Trzeci tom serii z profilerem Emilem Stomporem w którym zdecydowanie jest go najmniej w akcji, bo przeżywa prywatne trudności. Sprawa choć ciekawa to w mojej opinii najmniej angażująca w porównaniu do poprzednich części. Duży plus za klimat, góry i smaczki wyłapane w fabule.

Trzeci tom serii z profilerem Emilem Stomporem w którym zdecydowanie jest go najmniej w akcji, bo przeżywa prywatne trudności. Sprawa choć ciekawa to w mojej opinii najmniej angażująca w porównaniu do poprzednich części. Duży plus za klimat, góry i smaczki wyłapane w fabule.

W kraju, gdzie jeden świetny kryminał goni drugi, nie była to jakaś wybitna pozycja, ale dała mi dużo odpoczynku, a właściwie niczego więcej od niej nie oczekiwałam.

To kryminał, gdzie nie ma brutalnych opisów i scen, więcej dzieje się na płaszczyźnie tła powieści, gdzie autor moim zdaniem oddał wiernie klimat układów tamtych czasów, działania służb i wzajemnych zależności organów państwowych od siebie. Krajobraz i miejsce zbrodni osadzone w górach również zostały szczegółowo nakreślone, czuje się klimat tych okolic. Mniej podobali mi się natomiast bohaterowie, odebrałam ich jako dość schematycznych - jest brutalny i gardzący zasadami, ale za to genialny policjant, są przeciętni pilnujący zasad i porządku mundurowi, ale chwała zawsze przypada komuś innemu. Nie byłam też jakoś szczególnie zaskoczona zakończeniem, chociaż podejrzanych jest wielu, więc czytelnik ma duże pole do typowania sprawcy.

Dla niektórych plusem może być nawiązanie do autentycznych wydarzeń i zbrodni, która rzeczywiście miała miejsce. Mnie to nie podbijało klimatu, ale dla osób ceniących sobie taki smaczki historyczne będzie to dodatkowa atrakcja.

W kraju, gdzie jeden świetny kryminał goni drugi, nie była to jakaś wybitna pozycja, ale dała mi dużo odpoczynku, a właściwie niczego więcej od niej nie oczekiwałam.

To kryminał, gdzie nie ma brutalnych opisów i scen, więcej dzieje się na płaszczyźnie tła powieści, gdzie autor moim zdaniem oddał wiernie klimat układów tamtych czasów, działania służb i wzajemnych zależności...

Podchodziłem do tej książki jak do jeża. Na pół ce stała już dość długo i za każdym razem kiedy przeczytałem, króciutkie streszczenie o czym ona ma być jakoś mnie odrzucało i odkładałem ją z powrotem. No bo co może być fajnego w książce, która opowiada o autentycznej zbrodni i to jeszcze podobno niewyjaśnionej ?
W tym roku w końcu się przełamałem i wziąłem ją z sobą na tygodniowy wypad w góry. Stwierdziłem, że być może po zejściu ze szlaku, kiedy będę odpoczywał dam radę ją strawić.
Zacząłem i... wsiąkłem. Nie wiedziałem, że można tak pisać o temacie autentycznym, zabrać w klimat końca lat 90 w trakcie przemian ustrojowych i przede wszystkich tych w resorcie. Dla mnie osobiście super oddane układy i układziki rodzącej się wtedy w bólach Policji z ogromną ilością w szeregach dawnych milicjantów, którym nie zależało w ogóle na zmianach.
Autor doskonale oddał miejsce zbrodni, opisał szlaki ... aż chciałoby się tam być. Przyznam, że w trakcie czytania zerknąłem na mapę i sprawdziłem w którym miejscu toczy się akcja. A to naprawdę rzadko mi się zdarza.
No i clou całej historii czyli bohaterowie. Wyraziści, charakterni, z pazurem.
Opowieść wydaje się dokończona... czy to tylko fikcja literacka i wyobraźnia autora ? Tego nie wiem, ale mnie się czytało super ... ode mnie 7.

