Są książki, po lekturze których ciężko mi ocenić, czy mi się podobały czy nie, i "Czarna owca medycyny" należy do takich właśnie książek. Z jednej strony czytało się to dość lekko jak na lekturę popularnonaukową i faktycznie ułożyłam sobie w głowie historię psychiatrii. Z drugiej jednak jest coś w sposobie pisania Liebermana, co mnie męczyło i czasem nudziło - zwłaszcza że niektóre tematy były omówione aż za bardzo szczegółowo, no i nie ma szans, by mi to wszystko zostało w pamięci :).
Autor sporo uwagi poświęca Freudowi, bo chyba mało który człowiek miał aż taki wpływ na psychiatrię jak ten Austriak. Niestety, jego sposób myślenia na całe dziesięciolecia uwięził psychiatrów w psychoanalizie, zamiast skupiać się na biologii, farmakologii i psychoterapii. Lieberman całkiem ciekawie przedstawiał kolejne odkrycia, zmieniające spojrzenie na choroby psychiczne i ich leczenie - zarówno te dobre, jak i złe (jak chociażby lobotomia). Sporo uwagi w książce poświęcono też tworzeniu "podręczników" do psychiatrii, definiujących różne choroby - dla mnie ten wątek był nadmiernie rozwleczony. W efekcie z książki się całkiem sporo dowiedziałam, ale też cieszyłam się, że w końcu skończyłam lekturę i mogę zabrać się za coś innego ;).

Są książki, po lekturze których ciężko mi ocenić, czy mi się podobały czy nie, i "Czarna owca medycyny" należy do takich właśnie książek. Z jednej strony czytało się to dość lekko jak na lekturę popularnonaukową i faktycznie ułożyłam sobie w głowie historię psychiatrii. Z drugiej jednak jest coś w sposobie pisania Liebermana, co mnie męczyło i czasem nudziło - zwłaszcza że...

DNF
Nie dość, że mało ciekawe, to jeszcze obietnice wydawcy nie pokrywają się z faktami. Bardzo amerykanocentryczna.

DNF
Nie dość, że mało ciekawe, to jeszcze obietnice wydawcy nie pokrywają się z faktami. Bardzo amerykanocentryczna.

Spodziewałam się czegoś innego stąd dość niska ocena - po opisie uznałam, że to będzie lekka lektura z ciekawostkami i ciekawymi historyjkami związanymi z psychiatrią. W rzeczywistości to duża dawka informacji z wieloma nazwiskami, datami, dokumentami które powstawały w międzyczasie. Niektóre wątki, które mnie interesowały nie były rozwijane, np. skoro elektrowstrząsy (w wersji łagodniejszej, celowane w konkretne miejsca i z po podaniu pacjentom m.in. rozluźniaczy) tak wspaniale działały na depresję, że wystarczyło dosłownie kilka sesji, to czemu tego zaprzestano i zamiast tego trzeba brać leki latami? Jest też krytyka D. Amena, ale bez większych konkretów. Podsumowując - książka bardziej historyczna niż popularnonaukowa

Spodziewałam się czegoś innego stąd dość niska ocena - po opisie uznałam, że to będzie lekka lektura z ciekawostkami i ciekawymi historyjkami związanymi z psychiatrią. W rzeczywistości to duża dawka informacji z wieloma nazwiskami, datami, dokumentami które powstawały w międzyczasie. Niektóre wątki, które mnie interesowały nie były rozwijane, np. skoro elektrowstrząsy (w...

Czarna owca medycyny.” to spojrzenie na historię psychiatrii, przedstawione przez jednego z najwybitniejszych ekspertów w tej dziedzinie. Lieberman, ceniony psychiatra, wnikliwie przygląda się rozwojowi psychiatrii od starożytności do współczesności, odsłaniając nie tylko jej sukcesy, ale również trudne chwile i wyzwania. Autor, będący nie tylko naukowcem, ale także praktykującym lekarzem, opowiada o swoich własnych doświadczeniach z pacjentami, pokazując skomplikowaną rzeczywistości psychiatrii, gdzie każdy przypadek jest unikalny, a podejście do leczenia wymaga zarówno naukowego podejścia, jak i empatii.

Warto również podkreślić, że Lieberman nie unika trudnych tematów. Książka otwarcie porusza kwestie kontrowersyjne, takie jak etyka eksperymentów medycznych czy wyzwania związane z diagnozowaniem zaburzeń psychicznych. W XIX wieku biedni chorzy zostawali włóczęgami, stając się często pożywką i rozrywką dla klasy pracującej. Zamożni zaś często byli ukrywani przez swoje rodziny. Właściwie dopiero początki XXI wieku dały rozwój normalizacji chorób psychicznych, ogromnego wsparcie i zrozumienia dla chorych.

“Czarna owca medycyny” nie jest napisana medycznym żargonem, dzięki temu jest zrozumiała dla osób zainteresowanych tematyką psychiatrii, ale nieposiadających fachowej wiedzy.

