Długi czas spędziłam przy czytaniu. Myślałam, że ta opowieść nigdy się nie skończy, ponieważ tyle się tam działo, a jeszcze tyle było nieprzeczytanych stron. Książka jest wciągająca i ciekawa, ale i też smutna. Oceniam tak, gdyż mimo to spodobała mnie się ta opowieść.

Długi czas spędziłam przy czytaniu. Myślałam, że ta opowieść nigdy się nie skończy, ponieważ tyle się tam działo, a jeszcze tyle było nieprzeczytanych stron. Książka jest wciągająca i ciekawa, ale i też smutna. Oceniam tak, gdyż mimo to spodobała mnie się ta opowieść.

To powieść o wojnie widzianej oczami 12-letniego chłopca, którego rodzice zabrali z Trypolisu i umieścili u rodziny we Włoszech. W bezpiecznej miejscowości Siena miał mieszkać do końca wojny. To książka o tym, jak Lorenzo w ciągu kilku tygodni traci świat w, którym się urodził i dorastał. Jak ułudne, dotychczasowe przekonania czyli fascynacja faszyzmem i Mussolinim jako bogiem okazały się nieprawdziwe. Chłopiec dostrzega okrucieństwo i przemoc jaka zapanowała w jego mieście w 1943 roku, i od tego czasu nie chce mieć już nic wspólnego z bezgranicznym oddaniem sprawie. Sam nie planując tego zostaje także bohaterem. W tym całym ogarniętym przemocą świecie nasz bohater ratuje Daniela - swojego żydowskiego rówieśnika. Umieszcza go na strychu domu, w którym mieszka i przez osiem miesięcy sam organizuje mu jedzenie i inne potrzebne do przetrwania rzeczy. Kto ratuje jednego, ratuje cały świat, bo to książka o przyjaźni w trudnych czasach silniejszej niż ideologia. Książkę polecam i dziękuję za nią Wydawnictwu Sonia Draga.

To powieść o wojnie widzianej oczami 12-letniego chłopca, którego rodzice zabrali z Trypolisu i umieścili u rodziny we Włoszech. W bezpiecznej miejscowości Siena miał mieszkać do końca wojny. To książka o tym, jak Lorenzo w ciągu kilku tygodni traci świat w, którym się urodził i dorastał. Jak ułudne, dotychczasowe przekonania czyli fascynacja faszyzmem i Mussolinim jako...

Jaka to była przepiękna książka. Z racji, że lubię czytać historie wojenne tak, gdy tylko zobaczyłam tę książkę wiedziałam ze muszę ją przeczytać. Jak dotąd czytałam głównie historie gdzie akcja działa się w obozie tu jednak mamy coś innego.

Włochy 1942 nastoletni chłopiec został wysłany przez matkę do dziadka i ciotki na wakacje. Jak się później okazuje ojciec Lorenza został wezwany na wojnę a matka chciała jakoś uratować męża.

Mały Lorenzo od ciotki dowiedział się, że ma u nich zostać tak długo ile tylko będzie trzeba.

Po zakończeniu wakacji zaczyna uczyć się w Sieneńskiej szkole. Poznaje sąsiada Franca i razem są zachwyceni szkołą i nauczaniem o faszyzmie. Wierzą w siłę Mussoliniego i gdy tylko skończą odpowiedni wiek sami chcą stanąć do walki na wojnie.

W miedzy czasie Lorenzo poznaje również Daniele chłopca w jego wieku, który jest Żydem, zaprzyjaźniają się. Pewnego późnego wieczoru Lorenzo biegnie ostrzec rodzinę swego przyjaciela przed Niemcami, którzy wywożą gdzieś Żydów.

I to właśnie tej nocy podczas godziny policyjnej mały chłopiec ratuje swojego przyjaciela i ukrywa go w małym schowku na strychu.

Muszę przyznać, że książka jest bardzo wciągająca i wzbudza wiele emocji.

Książka ukazuje realia okresu wojny. To jak małe dzieci były nastawiane do życia. One miały wpojone, że brać udział w wojnie to zaszczyt. Jak wiele ludzi miała klapki na oczach i dosłownie szli po trupach do celu.

A jednak są ludzie, którzy zawsze są skorzy do pomocy, którym w co kto wierzy nie robi żadnej różnicy.

Dwunastoletni chłopiec jest wstanie zaryzykować nawet własne życie, by tylko uratować przyjaciela. Odmawia sobie jedzenia, którego i tak jest mało by podzielić się nim.

