Niezrównana Anda Rottenberg, pisze świetnie. Dziennik ten choć króciutki to jednak dość przepastny. Ramę stanowią odkrycie, że bierze się udział w paskudnym eksperymencie zwanym listą Wildsteina oraz uzyskanie statusu poszkodowanej. W środku zaś Pani Anda zawarła swój autoportret, ujawniła rąbka prywatności, opisała wrażenia z udziału w wielu wydarzeniach związanych ze sztuka, wynotowała nazwy ogromnej ilości niezwykłych drzew w ogrodzie domu, kóry ostatecznie postanowiła sprzedać. Pojawia się w dzienniku mnóstwo ludzi, jedni pod pełnymi nazwiskami, inni mają inicjały lub pseudonimy.
Zdecydowanie zanotowany czas to nie okres przeżywania tego/przejmowania sie tym co zgotowała ludziom czyjaś głupota, raczej codzienność kobiety niezwykłej.

Niezrównana Anda Rottenberg, pisze świetnie. Dziennik ten choć króciutki to jednak dość przepastny. Ramę stanowią odkrycie, że bierze się udział w paskudnym eksperymencie zwanym listą Wildsteina oraz uzyskanie statusu poszkodowanej. W środku zaś Pani Anda zawarła swój autoportret, ujawniła rąbka prywatności, opisała wrażenia z udziału w wielu wydarzeniach związanych ze...

„ Lista „
Dziennik styczeń- czerwiec 2005
Pół roku zapisków Andy Rottenberg określa ścisła cezura czasowa : opublikowanie tzw. „ listy Wildsteina „ i uznanie krytyczki sztuki za pokrzywdzoną. Dziennik Rottenberg to zapiski o życiu kulturalnym, politycznym, ale także prywatnym, rodzinnym. Autorka pokazuje, jak wielki wpływ na kulturę ma polityka, co najlepiej uzmysławiają losy wystawy „ Obok. Polska- Niemcy 1000 lat historii w sztuce „ w Martin – Gropius- Bau w Berlinie. W „ Liście „ Rottenberg rozpoczyna prace nad wystawą, nie wiedząc , że najpierw realizacja przesunie się o kilka lat po zmianie polskiego rządu i ministra kultury, a potem bez Jej wiedzy z wystawy zostanie usunięta jedna z instalacji . Rottenberg podróżuje po Europie i nie ukrywam, że najbliższe są mi zapiski berlińskie ze spostrzeżeniem, że tam cmentarze żydowskie są świetnie zachowane, a w Polsce wprost przeciwnie.
Bardzo mądra, refleksyjna lektura , już naście lat temu Rottenberg pisała „ Nie uwzględniliśmy prostego faktu ,że demokracja zaczyna się od postawienia krzyżyka przy nazwisku na liście wyborczej . Totolotek, w którym wygrywają nie ci, którzy stawiają krzyżyki, tylko ci, którzy mają najlepszych specjalistów od kreowania wizerunku . Żyjemy w wirtualnym świecie. Nie odnajdują się w nim osoby samodzielnie myślące . „

„ Lista „
Dziennik styczeń- czerwiec 2005
Pół roku zapisków Andy Rottenberg określa ścisła cezura czasowa : opublikowanie tzw. „ listy Wildsteina „ i uznanie krytyczki sztuki za pokrzywdzoną. Dziennik Rottenberg to zapiski o życiu kulturalnym, politycznym, ale także prywatnym, rodzinnym. Autorka pokazuje, jak wielki wpływ na kulturę ma polityka, co najlepiej...

Rok 2005, Polska - zostaje ogłoszona lista Wildsteina, która wstrząsa krajem. Każdy ma swoje podejrzenia... Ale, ale oprócz „kapusiów” znajdują się również osoby, które miały być zrekrutowane albo są poszkodowane. Na tej liście widnieje również Anda Rottenberg z niektórymi swoimi znajomymi.
W „Liście” autorka przedstawia ogólną atmosferę po ogłoszeniu nazwisk oraz swoje staranie o uzyskanie statusu pokrzywdzonej. Cięte i trafne.

Rok 2005, Polska - zostaje ogłoszona lista Wildsteina, która wstrząsa krajem. Każdy ma swoje podejrzenia... Ale, ale oprócz „kapusiów” znajdują się również osoby, które miały być zrekrutowane albo są poszkodowane. Na tej liście widnieje również Anda Rottenberg z niektórymi swoimi znajomymi.
W „Liście” autorka przedstawia ogólną atmosferę po ogłoszeniu nazwisk oraz swoje...

