Powieść zaczyna się od wysokiego C. Od razu wkraczamy w wir akcji w zagadkowe miejsce, o którym możemy tylko się domyślać.
Po takim wstępie spodziewałem się czegoś mocnego a tymczasem mamy dochodzenie w tajemniczej sprawie „czarnych śladów” przepełnione rozmowami, opowieściami i dyskusjami. Nie mówię, że to nie jest ciekawe bo autor bardzo umiejętnie potrafi zaciekawić czytelnika stopniowym ujawnianiem faktów zawartych w pozornie długich dialogach także zapewniam nie jest to nudne a wręcz piekąco ciekawe.
Natomiast Księga 2 niestety jest już nudna (poza końcówką – od wizyty Franka u Nortonów),psychologiczna, przeładowana obyczajowymi przeżyciami i dialogami. Są to retrospekcje z życia Nortona ujawniające jego nadludzkie możliwości. Coś tam do fabuły wnoszą, wyjaśniają kilka rzeczy, ale mam wrażenie, że autor przerobił opowiadania na poczet zamknięcia fabuły tej powieści. Rozdziały 1-6 można było spakować w 1 góra 2 rozdziały. Na szczęście księga ta jest krótka - stanowi tylko 1/4 powieści.
Kogoś może mój komentarz odstraszyć, ale zapewniam, że 1 część jest zachwycająca a druga to już moje prywatne odczucia. Polecam mimo wszystko bo mimo, że to radziecka fantastyka to ani słowa nie ma o partii, towarzyszach (no chyba, że podróży) itp. Porusza za to głębsze treści i zadaje pytanie : co nas tam w kosmosie czeka? Odpowiedzi są różne jak różne są charaktery bohaterów.

Powieść zaczyna się od wysokiego C. Od razu wkraczamy w wir akcji w zagadkowe miejsce, o którym możemy tylko się domyślać.
Po takim wstępie spodziewałem się czegoś mocnego a tymczasem mamy dochodzenie w tajemniczej sprawie „czarnych śladów” przepełnione rozmowami, opowieściami i dyskusjami. Nie mówię, że to nie jest ciekawe bo autor bardzo umiejętnie potrafi zaciekawić...