Cisza białego miasta

W ostatnim czasie zaczytuje się głównie w romansach, dlatego dla odmiany sięgnęłam po kryminał.

Vitoria, hiszpańskie miasteczko, przygotowuje się do obchodów lokalnego święta. Radość zostaje przerwana przez zagadkowe morderstwo dwojga dwudziestolatków. Okazuje się, że to początek serii mrocznych wydarzeń, budzących strach i przerażenie wśród mieszkańców. Wracają wspomnienia sprzed dwudziestu lat, dodatkowo za kilka dni na wolność ma wyjść Tasio, skazany za te zbrodnie.

Pamiętam, że jakiś czas temu obserwowałam ogromne zainteresowanie tą trylogią. Wszędzie widziałam pozytywne opinie o kolejnych częściach, co dodatkowo zachęciło mnie, aby sięgnąć po pierwszy tom - „Cisza białego miasta”.
Przyznam, że nie spodziewałam się tak zaskakującej i wielowątkowej powieści.

Bardzo lubię gdy autor daje możliwość rozwiązania śledztwa wraz z bohaterem. Ciekawie jest razem z bohaterami szukać rozwiązania oraz snuć własne domysły.

Chociaż akcja toczy się powoli, nie jest nużąca. Duża ilość szczegółów urozmaicała fabułę i rozbudzała ciekawość. Powieść bardzo wciąga, można się zatracić w czytaniu i połknąć książkę w jeden wieczór.

W ostatnim czasie zaczytuje się głównie w romansach, dlatego dla odmiany sięgnęłam po kryminał.

Vitoria, hiszpańskie miasteczko, przygotowuje się do obchodów lokalnego święta. Radość zostaje przerwana przez zagadkowe morderstwo dwojga dwudziestolatków. Okazuje się, że to początek serii mrocznych wydarzeń, budzących strach i przerażenie wśród mieszkańców. Wracają...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Miałam bardzo wysokie wymagania względem tej książki i co? Oj nie zawiodłam się. Było dobrze, a nawet bardzo dobrze. Nieprzewidywalna, wielowątkowa historia.

Miałam bardzo wysokie wymagania względem tej książki i co? Oj nie zawiodłam się. Było dobrze, a nawet bardzo dobrze. Nieprzewidywalna, wielowątkowa historia.

Pokaż mimo to

5, 10, 15, 20, 25 itd. – czy to liczby magiczne, czy przeklęte? Zastanawiają się nad tym mieszkańcy hiszpańskiego miasta Vitoria. Przedstawiciele kolejnych roczników zostają wybierani przez seryjnego mordercę. Wygląda na to, że w stolicy kraju Basków trwa loteria, w której nikt nie chce zgarnąć głównej nagrody.

„Kiedy ktoś, kto zaczyna seryjnie zabijać, jest pieprzonym geniuszem, pozostaje ci jedynie się modlić, żeby po zwolnieniu blokady w kasecie maszyny losującej nie została wybrana twoja liczba.”[*]

Fabuła
Virgen Blanca, czyli Biała Dziewica, jest symbolem hiszpańskiej Vitorii. Czy pod skrzydłami tak delikatnego patrona może wydarzyć się zbrodnia? Niestety tak – i to nie jedna, a cała seria. Służbom udaje się wsadzić mordercę do więzienia, jednak po 20 latach koszmar wraca. Czy w więzieniu siedzi niewinny człowiek? A może Tasio Ortiz de Zárate przygotowuje mieszkańców na swoje wyjście na przepustkę i sieje strach przy pomocy zdolnego naśladowcy?

Motywem przewodnim powieści są morderstwa, i to nie byle jakie. Po pierwsze, jest to seria zbrodni doskonale zaplanowanych. Po drugie, ma w sobie cechy mistyczne i teatralne. Ten drugi element szczególnie zapadł mi w pamięć. Czytałam kilka kryminałów, gdzie morderca aspirował do miana artysty – z różnym efektem. W „Ciszy białego miasta” sprawca nie stara się kreować, jest to poniekąd efekt uboczny jego pracy. Odzwierciedla to jego osobowość – jednocześnie piękną i makabryczną.

