Cześć!
Z tej strony Karol Wąsowicz - autor utworu. Chciałbym podziękować za każdą opinię na temat tej książki. Debiuty są różne, mój był mało przemyślany :D Obiecuję poprawę,
pozdrawiam

Cześć!
Z tej strony Karol Wąsowicz - autor utworu. Chciałbym podziękować za każdą opinię na temat tej książki. Debiuty są różne, mój był mało przemyślany :D Obiecuję poprawę,
pozdrawiam

Według Wikipedii pamiętnik to: " Gatunek literatury stosowanej, relacja prozatorska o zdarzeniach, których autor był uczestnikiem bądź naocznym świadkiem. Pamiętnik (w przeciwieństwie do dziennika) opowiada o zdarzeniach z pewnego dystansu czasowego, w związku z czym kształtuje się dwupłaszczyznowość narracji: autor pamiętnika opowiadać może nie tylko o tym, jak zdarzenia przebiegały, lecz może ujawniać również swoje stanowisko wobec nich w chwili pisania". Ze szkoły również pamiętam, że pamiętnik pisze się po pewnym czasie od wydarzeń, który miały miejsce.
Nie wspominam o tym bez powodu. Jakieś dwa tygodnie temu przyszedł do mnie egzemplarz debiutanckiej książki Karola Wąsowicza pt. "Pamiętnik buntowników". Po zobaczeniu okładki i przeczytaniu znajdującego się na niej opisu stwierdziłam, że będzie to erotyk, z elementami stalkingu.
Nic bardziej mylnego.
Poukładane życie Pawła lega w gruzach. Przechodzi operację, dzięki której ma odzyskać wzrok, dostaje tajemniczą przesyłkę, a kurier, który mu ją wręcza zaskakuje go słowami: "Strzeż się. Zło czyha wszędzie". W międzyczasie Magda - jego partnerka znika z powierzchni ziemi, a Paweł dowiaduje się, że tak naprawdę przez cały czas go okłamywała. Kiedy jedzie do rodziców dziewczyny, zastaje ich martwych, a tajemnicza postać oblewa jego oczy kwasem, pozbawiając go wzroku. Nawiedzają go różnego rodzaju krwawe i makabryczne koszmary, które okazują się jawą. Rzeźnik zaczyna terroryzować miasto. Pojawia się też Alicja, która wprowadza go w świat Buntowników.
Mam w stosunku do tej pozycji dość mieszane uczucia. Z jednej strony zabrakło mi w niej akcji. Brakowało mi przemyśleń głównego bohatera, rozterek, jakiejś takiej kreacji świata przedstawionego, a także głębszego dialogu między postaciami (miałam osobiście wrażenie, że osoby przychodzące do niego siedzą tam raptem przez trzy zdania, by wyjść, żeby Paweł mógł się położyć spać). Również pewne zachowania głównego bohatera wydawały mi się irracjonalne, albo po prostu głupie.
Zakończenie też pozostawia wiele do życzenia. Miałam wrażenie, że jest takie nijakie.
Co do tytułowych Buntowników, także mam pewne zastrzeżenia. Było ich zdecydowanie za mało. Gdzieś tam niby są, gdzieś tam niby byli, niby starają się chronić od tego zła, ale coś im nie idzie. Szczególnie, że są to Archaniołowie, więc raczej powinni być naprawdę bardzo aktywni i złapać tego szalonego Rzeźnika.
Jednakże żeby nie było, że książka ta posiada same minusy, to warto wspomnieć, iż natknęłam się też na pozytywne aspekty tej powieści.
Pierwszym z nich był sam pomysł na fabułę. Naprawdę bardzo mi się podobało umieszczenie Archaniołów, jako Buntowników. Historia miała naprawdę duży potencjał i gdyby tak rozwinąć parę wątków, myślę, że byłaby to naprawdę dobra książka.
Autorowi udało się mnie nawet parę razy zaskoczyć, chociażby tym, kim Magda była w rzeczywistości. Były też momenty, gdzie czytałam książkę z zapartym tchem, chcąc wiedzieć, co dalej. Same opisy snów także zasługują na pochwałę. Mimo że bardzo krwawe i brutalne, to widać było, że coś się w nich działo.
Zastanawia mnie jeszcze fakt, że było bardzo mało opisów miejsc. Rozumiem, że to dlatego, iż bohater przez pewien czas nie widział, jednak przecież później odzyskał wzrok. Właśnie dlatego przytoczyłam definicję pamiętnika. Skoro to było pisane z perspektywy czasu, część wspomnień mogła się zatrzeć. Przynajmniej ja patrzę na to w ten sposób.
Książka z pewnością pozostawiła po sobie jakiś ślad. Jest to chyba jedna z tych pozycji, które trzeba przeczytać samemu, żeby się dowiedzieć, co się o nich myśli.
Panu Karolowi życzę powodzenia w dalszym pisaniu (o ile to oczywiście planuje).

