Dzielnica cudów. Nasz PRL, lata 80

Super książka, napisana w bardzo zabawny sposób językiem , którym każdy zrozumie. jeżeli chcecie dowiedzieć się co takiego działo się w latach 80 to koniecznie musicie przeczytać tę książkę. Ja mimo iż nie żyłam w latach 80 czytałam ją z zapartym tchem . Polecam

Więcej mojej opini na blogu : https://www.todoarmo.pl/2021/01/dzielnica-cudow-nasz-prl-lata-80.html

Super książka, napisana w bardzo zabawny sposób językiem , którym każdy zrozumie. jeżeli chcecie dowiedzieć się co takiego działo się w latach 80 to koniecznie musicie przeczytać tę książkę. Ja mimo iż nie żyłam w latach 80 czytałam ją z zapartym tchem . Polecam

Więcej mojej opini na blogu : https://www.todoarmo.pl/2021/01/dzielnica-cudow-nasz-prl-lata-80.html

Pokaż mimo to

Dziś rano doczytanie do końca.
"Dzielnica cudów", fabularyzowana literatura faktu, taka jak lubię, przeplatana śmiechem i łzami.
Śmiechem - bo wiele sytuacji autor opisał w zabawny, humorystyczny sposób.
Łzami - bo mój mąż pochodzi z takiej dzielnicy i co by nie było to wiele rzeczy załatwianych było siłowo, rodzice używali pasa, a żeby zjeść owoce, dzieciaki też chodziły na działki, aby podkraść je stamtąd. Choć czasy były już inne.
Książka ma swoje mankamenty, korektora, z okładki wynika, że była to pani, nie dopilnowała wszystkiego. Są pewne literówki i połączenia słów, ale pomimo tej niewygody, czyta się tą ksiązke rewelacyjnie.
To nie moje czasy, a moich rodziców, ale wiele się dowiedziałam z tej pozycji. Obecnie czyta ja mój mąż, który mówi, że u niego na dzielni, było identycznie, a przeciez, my urodziliśmy się już w latach dziewięćdziesiątych.
Fajna książka, pomimo kilku mankamentów, duży plus :)

Dziś rano doczytanie do końca.
"Dzielnica cudów", fabularyzowana literatura faktu, taka jak lubię, przeplatana śmiechem i łzami.
Śmiechem - bo wiele sytuacji autor opisał w zabawny, humorystyczny sposób.
Łzami - bo mój mąż pochodzi z takiej dzielnicy i co by nie było to wiele rzeczy załatwianych było siłowo, rodzice używali pasa, a żeby zjeść owoce, dzieciaki też chodziły...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jestem starszą osobą,w latach 80, pracowałam w szkole w Gliwicach, ale pamiętam jakby to było dziś.
To co napisał autor jest fenomenalne, powrót do korzeni, do tamtej rzeczywistości.
Tę książkę powinien przeczytać każdy 30+ i więcej.
Młodszym także nie zaszkodzi, by zobaczyli jak to kiedyś było, bez tej całej elektroniki. Moi uczniowie rozrabiali identycznie jak dzieciaki i młodzież z Dzielnicy cudów Pana Kościeszy.
Książkę kupiłam na allegro od samego autora z autografem, na pewno będę do niej często wracała.

Jestem starszą osobą,w latach 80, pracowałam w szkole w Gliwicach, ale pamiętam jakby to było dziś.
To co napisał autor jest fenomenalne, powrót do korzeni, do tamtej rzeczywistości.
Tę książkę powinien przeczytać każdy 30+ i więcej.
Młodszym także nie zaszkodzi, by zobaczyli jak to kiedyś było, bez tej całej elektroniki. Moi uczniowie rozrabiali identycznie jak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rewelacja. Przez chwilę znów byłam dzieckiem i przeżywałam na nowo dziecięce przygody. Książka przeczytana jednym tchem. Szczerze polecam

Rewelacja. Przez chwilę znów byłam dzieckiem i przeżywałam na nowo dziecięce przygody. Książka przeczytana jednym tchem. Szczerze polecam

