Berta Isla

Javier Marías ma bardzo specyficzny styl – jego zdania są wielokrotnie złożone, co na początku jest nie lada wyzwaniem, zwłaszcza jeśli czyta się pierwszy raz książkę tego Autora.

Nie zmienia to jednak faktu, że lektura ta jest ucztą dla czytelnika – między innymi dlatego, że pełno tu odniesień do literatury. Bardzo podobały mi się też odniesienia historyczne: do czasów generała Franco, do IRY, do wojny na Falklandach.

Temat powieści dość ciekawy – ukazanie życia małżeństwa, w którym mężczyzna jest tajnym agentem. Ale nie chodzi o agenta w stylu Jamesa Bonda, bo Marías nie opisuje spektakularnych akcji. Pokazuje raczej samotność, strach, niepewność.

Całość posuwa się miarowo do przodu, nie ma tu pędzącej na złamanie karku akcji, dlatego uważam że nie jest to proza dla każdego. Mimo to warto zapoznać się z twórczością tego Autora.

Javier Marías ma bardzo specyficzny styl – jego zdania są wielokrotnie złożone, co na początku jest nie lada wyzwaniem, zwłaszcza jeśli czyta się pierwszy raz książkę tego Autora.

Nie zmienia to jednak faktu, że lektura ta jest ucztą dla czytelnika – między innymi dlatego, że pełno tu odniesień do literatury. Bardzo podobały mi się też odniesienia historyczne: do czasów...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mocno absorbująca powieść, wypełniona rozbudowanymi przemyśleniami, długimi rozmowami, momentami lekko nużącymi, ale w ostatecznym rozrachunku wartymi zaangażowania. Poprzez wątek szpiegostwa głównego bohatera autor w bardzo ciekawy sposób wskazuje na relację między jednostką a państwem, że ważne dla nas decyzje, mogące mieć olbrzymi wpływ na całe nasze życie podejmowane są wysoko ponad naszymi głowami. Ale szpiegostwo Toma, jego historia jako agenta dla mnie jest ciekawa tylko w odniesieniu do tego, w jaki sposób wpływa na życie Berty. Bo Berta – jej osobowość i przeżycia niesamowicie porywają i wciągają, szczególnie że prezentowane są z punktu widzenia faceta. Zawsze bardzo ciekawi mnie co myśli facet, gdy wydaje mu się, że myśli jak kobieta. Zwrócił moją uwagę na kilka aspektów męsko-damskich relacji i przypomniał, co jest często ważne dla faceta.

Mocno absorbująca powieść, wypełniona rozbudowanymi przemyśleniami, długimi rozmowami, momentami lekko nużącymi, ale w ostatecznym rozrachunku wartymi zaangażowania. Poprzez wątek szpiegostwa głównego bohatera autor w bardzo ciekawy sposób wskazuje na relację między jednostką a państwem, że ważne dla nas decyzje, mogące mieć olbrzymi wpływ na całe nasze życie podejmowane są...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Oj ta książka nie jest dla mnie. Strasznie się wymęczyłam i nie skończyłam. Nie widziałam sensu dalszego czytania, ponieważ oprócz znużenia nie czułam nawet cienia ciekawości do czego autor zmierza tymi ciągłymi rozmyślaniami Berty o wiecznie nieobecnym mężu. Nie zdradzę tu wielkiej tajemnicy, bo wychodzi to stosunkowo szybko, że nieobecny małżonek jest tajnym agentem i dla niektórych może być atrakcyjne obserwowanie drugiej strony życia agenta. Ja jednak skapitulowałam po 3/4 powieści.

Oj ta książka nie jest dla mnie. Strasznie się wymęczyłam i nie skończyłam. Nie widziałam sensu dalszego czytania, ponieważ oprócz znużenia nie czułam nawet cienia ciekawości do czego autor zmierza tymi ciągłymi rozmyślaniami Berty o wiecznie nieobecnym mężu. Nie zdradzę tu wielkiej tajemnicy, bo wychodzi to stosunkowo szybko, że nieobecny małżonek jest tajnym agentem i dla...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Berta i Tomas poznali się w liceum i już wtedy wiedzieli,że chcą być ze sobą na zawsze, jednak los nie przewidział dla nich życiowej, miłosnej sielanki...  Wystarczył jeden dzień, jedna noc, jedna chwila by życie Tomasa i Berty zmieniło się na zawsze..

To opowieść o utraconych marzeniach, o poszukiwaniu sensu w życiu, o ludzkim znaczeniu w świecie. Autor stawia pytanie,  czy życie to wybór, czy przeznaczenie...
Ale nade wszystko to historia o miłości trudnej, wymagającej, dojrzałej.