Według Wikipedii pamiętnik to: " Gatunek literatury stosowanej, relacja prozatorska o zdarzeniach, których autor był uczestnikiem bądź naocznym świadkiem. Pamiętnik (w przeciwieństwie do dziennika) opowiada o zdarzeniach z pewnego dystansu czasowego, w związku z czym kształtuje się dwupłaszczyznowość narracji: autor pamiętnika opowiadać może nie tylko o tym, jak zdarzenia...

Przed właściwą opinią: baty dla grafika za mylącą okładkę, książka nie jest erotykiem.

Książka na jeden, dwa wieczory, jest to raczej dłuższe opowiadanie. Krótka i naładowana akcją, ale to niekoniecznie plus. Wydarzenia gnają, a czytelnik nie ma czasu zrozumieć intencji bohaterów i ich poczynań, rzeczy po prostu się dzieją. W jednym akapicie dowiadujemy się co protagonista zjadł na śniadanie, czego najbardziej się lęka i jakie piosenki mu się podobają. Zagęszczenie jest zbyt duże. Jedynym moim pomysłem tłumaczącym taki rytm książki, to celowa oniryczność, być może książka ma być odzwierciedleniem marzenia sennego? Jeśli taka była intencja autora to jest ona jednak trudna do uchwycenia. Niemniej czytało się przyjemnie, kilka zwrotów akcji było zaskakujących i w ostatecznych rozrachunku książka się naprawdę broni! Zdecydowanie lepsza od kryminałów, w których musi zginąć naście osób, byśmy poznali mordercę!

Przed właściwą opinią: baty dla grafika za mylącą okładkę, książka nie jest erotykiem.

Książka na jeden, dwa wieczory, jest to raczej dłuższe opowiadanie. Krótka i naładowana akcją, ale to niekoniecznie plus. Wydarzenia gnają, a czytelnik nie ma czasu zrozumieć intencji bohaterów i ich poczynań, rzeczy po prostu się dzieją. W jednym akapicie dowiadujemy się co...

www.ksiazkoholiczka94.blogspot.com

Paweł to zwyczajny, młody mężczyzna jakich wielu. Wiedzie spokojny żywot u boku swojej dziewczyny- Magdy, aż do momentu kiedy traci wzrok. Wówczas jego życie zmienia się o 180 stopni. Zaczynają dręczyć go senne koszmary. Wkrótce jego dziewczyna znika, za to chłopakiem zaczyna interesować się tajemnicze stowarzyszenie buntowników. Szybko wychodzi na jaw, że męczące go koszmary, to nie tylko senne mary, a makabryczne wizje przyszłości. Jednocześnie okazuje się, że jego ukochana również ma swoją mroczną tajemnicę...

Długo zastanawiałam się, jaka tak właściwie jest książka Karola Wąsowicza i pierwsze określenie jakie przyszło mi do głowy to... "dziwna". Tak, jest zdecydowanie dziwna. Co absolutnie nie oznacza, że jest zła. Wręcz przeciwnie. "Pamiętnik Buntowników" to bardzo niepozorna, zaledwie 120-stronnicowa książeczka, w której dzieje się tyle ile czasami autorzy nie są wstanie zmieścić w pięciuset stronicowej książce. Dzięki niewielkiej objętości, akcja jest bardzo skoncentrowana, w zasadzie nie ma tam "pustych" stron, gdzie opisy mają zapełnić przestrzeń. Tutaj każda strona to akcja, która dodatkowo dzieje się dwutorowo: Z jednej strony mamy wydarzenia w czasie rzeczywistym, z drugiej zaś opisy snów głównego bohatera, a wszystko to jest dodatkowo uzupełnione tekstami piosenek, co pozwala czytelnikowi oderwać się na chwilę od makabrycznych opisów.

Fabuła książki jest raczej lekka w odbiorze, ale opisy są bardzo brutalne, więc z pewnością nie jest to książka dla każdego i szczerze mówiąc, gdyby liczyłam np. 400 stron, to sama nie wiem czy dobrnęłabym do końca.

