Książka dobra - tematyka obrzydliwa, ale w stylu M.Krajewskiego. Wiele ciekawych faktów z życia Afryki i tworzenia nowej rasy. Jak zawsze Mock niezwyciężony. Pobity, pogryziony, torturowany ale "zaraz zdrowieje" tak jak na super bohatera przystało :)

Książka dobra - tematyka obrzydliwa, ale w stylu M.Krajewskiego. Wiele ciekawych faktów z życia Afryki i tworzenia nowej rasy. Jak zawsze Mock niezwyciężony. Pobity, pogryziony, torturowany ale "zaraz zdrowieje" tak jak na super bohatera przystało :)

Książka przeciętna. Niestety. Akcja jak zwykle dobrze skrojona, a postacie barwne i wyraziste, ale... No właśnie, ale styl pisania trochę wg. mnie odbiega od wysokiej jakości pisania p. Marka Krajewskiego. Czytając odnosiłem wrażenie, że książkę albo pisał ktoś inny, albo Autor pisał ją szybko. Nie chodzi o niedociągnięcia fabularne, ale o styl i język. Trochę też za dużo sytuacji, w której główny bohater prawie, prawie ginie, ale jednak udaje mu się w jakiś sposób uniknąć śmierci. Z tej części przygód Mocka główny bohater zaczyna coraz bardziej przypominać jakiegoś superbohatera albo złote dziecko losu. Mnie to trochę raziło. Mimo wszystko pozycja obowiązkowa dla osób, które chcą przejść przez całą sagę o Mocku.

Książka przeciętna. Niestety. Akcja jak zwykle dobrze skrojona, a postacie barwne i wyraziste, ale... No właśnie, ale styl pisania trochę wg. mnie odbiega od wysokiej jakości pisania p. Marka Krajewskiego. Czytając odnosiłem wrażenie, że książkę albo pisał ktoś inny, albo Autor pisał ją szybko. Nie chodzi o niedociągnięcia fabularne, ale o styl i język. Trochę też za dużo...

Kolejna, bardzo dobra część cyklu z niezawodnym wachmistrzem kryminalnym Eberhardem Mockiem w roli głównej.

Kolejna, bardzo dobra część cyklu z niezawodnym wachmistrzem kryminalnym Eberhardem Mockiem w roli głównej.

Świetny kryminał, zdecydowanie ciekawszy niż pierwsza czy druga część. Bardzo ciekawy wątek związany z tytułowym ludzkim zoo.

Świetny kryminał, zdecydowanie ciekawszy niż pierwsza czy druga część. Bardzo ciekawy wątek związany z tytułowym ludzkim zoo.

Koszmar. Oczywiście chodzi mi o tych pseudonaukowców, którym się wydaje, że mają prawo do prowadzenia pseudoeksperymentów. Brak słów. A Ebi jak to pokazał niejednokrotnie musi walczyć ze złem (nie całkiem legalnymi metodami, ale jak dla mnie usprawiedliwionymi).

Koszmar. Oczywiście chodzi mi o tych pseudonaukowców, którym się wydaje, że mają prawo do prowadzenia pseudoeksperymentów. Brak słów. A Ebi jak to pokazał niejednokrotnie musi walczyć ze złem (nie całkiem legalnymi metodami, ale jak dla mnie usprawiedliwionymi).

Ciekawa powieść kryminalna, autor pokazuje brutalny świat gdzie słabość jest karana a wiedza niszczona. Fabuła jest prosta, ma ciekawe twisty, jednak autor przede wszystkim dobrymi dialogami mnie prowadzi. Polecam. Zapraszam też na swojego bloga https://okonapopkulture.blogspot.com/

Ciekawa powieść kryminalna, autor pokazuje brutalny świat gdzie słabość jest karana a wiedza niszczona. Fabuła jest prosta, ma ciekawe twisty, jednak autor przede wszystkim dobrymi dialogami mnie prowadzi. Polecam. Zapraszam też na swojego bloga https://okonapopkulture.blogspot.com/

Trochę wstrząsająca, ale podobała mi się. Lubię Eberharda.

Trochę wstrząsająca, ale podobała mi się. Lubię Eberharda.

Typowy Krajewski. Jest brudno, ponuro, dosadnie i mroczne, ale klimat jest fenomenalny - a potem następuje przeskok do Afryki :) część afrykańska, tak odmienna od tego, do co do tej pokazywał autor, jest wspaniała. Duszna, groźna, z pogranicza prawdziwego horroru!

Typowy Krajewski. Jest brudno, ponuro, dosadnie i mroczne, ale klimat jest fenomenalny - a potem następuje przeskok do Afryki :) część afrykańska, tak odmienna od tego, do co do tej pokazywał autor, jest wspaniała. Duszna, groźna, z pogranicza prawdziwego horroru!

