Nie jest to jednak, jak myślałem na początku, nowy Marek Nowakowski.

Nie jest to jednak, jak myślałem na początku, nowy Marek Nowakowski.

Świetne opowiadania. Nieoczywiste, niebanalne, pełne ciekawych spostrzeżeń na temat świata bohaterów i ich problemów, a także celnych refleksji społeczno-politycznych. Te historie pamięta się długo po skończeniu lektury. Doceniam pomysłowość autora w konstruowaniu fabuły (znakomite opowiadanie "Korytarz"). Bardzo polecam.

Świetne opowiadania. Nieoczywiste, niebanalne, pełne ciekawych spostrzeżeń na temat świata bohaterów i ich problemów, a także celnych refleksji społeczno-politycznych. Te historie pamięta się długo po skończeniu lektury. Doceniam pomysłowość autora w konstruowaniu fabuły (znakomite opowiadanie "Korytarz"). Bardzo polecam.

Wyjątkowa książka, ale możliwe, że ma jedną wadę - jest przeznaczona dla warszawiaków. Tych prawdziwych, znających realia, szczegóły każdej uliczki, rozróżniający zakamarki parków (szalet w Parku Saskim),mających pojęcie o tym o które liceum, o jakiego nauczyciela chodzi. Nie miałem problemów z rozpoznaniem bohaterów i miejsc, dlatego mi było łatwiej. Dzięki temu książka przylgnęła do mnie jak miłe wspomnienie dawnych czasów.
Z drugiej strony opowiadania, choć przygnębiające, mają głęboki walor humanistyczny, taki ogólnoludzki, a także historyczny. Dla ludzi o głębokiej kulturze nie są to więc jedynie opowiadania warszawskie. Rozumiem i podzielam - wyrażany za pomocą dyskretnych złośliwości - sprzeciw autora wobec wielu współczesnych karier - konformistycznych, celebryckich, lizusowskich łącznie z osobą jednego z byłych prezydentów (ze względu na swoje upodobania pasującego do kanonu wykolejonych bohaterów Chmielewskiego).
Nie czytam polskich autorów, chyba że klasycznych. WCh ujmuje mnie nieodkrytym przez szeroką publiczność i ważne wydawnictwa talentem. Szanuję bardzo tę prozę. To magiczne światło polskiej literatury.

Wyjątkowa książka, ale możliwe, że ma jedną wadę - jest przeznaczona dla warszawiaków. Tych prawdziwych, znających realia, szczegóły każdej uliczki, rozróżniający zakamarki parków (szalet w Parku Saskim),mających pojęcie o tym o które liceum, o jakiego nauczyciela chodzi. Nie miałem problemów z rozpoznaniem bohaterów i miejsc, dlatego mi było łatwiej. Dzięki temu książka...

Opowiadania W. Chmielewskiego portretujące Warszawę potrafią do mnie przemówić. W końcu miasto tworzą ludzie, a tych Chmielewski potrafi obserwować i chyba nawet podsłuchiwać, albo przynajmniej wymyślać o czym myślą na tyle trafnie, że czytelnik daje się zwieść tej ułudzie.

Bohaterowie Chmielewskiego to zwykle ludzie zwyczajni np. chłopiec wyprowadzający psa na spacer w króciuteńkim opowiadanku "Orzech", goście restauracji czy pracownice Muzeum Narodowego. Te opowiadania to obserwacje codziennego życia, ale uchwycone tak precyzyjnie i w tak szczególnych momentach, że nawet historia chłopca i psa wzbudza niepokój, choć nic dziwnego się tu nie dzieje. Chmielewski portretuje swoich bohaterów w typowych dla nich sytuacjach [...]

Charakterystyki są brutalnie prawdziwe. Choć autor nigdy nie posuwa się do oceniania swoich bohaterów, potrafi ich zdemaskować jednym ich zachowaniem, jednym gestem lub celnym zestawieniem różnych bohaterów i różnych losów w jednej historii.Wszyscy oni są zresztą nieszczęśliwi, niespełnieni, niepogodzeni z losem. Żadnego z tych dziewięciu opowiadań nie można by nazwać pogodnym. [...]

Cała opinia tu: https://annadlugosz.blogspot.com/2019/07/magiczne-swiato-miasta-wojciech.html

Opowiadania W. Chmielewskiego portretujące Warszawę potrafią do mnie przemówić. W końcu miasto tworzą ludzie, a tych Chmielewski potrafi obserwować i chyba nawet podsłuchiwać, albo przynajmniej wymyślać o czym myślą na tyle trafnie, że czytelnik daje się zwieść tej ułudzie.

Bohaterowie Chmielewskiego to zwykle ludzie zwyczajni np. chłopiec wyprowadzający psa na spacer w...

Wcześniej czytałem teksty drukowane w Plusie Minusie. Gdy przeczytałem kilka tygodni temu opowiadanie o Marku Nowakowskim które zapowiadało ten zbiór postanowiłem że kupię. Z grubsza osadzone w stolicy, ludzie ze skazą, bądź zwykli. Ząbkowska albo plac konstytucji jawią się jakby były Twoją ulicą. Bar na rogu Towarowej zawiadamia swoimi przysmakami z kuchni. Gdzieś obok w bramie, bądź u "zegarmistrza" obok możemy z kolegą zrobić ćwiartkę. Tak, to jest książka której patronuje Marek Nowakowski. Pisarz Marek opowiadał nam ciągle swoją Warszawę. Czasami sięgam do tamtych tekstów. Klimat trochę rodem z PRLu ale też oto chodzi żeby opowieść nie była całkowicie zmyślona. Szkoda że z p.Markiem nie odbyłem nigdy spaceru na Bazar Różyckiego. Próbuje Wojciech Chmielewski nawiązywać do tamtego czasu opisując współczesność. Kto chce posmakować takich wrażeń powinien sięgnąć po "Magiczne światło miasta". Miałem to szczęście że lekturę odbyłem w Warszawie.

Wcześniej czytałem teksty drukowane w Plusie Minusie. Gdy przeczytałem kilka tygodni temu opowiadanie o Marku Nowakowskim które zapowiadało ten zbiór postanowiłem że kupię. Z grubsza osadzone w stolicy, ludzie ze skazą, bądź zwykli. Ząbkowska albo plac konstytucji jawią się jakby były Twoją ulicą. Bar na rogu Towarowej zawiadamia swoimi przysmakami z kuchni. Gdzieś obok w...