Świetna młodzieżówka!

P. Enrico fantastycznie i z ogromnym wyczuciem odkrywa dylematy młodej, odrzuconej przez społeczność i rodzinę dziewczyny zmagającej się z ogromnymi problemami natury osobistej i egzystencjalnej. Rewelacyjnie przedstawia rozterki młodego pokolenia outsiderów, wyrzutków czy tzw. odmieńców na przykładzie życia Gioii.

Sama bohaterka doskonale sobie zdaje sprawę ze swojej odmienności i bardzo ją przeżywa, bo chciałaby być akceptowana, jak każdy z nas. W wielu sytuacjach przedstawionych w tej powieści solidaryzowałam się z nią, gdyż częściowo sama doświadczyłam podobnego zachowania, niezrozumienia, czy braku jakiejkolwiek chęci akceptacji ze strony rówieśników. Jednak w moim przypadku moją siłą było wsparcie ze strony rodziny i poczucie własnej wartości, czego bohaterka niestety nie miała.

Nie wszystkie elementy tej książki były dla mnie do końca zrozumiałe, jak np. wymyślona przyjaciółka, ale nie są to kwestie aż tak wiążące, aby miały wpłynąć na moją ocenę. Taki zabieg dokonany przez autora też ma swój urok i trzeba przyznać, że mocno momentami ubarwiający całą historię.

Pomysł na książkę nowatorski - wprowadzenie pojęcia zespołu alienacji rodzicielskiej, problem przemocy domowej, indolencji rodziców, brak zrozumienia dla odmienności, pierwsza nastoletnia miłość- jego realizacja wyszły autorowi bardzo dobrze, a za największy plus uważam ogromną wrażliwość i spostrzegawczość z jaką ukazane zostało psychologiczne tło postaci.

Książka napisana z ogromnym wyczuciem i uczuciem, poruszająca wiele drażliwych problemów młodego pokolenia, przeczytana w jedno popołudnie z wielką przyjemnością.

Serdecznie polecam

Świetna młodzieżówka!

P. Enrico fantastycznie i z ogromnym wyczuciem odkrywa dylematy młodej, odrzuconej przez społeczność i rodzinę dziewczyny zmagającej się z ogromnymi problemami natury osobistej i egzystencjalnej. Rewelacyjnie przedstawia rozterki młodego pokolenia outsiderów, wyrzutków czy tzw. odmieńców na przykładzie życia Gioii.

Sama bohaterka doskonale sobie...

Bardzo przyjemna młodzieżówka. Bardziej by do mnie trafił gdybym była młodsza. Główna bohaterka podejmowała często bezmyślne decyzje. Irytujace infantylne dialogi. Ciekawa bylam zakończenia. Szybko sie czyta.

Bardzo przyjemna młodzieżówka. Bardziej by do mnie trafił gdybym była młodsza. Główna bohaterka podejmowała często bezmyślne decyzje. Irytujace infantylne dialogi. Ciekawa bylam zakończenia. Szybko sie czyta.

W życiu Goii pojawia się tajemniczy chłopak, tylko po to żeby zaraz... zniknąć. Podążając jego tropem dziewczyna natrafia na historię, w której nie wiadomo, kto mówi prawdę.
Ważna pozycja poruszająca problemy wieku dorastania, o tym jak, ważne jest wtedy wsparcie rodziny i bliskich.
Pojawiające się w książce osobliwe słowa opisujące różne stany w językach z całego świata (w niemieckim jest chyba słowo na wszystko!) to najoryginalniejsza rzecz jaką widziałam w książkach młodzieżowych.

W życiu Goii pojawia się tajemniczy chłopak, tylko po to żeby zaraz... zniknąć. Podążając jego tropem dziewczyna natrafia na historię, w której nie wiadomo, kto mówi prawdę.
Ważna pozycja poruszająca problemy wieku dorastania, o tym jak, ważne jest wtedy wsparcie rodziny i bliskich.
Pojawiające się w książce osobliwe słowa opisujące różne stany w językach z całego świata (w...

