Bardzo wciągająca książka, szybko się czyta.
Polecam serdecznie przeczytać:-).

Bardzo wciągająca książka, szybko się czyta.
Polecam serdecznie przeczytać:-).

Problem z tą książką jest taki, że podane powyżej streszczenie w praktyce zawiera wszystko, co sama książka. Wierzyć mi się nie chciało, gdy ją kończyłem: prawie 400 stron i NIC się nie zadziało. Dosłownie nic. Dwie panie, dwie praktycznie odrębne historie, których na dobrą sprawę nic nie łączy (ot, sugestia na ostatnich stronach, że może jedna coś dziecku drugiej złego zrobi... może...) i obie w praktyce bez akcji. Para kupuje dom, para urządza dom, para wspomina poronienie żony, para zachodzi w ciążę, rodzi się jej drugie dziecko - koniec połowy książki poświęconej parze. I nie, to nie tak, że upraszczam. Tam NAPRAWDĘ tyle napisano. Jasne, popadając w szczegóły. Ale z wydarzeń było to i tylko to. Żadnych dylematów, zwrotów akcji, kryzysów, konfliktów. Kupili dom, remontują, ona wspomina pierwszą ciążę i zachodzi w drugą.
Drugi wątek - równie "rozbudowany".
Sam nie wiem, czy autorkę chwalić, że potrafi zapełnić 400 stron niczym, czy jednak się zżymać, że taki kit ludziom wciska jako powieść. W każdym razie - na moją listę bestsellerów pozycja nie trafiła. No ale czego oczekiwać od autorki, która w szybkości produkowania powieści pobiła samego mistrza pisania szybkiego choc niekoniecznie z sensem, czyli Remigiusza Mroza? Ot, takiej właśnie opowiastki, którą lepszy autor mógłby dyktować stenotypistce lepiąc pierogi, trenując na rowerze, wyprowadzając psa i przy innych tego typu zajęciach, którym można śmiało poświęcić połowę uwagi, bo tej drugiej w pełni wystarczy na napisanie tak ambitnego dzieła :)

Problem z tą książką jest taki, że podane powyżej streszczenie w praktyce zawiera wszystko, co sama książka. Wierzyć mi się nie chciało, gdy ją kończyłem: prawie 400 stron i NIC się nie zadziało. Dosłownie nic. Dwie panie, dwie praktycznie odrębne historie, których na dobrą sprawę nic nie łączy (ot, sugestia na ostatnich stronach, że może jedna coś dziecku drugiej złego...

Wolicie mieszkać w dużym mieście, gdzie jest blisko do sklepów i różnych atrakcji, czy raczej w jakimś cichym, spokojnym miejscu, bez sklepów i sąsiadów w okolicy?

W książce "Droga, którą przeszlam" mamy dwie różne hisorie. W wydarzeniach sprzed kilkudziesięciu lat poznajemy dzieciństwo Stefani, a obecne wydarzenia to zycie Alicji i Daniela.

Alicja wraz ze swoim mężem przeprowadzają się do małej wioseczki. Oboje muszą nauczyć się nowego życia.
W Płocku, w mieście, w którym wcześniej mieszkali mieli wszystko na wyciągnięcie ręki: pracę, sklepy, rodzinę i znajomych.
Ich nowy dom jest oddalony od miejskiego życia. Mała wioseczka, gdzie każdy się zna, a do najlbizszego sklepu jest kilka kilometrów. Wyprowadzka do tak spokojnego miejsca ma im pomóc w uporaniu się z pewnymi ciężkimi przeżyciami.

Co takiego wydarzyło się kilka miesięcy temu, że Alicja i Daniel zdecydowali się na przeprowadzkę? Czy uda im się ułożyć życie na nowo? Czy odnajdna się w nowym miejscu?

Stefania po narodzinach została odrzucona przez swoją matkę. Już od pierwszych minut, kiedy dziewczynka pojawila się na świecie, opieką otoczył ją jej ojciec. To on o nią dbał, wychowywał, uczył pierwszych czynności.

Stefania tak pragnęła miłości matki, że próbowała upodobnić się do swojej młodszej siostry, która była oczkiem w głowie ich matki.

Do jakiej tragedii doprowadzi odrzucenie Stefanii? W kim mała Stefania znajduje wsparcie i zrozumienie? W jaki sposób losy tuch dwóch bohaterek są powiązane?

"Droga, która przeszłam" to historia dwoch kobiet, ktorych los nie oszczędzał.Ta książka jest przepełniona bólem i cierpieniem. Jest to książka o odrzuconej miłości, ale też i tej prawdziwej miłości. To ksiazka o stracie, a także o pragnieniu posiadania dziecka. Ta powieść to ogromny ładunek emocjonalny.

Zakończenie książki czytałam w napięciu i bardzo się cieszyłam, że nie było dalszej części. Nie wiem czy zniosłabym więcej bólu..

Ta książka na pewno zostanie na długo w moim sercu, a Wy jeśli jeszcze nie znacie tej pozycji, to musicie to jak najszybciej nadrobić!

Wolicie mieszkać w dużym mieście, gdzie jest blisko do sklepów i różnych atrakcji, czy raczej w jakimś cichym, spokojnym miejscu, bez sklepów i sąsiadów w okolicy?

W książce "Droga, którą przeszlam" mamy dwie różne hisorie. W wydarzeniach sprzed kilkudziesięciu lat poznajemy dzieciństwo Stefani, a obecne wydarzenia to zycie Alicji i Daniela.

Alicja wraz ze swoim mężem...

