Książka ciekawa, napisana akademickim językiem co nadaje jej powagi, osoby jak PawelM strasznie boli że narracja turbogermańska o allochtoniźmie upada jak i watykańska o nieokrzesanych poganach którzy dopiero musieli zostać ucywilizowani. Książka jak najbardziej na plus.

Książka ciekawa, napisana akademickim językiem co nadaje jej powagi, osoby jak PawelM strasznie boli że narracja turbogermańska o allochtoniźmie upada jak i watykańska o nieokrzesanych poganach którzy dopiero musieli zostać ucywilizowani. Książka jak najbardziej na plus.

Od zawsze wmawia się nam mit, że Polska istnieje dopiero od daty chrztu. Był to rok 966. Ale co było wcześniej? Przecież mówi się nam także, iż osadnictwo Słowian zaczęło się aż 10 000 lat temu. Co więc jest prawdą?
Warto również zauważyć, że do 966 roku mamy lekką historyczną białą plamę. Gdyby spojrzeć na to z perspektywy ucznia, w podręcznikach do historii przed Mieszkiem nie ma na dobrą sprawę nic.

Badania genetyczne udowadniają wielowiekową obecność Słowian na naszych ziemiach od Łaby po Wołgę. Najstarsza mutacja genetyczna - haplogrupa, która wywodzi się, z naszych ziem obliczana jest na 10 000 lat. Gdybyśmy chcieli, oprzeć się tylko na źródłach i dokumentach pisanych trzeba tutaj wspomnieć o „Historii wojen” Prokopiusza z Cezarei. Pochodzą one z 512 roku n.e. Dzieło to mówi o germańskich Helurach, którzy przeszli ze swoich siedzib nad Dunajem przez ziemię Sklawinów.

Jednym z cenniejszych dla opisania naszych terenów jest dokument szpiegowski, sporządzony około roku 844 dla króla wschodnich Franków Ludwika II „Niemieckiego” dokument ten wskazuje listę ludów zamieszkujących na wschód od państwa Franków. Podaje on liczbę osad i grodów. Dokument ten pokazuje siłę gospodarczą związków zamieszkujących te ziemie.
Przyjmuje się, iż kolebką Słowian zachodnich były tereny naddnieprzańskie, ale opuścili je podczas wielkich wędrówek ludów, wchodząc na obszary porzucone przez Gotów i Wandalów.
Goplanie posiadali około 400 grodów, Thafnezi na Mazowszu około 257 grodów w sumie na terenie dzisiejszej Polski geograf Bawarski wymienia ponad 1200 grodów, a to były czasy 100 lat przed Mieszkiem.
Jeśli mówimy o grodach, należy tutaj wspomnieć o fortyfikacji. Gród książęcy na Ostrowiu Lednickim był otoczony 9 - 13-metrowej wysokości wałem ziemno - drewnianym o skrzynkowej konstrukcji. Było to obwarowanie ówczesnymi metodami walki nie do zdobycia. Była to wielka siła ludów, których wtedy określano mianem Lachów. Określenie to do dziś używane jest w potocznej mowie przez Ukraińców, Białorusinów czy Rosjan.

Pan Wojciech Kempa historyk i dziennikarz redaktor naczelny magazynu „Magna Polonia” swoją publikacją „Co przed Mieszkiem?” pokazuje nam, że wielka Polska istniała przed chrztem, który przyjął Mieszko I. To książka o dziejach naszego narodu, o których niestety nie dowiemy się z podręczników do historii. Co łączy Hunów i Słowian? Kto pokonał Ulmergów? Czym była wielka wędrówka Wandalów? Kiedy zakończyła się Polska Germanów, Co wspólnego Polacy mają z Wikingami? Te oraz inne historyczne informacje o wielkim narodzie Polskim znajdziecie w tej właśnie publikacji.