Gioia Spada - cicha, wrażliwa dziewczyna, która nie umie dogadać się ze swoimi rówieśnikami i ma problemy w domu rodzinnym, spotyka Lo - chłopaka, który gra w nocy w barze w rzutki i nosi zawsze przy sobie słoik z kamieniami.
Pierwsza połowa książki rozgrywa się w trzech miejscach - szkoła, bar i dom Gioi. Tylko w tym ostatnim odnajduję prawdziwe emocje, szczere i dobre dialogi. Pozostałe miejsca nie zachwyciły mnie - głównie wypełniały je okrutne życie Gioi i jedyne, co w tamtym momencie lakoniczne i infantylne dialogi. W tej części poznałam pragnęłam to to, żeby ktoś otoczył ją wreszcie opieką i wlał w nią ciepło. Niestety w drugiej części problemy chłopaka, którego spotyka, wysuwają się na pierwszy plan i czytamy praktycznie tylko o nim. Do końca książki myślałam, że Gioia dostanie wszystko, co najlepsze, bo na to wszystko zasługuje, ale mrok i tajemnice chłopaka wszystko przyćmiły, co mnie strasznie zirytowało. Poza tym była to naprawdę dobra książka, miała naprawdę ciekawy zwrot akcji i bardzo szybko się ją czytało.

Gioia Spada - cicha, wrażliwa dziewczyna, która nie umie dogadać się ze swoimi rówieśnikami i ma problemy w domu rodzinnym, spotyka Lo - chłopaka, który gra w nocy w barze w rzutki i nosi zawsze przy sobie słoik z kamieniami.
Pierwsza połowa książki rozgrywa się w trzech miejscach - szkoła, bar i dom Gioi. Tylko w tym ostatnim odnajduję prawdziwe emocje, szczere i dobre...

Książka jak dla mnie bardzo filozoficzna. Odnalazłam i zapisałam wiele wartościowych cytatów, i - nieprzetłumaczalnych słów! Zachęciła mnie do refleksji i rozmyślań na wiele tematów. Dobrze spędzony czas

Książka jak dla mnie bardzo filozoficzna. Odnalazłam i zapisałam wiele wartościowych cytatów, i - nieprzetłumaczalnych słów! Zachęciła mnie do refleksji i rozmyślań na wiele tematów. Dobrze spędzony czas

Ciekawa i dziwna, zarówno książka jak i jej główna bohaterka. Dużo filozofowania i zaburzeń psychicznych. Toksyczni rodzice, tajemnice, pierwsza miłość. Generalnie fajna książka i chętnie dałabym jej więcej gwiazdek, ale nie daruje zostawienia problemów Gioi na rzecz problemów Lo. Pierwsze pół jest o niej i jej rodzinie, a drugie zaczyna skupiać się tylko na nim. Jestem zła na autora za zostawienie jej w tym syfie bo to on jest teraz ważny. Obraziłam się

Ciekawa i dziwna, zarówno książka jak i jej główna bohaterka. Dużo filozofowania i zaburzeń psychicznych. Toksyczni rodzice, tajemnice, pierwsza miłość. Generalnie fajna książka i chętnie dałabym jej więcej gwiazdek, ale nie daruje zostawienia problemów Gioi na rzecz problemów Lo. Pierwsze pół jest o niej i jej rodzinie, a drugie zaczyna skupiać się tylko na nim. Jestem zła...

