Motyl i skrzypce

Autorka książki „Motyl i skrzypce” ma w swoim dorobku wiele nagrodzonych powieści historycznych. Kristy Cambron jest historykiem sztuki i doskonale swoją wiedzę przeniosła na karty tej powieści. Fascynuje się okresem II wojny światowej, o której słyszała z opowiadań dziadka. Ta niezwykła książka, to doskonałe połączenie zainteresowań autorki, czyli historii i sztuki.

Powieść opowiada o młodziutkiej Adele von Bron, której żyje się beztrosko pod opieką zamożnych rodziców. Dziewczyna ma talent muzyczny i kocha skrzypce. Mimo młodego wieku zaczyna rozumieć co okrutnego dzieje się na świecie. Pomaga żydowskim rodzinom, wbrew woli jej rodziców, za co zostaje ukarana. Jej życie dramatycznie się zmienia, gdy przekracza próg Auschwitz. Zderzenie tych dwóch tak różnych światów, nie pomaga dziewczynie. Musi odnaleźć się w tych warunkach i tylko miłość do muzyki i mężczyzny bliskiemu jej sercu, pozwala jej trwać w tych warunkach.

Drugą bohaterką powieści jest Sera James, która prowadzi galerię sztuki na Manhattanie. Jej życie toczy się w obecnych czasach i poszukuje portretu młodej skrzypaczki, który pierwszy raz zobaczyła, gdy była dzieckiem. W odszukaniu tajemniczego obrazu pomaga jej William Hanover, który ma w tym nieco inny cel, ale jego istotą jest te sam obraz.

Autorka przenosi nas do okresu z czasu wojny, kiedy żyła Adele, a za kilka stron znajdujemy się w galerii Sery, która poszukuje tajemniczego obrazu. Bardzo dobrze skonstruowana powieść. Czytelnik zawsze wie, czy mowa jest o dzisiejszych, czy dawnych czasach. Czekamy z niecierpliwością na kolejne rozdziały, bo fabuła pochłania i zaskakuje tak jak samo zakończenie.

Tajemnice z przeszłości, próba rozwiązania zagadki obrazu, to wszystko powoduje ciekawość czytelnika. Z drugiej strony losy Adele, która żyje w trudnych czasach. To czasy i wydarzenia bardzo smutne, dlatego też warte zapamiętania. Powieść zmusza do refleksji i daje nadzieje oraz wiarę w siłę człowieka. Nie możemy zapomnieć, co się wydarzyło w obozie koncentracyjnym 75 lat temu i jak okrutne były losy ludzi żyjących w tamtych czasach. Dzięki tej książce poznamy fakty, które są osadzone w powieści razem z wątkiem miłosnym.

Czytając, nie sposób się nie wzruszyć, oczu z łez nie otrzeć, ale za chwile nadzieja wstępuje i dalej się czyta tę piękną fabułę. Powieść roztopiła serce me, ale w pozytywny sposób, bo do rozmyślań skłoniła i dała wiarę w lepsze jutro. Miłość, obóz koncentracyjny, wiara w Boga, siła kobiet i determinacja, by żyć. O ludziach silnych i niezłomnych, o miłości jakże trudnej w czasach tak okrutnych. Bardzo wysoko oceniam tę powieść i na długo zostanie w mej pamięci.

Polecam wszystkim.

Autorka książki „Motyl i skrzypce” ma w swoim dorobku wiele nagrodzonych powieści historycznych. Kristy Cambron jest historykiem sztuki i doskonale swoją wiedzę przeniosła na karty tej powieści. Fascynuje się okresem II wojny światowej, o której słyszała z opowiadań dziadka. Ta niezwykła książka, to doskonałe połączenie zainteresowań autorki, czyli historii i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

