Co robić, gdy lęk jest coraz większy i nie daje się opanować? Gdy cały świat daje znaki, że zbliża się jego koniec? Gdy brak jasności, rzeczywistość staje się nieprzewidywalna, a rozchwianie klimatu i ciągłe konflikty – to nasza współczesność. Joanna, choć jest dojrzałą kobietą, kompletnie sobie z tym nie radzi, coraz bardziej gubi się w swoich lękach. Nie ma wsparcia w rodzinie – mąż odnalazł drugą młodość, tyle że poza domem, dzieci dorastają i mają swoje sprawy. Kobieta przeżywa swój koniec świata. A potem budzi się w okolicznościach, których nie ma już siły dłużej znosić. Pomoc przyjdzie z nieoczekiwanej strony, znaczącą rolę odegra w tym pewien artysta lalkarz. Ale czy sztuka wystarczy do naprawy świata, choćby świata jednej osoby?

"Apokalipsy według Joanny" jest wymagającą i dość pesymistyczną w odbiorze lekturą. Powieść odbiega konwencją i stylem od większości książek. Można odnieść wrażenie, iż mamy do czynienia z relacjonowaniem przebiegu wydarzeń. Przeważają bowiem wewnętrzne myśli, rozterki, a przede wszystkim lęki Joanny. Co prawda, to ona gra tu pierwsze skrzypce, lecz otrzymujemy także wgląd w to, co odczuwają pozostałe postaci - jej dzieci i mąż. Autorka doskonale potrafi wejść w głowy bohaterów oraz opisać towarzyszące im uczucia i emocje. 

Każdy z nas miewa większe lub mniejsze leki. Nie wierzę, że są ludzie, którzy niczego się nie boją. Jeśli nie o siebie, to chociaż o bliską osobę. Anna Robak-Reczek w swojej powieści idzie o krok dalej. Próbuje uchwycić, zebrać nie tylko obawy dotyczące życia codziennego, rodzinnego, chorób, ale i społecznego czy odpowiedzialnosci globalnej. Myślę że to duży walor książki, gdyż uświadamia, że nie żyjemy sami na planecie, a nasze wybory i traktowanie natury będzie miało wpływ na przyszłe pokolenia. 

"Z równowagi wyprowadzało ją niemal wszystko - ciemność za oknem, głośna rozmowa za jej plecami na ulicy. Najgorsze były noce. Wtedy dopadł ją lęk, który trzymał mocno w zimnym uścisku. Zgniatał jej głowę, zabierał oddech. Nie potrafiła uwolnić się od uczucia przez długie godziny. W głowie miała wtedy myśli, okrutne myśli dotyczące utraty, bólu i niemocy."

Oprócz tego autorka ukazuje też, iż nie można przesadzać co do naszych obaw, nie karmić siebie i innych czarnymi wizjami przyszłości, gdyż może się to negatywnie (jak w przypadku Joanny) odbić na naszym zdrowiu psychicznym. Kobieta w pewnym momencie dochodzi do takiego stanu, że nie radzi sobie z tym wszystkim. Jednak ważne, iż zaczyna rozumieć, że potrzebuje fachowej pomocy. Ale czy otrzyma również tę ze strony rodziny? Zwłaszcza niewiernego męża? 

"Niech mówi co chce, ale lęk jest nierozerwalny z rodzicielstwem i nic nie może go uwolnić. Można do niego przywyknąć, żeby nie dusił tak jak na początku. Można go prawie nie zauważać, bo staje się częścią życia jak oddychanie. Ale wystarczy jedna chwila, w której pojawia się nad dzieckiem groźba, jeden moment zagrożenia, a natychmiast wybucha z całą siłą. I albo daje energię do walki, albo paraliżuje."

Moją uwagę przykuły wątki o prepersach i lalkarzach. Mało tego w literaturze, więc tym bardziej ten element wyróżnia tę pozycję wśród innych.