Życie było straszne, w ciągłym napięciu, stresie, o jutro, o najbliższych.

Cóż tu więcej mówić tę książkę po prostu trzeba przeczytać. Gorąco polecam, bo jest to naprawdę rewelacyjna książka, która pokazuje nam jak ważna jest przyjaźń. Jak wiele jesteśmy wstanie dla niej zrobić i wycierpieć.

Jaka to była przepiękna książka. Z racji, że lubię czytać historie wojenne tak, gdy tylko zobaczyłam tę książkę wiedziałam ze muszę ją przeczytać. Jak dotąd czytałam głównie historie gdzie akcja działa się w obozie tu jednak mamy coś innego.

Włochy 1942 nastoletni chłopiec został wysłany przez matkę do dziadka i ciotki na wakacje. Jak się później okazuje ojciec Lorenza...

Wydawałoby się, że ze względu na tematykę powieść ta będzie przeładowana emocjonalnie, pojęciowo i znaczeniowo. Ale nie jest. Dla jednych będzie to plus a inni uznają to za mankament. Ograniczoną perspektywę narratora, chłopca, który ma 12 lat, dorastał w świecie fantazji, pełnego patosu i bohaterów . Poznajcie Lorenza, małego faszyste, wychowanego w Trypolisie, włoskiej kolonii, w duchu ideologii faszystowskiej w cieniu Duce. Ojciec walczy na froncie u boku Rommla, a matka przywozi Lorenza do rodziny we Włoszech, do Sieny. Oczywiście chłopiec podsłuchuje dorosłych i słyszy różne rzeczy, które z czasem przewartościują jego poglądy. Ale kiedy tak naprawdę Mussolini zostaje obalony, Lorenzo czuje się jakby ktoś pozbawił go tożsamości, bo duce był symbolem wszystkich wartości w które wierzył i które go ukształtowały od lojalności, przez honor aż po wierność.

Generalnie to jest powieść o dojrzewaniu młodego chłopca, o stawaniu się mężczyzną, o pierwszych odważnych decyzjach, łzach rozpaczy, utracie dziecięcej beztroski, narażaniu życia i heroicznej walce z ideologią faszystowską poprzez ukrywanie przyjaciela. Lorenzo wychowany w duchu faszystowskim widzi i obserwuje, wyciąga wnioski i staje się prawdziwym młodzieńcem, człowiekiem, który w obronie żydowskiego chłopca jest gotów wszystko poświęcić, nawet swoje życie. Autorka opisuje też samowolne działania partyzantki, które ściągały tylko gniew Niemców na cywilów... Pogrom wsi, której świadkiem jest Lorenzo zmienia go na zawsze. To opowieść fikcyjna osadzona w realiach historycznych.
Bo znacie ten fragment : "Kto ratuje jednego człowieka,ratuje caly świat "!

Wydawałoby się, że ze względu na tematykę powieść ta będzie przeładowana emocjonalnie, pojęciowo i znaczeniowo. Ale nie jest. Dla jednych będzie to plus a inni uznają to za mankament. Ograniczoną perspektywę narratora, chłopca, który ma 12 lat, dorastał w świecie fantazji, pełnego patosu i bohaterów . Poznajcie Lorenza, małego faszyste, wychowanego w Trypolisie,...