"Pamiętnik Buntowników" to bardzo nieoczywista, nieco psychodeliczna i bardzo brutalna książka, przy której z pewnością nie będziecie się nudzić. Akcja rozwija się w błyskawicznym tempie i zapewnia czytelnikowi cały wachlarz różnorakich emocji. To książka zdecydowanie inna od wszystkiego co dotychczas czytałam, ale warta poświęcenia jej wieczoru, więc fanom horrorów zdecydowanie polecam.

www.ksiazkoholiczka94.blogspot.com

Paweł to zwyczajny, młody mężczyzna jakich wielu. Wiedzie spokojny żywot u boku swojej dziewczyny- Magdy, aż do momentu kiedy traci wzrok. Wówczas jego życie zmienia się o 180 stopni. Zaczynają dręczyć go senne koszmary. Wkrótce jego dziewczyna znika, za to chłopakiem zaczyna interesować się tajemnicze stowarzyszenie buntowników. Szybko...

Są książki, które samą okładką i opisem mówią nam wszystko. Ale są też takie, które aż do samego końca stanowią zagadkę. Niewątpliwie taką tajemniczą i nietypową historią jest debiutancka powieść Karola Wąsowicza pt. Pamiętnik buntowników, którą, już teraz po przeczytaniu, dalej ciężko umieścić mi w jakichkolwiek schematach.

Okładka może sugerować, że będzie to powieść o zabarwieniu erotycznym, jednak nic bardziej mylnego. Ciężko jednoznacznie określić, jaki gatunek reprezentuje Pamiętnik buntowników. Chyba najtrafniej byłoby stwierdzić, że to mieszanka dramatu i horroru z dodatkiem paranormalnych wątków. Historia skupia się wokół młodego mężczyzny, Pawła, którego utrata wzroku uruchamia lawinę niecodziennych zdarzeń. Chłopaka zaczynają prześladować straszne sny, w których widzi barbarzyńską postać - Rzeźnika, któremu, jak się okazuje, będzie musiał stawić czoła. Pojawia się także sekretne stowarzyszenie buntowników, które jest nim mocno zainteresowane. Tylko w jakim celu? Trzeba przyznać, że autor wykazał się niebywałą pomysłowością, gdyż fabuła podąża w tak różnych kierunkach, że nie sposób ich przewidzieć. Aż szkoda, że książka jest tak krótka, bo rozwinięcie tej historii bardzo wiele by jej dało. Przez to, że dzieje się tu tak wiele, a stron jest tak mało, fabuła przybieraja zbyt szybkie tempo, tak że nie ma nawet chwili na zastanowienie się, co się właśnie wydarzyło. Lecz mimo tego Pamiętnik buntowników ma w sobie coś takiego, że mocno intryguje i wzbudza ciekawość, co do finału tej niecodziennej historii. Oczarował mnie również mroczny i nostalgiczny klimat, który ani na chwilę się nie zatracał. Jawa miesza się ze snem zaskakując coraz to straszniejszym wizjami. Pisarz dość obrazowo przedstawił koszmary nawiedzające Pawła, które potrafią wywołać ciarki na ciele.

Dodatkowo ciekawym urozmaiceniem była zabawa formą, którą zafundował nam Karol Wąsowicz. Poza typową narracją, znajdują się tutaj również fragmenty pamiętnika czy piosenek, które oddają nastrój aktualnej sytuacji, w której znajduje się główny bohater. Co do samej kreacji postaci, to nie można nie zauważyć, że są to dość wyraziste charaktery, ale zabrakło mi więcej czasu i treści, aby je lepiej poznać i się z nimi zżyć. Odniosłam również wrażenie, że autorowi się zapominało, że Paweł jest niewidomy, przez co wyjątkowo dobrze sobie radził jak na osobę, która dopiero co straciła wzrok. Takie drobne szczegóły, a jednak czasami kuły w oczy. Ale też znajdziemy bardziej absurdalny incydent - główny bohater wspominam, że był POBIEGAĆ dokoła stawu. Chyba cud sprawił, że do niego nie wpadł. Również wątek miłosny, który się pojawia to zdecydowanie nie wulkan uczuć i emocji. Powstaje i jest, ale bez jakiegoś głębszego wniknięcia w psychikę Pawła. Więc jeśli to miałby być czynnik, dla którego chcielibyście sięgnąć po tę książkę, to lepiej nie.