Podchodziłem do tej książki jak do jeża. Na pół ce stała już dość długo i za każdym razem kiedy przeczytałem, króciutkie streszczenie o czym ona ma być jakoś mnie odrzucało i odkładałem ją z powrotem. No bo co może być fajnego w książce, która opowiada o autentycznej zbrodni i to jeszcze podobno niewyjaśnionej ?
W tym roku w końcu się przełamałem i wziąłem ją z sobą na...

Popełniłam błąd, wiedziona poleceniem nie zwróciłam uwagi, że to trzecia część serii, przez co dość ciężko mi było wgryźć się w tę pozycję. Historia inspirowana prawdziwymi i niewyjaśnionymi wydarzeniami. Świetnie uchwycony klimat i aura końcówki lat 90tych, trzymająca w napięciu historia, dobrze wykreowani bohaterowie, do tego bardzo ciekawe i wręcz oburzające wątki poboczne. Czyta się lekko i szybko. Fanom kryminału polecam serdecznie, ale pamiętajcie lepiej przeczytać we właściwej kolejności.
Mam nadzieję, że prawdziwego sprawcę dosięgnie ręka sprawiedliwości.

Popełniłam błąd, wiedziona poleceniem nie zwróciłam uwagi, że to trzecia część serii, przez co dość ciężko mi było wgryźć się w tę pozycję. Historia inspirowana prawdziwymi i niewyjaśnionymi wydarzeniami. Świetnie uchwycony klimat i aura końcówki lat 90tych, trzymająca w napięciu historia, dobrze wykreowani bohaterowie, do tego bardzo ciekawe i wręcz oburzające wątki...

Powieść oparta na kanwie autentycznego zabójstwa dwóch studentów, którego sprawcy do dnia dzisiejszego nie odnaleziono (pamiętam, że kilka razy, między innymi, mówiono o tym w programie 997). W tej części Emil Stompor nie jest na pierwszym planie, ale nie ma się co dziwić - jest załamany po akcji, w którym zginęli policjanci. Ciekawa fabuła, mroczny klimat, końcówka lat 90-tych. Polecam!

Powieść oparta na kanwie autentycznego zabójstwa dwóch studentów, którego sprawcy do dnia dzisiejszego nie odnaleziono (pamiętam, że kilka razy, między innymi, mówiono o tym w programie 997). W tej części Emil Stompor nie jest na pierwszym planie, ale nie ma się co dziwić - jest załamany po akcji, w którym zginęli policjanci. Ciekawa fabuła, mroczny klimat, końcówka lat...

Bardzo dobra .Tak wynika z wystawionej gwiazdkami cenzurki. W takich opowieściach których akcja toczy się w znanym mię terenie szczególną uwagę zwracam na szczegóły. Topograficzne. Tym razem , na moją pamięć, chociaż dawno w Kotlinie Kłodzkiej i okolicach nie byłem, wszystko się zgadzało. Jedna gwiazdka więcej. Co, niestety, nie bywa częstym zjawiskiem. Bo to trudne jest. Zwyczajnie. O ile użycie miasta, dowolnego, jako sceny głównej powieści, w dzisiejszych czasach, nie stanowi najmniejszego problemu, z terenami o dużym natężeniu dzikości, nie jest tak łatwo. A tak właśnie bywa/jest z pisaniem o górach. Prawdę mówiąc: topografia topografią ale to "trza umić robić". Aleksander Sowa bardzo dobrze sobie radzi.

