Moje pierwsza przeczytana książka autorstwa laureaty literackiej nagrody Nobla w 1972. Interesujące spojrzenie na zmieniającą się prywatność jednostki w zmieniającym się świecie. Autor ukazał również zmiany zachodzące w społeczeństwie, ścieranie się poglądów. Niemniej jednak, książka, choć uznawana przez wielu za klasyk, jest dosyć chaotyczna. Otrzymujemy bardzo dużo informacji. Nie jest to pozycja, z której wyniesieniemy cokolwiek jeżeli będziemy ją czytać "na szybko" - trzeba się przy niej skupić.

Moje pierwsza przeczytana książka autorstwa laureaty literackiej nagrody Nobla w 1972. Interesujące spojrzenie na zmieniającą się prywatność jednostki w zmieniającym się świecie. Autor ukazał również zmiany zachodzące w społeczeństwie, ścieranie się poglądów. Niemniej jednak, książka, choć uznawana przez wielu za klasyk, jest dosyć chaotyczna. Otrzymujemy bardzo dużo...

Istnieją książki, które się nie starzeją mimo upływu czasu, jaki minął od ich wydania. Właśnie taką książką jest „Opiekuńcze oblężenie” Heinricha Böll’a. Książka opisuje życie rodziny potentata medialnego, których chronią oddziały ochroniarzy. Ochrona z czasem sama przejmuje kontrolę nad życiem chronionych. Fakt, że dzieje się to w latach 70-tych, przewijają się wątki burzliwego roku 1968, czy powroty z drugiej wojny światowej. Lekarz wspomina, jak wycina znaki SS, niektórym mieszkańcom wsi. Ludzie chronieni są przez cichą zmowę wszystkich, przez kościół. Ale taka ochrona także staje się swego rodzaju więzieniem. Wolni są ci, którzy opuszczają strefę ochrony, a także terroryści, przed którymi mają chronić ich policjanci. Jednak i policjanci nie zawsze zasługują na zaufanie.
Po wielu latach sięgnąłem ponownie po prozę Böll’a, która jest ponadczasowa. Bardzo przemawia w obecnej chwili, kiedy poddani kwarantannie. Znaleźliśmy się niemal jak opisani w „Opiekuńczym oblężeniu” mieszkańcy zamku. Znaleźli się policjanci przekraczający swoje uprawnienia i zaufanie społeczne, a wolności szukaliśmy gdzieś na leśnych Ścieszkach.
Warto sięgnąć po, trochę zapomnianego obecnie, niemieckiego noblisty.

Istnieją książki, które się nie starzeją mimo upływu czasu, jaki minął od ich wydania. Właśnie taką książką jest „Opiekuńcze oblężenie” Heinricha Böll’a. Książka opisuje życie rodziny potentata medialnego, których chronią oddziały ochroniarzy. Ochrona z czasem sama przejmuje kontrolę nad życiem chronionych. Fakt, że dzieje się to w latach 70-tych, przewijają się wątki...

Boll, a konkretnie książka „Opiekuńcze oblężenie” to dość interesujący klasyk literacki, ściślej mamy do czynienia z książką obyczajową. Jest to o tyle niezwykłe, że tego typu motywy, systemów gdzie rządzi cała kupa Wielkich Braci można raczej znaleźć w dystopijnych literaturach typowo cyberpunkowych. Interesujące jest to, że Wielki Brat ma się dobrze w systemie typowo demokratycznym. Zaskakujące jest to, że książka dotyczy lat siedemdziesiątych XX w., czyli wynika z tego, że autor bez pudła wie co się dzieje w jego rzeczywistości i jakie będą kolejne dziesięciolecia, chociażby to co opisuje inny, współczesny i zapewne znany wam moi drodzy czytelnicy, niemiecki pisarz Marc Elsberg. Jak się okazuje Niemcy z Zachodu już w tamtych latach byli w strachu przed terroryzmem, pewnie to już było po olimpiadzie w Monachium 1972 r.. Jednak i tak to jest troszkę dziwne, bo wszak w latach 70 i 80 wybuchające bomby na ulicach Londynu były praktycznie codziennością i działalność IRA dawała się anglikom we znaki. Pewnie to sprawa mediów, które nagłaśniały, tak jak to jest teraz wszelkie wydarzenia z całego świata, w tym działalność ugrupowań islamskich. Do tego też doszły wspomnienia z niedawnych lat III Rzeszy, gdzie jak pamiętamy, dosłownie prawie wszyscy Niemcy dali się przekonać Hitlerowi i jego partii nazistowskiej do realizacji przez cały kraj opętańczej ideologii, która sprowokował drugą wojnę światową i nikomu nie trzeba tłumaczyć co z tego wynikło. Interesujący jest motyw, że ludzie stracili zainteresowanie wiarą. Główni bohaterowie opowiadają, że jeszcze niedawno były w kościołach kolejki do spowiedzi, a teraz kościoły stoją praktycznie puste.


