"Stos" Greta Drawska.

Drugi tom serii z prokurator Wandą Just oraz podkomisarzem Piotrem Dereniem. W tym tomie ekipa śledcza bada sprawę drastycznych morderstw kilku osób. Są one również, jak poprzednio, powiązane z historią regionu, w którym zlokalizowana jest akcja książki, czyli z Pojezierzem Drawskim. A w szczególności z legendarną czarownicą, która zamieszkiwała ten teren kilkaset lat wcześniej. Dużo też dowiadujemy się tu o życiu osobistym bohaterów. Mieszanka kryminalno - obyczajowo - historyczna przypadła mi do gustu.

"Stos" Greta Drawska.

Drugi tom serii z prokurator Wandą Just oraz podkomisarzem Piotrem Dereniem. W tym tomie ekipa śledcza bada sprawę drastycznych morderstw kilku osób. Są one również, jak poprzednio, powiązane z historią regionu, w którym zlokalizowana jest akcja książki, czyli z Pojezierzem Drawskim. A w szczególności z legendarną czarownicą, która zamieszkiwała ten...

Nie wiem jak mam ocenić tę pozycję 5/10-6/10?Końcówka totalnie mnie oburzyła.

Bardzo podobał mi się motyw czarownic, choć akcja na początku była bardzo wolna, za dużo prywatnego życia głównych postaci, za mało odnośnie samej sprawy.

Co mnie tak oburzyło?
Szczerze myślałam, że sprawy będą powiązane z jakimiś obrzędami czy czymś takim. Unikam książek, gdzie ofiary...gwałtów stają się katami. To była prawdziwa tragedia, że niepełnoletnia dziewczynę zgwałcili jej znajomi, dlatego że była dziwna... Brak interwencji, zatajanie sprawy sprawiły, że jej psychika sobie dosłownie nie poradziła z tym wszystkim...a nazywana była wariatka. Jak wariatem wtedy nie zostać? Nic dziwnego, że pragnęła zemsty i żyła w nienawiści do mężczyzn...
Jakby tragedii było mało, zarobiła kulkę i umarła. Brakowało mi w epilogu WYJAŚNIENIA podanego do prasy kto to zrobił i przede wszystkim dlaczego...Bo może zamiast nazywać ludzi skrzywdzonych wariatami, powinni tak nazwać oprawców, którzy do tego doprowadzili. Co więcej nie podoba mi się, że zakończyło się to jej śmiercią, zasługiwała na zakończenie w którym trafiła by do ośrodka, który poddałby ją leczeniu związanego z trauma i nienawiścią, itd.

Okropnie niesprawiedliwa była dla mnie ta książka.

Nie wiem jak mam ocenić tę pozycję 5/10-6/10?Końcówka totalnie mnie oburzyła.

Bardzo podobał mi się motyw czarownic, choć akcja na początku była bardzo wolna, za dużo prywatnego życia głównych postaci, za mało odnośnie samej sprawy.

Co mnie tak oburzyło?
Szczerze myślałam, że sprawy będą powiązane z jakimiś obrzędami czy czymś takim. Unikam książek, gdzie...

Mam ogromny problem z panią Gretą, niewątpliwie potrafi pisać, ale zdecydowanie kryminał to nie gatunek w którym bryluje. Niestety autorka nie potrafi utrzymać tempa akcji wątku kryminalnego. Rozwleka fabułę, jest sporo stron na których mało się dzieje w kwestii intrygi kryminalnej, natomiast wątki obyczajowe galopują. Brak tego czegoś, co trzyma czytelnika spragnionego kryminalnego "mięska" (może być wege) za mordę i nie pozwala mu odłożyć książki. Plus w stosunku do pierwszej części to niewątpliwie bardziej udane połączenie wątku z odległej przeszłości z współczesną akcją "Stosu".

Mam ogromny problem z panią Gretą, niewątpliwie potrafi pisać, ale zdecydowanie kryminał to nie gatunek w którym bryluje. Niestety autorka nie potrafi utrzymać tempa akcji wątku kryminalnego. Rozwleka fabułę, jest sporo stron na których mało się dzieje w kwestii intrygi kryminalnej, natomiast wątki obyczajowe galopują. Brak tego czegoś, co trzyma czytelnika spragnionego...

