Moim zdaniem troszkę słabsza od pierwszej części tej książki. Ta część była poważna, głęboka i dająca do myślenia. Już na stronie 16 dla głównej bohaterki radio (przez piosenkę) przypomina o stracie. Zgadzam się z wieloma rzeczami poruszonymi w tej książce np. z tym, że nikt nie zmienia się od tak (str. 26). Zgadzam się również z Laurą, że bez uczucia miłości nie ma związku (str. 90),a także, że ludzie w naszym życiu dają nam lekcje (str.144). W tej książce pojawiają się , dwie kobiety, które przeżywają przemianę Olga (str. 32) oraz Laura (str.44). Ta książka udowodniła również, że odwaga jest siłą (str. 162). I nagle dowiadujemy się od Marty, że Olga może stracić to co zostało jej po .... Czy to straci? Laura również na Sir Lance poznaje mężczyznę. Czy to będzie to? Czy to będzie właściwy mężczyzna? Znalazłam w tej książce fragment z kamieniem księżycowym, który bardzo kojarzy mi się z Pamiętnikami Wampirów (str. 122). Niestety w tej książce było bardzo znikoma ilość zabawnych momentów, ale można do takich zaliczyć fragment ze str. 155 oraz 276. Przeżywamy również walkę niedźwiedź i wilk o serce wybranki hahah (str.281). Książka pokazuje jak powinna wyglądać taka prawdziwa przyjaźń haha (str. 271). Fajnie było widzieć szczęśliwą główna bohaterkę, po tym wszystkim co ją spotkało (str.157) oraz te słodkie momenty z nią (str.251). Czy główną bohaterkę czeka happy end (str. 160)? Myślę, że ważnym elementem tej książki, była szczera rozmowa Johna z Laurą (str.207). Był też moment, w którym straciłam nadzieje na to, że to się może wydarzyć (str.237). Zastanawiało mnie również czy była w szopie?, bo przecież "poranka już nie będzie". Był również moment w tej książce, który roztrzaskał moje serce i płakałam jak bóbr, te pytanie rozwala (str. 265). Zdziwił mnie również motyw ona i Federico? (str.266). Myślę, że największa przemiana była na str. 268 i tego właśnie chciałby Michał. A zakończenie to pokazanie nowego życia Laury (str. 272) oraz Olgi. Jak one będą wyglądały te dwa nowe życia? Bardzo polecam te książka, bo po pierwszej części poprzeczka była wysoko i można powiedzieć, że autorka podołała ;).

Moim zdaniem troszkę słabsza od pierwszej części tej książki. Ta część była poważna, głęboka i dająca do myślenia. Już na stronie 16 dla głównej bohaterki radio (przez piosenkę) przypomina o stracie. Zgadzam się z wieloma rzeczami poruszonymi w tej książce np. z tym, że nikt nie zmienia się od tak (str. 26). Zgadzam się również z Laurą, że bez uczucia miłości nie ma związku...

To książka obyczajowa w najczystszej postaci. To prawdziwa uczta dla miłośników głębokich, emocjonalnych opowieści o relacjach międzyludzkich. Jeśli jesteś gotów na emocjonalną podróż pełną wzruszeń, śmiechu i refleksji o naturze rodzeństwa - ta książka jest dla Ciebie!

Zdecydowanie polecam i zachęcam do głębokiego zanurzenia się w jej stronach. Dziesięć gwiazdek to zdecydowanie za mało!

To książka obyczajowa w najczystszej postaci. To prawdziwa uczta dla miłośników głębokich, emocjonalnych opowieści o relacjach międzyludzkich. Jeśli jesteś gotów na emocjonalną podróż pełną wzruszeń, śmiechu i refleksji o naturze rodzeństwa - ta książka jest dla Ciebie!

Zdecydowanie polecam i zachęcam do głębokiego zanurzenia się w jej stronach. Dziesięć gwiazdek to...

Powieść to kontynuacja "Następnym razem", w której czytelnik poznaje dalsze losy bohaterów.

Olga po odejściu Michała bardzo cierpi i nie może pogodzić się ze stratą, postanawia więc porzucić swoje dawne życie i spróbować czegoś całkiem nowego. Zostawia bardzo zadłużony pensjonat w Bieszczadach i problemy z nim związane pod opieką przyjaciółki, ponieważ dochodzi do wniosku, że był tylko marzeniem zmarłego męża, a nie jej samej. Niespodziewanie wyrusza w podróż do odległej i egzotycznej Sri Lanki, gdzie trafia do tajemniczej lecznicy dla zwierząt - miejsca wyjątkowego, z którego wszędzie jednak jest daleko. Kobieta poznaje wielu nowych ludzi, w tym mnichów, a być może nawet się zakochuje.