Na rynku literackim wiele jest pozycji o czasach przed rokiem 966. Wszystkie jednak są mocno okrojone i dla fascynatów historią mało wystarczające. Publikacja Pana Wojciecha wyczerpuje temat do cna. Ogrom tekstów źródłowych w tej książce, pozwala czytelnikowi zagłębić się nie tylko w historię Polski, ale także innych narodów, które przyczyniły się do powstania naszego państwa. Wszelkie zawarte w tej pozycji ciekawostki sprawiają, że mimo tego, iż temat jest obszerny, ponieważ nazwy grodów osad i ich mieszkańców zdarzeń może gubić - ciekawostka pozwala popuścić wodze fantazji i nakłania czytelnika do sprawdzenia, czy jest ona prawdą. Czytając, tę pozycję zastanawiałam się, dlaczego polska szkoła o tym nie uczy? Przecież to właśnie Goci, Wandale, Rzymianie, Hunowie, Madziarzy i wielu innych budowało silne państwo dziś nazwane Rzeczpospolitą Polską. Ta pozycja pokazuje, iż błędem jest myślenie, że silny kraj pojawił się na mapie Europy dopiero po chrzcie w 966 roku.

Wspaniała pozycja pokazująca, że nie tylko Egipcjanie, Spartanie czy Grecy tworzyli wielką kulturę, która przetrwała lata. To bardzo ciekawe jak w tym temacie sprawdza się powiedzenie „Cudze chwalicie, swego nie znacie”. A przecież my Słowianie - Polacy od lat tworzymy historie, z której możemy być dumni. Pozycję tą polecam wszystkim, którzy czując się, patriotami chcą zgłębić pochodzenie swojej Ojczyzny.

Od zawsze wmawia się nam mit, że Polska istnieje dopiero od daty chrztu. Był to rok 966. Ale co było wcześniej? Przecież mówi się nam także, iż osadnictwo Słowian zaczęło się aż 10 000 lat temu. Co więc jest prawdą?
Warto również zauważyć, że do 966 roku mamy lekką historyczną białą plamę. Gdyby spojrzeć na to z perspektywy ucznia, w podręcznikach do historii przed...

O książce Wojciecha Kempy mam dość dobrą opinię, ale pare rzeczy pasowałoby dopracować. Pierwszą jest język - książkę się dość ciężko czyta, bo jest napisana przeważnie naukowym językiem. Nie jest to dobra książka dla ,,turbolechity'', który jest przyzwyczajony do łatwo przyswajalnych książek Bieszka i Szydłowskiego. Po drugie - za duży nacisk został położony na czasy osadnictwa germańskiego przy jednoczesnym zaniedbaniu tematu czasów przedgermańskich(jest o nich niewiele ponad jeden rozdział). Zabrakło mi w książce opisu kilku ciekawych odkryć archeologicznych: kopalnia krzemienia pasiastego w Górach Świętokrzyskich, megality w Wietrzychowicach, bitwa nad Dołężą czy osada obronna na Górze Zyndrama. Trzecią rzeczą do ewentualnego dopracowania są czasy zaraz przed chrztem (tak 200-300 lat przed). Odniosłem wrażenie, że czytam kilka streszczonych stron Wikipedii, gdyż są tam bardzo słabo rozwinięte tematy państwa Samona, państwa Wielkomorawskiego itp. Mam jednak nadzieję, że w drugim wydaniu książki wady te zostaną dopracowane.

O książce Wojciecha Kempy mam dość dobrą opinię, ale pare rzeczy pasowałoby dopracować. Pierwszą jest język - książkę się dość ciężko czyta, bo jest napisana przeważnie naukowym językiem. Nie jest to dobra książka dla ,,turbolechity'', który jest przyzwyczajony do łatwo przyswajalnych książek Bieszka i Szydłowskiego. Po drugie - za duży nacisk został położony na czasy...

