Motyl i skrzypce

Piękna historia. Polecam

Piękna historia. Polecam

"Motyl i skrzypce" ukazują, jak trudne, a zarazem ważne dla więźniów, będących wcześniej artystami, było kontynuowanie za drutami swojego dzieła. Elena wiele razy buntowała się wbrew samej sobie. Nigdy jednak nie odważyła się nie iść na koncert - dzięki temu była "niewidzialna". Tak, niewidzialna - gdyby nie przyszła na występ ktoś od razu by to zauważył. W książce widzimy też wielką potrzebę tworzenia - Omara, kierowniczka orkiestry ryzykowała wiele, aby namalować portret skrzypaczki, chociaż wiedziała co ją czeka, kiedy jakiś SSman przyłapie ją na tym, co robi. Aż wreszcie czytelnik jeszcze raz może się przekonać, jak wiele może dać i jaką rolę w przezwyciężeniu wszelkich przeciwności losu może mieć miłość - zarówno do drugiego człowieka(Elena nie przestała kochać Vladymira nawet w obozie), jak i do swojej pasji. Być może jedno i drugie było tym, co ocaliło życie bohaterce...

"Motyl i skrzypce" ukazują, jak trudne, a zarazem ważne dla więźniów, będących wcześniej artystami, było kontynuowanie za drutami swojego dzieła. Elena wiele razy buntowała się wbrew samej sobie. Nigdy jednak nie odważyła się nie iść na koncert - dzięki temu była "niewidzialna". Tak, niewidzialna - gdyby nie przyszła na występ ktoś od razu by to zauważył. W książce widzimy...

„Motyl i skrzypce” Kristy Cambron. Rozczarowanie i gra na emocjach. Tak w skrócie mogę podsumować. Spodziewałam się zupełnie czegoś innego. Innego, nie znaczy traktatu filozoficznego, ale przynajmniej dobrej literatury na poziomie beletrystyki a nie płytkiego romansu klasy B, zdecydowanie na jeden wieczór. Zwłaszcza, że główny wątek skupia się wokół trudnego tematu jakim są wspomnienia obozowe z okresu drugiej wojny światowej.
.
Narracja powieści skonstruowana jest dwutorowo. Jedna część dotyczy wątku z okresu 1944 r. i wydarzeń rozgrywających się w Auschwitz, a druga to okres bardziej nam współczesny i płytki romans Amerykanki do przystojnego milionera. Te dwa wątki totalnie ze sobą nie współgrają, wręcz drażnią. Narracja obozowa to temat Adel von Bron wiedeńskiej skrzypaczki, która za udzieloną pomoc rodzinie żydowskiej została z rozkazu własnego ojca oficera Rzeszy, wysłana do obozu w Auschwitz. Jej zadanie to gra na skrzypcach w obozowej orkiestrze. W ciemnych, zimnych, skostniałych i owianych śmiercią murach obozu, tworzą się obrazy, poezja, namiastka życia, wolności. Gra muzyka. Jest nawet minimalne wspomnienie Almy Rosé. I generalnie ta część mogłaby pozostać sama w sobie, nie przeplatana współczesną dygresją, której bohaterami są właścicielka galerii sztuki na Manhattanie Sera James oraz milioner Williama Hanovera. Ich znajomość związana jest z poszukiwaniem obrazu namalowanego w obozie a przedstawiającego właśnie Adel. Zarówno Sara jak i William pragną odszukać oryginał obrazu. Kierują nimi zupełnie inne pobudki, ale poniekąd mają jeden wspólny cel. Tylko po co ten infantylny romans, taki na zawołanie, totalnie marketingowy i budzący niechęć do dalszego czytania! Dodatkowo mamy tutaj dość dużo (zbyt dużo) odniesień do religii, które tylko pogarszają sytuację.
.
Bardzo krytycznie i surowo podchodzę do tego typu literatury, gdzie fakt miesza się z fikcję. Nie neguję, ale oczekuję wartości dodanej, czegoś co chce się czytać, o czym można dyskutować.

„Motyl i skrzypce” Kristy Cambron. Rozczarowanie i gra na emocjach. Tak w skrócie mogę podsumować. Spodziewałam się zupełnie czegoś innego. Innego, nie znaczy traktatu filozoficznego, ale przynajmniej dobrej literatury na poziomie beletrystyki a nie płytkiego romansu klasy B, zdecydowanie na jeden wieczór. Zwłaszcza, że główny wątek skupia się wokół trudnego tematu jakim są...

Myślałam ze to jakieś arcydzieło po tych nagrodach, książka okazała się słaba, płytka, główną myślą przewodnia jest wiara w Boga. szkoda bo liczyłam naprawde na dobrą wojenną obozową lekturę. Nudziłam się, jestem zawiedziona.

Myślałam ze to jakieś arcydzieło po tych nagrodach, książka okazała się słaba, płytka, główną myślą przewodnia jest wiara w Boga. szkoda bo liczyłam naprawde na dobrą wojenną obozową lekturę. Nudziłam się, jestem zawiedziona.