75 rocznica wyzwolenia Auschwitz-Birkenau stała się okazją do narodzin nowego trendu literackiego- zalewu książek o tematyce obozowej ironicznie nazwanego przez Jacka Dehnela "czarnym Dinsneylandem".
Zapoczątkował go okrzyknięty literackim wydarzeniem roku 2018 "Tatuażysta z Auschwitz",który okazał się słabą powieścią,mającą nikłe osadzenie w historii.
"Motyl i skrzypce" Kristy Cambron to także powieść o tematyce obozowej. Historia w niej opowiedziana toczy się równolegle w dwóch płaszczyznach czasowych-wojennej i współczesnej.W tej pierwszej śledzimy losy Adele von Bron,wiedeńskiej skrzypaczki,która za pomoc ukrywającym się żydowskim przyjaciołom zostaje aresztowana i wyrokiem sądu skazana na pobyt w Auschwitz,gdzie gra w żeńskiej orkiestrze obozowej.
Druga historia,ta współczesna,również wiąże się z Adele,a konkretnie poszukiwaniem jej portretu,wykonanego podczas wojny przez Omarę,jedną z najbliższych bohaterce więźniarek.Obrazem ,z różnych powodów,zainteresowanych jest dwoje bohaterów - Sara James,właścicielka jednej z nowojorskich galerii sztuki i młody biznesmen,William Hanover, śledzimy więc ich rozmaite perypetie.
Zastanawia mnie,w jakim celu powstają tego typu książki. Nie przekazują prawdy historycznej, nie są dokumentem epoki,daleko im do przejmującej prozy Tadeusza Borowskiego,Zofii Posmysz czy innych autorów.Być może chodzi o ukazanie ludzkiej historii skłaniającej do wielu wzruszeń . W przypadku powieści Kristy Cambron takie przeżycia są raczej niemożliwe.Historii,ukazanej w książce brak autentyzmu i wiarygodności,rwie się,jest niespójna.Nie wiem,być może to wina fatalnego tłumaczenia. Konstrukcje niektórych zdań wołają o pomstę do Boga,którego zresztą w tej powieści też jest w nadmiarze.I ta nachalność religijna również nie przypadła mi do gustu,często miałam wrażenie sztuczności.
Powieść jest jedną z wielu historii wojennych,które tak naprawdę nie oddają grozy i tragizmu tamtych czasów.

Dziękuję Wydawnictwu Znak i portalowi lubimyczytac.pl za umożliwienie lektury powieści przed oficjalną premierą książkową.

75 rocznica wyzwolenia Auschwitz-Birkenau stała się okazją do narodzin nowego trendu literackiego- zalewu książek o tematyce obozowej ironicznie nazwanego przez Jacka Dehnela "czarnym Dinsneylandem".
Zapoczątkował go okrzyknięty literackim wydarzeniem roku 2018 "Tatuażysta z Auschwitz",który okazał się słabą powieścią,mającą nikłe osadzenie w historii.
"Motyl i skrzypce"...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po przeczytaniu książki mam mieszane uczucia. Może dlatego, że spodziewałam się jednej historii osadzonej w czasach wojennych, a tymczasem pojawiła się także druga opowieść, która działa się w czasach współczesnych. Przez to towarzyszyło mi uczucie jakbym czytała dwie różne książki. Chociaż miały one wspólny punkt ;)
Już na początku na czytelniku robi wrażenie przedstawiony kontrast. Z jednej strony ukazana jest bieda, głód, ból, strach osób przebywających w Auschwitz, a z drugiej strony przepych, wystawne uczty, ubrania z drogich materiałów i zabawa generałów niemieckich. I te dwa światy zderzają się ze sobą, kiedy to Adele - córka generała Trzeciej Rzeszy zostaje na jego polecenie wysłana do obozu koncentracyjnego. Najbliżsi, którzy powinni okazywać wsparcie, okazali się dla młodej dziewczyny największymi wrogami. Przerażające w chwili wydawania wyroku na własną córkę było stwierdzenie, że Friedrich von Bron nie jest w tym momencie ojcem, jest generałem...
Choć Adele poznajemy jako naiwną istotę, to okazuje się, że ma ona o wiele bardziej przykładną hierarchię wartości niż dorosłe (wydawałoby się dojrzałe) osoby z jej otoczenia.
Najbardziej emocjonujące były dla mnie dwa wydarzenia - ostatnie spotkanie Adele z Vladimirem przed jej wyjazdem do obozu koncentracyjnego i pożegnanie z Omarą.
Autorka książki formułuje następujące przesłanie: nigdy nie należy tracić nadziei, powinniśmy ufać Bogu oraz nauczyć się wybaczać. Myślę, że lektura stawia kilka ważnych pytań i nakłania czytelnika do szukania na nie odpowiedzi.
Dziękuję za możliwość zapoznania się z treścią książki przed jej premierą.

