewności, czy miał miejsce wypadek, czy ktoś to zaplanował. No i mam po tym fragmencie jeszcze większy szacunek do Juliana. Bardzo podoba mi się też to, jak do fabuły nawiązuje tytuł książki.

Bardzo podoba mi się zakończenie „Księcia i kata”. Z jednej strony jest zdecydowanie pozytywne, autorka pozbawiła je jednak cukierkowości i całkowitego happy endu. Tak naprawdę mogę powiedzieć, że jest wręcz brutalnie realistyczne mimo tego, że wszystko wydaje się dobrze układać. I chociaż gdzieś w sercu lubię urocze, nieco utopijne zakończenia, ten realizm bardzo mi się podobał. Poza tym mamy tu do czynienia z tak naprawdę otwartym zakończeniem, które jest chyba w przypadku tej powieści najlepszym możliwym rozwiązaniem.

„Książę i kat” okazał się dla mnie naprawdę dużym, pozytywnym zaskoczeniem. Chociaż miałam nadzieję, że dostanę dobrą albo przynajmniej przeciętną powieść z kilkoma fajnymi elementami, nie spodziewałam się, że trafię na tak porządną pozycję. Ta książka to naprawdę świetny polski debiut. Nie jest ani trochę wybitna czy odkrywcza, ale pozostaje lekkim, przyjemnym i wyjątkowo dobrym czytadłem na jesienny wieczór. Zabawne dialogi między bohaterami, których zresztą trudno nie polubić, absolutnie urocza, naprawdę porządnie poprowadzona relacja romantyczna i prosta, ale solidna fabuła sprawiają, że trudno się od tej powieści oderwać. Jeśli ktoś lubi romanse w klimatach low fantasy, może spokojnie sięgnąć i raczej się nie zawiedzie. Ja wiem, że na pewno jeszcze kiedyś do tej książki wrócę.

Pełna recenzja: https://iurecenzje.blogspot.com/2022/09/recenzja-ksiazki-ksiaze-i-kat.html

„Książę i kat” to opowieść o Halu, młodym księciu, którego życie wcale nie jest proste – jego ojciec absolutnie go nienawidzi i robi wszystko, by ośmieszyć młodzieńca w oczach poddanych. I chociaż chłopak rzeczywiście aniołkiem nie jest, a wieczory spędza ze znajomymi w karczmie, pijąc może odrobinę za dużo, naprawdę stara się zrobić wszystko, by być w przyszłości dobrym...

Książę i KAT, bo istotnie ta książka mnie skatowała.

Chociaż to nawet nie jest książka. To brzmi jak wstępny draft, i to taki wyjątkowo miałki - worldbuilding leży, charakterystyka postaci leży, plot twisty żenujące. Główny bohater odwiedzał RÓŻNE miejsca, czytał RÓŻNE książki, a w ogóle to był przy tym bardzo smutny, a potem nie był, a potem znowu był. Emocje jak na grzybach, widzowie.

Ach, no i do tej pory nie mam pojęcia dlaczego w tytule jest "kat", skoro love interest głównego bohatera to bard *insert crying emoji*

Książę i KAT, bo istotnie ta książka mnie skatowała.

Chociaż to nawet nie jest książka. To brzmi jak wstępny draft, i to taki wyjątkowo miałki - worldbuilding leży, charakterystyka postaci leży, plot twisty żenujące. Główny bohater odwiedzał RÓŻNE miejsca, czytał RÓŻNE książki, a w ogóle to był przy tym bardzo smutny, a potem nie był, a potem znowu był. Emocje jak na...