Czytelnik i śledczy ramię w ramię
Trzeba przyznać, że jest to bardzo uczciwie napisany kryminał. Śledztwo prowadzą dwie osoby, profiler Unai López de Ayala oraz jego partnerka Estíbaliz. Chętnie dzielą się z czytelnikami postępami śledztwa, więc możemy wraz z nimi obstawiać winnego. Do tego, mamy tę przewagę, że do naszej dyspozycji są rozdziały z przeszłości, opisujące genezę zbrodni, także jesteśmy o krok przed śledczymi.

Vitoria i Kraj Basków
Wśród polskich pisarzy pojawiła się moda na szczegółowe przedstawianie miasta, w którym dzieje się akcja. Bardzo mi się to podoba, szczególnie kiedy znam opisywane miejsca. Muszę jednak przyznać, że wielu autorów przerasta to zadanie. Wówczas czytelnik musi zmagać się z wyliczanką nazw ulic, które kompletnie nic mu nie mówią lub czytaniem faktów przepisanych z przewodnika, które niekoniecznie go interesują. Bardzo często przywołuję Marka Krajewskiego i jego cykl o komisarzu Mock’u, jako świetnie przedstawienie charakteru dawnego Wrocławia. Od teraz będę powoływała się też na Eve García Sáenz de Urturi, która przepięknie opisała stolicę Kraju Basków. Słowa, które napisała – cegiełka po cegiełce – budują w naszej wyobraźni poszczególne domy, kościoły, tunele itd., budują całe miasto. Opisy są po prostu bajeczne, jakby Vitoria była baśniowym miejscem… ale my wiemy, że to wszystko jest gdzieś, oddalone o setki kilometrów.

Autorce udało się oddać też sposób myślenia i życia Basków. Wiadomo, że co kraj to obyczaj. Dla pisarza wyzwaniem jest pokazać ten obyczaj w sposób subtelny i interesujący, tak aby nie zakłócił biegu wydarzeń, ale czytelnik był w stanie go wyłuskać. Na przykład ważnym dla akcji wydarzeniem była procesja lampionów ku czci Maki Boskiej. Za jednym zamachem otrzymujemy hipnotyzujący opis maszerujących mieszkańców miasta oraz wycinek lokalnej tradycji. Również w drobnych codziennych zachowaniach – np. wyjście do restauracji, stosunek do nazwiska i pochodzenia – możemy dopatrzeć się lokalnego rysu.

Podsumowanie
„Cisza białego miasta” to pozycja wyróżniająca się na tle innych kryminałów. Morderca, którego wykreowała Eva García Sáenz de Urturi działa wyjątkowo przewidywalnie i metodycznie, jakby cierpiał na nerwicę natręctw, a jednak jest nieuchwytny. Czytając tę powieść, możemy się również raczyć pięknymi opisami oraz – tym od czego chyba powinnam zacząć, czyli –, ciekawym śledztwem, które zabierze nas do mrocznych zakątków ludzkiej natury.

[*] Eva García Sáenz de Urturi, „Cisza białego miasta”, przeł. Joanna Ostrowska, wyd. Muza, Warszawa 2019, s. 11.

5, 10, 15, 20, 25 itd. – czy to liczby magiczne, czy przeklęte? Zastanawiają się nad tym mieszkańcy hiszpańskiego miasta Vitoria. Przedstawiciele kolejnych roczników zostają wybierani przez seryjnego mordercę. Wygląda na to, że w stolicy kraju Basków trwa loteria, w której nikt nie chce zgarnąć głównej nagrody.

„Kiedy ktoś, kto zaczyna seryjnie zabijać, jest pieprzonym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie znalazłam w tej książce nic ciekawego, akcja sie ślimaczy, odklafam po przeczytaniu 2/3. Dawałam jej zbyt wiele szans.

Nie znalazłam w tej książce nic ciekawego, akcja sie ślimaczy, odklafam po przeczytaniu 2/3. Dawałam jej zbyt wiele szans.

Pokaż mimo to

Autorka wymyśliła świetną historię do opowiedzenia, ale co z tego. Czytanie tej książki przypomina przedzieranie się przez dżunglę, i to bez maczety. Podejrzewam, że autorka to taki hiszpański Remigiusz Mróz.