Pamiętnik buntowników okazał się całkiem dobrą lekturą, na pewno nietypową, która zaciekawia nietuzinkowym wykonaniem oraz duszną i ponurą atmosferą. Autor ubrał wątek walki dobra ze złem w całkiem nowe szaty, dzięki czemu nic tutaj nie jest oczywiste. Bardzo żałuję, że ta historia jest tak krótka, przez co zabrakło mi w niej trochę głębi i szerszego spojrzenia na całość wydarzeń. Jednak patrząc na to, że to debiut, nie czuję się zawiedziona. Polecam osobom szukającym czegoś innego a zarazem mrocznego w literaturze.

Są książki, które samą okładką i opisem mówią nam wszystko. Ale są też takie, które aż do samego końca stanowią zagadkę. Niewątpliwie taką tajemniczą i nietypową historią jest debiutancka powieść Karola Wąsowicza pt. Pamiętnik buntowników, którą, już teraz po przeczytaniu, dalej ciężko umieścić mi w jakichkolwiek schematach.

Okładka może sugerować, że będzie to powieść o...

Zło może czaić się wszędzie i zupełnie niespodziewanie. Co wtedy zrobisz? Czasami nic nie jest takim, jakim się zdaje... Miłość, która miała przetrwać wieki nagle się kończy, a była dziewczyna zrobi wszystko, by Cię zniszczyć. Jej działania są nieoczekiwane, a skutki nieprawdopodobne. Co zrobisz?

Przed takim trudnym wyzwaniem stanie główny bohater debiutanckiej książki Karola Wąsowicza – „Pamiętnik buntowników”. Życie chłopaka wywróci się do góry nogami w momencie, gdy nagle straci wzrok. To wydarzenie uruchomi lawinę nieszczęść – porzuci go ukochana dziewczyna Magda, a samego Pawła zaczną prześladować makabryczne wizje przyszłości. Była dziewczyna będzie dążyła do zniszczenia bohatera. W wizjach zacznie pojawiać się nieobliczany wróg – Rzeźnik, którego Paweł będzie musiał pokonać. Czy w odkryciu kim tak naprawdę jest, pomoże mu tajemnicza Alicja? Kobieta pomoże ukoić zszargane nerwy i wprowadzi go w świat tajnej grupy o nazwie „Buntownicy”. Czy rodząca się miłość między Pawłem i Alicją pomoże uratować świat przed nadciągającym złem? Czy odważysz się znaleźć odpowiedź na pytanie, czym jest tytułowy „Pamiętnik buntowników”? Pamiętaj, że każdy krok będzie brzemienny w skutki, a czas się kończy…

Paweł to zwyczajny facet, który nagle traci wzrok. W jakich okolicznościach i dlaczego właśnie wtedy zostawia go ukochana Magda? Wyjaśnienie jest naprawdę zaskakujące! Po wypadku bohater zaczyna mieć wizje przyszłości i są to brutalne obrazy, w każdym ze snów dochodzi do potwornej rzezi, za które odpowiedzialny jest zawsze Rzeźnik. Co to za stwór i jak znalazł się w naszym świecie? W życiu bohatera pojawi się kobieta, tajemnicza Alicja. Między tą dwójką pojawi się miłość, tylko czy ona ma szansę, gdy w pobliżu zacznie kręcić się była dziewczyna Magda, a Rzeźnik nie daje o sobie zapomnieć? By powstrzymać zło, Paweł zacznie współpracować z tajna grupą Buntowników, którzy przypominają 12 Apostołów. Czy nasz bohater może im w pełni zaufać? Może nie mówią mu całej prawdy? Dojdzie do takich wydarzeń, że my sami będziemy się zdezorientowani. Czy to jawa, czy sen? Co tu tak naprawdę jest prawdą?

Napiszę wprost, że spoglądając na okładkę spodziewałam się brutalnego erotyku, a dostałam pełen brutalności horror! Czy to jednak przeszkadzało mi w lekturze? Zupełnie nie, bo Karol Wąsowicz tak opisał świat, że nawet ja, osoba, która stroni od czytania i oglądania horrorów, nie mogłam oderwać się od książki. Świetnie wykreowane postaci, do samego końca nie możemy odgadnąć, kto jest dobry, a kto zły i niespodziewana akcja! To wszystko trzyma w napięciu, a książka ma tylko 120 stron! Jako że jest to debiut – jestem pod ogromnym wrażeniem.