"Koniec świata wydawał się nie tylko pewny, ale i bliski, należało się do niego rzetelnie przygotować. Podstawą był bezpieczny, pewny dom."

"Apokalipsy według Joanny" to obraz nieustannej, obsesyjnej wręcz troski o bezpieczeństwo bliskich. Granica jest bardzo cienka. Jeśli jesteście ciekawi co może się stać jeśli przesadzimy - sprawdźcie!

Co robić, gdy lęk jest coraz większy i nie daje się opanować? Gdy cały świat daje znaki, że zbliża się jego koniec? Gdy brak jasności, rzeczywistość staje się nieprzewidywalna, a rozchwianie klimatu i ciągłe konflikty – to nasza współczesność. Joanna, choć jest dojrzałą kobietą, kompletnie sobie z tym nie radzi, coraz bardziej gubi się w swoich lękach. Nie ma wsparcia w...

Jeśli czytaliście Odzyskanie, to nie spodziewajcie się podobnych klimatów, to jest całkiem inny klimat i nie jest to lekka, łatwa i przyjemna opowieść.

Joanna to spokojna kobieta, ma męża, który na początku wydawał się całkiem do rzeczy, niestety później poznajemy go bliżej i nie jest już różowo. Dwoje dzieci, córka w wieku maturalnym i młodszy syn Witek. Na pozór zgrana, szczęśliwa rodzina.
Kiedy po długiej chorobie umiera mama Joanny, nagle z nadmiaru czasy, wkręca się w pewną grupę na fb i bardzo się angażuje, miałam wrażenie, że to jakaś sekta ;)
Jest też Thijs artysta lalkach, który pomoże Joannie się podnieść i nakręcić ją do pobudki.

Książka jest nie dla wszystkich, nie jest to lekka książka. Do przemyślenia, co tak na prawdę się liczy w życiu, jak to z tym końcem świata.
A propo końca świata, to jest taki moment w książce, że znika sieć, brakuje prądu, helikoptery......i właściwie nie wiadomo co się stało, bo tak kończy się rozdział, później już nie jest to wyjaśnione, tylko nie wiadomo skąd i jak bohaterka traci sens życia.... Tu brakowało mi rozdziału.

Co nie zmienia faktu, że książka jest dobrze napisana, dobrze zarysowane postaci, z ich niedoskonałościami, zmaganiem z rzeczywistością, lękami i tym jak pędzi ten świat. Warto ja przeczytać, przystanąć i pomyśleć dokąd to wszystko zmierza. Czy nas też przytłacza to co bohaterkę czy jednak idziemy na żywioł?

Książka na pewno posiedzi mi trochę w głowie, poprzednią też jeszcze pamiętam :) Lubię takie, które dają też do myślenia.

Jeśli czytaliście Odzyskanie, to nie spodziewajcie się podobnych klimatów, to jest całkiem inny klimat i nie jest to lekka, łatwa i przyjemna opowieść.

Joanna to spokojna kobieta, ma męża, który na początku wydawał się całkiem do rzeczy, niestety później poznajemy go bliżej i nie jest już różowo. Dwoje dzieci, córka w wieku maturalnym i młodszy syn Witek. Na pozór zgrana,...

http://ksiazkoholiczka94.blogspot.com/2021/03/apokalipsy-wedug-joanny-anna-robak.html