Autor interesuje się konkretniej życiem finansowych elit kraju, co jest widoczne w narracji, bohaterowie mówią nam czytelnikom wiele o swoich karierach, ten został prezesem banku, inni również dobrze sobie radzą w meandrach świata finansowego. Boll przekonuje czytelników, że ten strach jaki powstał w ludziach stworzył specyficzny obraz społeczeństwa, ludzie uciekają w seks, luksus, używki i poczucie zobojętnienia. Mamy tu opisaną historię pewnej rodziny, główną bohaterką jest Katarzyna von Bora i wszystko w książce dzieje się wokół jej rodziny.

Książka jest ciekawa. Warto przeczytać. Polecam.

Boll, a konkretnie książka „Opiekuńcze oblężenie” to dość interesujący klasyk literacki, ściślej mamy do czynienia z książką obyczajową. Jest to o tyle niezwykłe, że tego typu motywy, systemów gdzie rządzi cała kupa Wielkich Braci można raczej znaleźć w dystopijnych literaturach typowo cyberpunkowych. Interesujące jest to, że Wielki Brat ma się dobrze w systemie typowo...

Ponoć klasyk to ten, o którym wszyscy wiedzą, nikt go jednak już nie czyta. Böll chyba już na tę półkę trafił, bo to Nobel sprzed lat, a Niemcy Zachodnie, którym poświęcił swoje książki, to państwo dziś zupełnie (czyżby?) inne. Wielka literatura jednakże zawsze jest uniwersalna, zawsze prezentuje prawdy prawdziwe w każdych warunkach, w każdym miejscu i czasie. Tak jest także z Böllem - tematem tej powieści jest ubezwłasnowolnienie, ale nie przez ochroniarzy broniących bogaczy przed ewentualnymi atakami terrorystów, lecz przez podporządkowanie siebie i swoich decyzji panującej ideologii. W kraju bujnie, burzliwie wręcz rozwijającej się gospodarki świadoma rezygnacja z pozycji i bogactwa wydaje się niemożliwa nawet tym, którzy bardzo tego pragną. A potem jest już za późno. W społeczeństwie tak aktywnie broniącym się przed terroryzmem właśnie owi terroryści, ścigani poszukiwani, wydają się być jedynymi wolnymi ludźmi, którzy nie poświęcili swoich marzeń dla złudnego szczęścia pod postacią pełnego konta i tabloidowej sławy. Czy to aby nie przypomina dzisiejszych Stanów Zjednoczonych Któjejśtam Ameryki?
Lektura powieści nie należy do najłatwiejszych, wątki się przeplatają, a informacje podawane są pozornie chaotycznie, ale czyż nie tak właśnie funkcjonuje większość z nas w dzisiejszym świecie? Böll mówi o nas teraz, i mówi mądrze. Słuchajmy go.

Ponoć klasyk to ten, o którym wszyscy wiedzą, nikt go jednak już nie czyta. Böll chyba już na tę półkę trafił, bo to Nobel sprzed lat, a Niemcy Zachodnie, którym poświęcił swoje książki, to państwo dziś zupełnie (czyżby?) inne. Wielka literatura jednakże zawsze jest uniwersalna, zawsze prezentuje prawdy prawdziwe w każdych warunkach, w każdym miejscu i czasie. Tak jest...

Książka ścisła i prosta w formie, a wręcz "sucha" w fabule opowiada o cichym i nieznośnym okrucieństwie świata, gdzie pod pozorem ochrony przed potencjalnym niebezpieczeństwem niszczy się wolność i prywatność nie tylko ludzi pilnowanych "z urzędu", ale także wielu innych przypadkowych, którzy mieli pecha znaleźć się w niewłaściwym miejscu i czasie. Mam wrażenie, że choć powieść została napisana pod koniec lat siedemdziesiątych nic nie straciła (a nawet zyskała) na aktualności w obecnych czasach systematycznie kurczącej się prywatności jednostki.

Książka ścisła i prosta w formie, a wręcz "sucha" w fabule opowiada o cichym i nieznośnym okrucieństwie świata, gdzie pod pozorem ochrony przed potencjalnym niebezpieczeństwem niszczy się wolność i prywatność nie tylko ludzi pilnowanych "z urzędu", ale także wielu innych przypadkowych, którzy mieli pecha znaleźć się w niewłaściwym miejscu i czasie. Mam wrażenie, że choć...

Literatura pozbawiona jakichkolwiek ozdobników, chłodna, niemal obojętna narracja bohaterów w 3 osobie, a mówiąca o namiętnościach, emocjach, stanie paranoi na tle bezpieczeństwa i zagrożenia, które czai się wszędzie. Lektura, która nie porwie, ale da pojęcie o tym, na czym polega mistrzowska struktura dzieła literackiego.

Literatura pozbawiona jakichkolwiek ozdobników, chłodna, niemal obojętna narracja bohaterów w 3 osobie, a mówiąca o namiętnościach, emocjach, stanie paranoi na tle bezpieczeństwa i zagrożenia, które czai się wszędzie. Lektura, która nie porwie, ale da pojęcie o tym, na czym polega mistrzowska struktura dzieła literackiego.

to moja druga książka Heinricha Bolla. Podobnie jak poprzednią czytało się ją dość ciężko. Jakoś dużo rozpraszających szczegółów. Niestety nie jest to łatwa literatura.

to moja druga książka Heinricha Bolla. Podobnie jak poprzednią czytało się ją dość ciężko. Jakoś dużo rozpraszających szczegółów. Niestety nie jest to łatwa literatura.