Takiej błazenady dawno nie czytałam. Pełno irracjonalnych zachować i bezmyślności. Gł. bohaterka nie do zniesienia przez co całość wyszła słabo. Więcej się irytowałam niż relaksowałam. Porażka.

Takiej błazenady dawno nie czytałam. Pełno irracjonalnych zachować i bezmyślności. Gł. bohaterka nie do zniesienia przez co całość wyszła słabo. Więcej się irytowałam niż relaksowałam. Porażka.

Bardzo podobał mi się humor w tej książce. Uśmiech niemal nie schodził z mojej twarzy. Autorka wykreowała tak cudowne postacie, że trudno się w nich nie zakochać. Uwielbiam Stanleya i Troya, a sama Valeria jest ikoną. Jej podejście do początkowo zupełnie jej obcych, ogromnych mężczyzn niezmiernie mnie bawiło, ale również wywoływało podziw.

Książka jest napisana tak dobrze, że dosłownie się przez nią płynie, a sceny zbliżeń między głównymi bohaterami wywołują rumieńce. 🥵

Jedyne co przeszkadzało mi przez całą historię to motyw porwania. Jakoś nie mogłam przestawić się, by uznać to za słodkie i romantyczne, bo w głowie ciągle miałam ofiary okrutnych porywaczy. Doceniam to, że Avada zdawała sobie sprawę, że jest porwana, jest zakładniczką i występuje u niej syndrom sztokholmski. Kilkukrotnie było to podkreślane w książce przez nią samą, jak i również Vincenta, Stanleya czy Annę, (której naprawdę szczerze nie lubię). Dzięki temu historia wydawała mi się bardziej autentyczna i pod koniec niepokojące początki Valerii i Vince'a przestały już mieć dla mnie tak duże znaczenie, a rozpływałam się pod wpływem ich miłości.

Bardzo podobał mi się humor w tej książce. Uśmiech niemal nie schodził z mojej twarzy. Autorka wykreowała tak cudowne postacie, że trudno się w nich nie zakochać. Uwielbiam Stanleya i Troya, a sama Valeria jest ikoną. Jej podejście do początkowo zupełnie jej obcych, ogromnych mężczyzn niezmiernie mnie bawiło, ale również wywoływało podziw.

Książka jest napisana tak...

Bohaterowie, fabuła i język beznadziejni. Miałam wrażenie, że czytam opowiadanie nastolatki. Strata czasu.

Bohaterowie, fabuła i język beznadziejni. Miałam wrażenie, że czytam opowiadanie nastolatki. Strata czasu.

Zdecydowanie moja ulubiona książka z kamieni Miami. Ogromnie mi się podobała i oklepaną fabuła była cudownie przedstawiona, że chciało się czytać.

Zdecydowanie moja ulubiona książka z kamieni Miami. Ogromnie mi się podobała i oklepaną fabuła była cudownie przedstawiona, że chciało się czytać.

Uważam , ze ta książka powinna zostać na wattpadzie . Na początku te książki czułam tylko i wyłącznie zazeznowanie potem się rozkręciła i dało się ja czytać bez zażenowania ale nie zmieniło to mojego zdania ,iż powinna zostać ma wattpadzie

Uważam , ze ta książka powinna zostać na wattpadzie . Na początku te książki czułam tylko i wyłącznie zazeznowanie potem się rozkręciła i dało się ja czytać bez zażenowania ale nie zmieniło to mojego zdania ,iż powinna zostać ma wattpadzie

Gdyby można było decydować o ocenie, dałabym -1. Absolutne dno i z 3 metry mułu. Główna bohaterka przygłupia, na poziomie wczesnej 13-latki.
Bohater?- szkoda słów.

Nie polecam, szkoda każdej straconej minuty na coś, czego nawet książka nie można nazwać.

Gdyby można było decydować o ocenie, dałabym -1. Absolutne dno i z 3 metry mułu. Główna bohaterka przygłupia, na poziomie wczesnej 13-latki.
Bohater?- szkoda słów.

Nie polecam, szkoda każdej straconej minuty na coś, czego nawet książka nie można nazwać.

Kupa dla nastolatek pełna debilnych dialogów.

Kupa dla nastolatek pełna debilnych dialogów.

Mój re - read. No cóż mogę powiedzieć. Kocham tą książkę. Można przy niej płakać ze śmiechu ale również ze wzruszenia. Czasami pojawiają się cringowe momenty ale to dodaje uroku tej powieści. A niektóre teksty którymi waliła główna bohaterka to złoto w czystej postaci. Książka oczywiście +18. Kocham i jeszcze raz kocham. Jeżeli ktoś poszukuje dobrego smuta z dodatkiem komedii to jest ona Idealna.

Mój re - read. No cóż mogę powiedzieć. Kocham tą książkę. Można przy niej płakać ze śmiechu ale również ze wzruszenia. Czasami pojawiają się cringowe momenty ale to dodaje uroku tej powieści. A niektóre teksty którymi waliła główna bohaterka to złoto w czystej postaci. Książka oczywiście +18. Kocham i jeszcze raz kocham. Jeżeli ktoś poszukuje dobrego smuta z dodatkiem...