Bardzo dobra młodzieżówka, aczkolwiek po przeczytaniu tylu pozytywnych recenzji nastawiałam się na wielkie "wow" i trochę się zawiodłam. Historia Gioi i Lo jest, jak na literaturę młodzieżową, opisana bardzo dojrzale, czasami wręcz poetycko. Wątek poszukiwania zaginionego chłopaka, wnioski, które powoli ukazywane są naszym oczom - to wszystko sprawia, że trudno się od niej oderwać. Dodatkowo postać nauczyciela filozofii, który tak cudownie tłumaczy świat, a także wątek z zapisywaniem słów nieprzetłumaczalnych (spisałam je sobie wszystkie i zamierzam "wykuć na blachę") to cudowne "smaczki", które sprawiają, że lektura książki jest niesamowitym przeżyciem. Minusem dla mnie są dialogi pomiędzy nastolatkami (nie wszystkie, ale część). Uwielbiam sarkastyczne poczucie humoru i widać, że autor próbował w tym kierunku rozwijać konwersację między bohaterami, ale albo sam takiego humoru nie posiada, albo zawiódł warsztat pisarski, bo dialogi są czasami sztuczne i bez polotu. Drugi zarzut to taki, że czasami przesadzał z poetycką formą opisów i wychodziła mu namiastka Coelho. Ale to może wina tłumacza, może po włosku nie brzmiało to tak nienaturalnie pompatycznie.
Podsumowując - wartościowa pozycja nie tylko dla nastolatków.

Bardzo dobra młodzieżówka, aczkolwiek po przeczytaniu tylu pozytywnych recenzji nastawiałam się na wielkie "wow" i trochę się zawiodłam. Historia Gioi i Lo jest, jak na literaturę młodzieżową, opisana bardzo dojrzale, czasami wręcz poetycko. Wątek poszukiwania zaginionego chłopaka, wnioski, które powoli ukazywane są naszym oczom - to wszystko sprawia, że trudno się od niej...

Zawsze boję się sięgać po książki młodzieżowe, obawiając się, że to już nie jest gatunek książek dla mnie, że jednak ta tematyka nie porwie mnie w ogóle za sobą. A tu muszę od razu zaznaczyć, że książka porwała mnie w swój świat i naprawdę bardzo szybko czytałam i byłam ciekawa jak to wszystko się skończy.

Wielkim plusem książki był nauczyciel Gioi, który miał fantastyczne kwestie, które musiałam sobie zapisać jako cytaty z książki, bo trafiły od razu do mnie. Nie miałam w ostatnim czasie szczęścia do cytatów książkowych, które zachwyciły mnie, albo sprawiły, że musiałam podumać nad nimi a tu od razu znalazłam kilka takich perełek.

“W duszy jest więcej niż jeden głos, tam jest cały, wypchany po brzegi teatr, wielki niczym cały świat”.

Świetnie pokazane rozterki nastolatki, która przeżywa swoją pierwszą miłość, problemy w domu i niezrozumienie dzieciaków w szkole.

Moja ocena to 8.5/10 - naprawdę żałuję, że tak rzadko czytam młodzieżowe książki, bo jeśli tak są świetnie napisane, powinnam sięgać po nie częściej. Po drugie historia jest tak dobrze napisana, że sama płynie jak się ją czyta i po trzecie okładka przyciąga wzrok i zachęca również do sięgnięcia po nią, ale potwierdzam, że środek jest również świetny, a Pana Bovego pokochacie i jego odpowiedzi na pytanie zadawane przez Gioi jak i naukę poprzez na przykład jedzenie ciastek na lekcji.

Zawsze boję się sięgać po książki młodzieżowe, obawiając się, że to już nie jest gatunek książek dla mnie, że jednak ta tematyka nie porwie mnie w ogóle za sobą. A tu muszę od razu zaznaczyć, że książka porwała mnie w swój świat i naprawdę bardzo szybko czytałam i byłam ciekawa jak to wszystko się skończy.

Wielkim plusem książki był nauczyciel Gioi, który miał...

Samotność...pierwsza miłość...znikniecie...poszukiwania ukochanego...ale i siebie samej...bardzo ciekawa zagadka do której rozwiązania dochodzimy razem z bohaterka bardzo powoli...ale to właśnie ten czas jest potrzebny...żeby poskładać wskazówki ktore sa nam podrzucane. A!...i uwielbiam Pana Bovego!!...Bardzo intrygująca historia..a elementy filozoficzne i językowe..dodaja tej pozycji smaczek:)polecam bardzo gorąco. Fajna przygoda.