Po przeczytaniu książki mam mieszane uczucia. Może dlatego, że spodziewałam się jednej historii osadzonej w czasach wojennych, a tymczasem pojawiła się także druga opowieść, która działa się w czasach współczesnych. Przez to towarzyszyło mi uczucie jakbym czytała dwie różne książki. Chociaż miały one wspólny punkt ;)
Już na początku na czytelniku robi wrażenie przedstawiony...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wyjątkowo trudno mi zebrać słowa.... Powieść biegnie dwutorowo - czasy współczesne, w których poznajemy Serę, mieszkankę Nowego Yorku, właścicielkę galerii obrazów oraz czasy II Wojny Światowej, których główną bohaterką jest Adele, mieszkankę Wiednia, młodą dziewczynę grająca w orkiestrze wiedeńskiej, córkę wysoko postawionego oficera SS. Sera od lat poszukuje obrazu widzianego w dzieciństwie, co doprowadza ją do Williama, właściciela duplikatu, którego rodzinny majątek zależy od oryginału płótna i aktualnej jego właścicielki, a to wszystko za sprawą testamentu dziadka. Obraz przedstawia portret Adele, ogolonej, z nadanym obozowym numerem, trzymającą w dłoni skrzypce. Czytelnik poznaje losy Adele, która za sprawą ojca wywieziona zostaje do Auschwitz, gdzie pracuje w sortowni ubrań oraz w obozowej orkiestrze oraz poczynania Sery i Williama, którzy poszukują obrazu, aczkolwiek autorka bardziej skupia się na uczuciu, które zaczyna ich łączyć, niż na sprawie. Ogólnie czyta się bardzo dobrze, szybko, treść ciekawa, jednak mam jedno "ale". Za dużo Boga w obu przestrzeniach czasowych. Kristy Cambron każdego ze swych bohaterów czyni osobą wierzącą, modlącą się i rozmawiającą z Bogiem. Jak w czasach wojennych można to zrozumieć, ludzie w trudnych chwilach, tragicznych często szukają kontaktu z nim, ale także odwracają się od niego całkowicie. W czasach współczesnych zgodzę się, owszem, też wierzą, ale jest też wielu ateistów, a autorka jakby zdawała się zapomnieć, że nie wszyscy na ziemskim globie szukają Boga, a wręcz przeciwnie, nastąpił kryzys wiary. Bohaterowie są trochę mdli, zbyt łagodni, mało "charakterni", każdy ma ogromne pokłady dobra i miłości w sobie, no może jedynie poza ojcem Adele.
Jak już pisałam ogólny odbiór jest dobry, na pewno zdecydowanie lepszy od "Tatuażysty z Auschwitz", czyta się szybko. Warto zapoznać się z treścią, chociażby po to, by wyrobić swoje własne zdanie, które wcale nie musi być takie jak moje, a może doprowadzi do dyskusji? O to chyba głównie chodzi, by dana książka czytała się dobrze,a jednocześnie była na tyle kontrowersyjna, by chciano o niej mówić.
Dziękuję wydawnictwu "Znak" za możliwość przeczytania pozycji jeszcze przed oficjalną premierą, co było dla mnie miłym wyróżnieniem.