Autorka wymyśliła świetną historię do opowiedzenia, ale co z tego. Czytanie tej książki przypomina przedzieranie się przez dżunglę, i to bez maczety. Podejrzewam, że autorka to taki hiszpański Remigiusz Mróz.

Pokaż mimo to

Bałam się, normalnie bałam się zacząć czytać. Tyle dobrego się nasłuchałam, że moje oczekiwania były duże. I co? I niepotrzebnie! Dla mnie rewelacja! Teraz żałuj, że przeczytałam ją dopiero teraz. Od jutra zaczynam kolejny tom. Jak ktoś się zastanawia, to nie ma nad czym, czytajcie, to będzie super uczta. Bardzo polecam. 7/2021

Bałam się, normalnie bałam się zacząć czytać. Tyle dobrego się nasłuchałam, że moje oczekiwania były duże. I co? I niepotrzebnie! Dla mnie rewelacja! Teraz żałuj, że przeczytałam ją dopiero teraz. Od jutra zaczynam kolejny tom. Jak ktoś się zastanawia, to nie ma nad czym, czytajcie, to będzie super uczta. Bardzo polecam. 7/2021

Pokaż mimo to

Zagadka to kryminalna najwyższych standardów Panie i Panowie. Warto zarezerwować sobie czas na przeczytanie tej książki, z pewnością nie będziecie żałować.

Podoba mi się, że policjant kierujący śledztwem, profiler, jest osobą z krwi i kości. Autorzy kryminałów często popadają w przesadę uzależniając swoich bohaterów od wszelkich możliwych używek, bądź też przeciwnie, kreując ich na super menów. Unai zmaga się z osobistą tragedią, to czyni go jednak jeszcze bardziej ludzkim i prawdopodobnym.

Sama zbrodnia, a raczej kolejne, są niezwykle skomplikowane, nasycone symboliką z pozoru nie do odgadnięcia. Ścigający mordercę podążając powoli jego tropem będą odkrywać kolejne tajemnice, aż dojdą do sedna.

Świetnie połączone wątki, na końcu tworzą spójną całość. Przemyślana intryga, interesujące dialogi, wielowymiarowi bohaterowie. Polecam. Sama nie mogę się doczekać kolejnej części.

Zagadka to kryminalna najwyższych standardów Panie i Panowie. Warto zarezerwować sobie czas na przeczytanie tej książki, z pewnością nie będziecie żałować.

Podoba mi się, że policjant kierujący śledztwem, profiler, jest osobą z krwi i kości. Autorzy kryminałów często popadają w przesadę uzależniając swoich bohaterów od wszelkich możliwych używek, bądź też przeciwnie,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Cisza białego miasta” to pierwszy tom „Trylogii Białego Miasta” i muszę przyznać, że rozpoczęcie uważam za bardzo udane i liczę, że kolejne mnie również nie zawiodą. Od początku do końca byłam zaciekawiona fabułą i dość prędko przeczytałam całą historię. Chociaż warto podkreślić, że nie jest to książka, która szokuje swoim zakończeniem, gdyż autorka stopniowo naprowadza czytelnika na odpowiednie rozwiązanie.

Wydarzenia są ukazywane przede wszystkim z perspektywy głównego bohatera, którego specjalizacją jest profilowanie kryminalne. Natomiast od czasu do czasu występują tu retrospekcje od 1969 roku, ukazujące losy pewnej kobiety. Z każdym kolejnym rozdziałem można dostrzec, jak to wszystko łączy się z teraźniejszymi wydarzeniami i bohaterami.

Akcja rozgrywa się w urokliwym i klimatycznym hiszpańskim mieście Vitoria. Jednak mieszkańcy zaczynają się niepokoić i żyć w strachu, gdyż za kilka dni na przepustkę z więzienia ma wyjść po dwudziestu latach mężczyzna, który został skazany za popełnione morderstwa. Dodatkowo gdy on przebywa we więzieniu, ktoś na wolności morduje, wykorzystując dokładnie te same schematy. Ciała są ułożone w identyczny sposób, ale również można dostrzec sporo innych nawiązań do zbrodni sprzed lat, które nie były znane przez mieszkańców miasta. Sam oskarżony twierdzi, że on jest niewinny, a na wolności nadal ktoś będzie mordował w ten sam sposób, jeśli Kraken nic z tym nie zrobi.