[opinia z instagrama: wieczor_ksiazkowy]

Życie Valerii upływa wśród słodyczy. Dziewczyna jest cukierniczką. Niektórzy mówią też, że Valeria jest równie słodka jak torty, które wychodzą spod jej ręki. O Vincencie można powiedzieć wiele, ale nie to, że jest słodki. Kiedy pojawia się w cukierni, w której pracuje Valeria, dziewczyna odczuwa pewien niepokój, strach ale również fascynacje. Nie wie jeszcze, że będzie miała okazję poznać go bliżej, niekoniecznie dobrowolnie.

Opis pochodzi od wydawcy

🌙🌙🌙
Moją relację z tą książką określiłabym jako: to skomplikowane. Gdy zabrałam się za pisanie recenzji nie do końca wiedziałam, od czego nawet zacząć. Książkę przeczytałam szybko, język był prosty co sprzyjało czytaniu. Lekturę można skończyć w jeden dzień i na ten czas naprawdę da się zapomnieć o wszystkim innym.

Jednak znalazła się masa rzeczy, które mnie rozczarowały bądź zirytowały. Przede wszystkim główna bohaterka była strasznie nijaka. Od razu poddała się mężczyźnie, sytuacja, w której się znalazła nawet nie zrobiła na niej wrażenia. Valeria niby była cukierniczką, ale gdy tylko poznała Vincenta przesłała piec i robiła kompletnie nic. Od jej wewnętrznych monologów momentami ściskało mnie z zażenowania. Dodatkowo ciągłe powtarzające się określenia dotyczące dziewczyny mówiące, jaka to jest słodka, malutka i niezdarna były naprawdę niepotrzebne. Vincent również mnie nie porwał. Tajemnica, którą tak zaciekle bronił, nie okazała się nawet niczym szczególnym.
Uważam, ze autorka rozpoczęła za dużo wątków, przez co wszystkie kończyły się zbyt szybko i nie pozwoliło to czytnikowi na budowanie emocji. Najbardziej jestem rozczarowana końcówką, bo tam już wystąpił każdy możliwy motyw (na kilku stronach!).

Nie będę ani polecać ani odradzać tego tytułu, to do Was i tak należy decyzja czy się na niego skusicie. Prawdopodobnie ja sama sięgnę jeszcze po drugą książkę od autorki, jakąś nowszą, w celu porównania. To wszystko ode mnie.

[opinia z instagrama: wieczor_ksiazkowy]

Życie Valerii upływa wśród słodyczy. Dziewczyna jest cukierniczką. Niektórzy mówią też, że Valeria jest równie słodka jak torty, które wychodzą spod jej ręki. O Vincencie można powiedzieć wiele, ale nie to, że jest słodki. Kiedy pojawia się w cukierni, w której pracuje Valeria, dziewczyna odczuwa pewien niepokój, strach ale również...

Emerald, książka która zawładnęła moim sercem, nieraz pozbawiła tchu przez śmiech, ale również wywołała łzy smutku. Historia Valerii i Vincenta poruszyła mnie w tak niesamowity jak i niezapomniany sposób. Jest to opowieść, która zapadła mi w pamięć oraz w serce, gdzie pozostanie już na zawsze.

@fortunatem przedstawiła nam w niej Valerie, która jest cukierniczką nadal mieszkającą z babcią. Kobieta ma oczy koloru „szmaragdowego” - jak to mówi Vincent i to właśnie te oczy przelały szalę goryczy nad tym co działo się w kolejnych stronach książki. Vincent zaś jest zdystansowanym, często również oschłym „biznesmenem”, który ma obsesję na punkcie głównej bohaterki, jej oczu i szmaragdów.

Historia ta zaczyna się niewinnie - od pierwszego spotkania głównych bohaterów, gdy na imprezie urodzinowej Vincenta, Valeria kroiła tort, który sama przygotowała specjalnie na zamówienie. Dalszy ciąg rozkręca się dopiero, gdy główny bohater zaprasza kobietę na kolację, a ta zasypia w samochodzie i budzi się kilka dni później w zupełnie innym mieście.

W książce najbardziej urzekł mnie humor towarzyszący nam przez cały czas oraz sam fakt, że podczas czytania czułam się komfortowo. Monika wykreowała swój świat w którym ja czułam się jak w domu, a sam styl pisania autorki niesamowicie przypadł mi do gustu.

Chciałabym dać tej historii pięć gwiazdek, ale niestety nie mogę, gdyż nie spodobało mi się nazywanie syndromu sztokholmskiego „miłością od dziecka”. Jest to jedyna rzecz, która nie odpowiadała mi w tej książce. Jeśli natomiast chodzi o jej resztę - jest ona dopięta na ostatni guzik. Z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że zdecydowanie jest godna polecenia.

Emerald, książka która zawładnęła moim sercem, nieraz pozbawiła tchu przez śmiech, ale również wywołała łzy smutku. Historia Valerii i Vincenta poruszyła mnie w tak niesamowity jak i niezapomniany sposób. Jest to opowieść, która zapadła mi w pamięć oraz w serce, gdzie pozostanie już na zawsze.

@fortunatem przedstawiła nam w niej Valerie, która jest cukierniczką nadal...