Joanna to dorosła kobieta- matka, żona, córka, zmagająca się z problemami życia codziennego jak każdy z nas- raz z większymi, raz z mniejszymi- jak to w życiu bywa. Jednak w pewnym momencie dochodzi do ściany: codzienność zaczyna ją przytłaczać, odczuwa lęki, których nie potrafi pokonać, dodatkowo śledząc bieżące wydarzenia, nabiera przekonania, że zbliża się koniec świata i przerażona tą perspektywą, postanawia przygotować się na nadchodzącą apokalipsę: Śledzi grupy preppersów, gromadzi zapasy i przygotowuje schronienie dla rodziny w odziedziczonym po rodzicach, domku w lesie. Jednak przygotowania nie przynoszą jej upragnionej ulgi. Wręcz przeciwnie: z każdym kolejnym dniem, kobieta coraz bardziej zamyka się w sobie i staje się coraz bardziej samotna we własnym domu. Dzieci dorastają i zaczynają żyć własnym życiem, mąż przeżywa drugą młodość i korzysta z uroków świata, a w Joannie, z każdym kolejnym dniem, umiera chęć do życia i do walki. Aż w końcu dochodzi do momentu, kiedy zupełnie się poddaje: Nie wychodzi z domu, nie je, nie śpi. Przeżywa swój własny, prywatny koniec świata. Jednak każdy koniec, jest jednocześnie początkiem i tu z pomocą Joannie przychodzi Thijs- partner jej zmarłego brata, który na nowo budzi w niej chęci do życia i walki...

„Apokalipsy według Joanny” to pozornie prosta, lekka powieść, o mocnym, drugim dnie, którego początkowo zupełnie się nie spodziewałam. To historia zmuszająca do refleksji, poruszająca czułe struny ludzkiej wrażliwości i sprawiająca, że choć przez chwilę potrafimy spojrzeć na drugiego człowieka z pewną empatią, bez oceniania i pretensji, bo to, że czyjeś problemy wydają nam się błahe, nie znaczy, że takie są dla drugiej osoby. Każdy z nas dostaje taki ciężar, jaki jest w stanie unieść, dlatego czasem warto powstrzymać się od niewybrednych komentarzy i ocen, bo być może ktoś właśnie przeżywa swój własny, prywatny koniec świata...

http://ksiazkoholiczka94.blogspot.com/2021/03/apokalipsy-wedug-joanny-anna-robak.html

Joanna to dorosła kobieta- matka, żona, córka, zmagająca się z problemami życia codziennego jak każdy z nas- raz z większymi, raz z mniejszymi- jak to w życiu bywa. Jednak w pewnym momencie dochodzi do ściany: codzienność zaczyna ją przytłaczać, odczuwa lęki, których nie potrafi pokonać,...

https://czytamdlaprzyjemnosci.pl/2021/03/45-21-apokalipsy-wedlug-joanny-anna-robak-reczek/
Na przykładzie głównej bohaterki możemy obserwować jak cienka jest granica między normalnością a szaleństwem. Jak łatwo ją przekroczyć, gdy w porę nie nadejdzie pomoc.

Książka “Apokalipsy według Joanny” nie jest dla każdego. Powieść zawiera bardzo dużo refleksji nad otaczającą nas rzeczywistością. O wpływie informacji na nasze życie i sposobie radzenia sobie z nimi. Jedni przejdą nad nimi do porządku dziennego, a inni będą z trwogą spoglądać w przyszłość i zamartwiać się. Autorka w bardzo plastyczny sposób scharakteryzowała bohaterów, pokazując ich dobre i złe cechy. Z pewnością nie jest to łatwa lektura, gdyż obnaża nasze lęki, które potrafią dopaść nas znienacka. Ta historia wymaga od czytelnika skupienia się i zastanowienia się nad sobą. Pokazuje jakie wyzwania są stawiane przed rodzicem, dzieckiem czy małżonkiem. Nie każdy jest w stanie sprostać próbie, której został poddany.

https://czytamdlaprzyjemnosci.pl/2021/03/45-21-apokalipsy-wedlug-joanny-anna-robak-reczek/
Na przykładzie głównej bohaterki możemy obserwować jak cienka jest granica między normalnością a szaleństwem. Jak łatwo ją przekroczyć, gdy w porę nie nadejdzie pomoc.

Książka “Apokalipsy według Joanny” nie jest dla każdego. Powieść zawiera bardzo dużo refleksji nad otaczającą nas...