Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nieśmiało powiem, że to dzieło absolutne, skończone, idealne dla każdego, kto lubi wikingów (tematykę, gry, serial, filmy, cokolwiek). Potężna, bo licząca prawie siedemset stron historia młodego chłopca, pierw niewolnika, potem uciekiniera, a potem wikinga właśnie to nie tylko historia życia człowieka w trudnych, brudnych, pełnych przemocy czasach, ale także niesamowita opowieść o łupieżcach.

Krwi jest pełno, picia piwa i miodu też, grabieży, walk i politycznego spiskowania tak samo, ale nade wszystko jest tu pełno zwyczajnego, obyczajowego niemal życia, od pracy nad łodzią, poprzez połów ryb i obchodzenie świąt i rytuałów, czy zderzenie nordyckich mitów z chrześcijańską wiarą! Do tego jest to napisane w tak przyjemny sposób, że człowiek płynie przez tekst jak Torstein przez wody wokoło norweskiego wybrzeża 🙂

Jasne, są wady. Pierwszoosobowa narracja trochę mnie razi, ale to już tylko i wyłącznie kwestia gustu, bo się sprawdza perfekcyjnie jako coś w rodzaju sagi czy innej pieśni snutej przy ognisku przez jakiegoś barda, łącznie z osobistymi wtrąceniami, tak, jakby narrator zwracał się do słuchaczy, czy własnych dzieci.

Epizodyczność całości też boli, bo w pewnym momencie całość sprowadza się do "bohater trafia do miejsca X, coś się dzieje, musi uciekać, trafia do miejsca Y, coś się dzieje, musi uciekać, trafia do miejsca Z" i tak dalej, ale i to ma swoje wytłumaczenia, wyjaśnienie, a nie jest wrzucone ot tak, bo autor miał taki kaprys. Całość, choć rozgrywa się na przestrzeni wielu lat - główny bohater zaczyna jako dzieciak, by potem dojrzeć i stać się mężczyzną - po prostu działa i doskonale się sprawdza, ukazując zmiany świata, postaci...

No sztos książka. I kończy się w takim miejscu, że nie wiem, czy sięgać po drugi tom 🙂

Nieśmiało powiem, że to dzieło absolutne, skończone, idealne dla każdego, kto lubi wikingów (tematykę, gry, serial, filmy, cokolwiek). Potężna, bo licząca prawie siedemset stron historia młodego chłopca, pierw niewolnika, potem uciekiniera, a potem wikinga właśnie to nie tylko historia życia człowieka w trudnych, brudnych, pełnych przemocy czasach, ale także niesamowita...

Rozczarowanie roku. Nudne, żenujące, fatalnie napisane.

Rozczarowanie roku. Nudne, żenujące, fatalnie napisane.

Tom drugi. Bezpośrednia kontynuacja Z mgły zrodzonego. Część polityczna bardzo dobra, świetnie ukazująca co się dzieje "już po", gdy ideały i teorie zderzają się z rzeczywistością, w dodatku tak ponurą, jak tutaj. Swoje robi też mitologia i historia tegoż świata, ukazana z nieco innego punktu widzenia, ale i tak to wszystko blednie przy zakończeniu, tak szokującym, nietypowym, innym, że po prostu szczęka mi opadła.
Już pierwszy tom szokował końcówką, ale to, co Sanderson teraz napisał - podrzucając tu i ówdzie różne takie tropy, które dopiero na samym końcu-końcu nabierają sensu - intryguje i przeraża, nadaje też zupełnie inny wydźwięk nie tylko tej książce, ale i pierwszej. A wystarczyło skupić się bardziej na historii, na mitach, na legendach, na postaciach...
Wady? W sumie jedna, ale znaczna. Absurdalny wątek miłosny, a w pewnym momencie i trójkąt na zasadzie "reee ja go kocham ale zasługuje na kogoś lepszego", "reee ja ją kocham dlaczego nie chce ślubu" i "reee ja ją kocham i nie zabiję jej", co jest po prostu dziwaczne i przerażające, bo inny motyw miłości i to miłości pięknej, bo wykraczającej poza czystą cielesność, pojawił się z zaskoczenia i skradł moje serce, a to jak się rozwijał i co z niego wynikło jest naprawdę piękne. A te szczeniackie niemal zaloty, całusy i reszta? Ech...
Rozwleczone, nudne i po prostu żenujące. Nie wiem, może gdybym miał te -naście lat mniej to bym się czymś takim ekscytował, a tak bardziej kręciły mnie motywy politycznych gierek, śledztwo dotyczące spiskowca i zdrajcy, czy próby przetrwania w tym brudnym, brutalnym świecie...
Chyba sięgnę po tom trzeci 🙂

Tom drugi. Bezpośrednia kontynuacja Z mgły zrodzonego. Część polityczna bardzo dobra, świetnie ukazująca co się dzieje "już po", gdy ideały i teorie zderzają się z rzeczywistością, w dodatku tak ponurą, jak tutaj. Swoje robi też mitologia i historia tegoż świata, ukazana z nieco innego punktu widzenia, ale i tak to wszystko blednie przy zakończeniu, tak szokującym,...