Sprawa zabójstwa dwojga młodych ludzi na szlaku, , pod szczytem Narożnik, na terenie Parku Narodowego Gór Stołowych, znalazła w książce interesujące rozwinięcie, bulwersujące wątki poboczne, i równie ciekawe zakończenie.
Wg. ostatnich ustaleń policyjnego Archiwum X, arcyciekawe....
Jedno tylko mię nieco martwi, w sensie pisarstwa A. Sowy. Co będzie kiedy już ci wszyscy "starzy ubecy" poumierają?
Mam nadzieje, nawet pewny jestem, że autor DA RADĘ.
Czego wszystkim życzę. No. Raczej.
P.S. Coraz więcej wskazuje, że autor napisał powieść.... historyczną BARDZO MOCNO OPARTĄ O FAKTY. Tym bardziej POLECAM!!

Bardzo dobra .Tak wynika z wystawionej gwiazdkami cenzurki. W takich opowieściach których akcja toczy się w znanym mię terenie szczególną uwagę zwracam na szczegóły. Topograficzne. Tym razem , na moją pamięć, chociaż dawno w Kotlinie Kłodzkiej i okolicach nie byłem, wszystko się zgadzało. Jedna gwiazdka więcej. Co, niestety, nie bywa częstym zjawiskiem. Bo to trudne jest....

Kolejna powieść Aleksandra Sowy oparta na autentycznych wydarzeniach.
W Górach Stołowych zostają znalezione ciała dwojga studentów. Pierwsza myśl dochodzeniowców - atak niedźwiedzia, który podobno pojawił się w okolicy. Sekcja jednak nie pozostawia złudzeń, młodzi ludzie zginęli od strzałów z broni palnej...
Przez połowę książki Emil Stompor jest postacią pojawiającą się sporadycznie. Akcja przedstawia działania prowadzące do rozwikłania zbrodni na dwójce młodych ludzi, a pojedyńcze sceny ( niemal jak slajdy) dokumentują szybki upadek zdolnego policjanta. Tragiczne zakończenie akcji policyjnej, pogłębiający się alkoholizm, nagonka mediów są przysłowiowym gwoździem do trumny w życiu Stompora. Wydawałoby się, że podnieść się już nie zdoła.
Ta część znacznie bardziej przypadła mi do gustu niż " Czas wagi". Może to zasługa mniejszej ilości " pyskówek", Stompor dalej skuteczny, pyskaty i efektywny, ale wyraźnie spuścił z tonu. Akcja przemyślana, oparta na autentycznych wydarzeniach... I tu autor podsuwa swoje alternatywne rozwiązanie. Oczywiście dużą rolę odgrywają tu układy i układziki polityczne, wychodzą stare zadry i pragnienie zatuszowania tego ,co w obecnym czasie jest niewygodne. Jak to w dobrym kryminale - sprawa rozwiązana, choć nie można postawić ostatniej kropki.

Kolejna powieść Aleksandra Sowy oparta na autentycznych wydarzeniach.
W Górach Stołowych zostają znalezione ciała dwojga studentów. Pierwsza myśl dochodzeniowców - atak niedźwiedzia, który podobno pojawił się w okolicy. Sekcja jednak nie pozostawia złudzeń, młodzi ludzie zginęli od strzałów z broni palnej...
Przez połowę książki Emil Stompor jest postacią pojawiającą się...

Góry- ostoja spokoju, stabilności, a jednocześnie niesamowita potęga. Potrafią być nieprzewidywalne. Nie jeden i nie jedna się o tym boleśnie przekonali. Zostawiając nie tylko serce, ale również dalsze marzenia i plany. Najnowszy kryminał Pana Aleksandra Sowy niejako nawiązuje do niespełnionych pragnień i aspiracji. W jednej chwili młoda para traci wszystko. Młodość wymieszaną z ambicją i miłość połączoną z chorą fascynacją. Dwa strzały i koniec...

Kolejny raz na swej drodze spotykamy Emila Stompora, który tym razem odsunięty jest nieco na dalszy plan. Mam wrażenie, że autor trochę "wyciszył postać", by na koniec zaserwować czytelnikowi taką petardę, po której trudno się pozbierać. Na całe szczęście glina nadal pozostaje tym samym człowiekiem: pije, pali i przeklina na potęgę. Z każdą kolejną pozycją moja ekscytacja tą postacią stale rośnie. Mam nadzieję, że nigdy się to nie zmieni.