Bohaterka nie tylko wyrusza w podróż na drugi koniec świata, ale przede wszystkim w głąb siebie. Pomimo tego, że wydaje jej się, że wszystko straciła i nie zazna już szczęścia, może gdzieś tam czeka na Olgę jeszcze lepsze jutro?

Książka miała być opisem dalszych losów bohaterki, ale nadmiar wątków pobocznych przykrywa ten najważniejszy. Wiele sytuacji i wydarzeń jest
niedokończonych, nieopisanych dokładnie i brakowało mi głównej osi akcji.

Teraz, kiedy minęło trochę czasu od przeczytania książki, w mojej głowie nie pozostało wiele, mam ogólny obraz wydarzeń, ale nie jest w stanie napisać dużo - podobnie jak zaraz po przeczytaniu.

Chociaż pomysł na fabułę był dobry, to wykonanie nie do końca mnie przekonało. Historia po prostu mnie nie porwała, chociaż zdarza mi się to bardzo rzadko. Autorka tym razem nie wciągnęła mnie w świat wykreowanych przez siebie bohaterów, dodatkowo nie jestem w stanie dokładnie wyobrazić sobie miejsca rozgrywanych wydarzeń. Zaciekawiły mnie natomiast rodzinne tajemnice i koligacje, których się nie spodziewałam, a także zakończenie całej historii.

Autorka w swojej powieści starała się pokazać czytelnikowi, że każdy z nas żałobę po bliskiej osobie przechodzi inaczej i zajmuje ona różną ilość czasu. Dodatkowo Karolina Winiarska przekonuje, że nigdy nie wiadomo, co czeka na nas w przyszłości i zawsze należy mieć nadzieję na lepsze jutro.

Ostateczną ocenę, czy warto przeczytać książkę, zostawiam każdemu z Was z osobna. Mnie powieść nie porwała, ale mimo wszystko cieszę się, że poznałam zakończenie historii.

Powieść to kontynuacja "Następnym razem", w której czytelnik poznaje dalsze losy bohaterów.

Olga po odejściu Michała bardzo cierpi i nie może pogodzić się ze stratą, postanawia więc porzucić swoje dawne życie i spróbować czegoś całkiem nowego. Zostawia bardzo zadłużony pensjonat w Bieszczadach i problemy z nim związane pod opieką przyjaciółki, ponieważ dochodzi do wniosku,...

Olga po odejściu Michała nie może się odnaleźć w świecie. Każdego dnia cierpi i tęskni, bo tak bardzo kochała swojego wybranka. Oprócz niej cierpią również inni, w tym matka Michała. Olga czuje, że jeśli nie wyjedzie choć na moment, udusi się. Udaje się więc w daleką podróż do Sri Lanki, gdzie odnajduje samą siebie i w końcu zaczyna dostrzegać, że koniec może być również początkiem. Tli się w niej nadzieja, że jeszcze może być szczęśliwą, pomimo bólu i cierpienia po stracie ukochanego. Czy zatem pozwoli sobie jeszcze na chwile szczęścia?

Karolina Winiarska w kontynuacji „Następnym razem” pokazuje nam, że każdy z nas inaczej przechodzi żałobę po utracie ukochanej osoby. Niektórzy nie dają po sobie poznać, iż trawi ich od środka ból, inni w akcie desperacji zaczynają sięgać po alkohol, myśląc, że to pozwoli im zagłuszyć cierpienie. Strata bliskich jest nieodłącznym elementem naszego życia, którego doświadczymy prędzej czy później. Coś się zaczyna i coś się kończy, taka jest kolej rzeczy. Koniec nie musi oznaczać wcale, że nie ma dla nas już nadziei. Nadziei na lepsze jutro, kolejny promyk słońca i uśmiech na ustach. Każdy z nas zasługuje na to, aby cieszyć się życiem, pomimo trudnych doświadczeń życiowych. Mówi się, że po każdej burzy musi wyjść słońce, podobnie jest z życiem – kiedy tracimy bliskich ból jest ogromny, ale z każdym dniem staje się mniejszy, bo oswajamy się z myślą, że bliskiej osoby nie ma i już do nas nie wróci. Uczymy się żyć bez niej, znowu uśmiechać i cieszyć z życia. Bo życie to najpiękniejszy dar jaki kiedykolwiek mogliśmy otrzymać, dlatego tak ważne jest, abyśmy potrafili czerpać z niego radość.

„- No właśnie. Mamy takie karty, a nie inne. Nie mamy wpływu na to, co dostajemy od losu, ale możemy decydować, co z tym zrobimy.”