Czarna owca medycyny.” to spojrzenie na historię psychiatrii, przedstawione przez jednego z najwybitniejszych ekspertów w tej dziedzinie. Lieberman, ceniony psychiatra, wnikliwie przygląda się rozwojowi psychiatrii od starożytności do współczesności, odsłaniając nie tylko jej sukcesy, ale również trudne chwile i wyzwania. Autor, będący nie tylko naukowcem, ale także...

Książka Libermana to popularnonaukowa pozycja dla niewtajemniczonych. Zainteresowanych, ale jednak laików psychiatrii. Autor prowadzi nas niczym przewodnik po meandrach historii tej, niegdyś niedocenianej, gałęzi medycyny. Opowiada, jak czasem przypadkowe odkrycia lub nieprzemyślane decyzje wpłynęły na losy wielu ludzi. Odczarowuje również psychiatrię, opowiadając jak współcześnie wygląda ta nauka i zdejmuje piętno z osób szukających pomocy w gabinetach lekarzy tejże dziedziny. Możemy dowiedzieć się również jak wyglądała droga do współczesności, zanim to uznano, że człowiek jest integralną całością na którą składa się sfera somatyczna, psychiczna i duchowa.
Uważam, że to pozycja ciekawa lecz nie przytłaczająca. I nawet jeśli ktoś ma bardzo mgliste pojęcie o tej dziedzinie nauki, nie będzie czuł się niekomfortowo sięgając po tę książkę.

Książka Libermana to popularnonaukowa pozycja dla niewtajemniczonych. Zainteresowanych, ale jednak laików psychiatrii. Autor prowadzi nas niczym przewodnik po meandrach historii tej, niegdyś niedocenianej, gałęzi medycyny. Opowiada, jak czasem przypadkowe odkrycia lub nieprzemyślane decyzje wpłynęły na losy wielu ludzi. Odczarowuje również psychiatrię, opowiadając jak...

Bardzo dobra książka! Świetnie napisana, w taki sposób, że nie nudziłam się ani przez chwilkę.

Bardzo dobra książka! Świetnie napisana, w taki sposób, że nie nudziłam się ani przez chwilkę.

Wyborna. Polecam serdecznie!

Wyborna. Polecam serdecznie!

Książka uświadamia, że dopiero tak naprawdę raczkujemy jeśli chodzi o funkcjonowanie mózgu, dysfunkcje, możliwości pomocy i leczenia.
Wychodzimy z ciemnych wieków i zabobonów, gdzie choroby psychiczne były stygmatyzowane, a całość naszej wiedzy w tym obszarze ma zaledwie 100 lat +/- .

Książka uświadamia, że dopiero tak naprawdę raczkujemy jeśli chodzi o funkcjonowanie mózgu, dysfunkcje, możliwości pomocy i leczenia.
Wychodzimy z ciemnych wieków i zabobonów, gdzie choroby psychiczne były stygmatyzowane, a całość naszej wiedzy w tym obszarze ma zaledwie 100 lat +/- .

Choć książka napisana jest lekko i przystępnym językiem, to zawiera bardzo dużą dawkę ciekawej wiedzy. Przegląd metod leczenia przeplata się tu z historią rozwoju zawodowego autora, poznajemy więc nie tylko teorię, ale i praktykę. Myślę, że to książka dla każdego, kto chciałby poznać co nieco z zakresu psychiatrii, ale nie zagłębiać się w jej specjalistyczne niuanse.

Choć książka napisana jest lekko i przystępnym językiem, to zawiera bardzo dużą dawkę ciekawej wiedzy. Przegląd metod leczenia przeplata się tu z historią rozwoju zawodowego autora, poznajemy więc nie tylko teorię, ale i praktykę. Myślę, że to książka dla każdego, kto chciałby poznać co nieco z zakresu psychiatrii, ale nie zagłębiać się w jej specjalistyczne niuanse.

Świetny rys historyczny dotyczący psychiatrii i metod leczenia, które były całkiem normalne a dla nas dzisiaj — mocno kontrowersyjne i zahaczające o tortury.
Autor książki opowiada również o swoich doświadczeniach w zawodzie, o swoich pacjentach. Ciekawie było zapoznać się jedynie w pewnej części z chorobami psychicznymi, tym jak są odbierane przez społeczeństwo, ale również przez samych chorych i ich lekarzy. Dowiedziałam się, że życie z chorobą psychiczną jest możliwe. Nie trzeba się wstydzić zdrowia psychicznego, dbać o nie tak samo jak o zdrowie fizyczne.

Świetny rys historyczny dotyczący psychiatrii i metod leczenia, które były całkiem normalne a dla nas dzisiaj — mocno kontrowersyjne i zahaczające o tortury.
Autor książki opowiada również o swoich doświadczeniach w zawodzie, o swoich pacjentach. Ciekawie było zapoznać się jedynie w pewnej części z chorobami psychicznymi, tym jak są odbierane przez społeczeństwo, ale...