Pierwsze, co zwraca uwagę, to że książka jest podzielona na akty i sceny, a każdy akt zaczyna się nawiązaniem do Nowego Testamentu (np. Księga Rodzaju, Księga Hioba, Dzieje Apostolskie) i łączy je z nadprzyrodzonymi mocami. Książka wydaje się zatem scenariuszem, jednocześnie odnajdziemy w niej także elementy pamiętnika. Uważam, że takie połączenie bardzo dobrze udało się autorowi i jest nowatorskie oraz zaskakujące.

Nadprzyrodzone postaci, przerażające sny i pędząca akcja! To wszystko znajdziemy w książce Karola Wąsowicza. Nie można się tu nudzić a zabawa w odgadnięcie, jak zakończy się książka jest najlepsza. Bohaterowie nie raz pokażą swoje pazury, a przede wszystkim cały czas będzie się pojawiać pytanie, czy to bohater zwariował, czy te wszystkie wydarzenia dzieją się na prawdę.

Zło może czaić się wszędzie i zupełnie niespodziewanie. Co wtedy zrobisz? Czasami nic nie jest takim, jakim się zdaje... Miłość, która miała przetrwać wieki nagle się kończy, a była dziewczyna zrobi wszystko, by Cię zniszczyć. Jej działania są nieoczekiwane, a skutki nieprawdopodobne. Co zrobisz?

Przed takim trudnym wyzwaniem stanie główny bohater debiutanckiej książki...

Przeczytałam i powiem tylko tyle...
To jest dobre !!!
Kochani czy wierzycie w prorocze sny ??? Główny bohater niestety musi się z nimi żyć,bo sny które go nachodzą wcale nie są dobre tylko złe i przerażające. "Pamietnik Buntowników " jest debiutancką pozycją autora,muzyka i bardzo udaną co miałam okazję się przekonać.
Autor wpadł na świetny pomysł pomieszania rzeczywistości,fantastyki i horroru co czyni lekturę interesującą i taką inną od innych. Jest dużo krwi,polowanie na mordercę i walka o życie. Kim są tytułowi Buntownicy i jaką kluczową rolę odgrywają ? Tego wam nie zdradzę.
Książka nie jest gruba,czyta się ją jednym tchem . Zakończenie niby do przewidzenia,ale zaskakujące.
Poleciłabym ją czytelnikom o mocniejszych nerwach .

Przeczytałam i powiem tylko tyle...
To jest dobre !!!
Kochani czy wierzycie w prorocze sny ??? Główny bohater niestety musi się z nimi żyć,bo sny które go nachodzą wcale nie są dobre tylko złe i przerażające. "Pamietnik Buntowników " jest debiutancką pozycją autora,muzyka i bardzo udaną co miałam okazję się przekonać.
Autor wpadł na świetny pomysł pomieszania...

,, Pamiętnik buntowników” to książka warta schrupania. Po pierwsze za sprawą bardzo oryginalnego podejścia do całej historii i zabawy formą. Raz pamiętnik, raz scenariusz, a jeszcze innym normalna akcja. To gwarantuje, że nie będziesz się nudzić podczas czytania. Język jest przystępny, lekki, co ułatwia szybkie czytanie. Po drugie fabuła, która przez swą niecodzienność sprawiła, że wciągnęłam się w świat proroczych snów, i nawiązań religijnych do kluczowych postaci. Do samego końca nie wiesz, jak zakończą się przygody i polowanie na mordercę. Kto wygra? Nie wiadomo, ale zdradzę Ci, że jest zaskakujące. Mogłabym porównać ją troszkę do ,, Mistrza i Małgorzaty”. Podobny klimat i bohaterowie równie tajemniczy co w tym klasyku. Zabawa gwarantowana. Po trzecie bohaterowie. Wykreowani bardzo przemyślanie. Tu każda postać jest tajemnicza, nieoczywista, co sprawia, że jesteśmy ich bardzo ciekawi. Kto mi przypadł do gustu? Jest mi ciężko wybrać, bowiem każda postać jest inna, interesująca. Jednak skoro już tak nalegasz to powiem, że Magda. Ma dziewczyna tzw ostre pazurki i potrafi sprawić, że w tym garze nie raz będzie wrzeć.

,, Pamiętnik buntowników” to książka warta schrupania. Po pierwsze za sprawą bardzo oryginalnego podejścia do całej historii i zabawy formą. Raz pamiętnik, raz scenariusz, a jeszcze innym normalna akcja. To gwarantuje, że nie będziesz się nudzić podczas czytania. Język jest przystępny, lekki, co ułatwia szybkie czytanie. Po drugie fabuła, która przez swą niecodzienność...