W pierwszej części urzekło mnie tło historyczne i na szczęście w tej również historia odgrywa bardzo ważną rolę. Tym razem mamy do czynienia z czarownicami, dokładnie z Sydonią von Borck, która zamieszkiwała tereny Pojezierza Drawskiego i została stracona. Długo zastanawiałam się jaki dokładnie ma związek historia Sydonii z wydarzeniami teraźniejszymi – w poprzedniej części puzzle było łatwiej poskładać, ale to wciąż nie umniejsza niczemu, bo tak naprawdę książka trzymała w napięciu do ostatnich stron.
Opis na okładce mówi, że książka jest hipnotyzująca i zgadzam się z tym w stu procentach. Odniosłam wrażenie, że postaci Wandy i Piotra są mniej sztywne – bohaterowie stali się bardziej ludzcy, ich problemy wciąż są podobne, co w tomie wcześniejszym, natomiast widać, że niczym prawdziwi ludzie, zmieniają się, dojrzewają do pewnych decyzji i po prostu są prawdziwi. Widać to bardzo dobrze na przykładzie Wandy, która w tej części musi „zmierzyć” się z siostrą, z którą nie widziała się przeszło dziesięć lat. Siostry, która być może będzie miała znaczenie w prowadzonym śledztwie.
Sama historia i zbrodnie, z którymi muszą się zmienić podkomisarz i pani prokurator są też ciekawe i brutalne (natomiast ponownie bez drastycznych opisów). Znalezione ciała początkowo się z niczym konkretnym nie łączą, poza czarownicami. Policji, prokuratorowi (no i czytelnikom!) ciężko jest znaleźć wspólny mianownik, znaleźć coś więcej, co łączy ofiary – części układanki w końcu zaczynają do siebie pasować i jest to doskonale poprowadzone. Nie ma tutaj przypadków, nie ma tutaj nagłych olśnień, kto co i dlaczego, bohaterowie do wszystkiego dochodzą dzięki odkrywaniu prawdy.

https://www.instagram.com/p/CuygyloNxvh/

W pierwszej części urzekło mnie tło historyczne i na szczęście w tej również historia odgrywa bardzo ważną rolę. Tym razem mamy do czynienia z czarownicami, dokładnie z Sydonią von Borck, która zamieszkiwała tereny Pojezierza Drawskiego i została stracona. Długo zastanawiałam się jaki dokładnie ma związek historia Sydonii z wydarzeniami teraźniejszymi – w poprzedniej części...

Tom drugi podobał mi się bardziej niż pierwszy

Tom drugi podobał mi się bardziej niż pierwszy

Zima. Biel. Mroźna aura.
W śnieżnym puchu leży kobieta. Zwyczajnie, niepozornie. Po prostu trup. Jej usta spina mosiężna kłódka. Czyżby morderca chciał w ten sposób coś przekazać? Duet Just/Dereń podejmuje śledztwo, ale zanim cokolwiek zacznie się klarować, znalezione zostają kolejne zwłoki, tym razem z wbitymi w uszy kluczami. Morderca grasuje, pozuje zbrodnie w nietypowy sposób. Czy to początek czegoś większego?

Stos to druga część serii z Wandą Just i Piotrem Dereniem, której akcja toczy się na Pojezierzu Drawskim.

Małomiasteczkowy klimat, powolna akcja oplatająca swoimi mackami i krok po kroku budująca napięcie to cechy charakterystyczne tej serii, tym razem wzbogacone zostały mroźną, białą aurą, która dodaje tej historii mroku i surowości, a w dodatku wszystko to otulone, już tradycyjnie wątkiem historycznym, w tym przypadku nawiązującym do kultu czarownic.

W Stosie autorka przytacza historię niezwykłej kobiety Sydonii von Borck oskarżonej o czary i spalonej na stosie w 1620 roku. Jak to się ma do teraźniejszej rzeczywistości osadzonej w książce? Musicie przekonać się sami 😉

Nie ukrywam, że w tej części mocno poruszył mnie wątek czarownicy, jest to coś co zawsze wywołuje we mnie ciarki, więc tym bardziej z wypiekami na twarzy i w wielkim skupieniu pochłanialam poruszającą historię wiedźmy, śledziłam działania sprawcy i próbowałam zrozumieć motywy rządzące mordercą.