Motyw opowieści można by rzec standardowy. Jest morderstwo i policjanci, którzy muszą rozwikłać zagadkę brutalnego mordu w górach. Pikanterii dodaje fakt, iż ofiarami są Miss Polski i syn oficera Wojska Polskiego. Niby zwykła sprawa, a jednak coś to nie pasuje.

Ogromny kunszt autora widać w sposobie łączenia wątków. Często pisarze wykładają się na tym. Nie potrafią zgrabnie powiązać różnych rzeczy lub za dużo chcą pokazać na raz. W tym przypadku Pan Sowa tak żonglował opowieścią, że zgrabnie opowiedzianą historię. Naziści, Milicja Obywatelska i sutenerstwo. Brzmi to dość egzotycznie, ale uwierzcie mi, że w tym przypadku jedno wypływa z drugiego.

Niesamowicie do gustu przypadł mi klimat, jaki unosi się z książki. Duszny, nieco mroczny z podkreśleniem majestatyczności Gór Stołowych. Na uwagę zasługuje tu obraz policji, która, choć przestała być Milicją, to nadal poniekąd pozostaje w poprzednim systemie. I za to należą się duże brawa.

Zabrakło mi tu jedynie Emilia. Choć przewija się przez całą książkę, to mój apetyt nie został zaspokojony. Polubiłam Antka i Pszczołę, ale w moim sercu miejsce jest tylko dla Stompora.

Jest to doskonały przykład, że nie trzeba krwi i licznych tropów, by zaczarować czytelnika. Wystarczy duet Stompor i Sowa.

Góry- ostoja spokoju, stabilności, a jednocześnie niesamowita potęga. Potrafią być nieprzewidywalne. Nie jeden i nie jedna się o tym boleśnie przekonali. Zostawiając nie tylko serce, ale również dalsze marzenia i plany. Najnowszy kryminał Pana Aleksandra Sowy niejako nawiązuje do niespełnionych pragnień i aspiracji. W jednej chwili młoda para traci wszystko. Młodość...

Kryzys czytelniczy nadal nie ustępuję... na domiar złego sięgnąłem po ostatnią cześć trylogii zamiast zacząć czytać od początku.
Góry Stołowe. 17.7.1997 dochodzi tam do morderstwa dwójki młodych ludzi. Sprawę przejmuję wałbrzyska policja. Sprawca jest tak dobry, albo ma tyle szczęścia że udaję mu się grać na nosie policjantom z grupy śledczej.
Bardzo ciekawe się czyta tą książkę, szczególnie mi bo pamiętam sprawę tego morderstwa, mieszkam w niedalekiej odległości od miejsca zbrodni. Czy morderca przechytrzył policję i do dziś cieszy się wolnością, czy może teren i dzikie góry były jego sprzymierzeńcem?

Pamięci zamordowanych studentów. Mam nadzieje że sprawcę kiedyś spodka zasłużona kara. Spoczywajcie w pokoju.

Kryzys czytelniczy nadal nie ustępuję... na domiar złego sięgnąłem po ostatnią cześć trylogii zamiast zacząć czytać od początku.
Góry Stołowe. 17.7.1997 dochodzi tam do morderstwa dwójki młodych ludzi. Sprawę przejmuję wałbrzyska policja. Sprawca jest tak dobry, albo ma tyle szczęścia że udaję mu się grać na nosie policjantom z grupy śledczej.
Bardzo ciekawe się czyta tą...

Bardzo klimatyczna. Doskonale oddaje specyficzną atmosferę końcówki lat 90. i skrywaną dzikość Sudetów

Bardzo klimatyczna. Doskonale oddaje specyficzną atmosferę końcówki lat 90. i skrywaną dzikość Sudetów