W książce spotkamy się z różnymi rodzajami strat i różnymi rodzajami radzenia sobie z nimi. Jednak nieodłącznym elementem tych poszukiwań jest podróż każdego z bohaterów w głąb siebie. Tylko ta wędrówka pozwoli uwolnić się od bólu i spojrzeć ponownie na otaczający nas świat, dostrzec jego piękno i uroki. Każdy człowiek zasługuje na drugą szansę, na ponowny uśmiech na twarzy i odrobinę szaleństwa w życiu.

Autorka przenosi nas w świat pełen emocji i dylematów. Dylematów z jakimi każdego dnia mierzą się na świecie miliony osób. Czasem, aby zrozumieć siebie samego, trzeba wyrwać się z otaczającego nas świata choć na moment i inaczej spojrzeć na pewne sprawy. Taka podróż potrafi odmienić nasze spojrzenie na wiele ważnych kwestii. Pozwoli nam również uświadomić, iż strata bliskiej osoby, nie wyklucza tego, abyśmy któregoś dnia ponownie odnaleźli swoje miejsce w tym świecie, abyśmy znowu pokochali i żyli pełną piersią.

„- Powodem, dla którego przeszłość wciąż cię dręczy, jest to, że nadajesz jej znaczenie. Ona myśli, że powinniśmy sobie z nią poradzić albo że właśnie nie możemy jej odpuścić. A prawda jest taka, że przeszłość powinna być za naszymi plecami. Wyciągnijmy wnioski, lekcje, zachowajmy to, co dobre, a potem idźmy dalej. Jeśli zaakceptujesz, że zmiany są nieodłączną częścią życia, poczujesz spokój. Pożegnasz frustrację i złość, bo zrozumiesz, że to nie ma sensu. To kradnie twój spokój i psuje teraźniejszość i przyszłość. Bo przecież przyszłość zależy od tego, jak się zachowujesz w teraźniejszości.”

"Na zawsze" to historia, która daje nam promyk nadziei na to, że po każdej gorzkiej chwili, może przyjść znowu ta, która będzie dla nas oblana miodem. Historia pełna emocji, pokazująca cierpienie po utracie kogoś, kogo kochało się całym sercem. To również historia, która pozwala nam odbyć podróż w głąb siebie samego.

Olga po odejściu Michała nie może się odnaleźć w świecie. Każdego dnia cierpi i tęskni, bo tak bardzo kochała swojego wybranka. Oprócz niej cierpią również inni, w tym matka Michała. Olga czuje, że jeśli nie wyjedzie choć na moment, udusi się. Udaje się więc w daleką podróż do Sri Lanki, gdzie odnajduje samą siebie i w końcu zaczyna dostrzegać, że koniec może być również...

Dziś krótko zwięźle i na temat. Niestety kolejny raz się zawiodłam i to bardzo. Debiut, pierwsza cześć tej serii w mojej ocenie wypadła kiepsko, po kontynuacji spodziewałam się czegoś lepszego i niestety.. W niektórych kwestiach widać poprawę np. Warsztat pisarki. Fabuła bardziej szczegółowa i czuć bijące z bohaterów jakiekolwiek emocje. Ale za to ten tom czytało mi się dużo gorzej. Brak rozdziałów to chyba największy minus. Autorka dorzuciła do fabuły kilku nowych bohaterów, więc mocno się w niej gubiłam i często zastanawiałam, kto jest kim. Kompletnie nie mogłam się w tej historii odnaleźć. Znaleść spójność i sens czytanych wydarzeń.
.
W mojej głowie nadal brzmi jedno słowo, jak tylko sobie tylko o niej pomyśle, „dziwna”. Zamiast skupić się na Oldze, ma mnóstwo wątków pobocznych, które miały niewiele wspólnego ze stratą bohaterki. Zaginione księżniczki, mnisi, lecznice dla zwierząt, więzienia, matko czego tu nie było... ale co najlepsze po zakończeniu lektury, ja nadal nie wiem jaki to wszystko miało ogólny sens.
.
Jestem na nie i nie. Może to nie jest seria dla każdego. Może to ja, nie odnalazłam przekazu, który autorka kierowała do czytelnika. Możliwe, nie kłócę się. Wiem jedno, pióro autorki to po prostu nie moje gusta 🙈😊

Dziś krótko zwięźle i na temat. Niestety kolejny raz się zawiodłam i to bardzo. Debiut, pierwsza cześć tej serii w mojej ocenie wypadła kiepsko, po kontynuacji spodziewałam się czegoś lepszego i niestety.. W niektórych kwestiach widać poprawę np. Warsztat pisarki. Fabuła bardziej szczegółowa i czuć bijące z bohaterów jakiekolwiek emocje. Ale za to ten tom czytało mi się...