Samotność...pierwsza miłość...znikniecie...poszukiwania ukochanego...ale i siebie samej...bardzo ciekawa zagadka do której rozwiązania dochodzimy razem z bohaterka bardzo powoli...ale to właśnie ten czas jest potrzebny...żeby poskładać wskazówki ktore sa nam podrzucane. A!...i uwielbiam Pana Bovego!!...Bardzo intrygująca historia..a elementy filozoficzne i językowe..dodaja...

„Po prostu są pewne rzeczy, które możesz powiedzieć tylko tym, którzy je zrozumieją. To właśnie dlatego tak mało mówimy o tym, co dla nas ważne”.

„Jeszcze będziemy szczęśliwi” książka, którą z czystym sercem mogę nazwać najlepszą młodzieżówką, jaką do tej pory czytałam.

Po przeczytaniu opisu z tylnej okładki przyznaję, pomyślałam, że to będzie przepełniona schematami, banalna młodzieżówka o zakochaniu, bezpodstawnych kłótniach, głupich zachowaniach nastolatków... Och, jakże się myliłam.

„-Prawdziwi szaleńcy, moja droga, to ci, którzy widzą tylko to, co mają przed oczami".

Nie znajdziemy tu pędzącej akcji, ciągłych zaskoczeń, fabuły, która nieprzerwanie lgnie do przodu strącając sen z oczu czytelnika. Natomiast znajdziemy tu chwile oddechu i wgłębimy się w refleksje głównej bohaterki.

W niniejszej powieści ważne są dialogi. Zarówno te zewnętrzne, jak i wewnętrzne. Wolno płyniemy pomiędzy filozoficznymi rozmowami bohaterów i głębokimi przemyśleniami.

Jest to opowieść o miłości. Jednak nie mamy tu nagłego wybuchu namiętności, drobnych gestów między partnerami, pocałunków. Jest ona nakreślona, ale w tak subtelny, delikatny sposób, że książki nie można nazwać romansem. Autor zajmuje się rozmyślaniem nad miłością, odkrywaniem siebie oraz tej drugiej osoby czy też dokonywaniem decyzji, które mogą decydować o przyszłości tej relacji, aniżeli opisywaniem jej między dwójką zakochanych.

„Poznałam go i w magiczny sposób zaczęłam czuć, że nie mogę bez niego żyć.”

Pewnie każdy z was miał kiedyś wrażenie, ze coś co się dzieje w jego życiu jest zbyt piękne, by mogło być prawdziwe i wydaje mi się, że ta myśl może być „przewodem” książki. Myśl ta bowiem towarzyszy głównej bohaterce przez prawie cała fabułę. Treść jest przepełniona emocjami, ponieważ w dużej mierze jest opisem tego, co dzieje w głowie Gioi.

Autor opisuje niewiele relacji. Jedną z nich jest relacja między Gioią, a profesorem filozofii, gdzie dobór przedmiotu wcale nie jest przypadkowy. Słowa nauczyciela wcale nie są głównej bohaterce obojętne, a poruszane przez niego motywy filozoficznie idealnie splatają się z fabułą i nieraz stanowią dobrą życiowa radę lub wskazówkę.

Drugim głównym bohaterem jest Lo, którego można nazwać jedną wielką tajemnicą, która popycha akcje do przodu.

„W sercu każdego światła jest mrok.”

„Jeszcze będziemy szczęśliwi” to publikacja dająca do myślenia. Nie jest pusta, pozbawiona sensu. To powieść o mroczniejszych stronach dojrzewania, o odnajdowaniu siebie w skomplikowanym otaczającym nas świecie. O znalezieniu swojego miejsca.

„Po prostu są pewne rzeczy, które możesz powiedzieć tylko tym, którzy je zrozumieją. To właśnie dlatego tak mało mówimy o tym, co dla nas ważne”.

„Jeszcze będziemy szczęśliwi” książka, którą z czystym sercem mogę nazwać najlepszą młodzieżówką, jaką do tej pory czytałam.

Po przeczytaniu opisu z tylnej okładki przyznaję, pomyślałam, że to będzie przepełniona schematami,...