Wyjątkowo trudno mi zebrać słowa.... Powieść biegnie dwutorowo - czasy współczesne, w których poznajemy Serę, mieszkankę Nowego Yorku, właścicielkę galerii obrazów oraz czasy II Wojny Światowej, których główną bohaterką jest Adele, mieszkankę Wiednia, młodą dziewczynę grająca w orkiestrze wiedeńskiej, córkę wysoko postawionego oficera SS. Sera od lat poszukuje obrazu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dzięki lubimyczytać.pl i Wydawnictwu Znak miałam wyjątkową przyjemność przeczytać powieść Kristly Cambron „Motyl i skrzypce” jeszcze przed oficjalną premierą.

Książka „Motyl i skrzypce” to powieść obyczajowa z kategorii literatury obozowej z czasów II wojny światowej.
Akcja rozgrywa się w dwóch wymiarach czasowych: latach czterdziestych XX wieku oraz czasach współczesnych. W przeszłości śledzimy losy młodej uzdolnionej skrzypaczki Adele von Braun, która była ulubienicą Austrii. Młoda, zdolna, pochodząca z dobrze sytuowanej rodziny, w której matka była pianistką, a ojciec generałem i wysoko postawionym dygnitarzem III Rzeszy. Całe jej życie wydaje się idealne, ale jest wojna i Adele mimo młodego wieku zauważa, że jej przyjaciele Żydzi muszą się ukrywać. Razem ze swoim przyjacielem Vladimirem próbuje pomóc swoim przyjaciołom w ucieczce. O jej występku dowiadują się najbliżsi i to oni ją zdradzą i skażą na wywóz do obozu koncentracyjnego. Jak młoda, chowana pod kloszem dziewczyna poradzi sobie w obozie? Jak też powstał jej portret, który zachwycił Serę James, właścicielkę Nowojorskiej Galerii, że zaczęła pragnąć odszukać go za wszelką cenę? Co ma z tym wspólnego bogaty biznesmen William? Skąd ma kopię obrazu? Jak połączą się losy wszystkich bohaterów z przeszłości i teraźniejszości?
To co uderza czytelnika po przeczytaniu tej książki, to całkowicie inne spojrzenie na czasy II wojny Światowej i życie w obozie Auschwitz-Birkenau. Czytelnik poza standardowymi opisami śmierci, głodu, chorób, wycieńczenia otrzymuje też nieznany obraz obozowy, gdzie mimo prób pozbawienia człowieczeństwa , była też nadzieja, Bóg, sztuka. To co wyróżnia tą pozycję na tle innych obozowych lektur, to właśnie ukazanie tej walki o sztukę, o przekazanie innym swoich dzieł, które powstały nawet w tak strasznych warunkach jak Auschwitz-Birkenau. Taka ostania walka o duszę o bycie człowiekiem. To niesamowite, że była orkiestra obozowa, że ludzie mimo zagrożenia życia malowali obrazy, tworzyli rzeźby, pisali poezję i spisywali wspomnienia obozowe dla potomnych.