Od dłuższego już czasu „wiszę” ocenę tej książce. Odwlekam bo nie wiem co napisać. Nie chciałam pisać „na świeżo” i pod wpływem emocji. Chciałam jakoś nabrać dystansu ale chyba bez powodzenia…
Czego w tej książce nie było? Chyba tylko kosmitów i Chucka Norrisa. Zaginiona księżniczka monarchii brytyjskiej, przemyt narkotyków, więzienie, tajemnicze, śmiertelne choroby. W pewnym momencie odnosiłam wrażenie, że w tej książce dominują dwie rzeczy: impulsywne decyzje i przedziwne zbiegi okoliczności, a wszystko koncentruje się na Sri Lance, wyspie, o której tak naprawdę nie dowiadujemy się niczego. Jest tam jakaś tajemnicza lecznica dla zwierząt, mnisi, i wiemy, że daleko do sklepu. Nie potrafiłam sobie nijak wyobrazić tego miejsca na ziemi.
W książce jest mnóstwo wątków pobocznych, które przyćmiewają wątek Olgi, który powinien być wiodący.
O ile pierwsza część losów Olgi była napisana w prostym stylu, o tyle w części drugiej autorka poszła w niepotrzebny patos i tanią filozofię. O emocjach, bólu, stracie można pisać pięknie prostymi zdaniami.
Ciekawiła mnie dalsza historia Olgi. Chciałam się dowiedzieć czy bohaterka dojrzała. Czy to, co przeżyła jakoś ją zmieniło? Czy wydoroślała? Nie. Nic z tych rzeczy. To wciąż ta sama Olga. Starsza ale nie dojrzalsza. Ciągle szukająca schronienia u rodziców, uciekająca przed prozą życia i problemami bez skrupułów zostawiając je innym (pensjonat z komornikiem zostawia przyjaciółce, a sama ucieka szukać sensu życia w Azji).
Ze wszystkich bohaterów polubiłam Teofila. No po prostu mężczyzna idealny. Milczenie jest złotem. Polubiłam też Johna. Pozytywnie nakręconego, uśmiechniętego, roztaczającego powiew świeżości i w pewnym momencie to dla niego kontynuowałam czytanie.
Na stronie 22 spotkałam się z dziwnym zabiegiem autoreklamy, którego nie zaobserwowałam w żadnej książce jaką w życiu przeczytałam (P. Karolina z dużym przejęciem reklamuje swoją własną powieść). Nawet autorzy, których pozycje miesiącami nie schodzą z list bestsellerów nie robią takich rzeczy.
A "P.S. Kocham cię" już było...

Od dłuższego już czasu „wiszę” ocenę tej książce. Odwlekam bo nie wiem co napisać. Nie chciałam pisać „na świeżo” i pod wpływem emocji. Chciałam jakoś nabrać dystansu ale chyba bez powodzenia…
Czego w tej książce nie było? Chyba tylko kosmitów i Chucka Norrisa. Zaginiona księżniczka monarchii brytyjskiej, przemyt narkotyków, więzienie, tajemnicze, śmiertelne choroby. W...

Jeśli pokochaliście "PS Kocham Cię" tak jak i ja, to ta książka zdecydowanie jest dla Was!

Po ciężkim czasie, Olga postanawia zacząć żyć na nowo. Zostawia za sobą pensjonat w Bieszczadach i wylatuje na Sri Lankę. Chce odnaleźć ukojenie i poznać odpowiedzi na nurtujące ją pytania, ale czy uda jej się to zrobić wśród egzotycznego zgiełku?

Na wyspie poznaje Johna, wielbionego przez innych muzyka, który spogląda na nią przychylnym okiem. Spotyka tam też kobiety, które wręcz namacalnie wpływają na jej zachowanie. Ale czy po powrocie do kraju wszystko się ułoży?

"Na zawsze" to kontynuacja "Następnym razem", które miałam okazję niedawno czytać. To dalsza opowieść o Oldze i Michale, ale już nie w taki sposób jak w I tomie. Autorka zabiera czytelników w daleką podróż do głębi ich jestestwa. Wyciąga z serc najbardziej skrywane sekrety i powraca do trudnych tematów. Emocje wręcz wylewają się z kartek tej powieści, nie sposób utrzymać je na wodzy. Są nieobliczalne i nieprzewidywalne, tak jak i niektórzy bohaterowie.