Jak bardzo przeszłość determinuje teraźniejszość? Czy bagatelizowane krzywdy skrywane głęboko w sobie mają wpływ na późniejsze działania? Czy fascynacje zakrawające na fanatyzm połączony z chęcią zemsty są dobrą drogą? Odpowiedzi na te pytania znajdziecie w Stosie 😉
A zakończenie? Cóż. Nieprzewidywalne, mrożace krew w żyłach, takie, które totalnie zmiotło mnie z planszy.

Zima. Biel. Mroźna aura.
W śnieżnym puchu leży kobieta. Zwyczajnie, niepozornie. Po prostu trup. Jej usta spina mosiężna kłódka. Czyżby morderca chciał w ten sposób coś przekazać? Duet Just/Dereń podejmuje śledztwo, ale zanim cokolwiek zacznie się klarować, znalezione zostają kolejne zwłoki, tym razem z wbitymi w uszy kluczami. Morderca grasuje, pozuje zbrodnie w nietypowy...

Korzystacie ze zbiorów bibliotek? Ja od pewnego czasu postanowiłam sobie, że będę wypożyczała chociaż jedną książkę na miesiąc z biblioteki. I taki sposobem trafiłam na "Stos"🔥 w prawdzie książka miała swoją premierę już jakiś czas temu, ale to nic nie szkodzi, po takie thrillery warto sięgać nawet długo po premierze.
.
🌿 Zostaje znalezione ciało młodej kobiety, jej wargi są spięte kłódką, a stopy odpiłowane. Jej śmierć to dopiero początek, gdyż przez przypadek dzieci odnajdują w śniegu kolejne naznaczone zwłoki kobiety, brutalnie okaleczonej. Sprawę morderstw próbują rozwikłać prokurator Wanda Just i podkomisarz Piotr Dereń. Morderstwa te nawiązują do wydarzeń z XVII wieku, kiedy to palono czarownice na stosie.🌿
.
Autorka w tę opowieść wplotła wątki historyczne, dotyczące Sydonii von Borck, którą oskarżono o czary, potem ścięto i spalono na stosie. Rozdziały dotyczące domniemanej czarownicy były według mnie o wiele za krótkie, potraktowane trochę po macoszemu, ale były one na tyle ważne, bo nawiązywały do całej fabuły książki. Podobało mi się wplątanie w tę historię wątku o czarownicach i klątwach przez nie rzucanych.
.
Nie czytałam poprzedniej części, co w żaden sposób nie przeszkadzało mi w odnalezieniu się w całej tej historii. Co do samej historii to została ona bardzo przemyślanie napisana. Klimatyczna i intrygująca, akcja jest szybka i nie przynudza, tym samym strony same się przewracają. Nie brakuje tutaj emocji, a wytypowanie mordercy to nie lada sztuka, autorka tak pokierowała fabuła, że nie byłam w stanie określić, kto jest odpowiedzialny za te zbrodnie. Polecam🔥

Korzystacie ze zbiorów bibliotek? Ja od pewnego czasu postanowiłam sobie, że będę wypożyczała chociaż jedną książkę na miesiąc z biblioteki. I taki sposobem trafiłam na "Stos"🔥 w prawdzie książka miała swoją premierę już jakiś czas temu, ale to nic nie szkodzi, po takie thrillery warto sięgać nawet długo po premierze.
.
🌿 Zostaje znalezione ciało młodej kobiety, jej wargi...

Ogólnie rzecz biorąc to książka nie była zła. Styl pisania autorki mi bardzo odpowiada, szybka akcja i wciągająca już od pierwszych stron. Tylko trochę temat jak dla mnie czary, czarownice itd trochę nie moje klimaty.

Ogólnie rzecz biorąc to książka nie była zła. Styl pisania autorki mi bardzo odpowiada, szybka akcja i wciągająca już od pierwszych stron. Tylko trochę temat jak dla mnie czary, czarownice itd trochę nie moje klimaty.

Rewelacyjna książka. Znalazłam w niej wszystko, co mnie motywuje do czytania. Tajemnica, przeszłość skutkująca w teraźniejszości. Do tego napisana pięknym językiem.

Rewelacyjna książka. Znalazłam w niej wszystko, co mnie motywuje do czytania. Tajemnica, przeszłość skutkująca w teraźniejszości. Do tego napisana pięknym językiem.

Bardzo dobrze się to czyta.

Bardzo dobrze się to czyta.