Pokaż mimo to

Książka która przenosi cię do dzieciństwa która przypomina jak niewiele trzeba było do szczęścia chociaż wtedy tak się niemyslalo. Piękne dzieciństwo wiele szaleństw i dużo jak Grześ napisał tłuczenie rozumu do głowy od strony du... dużo śmiechu lektura naprawdę warta przeczytania. Ps. Poproszę o więcej ☺️

Książka która przenosi cię do dzieciństwa która przypomina jak niewiele trzeba było do szczęścia chociaż wtedy tak się niemyslalo. Piękne dzieciństwo wiele szaleństw i dużo jak Grześ napisał tłuczenie rozumu do głowy od strony du... dużo śmiechu lektura naprawdę warta przeczytania. Ps. Poproszę o więcej ☺️

Pokaż mimo to

Daleko mi do recenzenta książek ale o tej akurat słów kilka napiszę. Przeczytałam ją szybko bo po każdej stronie odgrzebywałam w zakamarkach pamięci własne dzieciństwo. I chciałam więcej i więcej. Czytałam jako sąsiadka Dzielnicy Cudów, niektórych postaci nie kojarzę ,innych nie podejrzewałabym o pewne zachowania. Refleksja jaka nasunęła mi się po przeczytaniu to: "cud, że żyjemy" , zabawy i pomysły tamtych czasów ,dzisiejszych rodziców przyprawiłyby o zawał serca , naszych rodziców pozamykano by w więzieniach a nas w zakładach opieki społecznej. Ale to my mieliśmy dzieciństwo i młodość której dzisiejsze dzieci nie zrozumieją i szczerze mówiąc mogą nam tylko zazdrościć. Podsumowując. Książka dla mojego pokolenia jest bramą do przeszłości, za którą przygody z dzieciństwa przeżywamy od nowa. Polecam bardzo i mam nadzieję na kontynuację.

Daleko mi do recenzenta książek ale o tej akurat słów kilka napiszę. Przeczytałam ją szybko bo po każdej stronie odgrzebywałam w zakamarkach pamięci własne dzieciństwo. I chciałam więcej i więcej. Czytałam jako sąsiadka Dzielnicy Cudów, niektórych postaci nie kojarzę ,innych nie podejrzewałabym o pewne zachowania. Refleksja jaka nasunęła mi się po przeczytaniu to:...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Idealna książka dla tych, którzy z rozrzewnieniem wspominają czasy PRLu i dla tych, którzy go nie lubili też się coś znajdzie. A dla ciut młodszych, którzy PRLu nie znają będzie to dobra lekcja historii i tego jak to w zamierzchłych czasach bywało. Widziana jednak oczyma człowieka, któremu przyszło żyć w tamtym okresie a nie z nudnych podręczników historii. Zapraszam do lektury ;)

Idealna książka dla tych, którzy z rozrzewnieniem wspominają czasy PRLu i dla tych, którzy go nie lubili też się coś znajdzie. A dla ciut młodszych, którzy PRLu nie znają będzie to dobra lekcja historii i tego jak to w zamierzchłych czasach bywało. Widziana jednak oczyma człowieka, któremu przyszło żyć w tamtym okresie a nie z nudnych podręczników historii. Zapraszam do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dzis zabralam się do przeczytania Twojej książki Norbert Grzegorz Kościesza , muszę przyznać, wciągnęła mnie tak,że przeczytalam ją jednym tchem"od deski do deski" ,cóż mogę powiedzieć, tak było...opisujesz po prostu fakty z dozą humoru, ktory i mnie się udzielił 🤭😁,jednego czego mogę pozazdrościć to ,to ,ze nie uczęstniczylam w większości "zabaw"na dzielnicy ,dużo też dowiedzialam się właśnie po jej przeczytaniu 🙈,jak wspomnialam wczesniej, mama mnie chyba z domu nie wypuszczała 🤣a od 86r ,zaczęłam przygodę w tzw "miescie" jak to ująłes.Nie mniej jednak polecam tę lekturę każdemu człowiekowi,niesamowite emocje i wspomnienia przez mgłę, w wielu chwilach wyobraźnią bylam tam i uzmysłowiłam,ze czas stanowczo za szybko ucieka ,dzięki i pisz dalej bo dobrze sie wchłania.