Cała lektura jest też przesycona ideą chrześcijańską, miłością do Boga, do bliźniego. Czytelnik cały czas ma odniesienia do Boga, do rozmowy z nim, do wzywania go, do szukania go nawet w najgorszych chwilach. Powieść jest też wyjątkowo optymistyczna jak na literaturę obozową. Mamy tutaj oczywiście opisy ściany skazań, rozstrzelania, krematorium, chorób; ale w przeważającej części książki jest ukazanie nadziei, wzywania Boga o to aby dał im siłę, wychwalania Jego poprzez sztukę, pomoc innym. Czytelnik zostaje przesiąknięty ideą chrześcijańską, każda scena w książce jest w odniesieniu do religii. To też jest dosyć oryginalne jak na tego typu literaturę i przyznam, że mimo iż czasami mamy wrażenie, że jest to trochę przeidealizowane, to czyta się to dobrze i może lepiej można zrozumieć jak niektórym mimo tego cierpienia udało się przetrwać. W tym kontekście podobała mi się przemiana głównej bohaterki Adele, która najpierw z taką dziecięca ufnością wierzyła w dobro, potem widząc co Niemcy robią z Żydami pyta się Boga, dlaczego? Następnie jak trafia do obozu koncentracyjnego pyta: „Och Boże, czy Ty to widzisz?”. Z nadzieją szuka Boga nawet w obozie. Z każdym miesiącem jej dusza coraz bardziej umiera, a nazistów nazywa „zabójcami dusz”. Dzięki przyjaźni z innymi więźniarkami odnajduje dobro. Docelowo znajduje Boga w graniu muzyki, wyobraża sobie że gra dla niego, nie dla oprawców. Bóg jest dla niej w talentach innych, w pięknej sztuce obozowej, w nadziei na lepsze jutro. Odnajduje Boga nawet w „przed piekle”, czyli życiu w obozie koncentracyjnym.

Motyl i skrzypce to lektura warta przeczytania, dla tego innego podejścia do literatury obozowej, bo nie mamy tutaj typowej martyrologii, tylko bardziej oddanie hołdu artystom obozowym czasów II wojny światowej.

Dzięki lubimyczytać.pl i Wydawnictwu Znak miałam wyjątkową przyjemność przeczytać powieść Kristly Cambron „Motyl i skrzypce” jeszcze przed oficjalną premierą.