Krajewski zawsze gwarantuje jakość produktu. Jego powieści zapewniają dobrą, a przy tym mądrą, chciałoby się napisać - z walorami edukacyjnymi, rozrywkę. "Ludzie zoo", kolejna powieść o przygodach Eberharda Mocka, funkcjonariusza policji kryminalnej w Breslau, trzyma poziom, chociaż, w moim odczuciu, jest to jedna z tych mniej udanych opowieści kryminalnych Marka Krajewskiego.

W mrocznym klimacie przedwojennego (w "Ludzkim zoo" - z 1914 roku) Breslau, w świecie przestępców, prostytutek, melin i spelunek, jak zawsze u Krajewskiego opisanych plastycznie, wręcz sensualistycznie, dzieje się Zło, uosabiane w powieści przez handlarzy ludzkim towarem, sprowadzającym z niemieckich kolonii w Afryce kobiety do wyuzdanych burdeli w mieście nad Odrą. Mock wpada, trochę przez przypadek, na trop zbrodni i wymierza sprawiedliwość, doprowadzając do śmierci złoczyńców.

Czyli - wszystko jak w klasycznych, dotychczasowych opowieściach o Mocku, łącznie z trochę obsesyjnym upodobaniem autora do turpizmu/

A jednak ta książka sprawia wrażenie zbyt wydumanej, jakkolwiek autor zadbał o wierność szczegółów, koloryt miejsc, a nawet znalazł w historii Niemiec sensacyjny wątek o próbach wyhodowania krzyżówki człowieka i goryla (bo o tym też jest w powieści). Pewna sztuczność fabuły jest po części następstwem konstrukcyjnej, czy bardziej - tematycznej niespójności.

Akcja powieści dzieje się w Breslau i epizodycznie w Berlinie - i tutaj Krajewski mistrzowsko i pewnie operuje szczegółami, językiem; jest bardzo wiarygodny w tym, co opowiada. Jednakże część opowieści dzieje się także w Afryce, w Kamerunie. I tych fragmentach ewidentnie przebija się wtórność, zapożyczenia, a miejscami - wprost sztampy (mimo konsultacji autora z ekspertami).

Na całość fabuły, jej wartkość ten swoisty dualizm, pęknięcie, nie wpływa. Natomiast na kompozycję powieści - tak. Trąci manieryzmem, gonitwą za egzotyką bez potrzeby. I wpłynęło na moją percepcję powieści.

Krajewski zawsze gwarantuje jakość produktu. Jego powieści zapewniają dobrą, a przy tym mądrą, chciałoby się napisać - z walorami edukacyjnymi, rozrywkę. "Ludzie zoo", kolejna powieść o przygodach Eberharda Mocka, funkcjonariusza policji kryminalnej w Breslau, trzyma poziom, chociaż, w moim odczuciu, jest to jedna z tych mniej udanych opowieści kryminalnych Marka...

Hmm, była to moja trzecia pozycja od Krajewskiego - postanowiłam zacząć czytać serię chronologicznie i towarzyszyć Eberhardowi, dostrzegać jak się zmienia. Na pewno była to dla mnie póki co najbardziej brutalna powieść, tematyka też była cięższa od poprzednich (niż w "Pojedynku" i w "Mocku"). Niektóre momenty czytałam zakrywając sobie usta.
Cały wątek we Wrocławiu naprawdę mi się podobał, jednak gdy zaczęła się Afryka, to już bardziej się niestety "męczyłam". Brakowało mi wyjaśnień do Hadesu (co się stało z tymi kobietami i dziećmi? Co z wojskowym niemieckim wywiadem?). Trochę wątków było urwanych i dosyć mnie to zawiodło - a z kolei epizodyczne pojawienie się baronowej von Bekessy było moim zdaniem na siłę (albo po prostu tak bardzo jej nie lubię).
Niemniej jednak, stale urzeka mnie styl Krajewskiego, jego łacińskie wtrącenia, a także z dokładnością dobrane metafory i porównania. Mimo takiej oceny - polecam!

// Może zaniżyłam ją też ze względu na to, że podczas lektury sugerowałam się musicalem, który widziałam we wrocławskim teatrze CAPITOL - "Mock - czarna burleska" - a są tam duże różnice. Ale GORĄCO polecam, piosenki można przesłuchać chociażby na YouTube! //

Hmm, była to moja trzecia pozycja od Krajewskiego - postanowiłam zacząć czytać serię chronologicznie i towarzyszyć Eberhardowi, dostrzegać jak się zmienia. Na pewno była to dla mnie póki co najbardziej brutalna powieść, tematyka też była cięższa od poprzednich (niż w "Pojedynku" i w "Mocku"). Niektóre momenty czytałam zakrywając sobie usta.
Cały wątek we Wrocławiu naprawdę...