„Grypa Wildsteina szaleje w Naprawie. Wirus jest na płytce, pojemność siedemset mega. Gnasz do domu, jakbyś dostala w prezencie działkę brown sugar, zamykasz się i klikasz. Jeszcze tego sprawdzimy. I tego. No, no... A ta? Kto by pomyślał! Czy to napewno ona?”
Nowa kolejna już część dzienników Andy Rottenberg to zapis sześciu miesięcy od ujawnienia tytułowej „Listy” 2005 roku. Listy ubeków, kapusi, kandydatów na kapusi, a jeśli nic z powyższego nie da się przyporządkować do osoby to chociaż figurantów. Na liście sama Anda - dwa razy, raz pod jednym raz pod drugim nazwiskiem, do tego masa jej znajomych, przyjaciół i krewnych. Ten jest, tamta kilka razy, o i jeszcze ten, uwierzysz? W dzienniku Anda nie skupia się jednak tylko na tym wydarzeniu i jego konsekwencjach. Opisuje swoją codzienność, komentuje rzeczywistość, czy to wybory, czy zmieniających sie ciągle Ministrów Kultury, czy śmierć papieża, która połączyła Polaków na krótko, ale szybko wszyscy o tym zapomnieli. Opowiada o swoim szalonym dniu pracy, a tempo jej życia czuć w rytmie jej pisania, jest szybko i błyskawicznie się to czyta. Jest inteligencko, jest refleksyjnie, czasami zabawnie. Jest o towarzystwie i jest trochę o sztuce i życiu artystycznym, do którego pozwala nam na chwil kilka zajrzeć. A przy tym wszystkim to takie błyskotliwe, lekkie i ironiczne. Chciałabym pisać jak Anda, bawić się językiem pisanym jak ona. Albo chciałabym jeden dzień być Andą lub choćby wypić z nią w pośpiechu kieliszek czerwonego wina. Oponuję też by założyła bloga, w którym na bieżąco komentowałaby rzeczywistość, byłabym pierwszą wierną czytelniczką. Tymczasem bardzo Wam polecam tę niewielkich rozmiarów książkę, a ja wyciągam poprzedni tom „Berlińska depresja”, który zdecydowanie niezasłużenie leżał tak długo na moich półkach nieczytany.

„Grypa Wildsteina szaleje w Naprawie. Wirus jest na płytce, pojemność siedemset mega. Gnasz do domu, jakbyś dostala w prezencie działkę brown sugar, zamykasz się i klikasz. Jeszcze tego sprawdzimy. I tego. No, no... A ta? Kto by pomyślał! Czy to napewno ona?”
Nowa kolejna już część dzienników Andy Rottenberg to zapis sześciu miesięcy od ujawnienia tytułowej „Listy” 2005...

Recenzja krótka bo i książka krótka. A tak naprawdę to dziennik. Dziennik Pani Andy. Już drugi chociaż tak naprawdę chronologicznie pierwszy. Kilkadziesiąt dni od stycznia do maja 2005 roku. To był wyjątkowo "dziwny" czas w naszym kraju. Kto pamięta tamtą atmosferę na pewno bez trudu połapie się we wszystkich szczegółach. Kto nie pamięta ten.. sobie przypomni na 100%.
Jeśli tak jak ja uwielbiacie panią Andę Rottenberg, to oczywiście zachęcać nie muszę. Jeśli macie inny stosunek do wybitnej (oj, jak bardzo by była zła na mnie za to określenie) kuratorki, przeczytajcie jeśli jesteście po prostu ciekawi jej dość intymnych spostrzeżeń.

Recenzja krótka bo i książka krótka. A tak naprawdę to dziennik. Dziennik Pani Andy. Już drugi chociaż tak naprawdę chronologicznie pierwszy. Kilkadziesiąt dni od stycznia do maja 2005 roku. To był wyjątkowo "dziwny" czas w naszym kraju. Kto pamięta tamtą atmosferę na pewno bez trudu połapie się we wszystkich szczegółach. Kto nie pamięta ten.. sobie przypomni na 100%.
Jeśli...

Przypadkowe zapiski, niezbyt rozwinięte, łącznie z tematem wskazanym w blurbie.

Przypadkowe zapiski, niezbyt rozwinięte, łącznie z tematem wskazanym w blurbie.

Cała Anda! jeśli lubisz jej styl ostry i surowy, ciekawi Cię współczesna Warszawa i sztuka to coś dla Ciebie. Jest moment na zadumę który potrafi zaskoczyć i zatrzymać na moment.

Cała Anda! jeśli lubisz jej styl ostry i surowy, ciekawi Cię współczesna Warszawa i sztuka to coś dla Ciebie. Jest moment na zadumę który potrafi zaskoczyć i zatrzymać na moment.

https://czytankianki.blogspot.com/2020/05/lista-dziennik-2005.html

https://czytankianki.blogspot.com/2020/05/lista-dziennik-2005.html

Uwielbiam za ironię. Miejscami trochę gorzko, trochę smutno, ale jest miejsce i na uśmiech. Kto lubi styl Andy Rottenberg nie będzie zawiedziony.

Uwielbiam za ironię. Miejscami trochę gorzko, trochę smutno, ale jest miejsce i na uśmiech. Kto lubi styl Andy Rottenberg nie będzie zawiedziony.

Opinia subiektywna - książka bardzo dobra.
Uwielbiam autorkę za styl, dystans do siebie i świata, cięty język, humor i charakter. Cenię i szanuję i podziwiam za wiedzę.

Opinia subiektywna - książka bardzo dobra.
Uwielbiam autorkę za styl, dystans do siebie i świata, cięty język, humor i charakter. Cenię i szanuję i podziwiam za wiedzę.