Było mi bardzo miło móc przeczytać obie części tej pierwszej wydanej serii Karoliny Winiarskiej. Mam wrażenie, że ta historia zostanie ze mną na dłużej, jest urokliwa i piękna. Jeśli chcecie zatracić się w lekturze niezwykle ciepłego dzieła, to szczerze ją Wam polecam. Ponadto obie części z cyklu są wspaniale wydane, istne perełki dla książkowych srok.

Jeśli pokochaliście "PS Kocham Cię" tak jak i ja, to ta książka zdecydowanie jest dla Was!

Po ciężkim czasie, Olga postanawia zacząć żyć na nowo. Zostawia za sobą pensjonat w Bieszczadach i wylatuje na Sri Lankę. Chce odnaleźć ukojenie i poznać odpowiedzi na nurtujące ją pytania, ale czy uda jej się to zrobić wśród egzotycznego zgiełku?

Na wyspie poznaje Johna,...

"…nie może być cały czas źle albo cały czas dobrze. Wszystko się zmienia. Musimy o tym pamiętać i pozwalać sobie na te zmiany"

"Im bardziej ktoś nas rozwija, pomaga nam wzrastać, zmienia nas, tym jest dla nas ważniejszy. A bratnia dusza ma odciskać piętno, ma dotykać nas do żywego i zmieniać, czasem przez zadany ból"

"Mamy w sercach wszystko, czego potrzebujemy. Są w nas siła, piękno i mądrość. A to, że tego w danej chwili nie dostrzegamy, nie znaczy, że tego nie ma. To wszystko jest i będzie czekać, aż będziesz gotowa to dostrzec i po to sięgnąć. Nie jesteś sama. Nigdy nie będziesz szła sama"

Poruszyła mnie historia zawarta w poprzednim tomie. Książka "Na zawsze" zachwyciła mnie jednak bijącą z niej mądrością. Autorka stworzyła powieść bardzo nostalgiczną, pełną smutku, ale i nadziei, że nasze życie zależy od nas samych. Oczarowały mnie bijące z tej powieści emocje, płakałam razem z główną bohaterką, wściekałam z jej najlepszą przyjaciółka, martwiłam z jej rodzicami.

Mimo minionych lat Olga wciąż nie pogodziła się z bolesną stratą ukochanego. Nastał jednak moment, w którym postanowiła zostawić przeszłość za sobą i pożegnać swoją miłość na zawsze. Pomóc ma jej w tym wyjazd do odległej Sri Lanki. Co takiego odnajdzie tam Olga? I jak to wpłynie na jej obecne życie?

"Na zawsze" to powieść o bólu, przeżywaniu żałoby, godzeniu się ze stratą. To także piękna podróż nie tylko na drugi koniec świata, ale do wnętrza siebie. Pokonywanie swoich barier, uprzedzeń, poznanie siebie tak naprawę - właśnie to zawarła autorka w tej pięknej powieści. Podobało mi się, że mimo trudnej tematyki, książka napisana jest lekko i wzbogacają ją sytuacje pełne dobrego humoru. Dla mnie to słodka-gorzka historia, pełna refleksji, bijącego z niej ciepła, ale i nadziei, że koniec może być początkiem

"…nie może być cały czas źle albo cały czas dobrze. Wszystko się zmienia. Musimy o tym pamiętać i pozwalać sobie na te zmiany"

"Im bardziej ktoś nas rozwija, pomaga nam wzrastać, zmienia nas, tym jest dla nas ważniejszy. A bratnia dusza ma odciskać piętno, ma dotykać nas do żywego i zmieniać, czasem przez zadany ból"

"Mamy w sercach wszystko, czego potrzebujemy. Są w nas...

Szczerze, jak byłam pochłonięta pierwszą częścią tak niestety drugiej no nie mogłam skończyć. Książka o niczym, ta kontynuacja była zupełnie nie potrzebna. Próbowałam ją dokończyć lecz za każdym razem odkładałam..

Szczerze, jak byłam pochłonięta pierwszą częścią tak niestety drugiej no nie mogłam skończyć. Książka o niczym, ta kontynuacja była zupełnie nie potrzebna. Próbowałam ją dokończyć lecz za każdym razem odkładałam..

Piekna książka o stracie I odjadowaniu siebie na nowo. Bardzo mądra, choć napisana lekko I przystępnie. Z pewnością pokochają tą historię kobiety wrażliwe i szukające niebanalnych odpowiedzi na najważniejsze pytania.

Piekna książka o stracie I odjadowaniu siebie na nowo. Bardzo mądra, choć napisana lekko I przystępnie. Z pewnością pokochają tą historię kobiety wrażliwe i szukające niebanalnych odpowiedzi na najważniejsze pytania.