Mam po przeczytaniu mieszane uczucia. Myślałem, nastawiałem się, na książkę popularnonaukową, która zgodnie z zamysłem autowa wyrażonym we wstępie, wyjdzie niejako na przeciw pseudonaukowym teoriom o imperium lechitów, co to pół świata podbiło siejąc postrach pośród imperiów Egiptu, czy Persji, tylko jakoś tak dziwnie żadne źródła się nie zachowały. Stąd taka książka to genialny pomysł, aby w skrócie przedstawić to co działo się tutaj przez Piastami. Ale co mamy. Albo przynajmniej co odebrałem. Nudna historiografia w której występują dziesiątki nazw różnym kultów materialnych stwierdzonych archeologii (ale poza tym o archeologii nic nie ma). Do tego owszem ciekawe starożytne źródła pisane,i dalej różne kultury, grypy, podziały.... Od tego boli głowa, a sam tekst przypomina nudny studencki skrypt. Brak polotu językowego, takiego jak np. u Jasienicy. Książka męczy, i w zasadzie przez to niewiele wyjaśnia, choć zapewne autor dokładnie trzyma się wiedzy i żródeł. Problemem pozostaje język komunikacji. Nieco na plus, na sam koniec, mamy słowa autora o tym że tutaj, u nas nad Wisłą, przed Mieszkiem była rozwinięta kultura tworząca zwarte systemy społeczne i materialne, a nie jakaś tam barbaria, ale na Boga, w książce mamy tylko skandynawskie sagi, wszystkie możliwe grypy, podgrupy i haglogrupy kulturowe, a o kulturze materialnej, osadnictwie, populacji nie mamy praktycznie nic. Ech nie będę więcej krytykował - najwyraźniej autor chciał napisać co innego, a ja chciałem przeczytać co innego, i stąd taka niezgodność.

Mam po przeczytaniu mieszane uczucia. Myślałem, nastawiałem się, na książkę popularnonaukową, która zgodnie z zamysłem autowa wyrażonym we wstępie, wyjdzie niejako na przeciw pseudonaukowym teoriom o imperium lechitów, co to pół świata podbiło siejąc postrach pośród imperiów Egiptu, czy Persji, tylko jakoś tak dziwnie żadne źródła się nie zachowały. Stąd taka książka to...

Temat mitu Wielkiej Lechii już kiedyś się u mnie pojawił, ale są historie, które regularnie należy wkładać między bajki. Szczególnie te niebezpieczne, bo dla dorosłych.

Dla tych, którzy nie kojarzą pozwolę sobie przypomnieć:
"Rzekome istnienie lechickiego imperium przed państwem Mieszka, świadczyć ma o zakłamywaniu polskiej historii przez Kościół i ukrywaniu przed nami prawdy o  dawnej potędze. Wszystko to podobno po to by wmówić nam, że dopiero w 966 za sprawą Chrztu zaczęliśmy znaczyć w Europie cokolwiek. Tymczasem Polacy rzekomo walczyli z Cezarem w Galii i pokonali samego Aleksandra Wielkiego. "To w wielkim skrócie.

Ale skoro nie imperium Wielkiej Lechii, to co? Wojciech Kempa w sposób skrupulatny przeanalizował jak to u nas drzewiej bywało. Nie da się ukryć, że wykonał pracę tytaniczną, bo nie jest to historia prosta czy nienastręczająca problemów.

Jeżeli do tej pory nazwy takie jak Ostrogoci, Wandalowie, kultura łużycka, wielbarska, Lędzianie, Hunowie czy Celtowie jedynie majączyły Wam niejasno pod czerepem, książka ta rozwinie Waszą wiedzę. Przy okazji dowiecie się gdzie fantazja Wincentego Kadłubka zabrnęła za daleko i jaką niedorzecznością jest powoływanie się na "Kronikę Prokosza"(autorstwa zdemaskowanego dawno fałszerza dokumentów, dyplomów i rodowodów Przybysława Dyamentowskiego) piewców tych niestworzonych historii.

Temat mitu Wielkiej Lechii już kiedyś się u mnie pojawił, ale są historie, które regularnie należy wkładać między bajki. Szczególnie te niebezpieczne, bo dla dorosłych.

Dla tych, którzy nie kojarzą pozwolę sobie przypomnieć:
"Rzekome istnienie lechickiego imperium przed państwem Mieszka, świadczyć ma o zakłamywaniu polskiej historii przez Kościół i ukrywaniu przed nami...

Autorowi brak kompetencji do zajmowania się starożytnością i średniowieczem, stąd jedne mity niby obala, inne tworzy.

Autorowi brak kompetencji do zajmowania się starożytnością i średniowieczem, stąd jedne mity niby obala, inne tworzy.