Nie spodziewałam się, że aż tak mnie zaciekawi ta pozycja od samego początku. Na plus zdecydowanie umiejscowienie akcji w takim klimatycznym miejscu w Hiszpanii. Nie zawsze w powieściach jestem fanką retrospekcji, ale tym razem były one naprawdę w porządku. Chociaż muszę przyznać, że nie do końca przemawia do mnie wątek miłosny w „Ciszy białego miasta”, który jak dla mnie był nieco wymuszony i mało interesujący.

Jednak sam pomysł na fabułę uważam za intrygujący, dobrze przemyślany, a autorce udało się go ciekawie poprowadzić. Pod koniec książki nie potrafiłam się oderwać, gdyż jak najprędzej chciałam poznać jej zakończenie. Jest to naprawdę bardzo dobry kryminał, ale nie nazwałabym go idealnym, bo są tu zbędne fragmenty, które nie wnoszą niczego wartościowego do samej historii.

♥ Julia

„Cisza białego miasta” to pierwszy tom „Trylogii Białego Miasta” i muszę przyznać, że rozpoczęcie uważam za bardzo udane i liczę, że kolejne mnie również nie zawiodą. Od początku do końca byłam zaciekawiona fabułą i dość prędko przeczytałam całą historię. Chociaż warto podkreślić, że nie jest to książka, która szokuje swoim zakończeniem, gdyż autorka stopniowo naprowadza...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dla mnie petarda. Uwielbiam retrospekcje pomieszane z teraźniejszością. Polecam

Dla mnie petarda. Uwielbiam retrospekcje pomieszane z teraźniejszością. Polecam

Pokaż mimo to

Książka ogólnie jest o tym, że ktoś dokonuje morderstw w taki sposób, że w każdym są podwójne ofiary (kobieta i mężczyzna), gdzie ich wiek kończy się na 0 albo 5. Są one inscenizowane. Nic w tym nie byłoby takiego "dziwnego", gdyby nie to, że podobne morderstwa zdarzyły się 20 lat temu, a morderca siedzi w więzieniu, więc kto jest oprawcą? Więzień, który ma wyjść niedługo na przepustkę, naśladowca, a może ktoś kogo w ogóle się nie spodziewamy? Sprawę prowadzi śledczy Unai Lopez de Ayala, który wraca po żałobie żony, śledcza Estibaliz Ruiz de Gauna oraz nowa podkomisarz Alba Diaz de Salvatierra.
Książka aż się prosi, aby odwracać kolejne kartki, aby dowiedzieć się kto za tym wszystkim stoi. Jest ona tak napisana, że wręcz się pochłania całą jej treść. Wszystko jest dokładne i sprecyzowane. Pokazuje, że nic nie jest czarno - białe jak się wydaje i że nie warto czasem ufać pierwszemu wrażeniu i temu co jest widoczne na pierwszy rzut oka oraz że trzeba spojrzeć głębiej. Fabuła też jest niebanalna i dobrze przemyślana.
Jak dla mnie ta książka jest warta polecenia. Jest bardzo dobrym kryminałem, który mnie zaskoczył swoją fabułą. Nie spodziewałam się tego, kim okaże się sprawca morderstw. Co jest dużym plusem.
Bardzo jestem ciekawa, czy kolejne tomy trzymają swój poziom. Może kiedyś będę miała szansę to sprawdzić.

Książka ogólnie jest o tym, że ktoś dokonuje morderstw w taki sposób, że w każdym są podwójne ofiary (kobieta i mężczyzna), gdzie ich wiek kończy się na 0 albo 5. Są one inscenizowane. Nic w tym nie byłoby takiego "dziwnego", gdyby nie to, że podobne morderstwa zdarzyły się 20 lat temu, a morderca siedzi w więzieniu, więc kto jest oprawcą? Więzień, który ma wyjść niedługo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to