Piękna okładka, opis i wielkie nadzieje, że nie będzie to kolejna gra na emocjach obozem śmierci. Oczekiwanie na moment, w którym akcja ruszy i się rozkręci aż dotarłam do 300 strony zrozumiałam, że już się raczej nie rozkręci. Powieść jest prowadzna dwutorowo, dostajemy dwa płytkie romanse. Ten osadzony w 1944 roku czyta się dosyć sprawnie, jednak romans Sery James na kalifornijskiej plaży z błękitnooka milionerem Williamem jest porostu nie do przyjęcia. Najgorsze jest to, że Aushwitz i wojna stanowią tło dla rozterek pretensjonalnej i bojaźliwej współczesnej Amerykanki. Dla mnie te dwa wątki są nie do połączenia. Religii jest ru także za dużo, a napewno nic ona nie wnosi. Najgorsze są jednak rozmowy o życiu które zapewne miały brzmieć wzniośle jednak brzmią jak utarte frazesy w stylu: nie patrz wstecz. Chyba nie skuszę sie już na ,,Wróbel w getcie”.

Piękna okładka, opis i wielkie nadzieje, że nie będzie to kolejna gra na emocjach obozem śmierci. Oczekiwanie na moment, w którym akcja ruszy i się rozkręci aż dotarłam do 300 strony zrozumiałam, że już się raczej nie rozkręci. Powieść jest prowadzna dwutorowo, dostajemy dwa płytkie romanse. Ten osadzony w 1944 roku czyta się dosyć sprawnie, jednak romans Sery James na...

Bardzo trudno ocenia się książki, które poruszają tematykę wojenną, bo jak napisać w pozytywnych słowach, o lekturze, która ukazuje ludzkie tragedie, bestialstwo, śmierć i nadludzkie wysiłki, żeby przetrwać to piekło?
Fabuła prowadzona jest dwutorowo. Poznajemy utalentowaną austriacką skrzypaczkę Adelę von Bron, która ma to nieszczęście, że żyje w czasach II wojny światowej, a jej ojcem jest wysoki rangą oficer Trzeciej Rzeszy. Żeby tego było mało, zakochała się w młodzieńcu, którego rodzice nie akceptują, i pomagała Żydom. W celach resocjalizacji trafia do Auschwitz. Gra w orkiestrze obozowej. Może się wydawać, że wygrała los na loterii, że nie musi ciężko pracować, nie musi stać na wielogodzinnych apelach. Jednak nic bardziej mylnego. Adele, wrażliwa dziewczyna żyje ze świadomością, że codziennie przygrywa marsza ludziom idącym na śmierć. W bloku muzycznym poznaje Omarę, mądrą i odważną kobietę, która dała jej nadzieję, otuchę i pokazała piękno, jakie może zaistnieć nawet w tak nieludzkim miejscu - piękno muzyki, sztuki ocalającej duszę. Siłę dodawały jej też wspomnienia ukochanego Vladimira, który kiedyś podarował jej spinkę-motylka i nadzieja, że się spotkają po wojnie.
Drugi wątek to historia Sery James, właścicielki galerii sztuki i biznesmena Williama Hanovera. Oboje szukają oryginału tajemniczego obrazu. Poszukiwania te prowadzą do zaskakującego finału.
Powieść czyta się bardzo dobrze. Historia przekazana na jej kartach jest wzruszająca, pełna nadziei, a przy tym wywołuje cały szereg emocji.

Bardzo trudno ocenia się książki, które poruszają tematykę wojenną, bo jak napisać w pozytywnych słowach, o lekturze, która ukazuje ludzkie tragedie, bestialstwo, śmierć i nadludzkie wysiłki, żeby przetrwać to piekło?
Fabuła prowadzona jest dwutorowo. Poznajemy utalentowaną austriacką skrzypaczkę Adelę von Bron, która ma to nieszczęście, że żyje w czasach II wojny...