Książka „Motyl i skrzypce” to powieść obyczajowa z kategorii literatury obozowej z czasów II wojny światowej.
Akcja rozgrywa się w dwóch wymiarach czasowych: latach czterdziestych XX wieku oraz czasach współczesnych....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Motyl i Skrzypce” należy do literatury pięknej bo i wartość estetyczna jest na wysokim poziomie. Tu czytelnik przeżywa niesamowitą „przygodę”,czytając wyobraźnia działa na najwyższych obrotach a odczucia i przemyślenia po jej przeczytaniu pozostają jeszcze na długo.
Bardzo dziękuję wydawnictwu Znak i lubimyczytac.pl za możliwość recenzji powieści „Motyl i Skrzypce” jeszcze przed premierą,książka ta mnie zachwyciła ale i pozostawiła nutkę niedosytu. Autorka doskonale buduje napięcie,pomimo,że to nie jest kryminał to nie mogłam się doczekać kiedy otrzymam odpowiedź na nurtujące mnie pytania.
Sama okładka książki jest dość tajemnicza. Młoda kobieta wpatrzona gdzieś za siebie ,gdzie w oddali widać męską postać ,a tuż na dole zdjęcie niemieckiego obozu. Wiadomo już ,że nie będzie to łatwa książka,bowiem tematyka wojenna nie jest łatwa do „przetrawienia”. Książka została tu podzielona na dwie historie:te z okresu drugiej wojny światowej oraz z lat współczesnych. Autorka w doskonały sposób łączy wątek z 1944 roku oraz współczesny. Dwa różne światy ,dwie historie ale mają wspólny punkt zaczepienia.
Rok 1944 to historia utalentowanej skrzypaczki Adele,która poświęca sporo,a wręcz wszystko by ratować wiedeńskich Żydów. Austriaczka Adele von Bron ,córka dygnitarza Trzeciej Rzeszy jest ulubienicą salonów i utalentowana skrzypaczką,którą miała czekać świetlana przyszłość a uwikłała się w potajemny wywóz Żydów z miasta. W całym tym procederze pomaga jej ukochany Vladimir,który jest wiolonczelista w tej samej filharmonii co Adele. Niestety podczas próby wywozu rodziny Haurbechów,wszyscy zostają rozstrzelani przez Niemców a Adele rani się w dłonie .Dziewczyna wie,że jeśli Niemcy dowiedzą się,że brała w tym udział czeka ją wyrok śmierci. Niestety, nie spodziewała się tego,że jej ojciec Friedrich wkrótce ją i Vladimira wyda w ręce niemieckich żołnierzy i zostanie wywieziona do obozu w Auschwitz .Tym samym jej cały świat legnie w gruzach.
Lata współczesne to historia Sery James ,która jest właścicielką galerii sztuki na Manhatanie. Razem z przyjaciółką angażuje się w poszukiwaniu portretu młodej skrzypaczki,który po raz pierwszy ujrzała,będąc jeszcze dzieckiem. Kiedy jako ośmiolatka ujrzała portret nieziemskiej urody kobiety,nie mogła o nim zapomnieć...”kobiety o nieskazitelnej,promiennej cerze i świdrujących,niemal zwierzęcych,błękitnych oczach. Miękkość jej warg,smutek jej rysów..surowy chłód ogolonej głowy,ukazujący młodą piękność pozbawioną korony i splendoru...wytatuowane cyfry,krzyczące z lewego przedramienia tulącego skrzypce.”
Na drodze poszukiwań staje przystojny Wiliam Hanover,którego dziadek ma sporo wspólnego z portretem pięknej skrzypaczki i jest kluczem do rozwiązania zagadki portretu.
W tej części historii natkniemy się na również na testament,który będzie „kolcem” w całej sprawie o portret,jest Paryż a jak i to miasto, będzie i miłość,spotkamy tajemniczą Sophy,która sporo wniesie w rozwikłaniu tajemnicy portretu. Jest i wiara w Boga,która zarówno w życiu Sery jak i Adele będzie odgrywać ogromna rolę.
Nie będę zdradzać co dalej i o czym jest dokładnie książka ,bo to nie ma sensu a i odebrałabym frajdę z czytania ale ogromnie polecam ta pozycję. Zachęcam abyście dali tej książce szansę i chwile nad nią pomyśleli, bo naprawdę warta jest uwagi. Autorka stworzyła niesamowitą fabułę,gdzie akcja tu może nie gna na łeb na szyję,bardziej tu bowiem autorka skupiła się na wewnętrznych doznaniach czytelniczych .Odkrywa z każdą strona sekrety i ukryte tajemnice ,które dają książce niesamowity klimat. To powieść ,w której sporo cierpienia,jest muzyka,która jest wyznacznikiem życia i śmierci,jest i motyw odkrywania piękna w najstraszniejszych miejscach jakim jest Auschwitz i zakamarkach złamanych serc .To opowieść o holokauście i walce o ludzką godność w miejscu ,gdzie ta godność była poniewierana .
Książka ta jest może prosta w formie ale bardzo dobitna w przekazie. Kristy Cambron nie używa bowiem tu skomplikowanych metafor ale opisuje tu niesamowite emocje czekające na odpowiedni moment aby dać o sobie znać i wybuchnąć.
„Modliła się ,aby następne pokolenia nigdy nie zapomniały o tych,którzy zginęli. By zawsze nosiły w sobie pamięć o chłodnych świtach w Auschwitz”
Powieść „Motyl i Skrzypce”jest niesamowita,wciąga i niesamowicie ciekawi, a wątek główny, potrafi nie raz nawet wzruszyć. Styl K.Cambron jest na wysokim poziomie, dlatego tę historię czyta się z zapartym tchem i jeśli ktoś się jeszcze waha czy warto wziąć w ręce ,ja zdecydowanie jestem na tak.Polecam.

„Motyl i Skrzypce” należy do literatury pięknej bo i wartość estetyczna jest na wysokim poziomie. Tu czytelnik przeżywa niesamowitą „przygodę”,czytając wyobraźnia działa na najwyższych obrotach a odczucia i przemyślenia po jej przeczytaniu pozostają jeszcze na długo.
Bardzo dziękuję wydawnictwu Znak i lubimyczytac.pl za możliwość recenzji powieści „Motyl i Skrzypce”...

więcej

mniej

Pokaż mimo to