Poruszająca i wzruszająca historia dwóch kobiet, które wiele w życiu przeszły ...
Ich drogi były różne...
Napewno nie były łatwe i usłane różami...
Drogi, które pokazują jak wielki wpływ ma okazana miłość, troska i wsparcie w okresie dzieciństwa na dorosłe życie..
Ich drogi trzeba poznać i przeżyć razem z nimi...

A ostanie słowa książki zmroziły krew w moich żyłach...

Poruszająca i wzruszająca historia dwóch kobiet, które wiele w życiu przeszły ...
Ich drogi były różne...
Napewno nie były łatwe i usłane różami...
Drogi, które pokazują jak wielki wpływ ma okazana miłość, troska i wsparcie w okresie dzieciństwa na dorosłe życie..
Ich drogi trzeba poznać i przeżyć razem z nimi...

A ostanie słowa książki zmroziły krew w moich żyłach...

Książka wzbudza wiele emocji . Bardzo ciekawe zakończenie . Mimo ,ze momentami wątek Alicji bardzo się dłużył, jestem na tak ;)

Książka wzbudza wiele emocji . Bardzo ciekawe zakończenie . Mimo ,ze momentami wątek Alicji bardzo się dłużył, jestem na tak ;)

"Droga, którą przeszłam" Agata Przybyłek

Alicji i Dawidowi wali się świat. Tracą upragnione dziecko. By dojść do się je po traumatycznych przeżyciach decydują się na przeprowadzkę za miasto. W małej miejscowości, przy remoncie bardzo starego domu mają nadzieję znaleźć ukojenie.

Stefania pragnęła jedynie matczynej miłości, nigdy jej jednak nie otrzymała. Dorastała w domu pozbawionym ciepła. Niespodziewanie jej ścieżka spłata się z losami Dawida i Alicji.

"Droga, którą przeszłam" to książka, która różni się od poprzednich, czytanych przeze mnie, powieści autorki. Porusza trudny temat straty dziecka i próby ułożenia sobie życia w nowej rzeczywistości. Historia Alicji i Dawida była trudna, mimo wszystko dawała nadzieję. Młode małżeństwo, przeżywające tragedię, zaczynające wszystko od nowa musi poradzić sobie z własnymi demonami i uwierzyć, że kiedyś ich życie się poukłada. Historia Stefanii była równie ciekawa, co smutna, a miejscami wręcz tragiczna. Opowieść o tej dziewczynce nadaje tej powieści drugiego znaczenia... Choć zakończenie kontrowersyjne, dla mnie było ciekawym dopełnieniem obu wątków.

"Droga, którą przeszłam" Agata Przybyłek

Alicji i Dawidowi wali się świat. Tracą upragnione dziecko. By dojść do się je po traumatycznych przeżyciach decydują się na przeprowadzkę za miasto. W małej miejscowości, przy remoncie bardzo starego domu mają nadzieję znaleźć ukojenie.

Stefania pragnęła jedynie matczynej miłości, nigdy jej jednak nie otrzymała. Dorastała w domu...

To pierwsza książka tej autorki, czyta się ok, historia młodej pary nawet mi się podobała, ale druga historia strasznie sztuczna, stworzona tak, że w miarę rozwoju tej historii staje się coraz bardziej męcząca, a koniec w którym niby obie historie się splatają dla mnie wręcz żenujący. Autorka wg mnie przkombinowala, pisząc dwie historie i potem starając się jakoś niby połączyć, nie polecam średnia

To pierwsza książka tej autorki, czyta się ok, historia młodej pary nawet mi się podobała, ale druga historia strasznie sztuczna, stworzona tak, że w miarę rozwoju tej historii staje się coraz bardziej męcząca, a koniec w którym niby obie historie się splatają dla mnie wręcz żenujący. Autorka wg mnie przkombinowala, pisząc dwie historie i potem starając się jakoś niby...

To było mojej pierwsze spotkanie z twórczością Agaty Przybyłek i było bardzo dobrze. Książka porusza ważny temat straty dziecka i odtracenia dziecka przez matkę. Bohaterki są dwie, każda opowiada swoją historię,a ich losy splatają się w zaskakujący sposób. Podobało mi się to wszystko bardzo, polecam.

To było mojej pierwsze spotkanie z twórczością Agaty Przybyłek i było bardzo dobrze. Książka porusza ważny temat straty dziecka i odtracenia dziecka przez matkę. Bohaterki są dwie, każda opowiada swoją historię,a ich losy splatają się w zaskakujący sposób. Podobało mi się to wszystko bardzo, polecam.

Opowieści o Alicji która straciła pierwsze dziecko i dowiaduje się że znowu jest w ciąży. I o Stefani która opowiada o ty jak została odtrącona przez mamę.

Opowieści o Alicji która straciła pierwsze dziecko i dowiaduje się że znowu jest w ciąży. I o Stefani która opowiada o ty jak została odtrącona przez mamę.

Historie opisane w książce są patologiczne. Jedna straszna i dołująca, druga przerysowana i pomimo tragedii która spotkała bohaterów tak słodka że ciężko się ją czyta. Sposób pisania zupełnie mi nie odpowiada. Jest infantylny i zawiera ultra szczegółowe opisy nawet najprostrzysch, codziennych czynności. Nie polecam.

Historie opisane w książce są patologiczne. Jedna straszna i dołująca, druga przerysowana i pomimo tragedii która spotkała bohaterów tak słodka że ciężko się ją czyta. Sposób pisania zupełnie mi nie odpowiada. Jest infantylny i zawiera ultra szczegółowe opisy nawet najprostrzysch, codziennych czynności. Nie polecam.