Wciągnęła mnie ta książka. Widzę tu różne opinie. Byłam nastawiona trochę na pociągnięcie wątku z zakonnikiem i jego „dziećmi”, no niestety się nie doczekałam. Ale i tak książka spoko do przeczytania

Wciągnęła mnie ta książka. Widzę tu różne opinie. Byłam nastawiona trochę na pociągnięcie wątku z zakonnikiem i jego „dziećmi”, no niestety się nie doczekałam. Ale i tak książka spoko do przeczytania

Książkę kupiłam jakiś czas temu, zapomniałam, i sięgnęłam po nią po przeczytaniu „Zakonnice odchodzą po cichu”
To jednak inna bajka 😁
Całkiem zgrabny kryminał, fajnie się czyta.
Historia snów rozwiązujących sprawy kryminalne, powiązanie z ojcem Klimuszko jest zgrabnym pomysłem na fabułę.
Tylko wydawnictwo się nie popisało. Błędy interpunkcyjne, a nawet ortograficznie. Wstyd, państwo korektorzy.

Książkę kupiłam jakiś czas temu, zapomniałam, i sięgnęłam po nią po przeczytaniu „Zakonnice odchodzą po cichu”
To jednak inna bajka 😁
Całkiem zgrabny kryminał, fajnie się czyta.
Historia snów rozwiązujących sprawy kryminalne, powiązanie z ojcem Klimuszko jest zgrabnym pomysłem na fabułę.
Tylko wydawnictwo się nie popisało. Błędy interpunkcyjne, a nawet ortograficznie....

Ciekawa ale nie porywająca.

Ciekawa ale nie porywająca.

Książka trochę o niczym, napisana tak, że ani nie dało się jej czytać ani słuchać. Fragmenty erotyczne bardzo niesmaczne a nie mam nic przeciwko takim ze smakiem w książkach. Dobrnelam do połowy, nie doczekałam się rozwinięcia akcji. Irytujący i nijacy bohaterowie.

Książka trochę o niczym, napisana tak, że ani nie dało się jej czytać ani słuchać. Fragmenty erotyczne bardzo niesmaczne a nie mam nic przeciwko takim ze smakiem w książkach. Dobrnelam do połowy, nie doczekałam się rozwinięcia akcji. Irytujący i nijacy bohaterowie.

Tytuł i okładka bardzo mylące. Okładka wskazuje na to, że bohaterką będzie młoda dziewczyna, a nie staruszka. Tytułowa "Córka zakonnika" w rzeczywistości nie jest córką zakonnika... Czemu służyło to zmylenie czytelnika?!
Komisarz Woronko i aspirant Solińska to para policjantów, którzy różnią się jak ogień i woda, ale tym samym świetnie się uzupełniają. Woronko to wieloletnie doświadczenie, a Solińska to młodość i ambicje. Prowadzą poszukiwania zawiniętej Klementyny Wiertnickiej. Przełomem w śledztwie okazuje się pomoc pewnej staruszki, która widzi przyszłość w swoich snach...
Książka jest prostym kryminałem bez zbędnych strzelanin, pościgów i brutalnych, krwawych scen. Spodobał mi się wątek proroczych snów. Rozwiązanie sprawy nie jest zaskakujące, ani spektakularne. Było do przewidzenia. Samo zakończenie słabe. Pisane na szybko, skracane, jakieś niedopracowane... Całą książkę czytało się dość dobrze. Nie wciągnęła mnie, ale też nie nudziła.

Tytuł i okładka bardzo mylące. Okładka wskazuje na to, że bohaterką będzie młoda dziewczyna, a nie staruszka. Tytułowa "Córka zakonnika" w rzeczywistości nie jest córką zakonnika... Czemu służyło to zmylenie czytelnika?!
Komisarz Woronko i aspirant Solińska to para policjantów, którzy różnią się jak ogień i woda, ale tym samym świetnie się uzupełniają. Woronko to...

Szczerze mówiąc spodziewałam się bardziej historii zakonnika i jego córki. Jakiejś tajemnicy... A to zwykły kryminał z dość błahym zakończeniem.

Szczerze mówiąc spodziewałam się bardziej historii zakonnika i jego córki. Jakiejś tajemnicy... A to zwykły kryminał z dość błahym zakończeniem.

Dziwią mnie tak niskie oceny, dla mnie świetna książka.

Dziwią mnie tak niskie oceny, dla mnie świetna książka.

Autora znam już z innej serii kryminałów z Różą, dobrze się czytało więc sięgnąłem po kolejną książkę tego autora. Plus jest taki że nie jest to jakiś długi kryminał. Akcja ciekawa, dobrze napisana tylko końcówka jakaś taka urwana. Czytelnik który czyta dużo kryminałów myślę że może się już domyślić w połowie książki kto zabił. Ja tak miałem. Końcówka jakaś dziwna jakby autorowi się już nie chciało pisać i po łebkach zakończył temat. Para głównych bohaterów policjantów też ciekawa gdzie przeciwieństwa się przyciągają. Ogólnie książkę się dobrze czyta, autor ma lekkie pióro i można się przy tym dobrze bawić. Nie jest to jakiś wybitny kryminał, bardziej takie czytadło ale dobrze napisane. Pewnie sięgnę jeszcze po tego autora.

Autora znam już z innej serii kryminałów z Różą, dobrze się czytało więc sięgnąłem po kolejną książkę tego autora. Plus jest taki że nie jest to jakiś długi kryminał. Akcja ciekawa, dobrze napisana tylko końcówka jakaś taka urwana. Czytelnik który czyta dużo kryminałów myślę że może się już domyślić w połowie książki kto zabił. Ja tak miałem. Końcówka jakaś dziwna jakby...

Jest to kolejne spotkanie z twórczością autora.
Pan Tomasz ma swój styl. Jest to styl, że czytając ma się wrażenie tak mogło być. Bez zbędnych i jak to bywa w gatunku często brutalnych opisów.

Jest to kolejne spotkanie z twórczością autora.
Pan Tomasz ma swój styl. Jest to styl, że czytając ma się wrażenie tak mogło być. Bez zbędnych i jak to bywa w gatunku często brutalnych opisów.

Pomysł świetny, realizacja mogła być trochę lepsza, ale koniec końców spełnia podstawowe kryterium oceny przy takich książkach: czytelnik chce wiedzieć co będzie na następnej stronie. Może mało w tym kryminału, a akcja rozwiązuje się dość nagle i prosto, ale nie jest źle.

Pomysł świetny, realizacja mogła być trochę lepsza, ale koniec końców spełnia podstawowe kryterium oceny przy takich książkach: czytelnik chce wiedzieć co będzie na następnej stronie. Może mało w tym kryminału, a akcja rozwiązuje się dość nagle i prosto, ale nie jest źle.