Dzis zabralam się do przeczytania Twojej książki Norbert Grzegorz Kościesza , muszę przyznać, wciągnęła mnie tak,że przeczytalam ją jednym tchem"od deski do deski" ,cóż mogę powiedzieć, tak było...opisujesz po prostu fakty z dozą humoru, ktory i mnie się udzielił 🤭😁,jednego czego mogę pozazdrościć to ,to ,ze nie uczęstniczylam w większości "zabaw"na dzielnicy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czekałam z niecierpliwością aż ukaże się książka. Z wypiekami na twarzy przeczytałam "jednym tchem". Mimo iż urodziłam się w 1981 roku i byłam małym "bajtlem" to sporo pamiętam aż tamtych czasów. Książka przeniosła mnie w najwspanialsze dziecięce lata. Do tego wywołała cudowne wspomnienia i tęsknotę za Dolnym Śląskiem gdzie się urodziłam i do 1992 roku mieszkalam. Potem nie było już tak kolorowo.
Mieszkając w mieście miałam beztroskie wtedy dzieciństwo,zabawy na podwórku,wiszenie na trzepaku czy zabawy rysowane kredą na chodnikach. Nikt nie umawiał się na FB czy Messengerze,przecież to wtedy było niczym science-fictione,a każdy wiedział o której godzinie ma wyjść i gdzie. Mieszkając w jednym bloku gdzie wszyscy pracowali w jednej fabryce znali się jak "łyse konie" ,nie to co dziś gdzie mało zna się sąsiada mieszkającego obok. To była taka jedna wielka rodzina. Zabawy i włóczenie się po mieście do późnych godzin z paczką kolegów i koleżanek...Czasem pomyśle jakie nam z perspektywy czasu "głupie" pomysły wpadały do głowy,dziś gdyby ktoś to zobaczył od razu w domu zjawiła by się opieka społeczna lub policja.Nie ważne że byłam dziewczyną ale zawsze w towarzystwie chłopaków było ciekawiej 🙊 tak oczywiście czasem się i oberwało,nie nie pasem u mnie już była tylko słowna reprymenda ale pamiętam starsza siostra nie raz oberwała pasem,czy ścierka kuchenną...a Ile trzeba było się namęczyć by starszy chłopak który się podobał zwrócił uwagę ...no przecież wtedy miało się 8 lat😄 i były już "wielkie" miłości. A łany poniedziałek to naprawdę był lany.Cały blok pływał. Nikt na nikogo się nie obrażał.I lali się nie tylko dzieciaki z dzieciakami ale dzieciaki z dorosłymi sąsiadami. Nawet ksiądz z ministrantami po mszy lał wodą młodzież.
Gdy mieszkałam na wsi Ile razy szło się na szaber do sadu sąsiada i to za dnia,wtedy była adrenalina że może przyłapać 🤣 ile się siedziało na drzewie i rzucało do siebie i w siebie sliwkami,wymyślało się przedziwne historie i zabawy.....można by wspominać długo...
Książkę dam do przeczytania synowi,który liczę że inaczej spojrzy i doceni to co ma. Bo wtedy brało się to co było.
Cudowne wspomnienia moich dziecięcych czasów za które autorowi dziękuję.🤗

Czekałam z niecierpliwością aż ukaże się książka. Z wypiekami na twarzy przeczytałam "jednym tchem". Mimo iż urodziłam się w 1981 roku i byłam małym "bajtlem" to sporo pamiętam aż tamtych czasów. Książka przeniosła mnie w najwspanialsze dziecięce lata. Do tego wywołała cudowne wspomnienia i tęsknotę za Dolnym Śląskiem gdzie się urodziłam i do 1992 roku mieszkalam. Potem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetna książka, która zabrała mnie w czasy dzieciństwa. Nie raz czytając smialam się a nie raz wzdychalam z tęsknota za tym , o czym przypominał mi autor. Polecam szczególnie tym 35+

Świetna książka, która zabrała mnie w czasy dzieciństwa. Nie raz czytając smialam się a nie raz wzdychalam z tęsknota za tym , o czym przypominał mi autor. Polecam szczególnie tym 35+

Pokaż mimo to