„Motyl i skrzypce" Kristy Cambron to powieść o sile kobiet w jednym z najgorszych miejsc na świecie w czasie drugiej wojny światowej.
Akcja książki toczy się w dwóch przestrzeniach czasowych. Podczas wojny młodziutka, utalentowana wiedeńska skrzypaczka trafia do obozu koncentracyjnego w Auschwitz. Na polecenie ojca, generała Trzeciej Rzeszy. Tylko dlatego, że ośmieliła się ratować ostatnich wiedeńskich Żydów.
W samym środku piekła trafia do obozowej orkiestry. Od tej chwili codziennie koncertuje po kilkanaście godzin. Wraz z kilkunastoma współwięźniarkami zmuszona towarzyszy grą głodującym, cierpiącym, upokarzanym, pracującym w nieludzkich warunkach i uśmiercanym w krematorium.
Artysty nie da się zabić...
Współcześnie akcja toczy się w Ameryce. Sera James jest współwłaścicielką galerii sztuki na Manhattanie. Jej pragnieniem jest odnaleźć obraz przedstawiający młodą skrzypaczkę. To portret Adele von Bron, z ogoloną głową i obozowym numerem na ramieniu. Widziała go będąc dzieckiem wraz ze swoim ojcem w muzeum w Paryżu. Podczas poszukiwań kontaktuje się z nią pochodzący z bogatego rodu, William Hanover. Mężczyzna też chce za wszelką cenę odnaleźć oryginał obrazu. Zwłaszcza osobę, które ma go w posiadaniu.
„Motyl i skrzypce” to ciekawa, intrygująca i poruszająca powieść. Ma też jednak pewne minusy.
Po przeczytaniu ogromnej ilości książek opowiadających historie więźniów obozów koncentracyjnych w tej powieści trochę brakuje wiarygodności.
Jeśli chodzi o wątek współczesny natomiast jest przedstawiony ciekawie, nawet z humorem. Mimo to chwilami wyczuwa się zbyt dużą wzniosłość, patetyzm. To drażni i budzi wątpliwości.
Może to być kwestia tłumaczenia. Nie mnie oceniać, ale takie myśli mi się nasuwały podczas czytania.
Jednak książka z pewnością wartościowa i pozostawiająca po sobie ślad. GORĄCO POLECAM!

„Motyl i skrzypce" Kristy Cambron to powieść o sile kobiet w jednym z najgorszych miejsc na świecie w czasie drugiej wojny światowej.
Akcja książki toczy się w dwóch przestrzeniach czasowych. Podczas wojny młodziutka, utalentowana wiedeńska skrzypaczka trafia do obozu koncentracyjnego w Auschwitz. Na polecenie ojca, generała Trzeciej Rzeszy. Tylko dlatego, że ośmieliła się...

Bardzo fajna historia, chociaz dziwi mnie fakt ze wydawca pozwolil autorce na tak zwiezla wersje jej opowiedzenia, bo historia ma olbrzymi potencjał na duzo większą powieść. Temat ciekawy, dobrze napisany. Polecam można uronić niejedną łzę.

Bardzo fajna historia, chociaz dziwi mnie fakt ze wydawca pozwolil autorce na tak zwiezla wersje jej opowiedzenia, bo historia ma olbrzymi potencjał na duzo większą powieść. Temat ciekawy, dobrze napisany. Polecam można uronić niejedną łzę.

Opowieść o młodej Austriaczce Adele która jest ulubienicą Austrii grająca na koncertach na skrzypcach dla śmietanki towarzyskiej.
Zakochana w wiolonczeliście, ale jak to bywa rodzice chcą aby ich córka związała się z oficerem.
Po kilku potajemnych schadzkach para uwikłala się w pomoc Żydom.
Adele i Vladimir zostają wydani... Adele została wydana przez własnych rodziców dostając od matki na zesłanie do Auschwitz-Birkenau swoje skrzypce.
Trafia do obozowej orkiestry aby grać każdego dnia dla zesłańców a nawet grywa na balach.. Ale tym razem dla esesmanów
Rodzi się kilka pytań
Czy twoi najbliżsi wydali by cię za pomoc Żydom?
Czy dalej wierzylbys w Boga widząc co się dzieje wkoło?
Czy myslalbys o jutrze?
Czy dałbyś radę wybaczyć?

Opowieść o młodej Austriaczce Adele która jest ulubienicą Austrii grająca na koncertach na skrzypcach dla śmietanki towarzyskiej.
Zakochana w wiolonczeliście, ale jak to bywa rodzice chcą aby ich córka związała się z oficerem.
Po kilku potajemnych schadzkach para uwikłala się w pomoc Żydom.
Adele i Vladimir zostają wydani... Adele została wydana przez własnych rodziców...

Adele von Bron...córka austriackiego generała, utalentowana skrzypaczka żyjąca w blasku, pewnego dnia poświęca wszystko i pomaga ratować ostatnich wiedeńskich Żydów. Nie może liczyc na łaskę ze strony ojca...co wiecej na jego polecenie trafia do obozu w Auschwitz, gdzie styka sie z głodem, strachem i cierpieniem.

Losy utalentowanej skrzypaczki to nie jedyny watek tej powieści. Poznajemy rowniez losy wlascicielki galerii na Manhattanie, ktora jako dziecko ujrzala potret pięknej Adel i postanawia poznać jej losy...

To również poruszajaca opowieść o tym, jak nie stracic wiary w Boga nawet w samym srodku piekła

Adele von Bron...córka austriackiego generała, utalentowana skrzypaczka żyjąca w blasku, pewnego dnia poświęca wszystko i pomaga ratować ostatnich wiedeńskich Żydów. Nie może liczyc na łaskę ze strony ojca...co wiecej na jego polecenie trafia do obozu w Auschwitz, gdzie styka sie z głodem, strachem i cierpieniem.

Losy utalentowanej skrzypaczki to nie jedyny watek tej...