Środek II wojny światowej, 1942 rok. 12-letni Lorenzo zostaje wysłany do Sieny do swojej ciotki. Ma u niej mieszkać do zakończenia wojny. Tajemnicze miasto kusi chłopca. Uwielbienie dla sieneńskich zaułków miesza się w nastolatku z uwielbieniem dla Mussoliniego. Pewnego dnia Lorenzo poznaje Franca, miejscowego chłopca, który myśli tak jak on, równie jak on wielbi duce i wszystko co z nim związane. Oczywiście obaj nastolatkowie wierzą w zwycięstwo Włoch. Łączy ich także pogarda dla wszystkiego, co żydowskie.
Ich bezgraniczne oddanie dla sprawy zaczyna się kruszyć, gdy spotykają Daniele, żydowskiego chłopca. Wtedy okazuje się, iż sprawy uważane za pewnik, wzór, ideał, drogowskaz w życiu wcale takimi nie są, a ci uważani za złych są zupełnie inni.
To początek całej fabuły. Pewnego dnia Niemcy zajmują Sienę i zaczynają deportować Żydów. Co stanie się z Daniele? Co zrobią chłopcy? Czy obaj coś zrobią? A może jeden z nich okaże się tym dobrym, a drugi złym?
Świetna fabuła, bardzo ciekawa, poruszająca. Gdyby była odpowiednio pociągnięta byłaby rewelacyjną książką. Nie twierdzę, że jest to zła lektura. Jest po prostu przeciętna, bardzo przeciętna. Mimo poruszającego tematu, chwytliwych i ponadczasowych kwestii, Giampietro napisała książkę bardzo przeciętną, niczym się nie wyróżniającą.
Owszem, Nikt nie wie.... wciąga w trakcie lektury, czyta się ją z przyjemnością. Jednak to także pozycja, o której, tuż po odłożeniu na półkę, bardzo szybko się zapomni. Po prostu kolejne, niezłe, wciągające czytadło.
Niby nic w tym złego, ale od książek o II wojnie światowej, holokauście, a dodatkowo poruszającej kwestie etyczne oczekuję czegoś więcej. Takie książki mają swoista misję, z której autorka niezbyt się wywiązała. Zmarnowany potencjał, szkoda.
Niemniej nie odradzam wam tej lektury. Ciekawa, niezła. Można przy niej spędzić kilka miłych godzin. Po prostu nie oczekujcie po tej książce zbyt wiele.

Środek II wojny światowej, 1942 rok. 12-letni Lorenzo zostaje wysłany do Sieny do swojej ciotki. Ma u niej mieszkać do zakończenia wojny. Tajemnicze miasto kusi chłopca. Uwielbienie dla sieneńskich zaułków miesza się w nastolatku z uwielbieniem dla Mussoliniego. Pewnego dnia Lorenzo poznaje Franca, miejscowego chłopca, który myśli tak jak on, równie jak on wielbi duce i...

Nie lubię oceniać powieści osadzonych w czasach wojen, bo nawet jeżeli mam przed sobą fikcję literacką, to i tak wiem, że takie makabryczne i okrutne wydarzenia faktycznie miały miejsce - to trochę tak, jakbym oceniała czyjeś cierpienie... W przypadku "Nikt nie wie, że tu jesteś" czuję wewnętrzny zgrzyt, bo owszem książka opowiada historię niezwykłej przyjaźni i owszem, opisane w niej wydarzenia niejednokrotnie łamią serce, ale z drugiej strony, w moim odczuciu, ta powieść niczym się nie wyróżnia.

Historia jest napisana dobrze, przyjemnie się to czyta, ale nie powiem, żebym czuła do niej wielkie przyciąganie, a nawet muszę przyznać, że momentami trochę mi się dłużyła. Książka miała duży potencjał, jednak odnoszę wrażenia, że autorka mogła nieco bardziej zagrać czytelnikowi na emocjach. To nie jest moja pierwsza powieść wojenna, mam więc porównanie, i na tle innych tytułów obejmujących taką tematykę, "Nikt nie wie, że tu jesteś" wypada dość przeciętnie.

Może styl pisania jest zbyt powściągliwy, a może to ja uodporniłam się na wojenne opowieści i potrzebuję czegoś wiecej, by wpaść w zachwyt? Sama nie wiem. Wiem na pewno, że wielu ta powieść urzeknie swoim ciepłem, rodzinną atmosferą i pięknym obrazem przyjaźni. To histora o wojnie, życiu pod ostrzałem i prześladowaniu społeczności żydowskiej. Dla wielu być może okaże się wspaniała, dla mnie okazała się, niestety tylko poprawna.

Nie lubię oceniać powieści osadzonych w czasach wojen, bo nawet jeżeli mam przed sobą fikcję literacką, to i tak wiem, że takie makabryczne i okrutne wydarzenia faktycznie miały miejsce - to trochę tak, jakbym oceniała czyjeś cierpienie... W przypadku "Nikt nie wie, że tu jesteś" czuję wewnętrzny zgrzyt, bo owszem książka opowiada historię niezwykłej przyjaźni i owszem,...

Rok 1942. Faszystowskie Włochy pod rządami Mussoliniego widziane oczami dwunastoletniego chłopca.
Piękna książka o okrucieństwie wojny i sile przyjaźni

Rok 1942. Faszystowskie Włochy pod rządami Mussoliniego widziane oczami dwunastoletniego chłopca.
Piękna książka o okrucieństwie wojny i sile przyjaźni