Ta książka uświadomiła mi, że ludzie nawet w 1330 roku narzekali, iż "kiedyś było lepiej, kiedyś to były czasy" :)

Ta książka uświadomiła mi, że ludzie nawet w 1330 roku narzekali, iż "kiedyś było lepiej, kiedyś to były czasy" :)

Niesamowite, jak aktualne pozostają niektóre zapiski Kenkō. Dowód na to, że ludzka natura jest niezmienna.

Niesamowite, jak aktualne pozostają niektóre zapiski Kenkō. Dowód na to, że ludzka natura jest niezmienna.

Niezwykle aktualne przemyślenia, mimo tylu wieków od napisania tej książki. Pierwszy raz od bardzo dawna używałem karteczek do zaznaczania stron. Książka dobra do spokojnego czytania kawałeczkami, najlepiej w spokoju i bez pośpiechu

Niezwykle aktualne przemyślenia, mimo tylu wieków od napisania tej książki. Pierwszy raz od bardzo dawna używałem karteczek do zaznaczania stron. Książka dobra do spokojnego czytania kawałeczkami, najlepiej w spokoju i bez pośpiechu

Niezwykle aktualne przemyślenia. I pomyśleć, że to było pisane siedem wieków temu. Bardzo polecam!

Niezwykle aktualne przemyślenia. I pomyśleć, że to było pisane siedem wieków temu. Bardzo polecam!

Mam taką niefortunną przypadłość, że bardzo lubię czytać cudze listy i dzienniki. Takie już wydane oczywiście, ale wciąż można byłoby podyskutować do moralności takiego upodobania.

"Zapiski.." pobiły u mnie rekord zaznaczonych karteczek na ilość stron. Zostałam zasypana ogromem pięknych fragmentów i prywatnych przemyśleń, które uderzają inaczej, kiedy ma się w głowie, że człowiek pisał to sam dla siebie, a niekoniecznie w intencji wydania. Czy są fragmenty słabsze lub z którymi się nie zgadzałam? Owszem. Nie było ich jednak wiele i nie zmieniają mojego obrazu tej pozycji. A fakt, że większość treści była wciąż niesamowicie aktualna, pomimo, że Kenko pisał na przełomie XIII i XIV wieku, jest absolutnie fascynująca i sporo mówi o ludzkości.

Mam taką niefortunną przypadłość, że bardzo lubię czytać cudze listy i dzienniki. Takie już wydane oczywiście, ale wciąż można byłoby podyskutować do moralności takiego upodobania.

"Zapiski.." pobiły u mnie rekord zaznaczonych karteczek na ilość stron. Zostałam zasypana ogromem pięknych fragmentów i prywatnych przemyśleń, które uderzają inaczej, kiedy ma się w głowie, że...

Fantastyczna książeczka z mnóstwem ciekawych uwag, spostrzeżeń, obserwacji. Kolejny dowód na niezmienność ludzkiej natury. Książka do której często się wraca, aby odczytywać i odkrywać na nowo. Dla mnie klasyka gatunku.

Fantastyczna książeczka z mnóstwem ciekawych uwag, spostrzeżeń, obserwacji. Kolejny dowód na niezmienność ludzkiej natury. Książka do której często się wraca, aby odczytywać i odkrywać na nowo. Dla mnie klasyka gatunku.

mocno randomowe przemyślenia, niektóre piękne i mądre, inne zupełnie niezrozumiałe i seksistowskie. zapiski ze swoich czasów.

mocno randomowe przemyślenia, niektóre piękne i mądre, inne zupełnie niezrozumiałe i seksistowskie. zapiski ze swoich czasów.

Rejestr japońskiej wrażliwości na świat i piękno, zwłaszcza ulotne i nietrwałe, wywołujące zachwyt, a po chwili smutek płynący ze świadomości przemijania ludzi i zdarzeń, z nieustającego odpływu rozmów, odpływu widoków, odpływu świata. Zapiski powstały w latach 1330-1331 czyli prawie 700 lat temu.

Literatura konfesyjna / połączenie prozy, poezji i filozofii.

Spostrzeżenia na temat godnej egzystencji, uwagi na temat ulotności życia w ujęciu buddyjskim, rozważania na temat ludzkich słabości i uczuć, dywagacje o zmienności kolei losu, impresje na temat przyrody, czytania książek, podróżowania. W Japonii najbardziej znane są „Zapiski spod wezgłowia” damy dworu Sei Shonagon, „Zapiski z szałasu” poety i mnicha Kamo no Chomei i „Zapiski dla zabicia czasu” Yoshidy Kenkō.

Lektura przyjemna, zmysłowa i głęboko estetyczna.

Rejestr japońskiej wrażliwości na świat i piękno, zwłaszcza ulotne i nietrwałe, wywołujące zachwyt, a po chwili smutek płynący ze świadomości przemijania ludzi i zdarzeń, z nieustającego odpływu rozmów, odpływu widoków, odpływu świata. Zapiski powstały w latach 1330-1331 czyli prawie 700 lat temu.

Literatura konfesyjna / połączenie prozy, poezji i filozofii.

Spostrzeżenia...

Doskonały przykład jak ludzie się nie zmieniają. Jak dziś będą narzekać, że "kiedyś to było, a teraz świat schodzi na psy", tak samo Kenkō narzekał w pierwszej połowie XIV wieku.

Doskonały przykład jak ludzie się nie zmieniają. Jak dziś będą narzekać, że "kiedyś to było, a teraz świat schodzi na psy", tak samo Kenkō narzekał w pierwszej połowie XIV wieku.

"Zapiski..." to przykład literatury konfesyjnej. Są to myśli dosyć różnorodne - ze względu na objętość, na poruszaną tematykę i na ogólny nastrój. Kenkō z wrażliwością opisuje przyrodę, przytacza rozmaite anegdoty, wspomina o zwyczajach i tradycjach, m.in. tych związanych z dworskim ceremoniałem. Czasem ton zapisków jest humorystyczny, czasem refleksyjny, a czasem suchy, gdy Kenkō po prostu notuje jakieś wydarzenia.

Zaskakujące (a może i nie?) jest to, jak wiele z uwag autora jest aktualnych także obecnie. Kenkō bardzo przenikliwie opisywał ludzką naturę i formułował porady dotyczące tego, jak należy postępować. Duch buddyzmu jest tu wyraźnie widoczny - "Zapiski..." to pochwała pokory i umiaru oraz lekcja uważności. I kopalnia cytatów - jeśli ktoś z Was, tak jak ja, lubi takie rzeczy

Ta książka tchnie spokojem i mądrością - fascynujące lekturowe doświadczenie, ale zdecydowanie nie na raz; lepiej podczytywać od czasu do czasu.

"Zapiski..." to przykład literatury konfesyjnej. Są to myśli dosyć różnorodne - ze względu na objętość, na poruszaną tematykę i na ogólny nastrój. Kenkō z wrażliwością opisuje przyrodę, przytacza rozmaite anegdoty, wspomina o zwyczajach i tradycjach, m.in. tych związanych z dworskim ceremoniałem. Czasem ton zapisków jest humorystyczny, czasem refleksyjny, a czasem suchy,...