Książka dość ciężka, niełatwa, ale wyjątkowa. Trzeba jej się oddać całkowicie. Czytać należy niespiesznie. Jest dla czytelnika cierpliwego, ale w zamian autor serwuje nam naprawdę spory kawał pięknej, soczystej literatury i historię niebanalną.

Ona nie da o sobie zapomnieć. I choć ma ona w sobie jakiś ciężar, to nie ciąży a ujmuje. Niełatwo przez nią przebrnąć ale nie da się jej odłożyć.
Bardzo ciekawa kreacja bohaterów. Postać Berty - fenomenalna, bardzo kobieca.

Autor umiejętnie wplata w dialogi egzystencjalne przemyślenia, co osobiście lubię.

"Berta Isla" zapamiętajcie ten tytuł.

Berta i Tomas poznali się w liceum i już wtedy wiedzieli,że chcą być ze sobą na zawsze, jednak los nie przewidział dla nich życiowej, miłosnej sielanki...  Wystarczył jeden dzień, jedna noc, jedna chwila by życie Tomasa i Berty zmieniło się na zawsze..

To opowieść o utraconych marzeniach, o poszukiwaniu sensu w życiu, o ludzkim znaczeniu w świecie. Autor stawia pytanie, ...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Spędziłam z Bertą i jej mężem Tomasem sporo czasu. Powieść Javiera Mariasa chyba nie można, ba nie jest wskazane czytać pośpiesznie. Trzeba pozbyć się złudzeń, wartkiej akcji w niej trudno szukać, za to bohaterowie szczególnie Berta w czasie lektury stają się nam bardzo bliscy. Czytając z przerwami na oddech własnym życiem jesteśmy bardzo blisko ich codzienności, problemów, rozterek, przemyśleń, wręcz utożsamiamy się z nimi i odnajdujemy je w swoim życiu. Powieść jest napisana pięknym językiem, odnajdziemy w niej dużo cytatów poetów i pisarzy, a co za tym idzie odnośników ich słów do codzienności bohaterów.
Historia opisana w powieści jest przykładem jak bardzo inni ludzie, kłamstwem i szantażem mogą sterować czyimś życiem, wpłynąć na związek dwojga ludzi, zburzyć ich plan na przyszłość, odebrać prawo do szczęścia i wspólnego życia.

Kiedy piszę tę opinię zapewne Tomas milczy i spogląda z balkonu na drzewa, drzewa Berty. O czym myśli?

"[...] życie, tak jak moje, jego i tylu innych ludzi, polega po prostu na tym, że się jest i że się czeka."

Spędziłam z Bertą i jej mężem Tomasem sporo czasu. Powieść Javiera Mariasa chyba nie można, ba nie jest wskazane czytać pośpiesznie. Trzeba pozbyć się złudzeń, wartkiej akcji w niej trudno szukać, za to bohaterowie szczególnie Berta w czasie lektury stają się nam bardzo bliscy. Czytając z przerwami na oddech własnym życiem jesteśmy bardzo blisko ich codzienności, problemów,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książce daję najwyższe noty, bo to książka, która albo zachwyca albo odrzuca...trudno tu o obojętność. Nie umiem jej opisać, przeczytałam po niej jeszcze kilka tego autora, stąd znając już styl autora tym bardziej stwierdzam, ze autor jest bardzo oryginalny, wszystko w tej książce zaskakuje, ale mnie urzekło, i bardzo podziwiam, ten wyjątkowy aspekt psychologiczny, taką ogromna trafność w opisie ludzkich zachowań w różnych sytuacjach, i jeszcze autor idealnie to rozgranicza na płci. Ta książka jest i mocna, i subtelna, i mroczna, zaskakująca.

Książce daję najwyższe noty, bo to książka, która albo zachwyca albo odrzuca...trudno tu o obojętność. Nie umiem jej opisać, przeczytałam po niej jeszcze kilka tego autora, stąd znając już styl autora tym bardziej stwierdzam, ze autor jest bardzo oryginalny, wszystko w tej książce zaskakuje, ale mnie urzekło, i bardzo podziwiam, ten wyjątkowy aspekt psychologiczny, taką...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Historia zajmująca.
Jeden duży feler: albo sposób pisania autora, albo, co dużo bardziej prawdopodobne, sposób tłumaczenia znacząco obniża komfort czytania. Zdania bywają tak długie i z pokręconą składnią, że długie fragmenty czysta się z dużym dyskomfortem, wytężając niepotrzebnie umysł, żeby zrozumieć logikę wypowiedzi. Gdyby kropka stawiana była częściej, narracja zyskalaby na lekkości i płynności. Niestety jest ciężka. Trudno wiec mi docenić rzekomy kunszt pisarza.
Mimo zajmującej skądinąd opowieści, zakończenie rozczarowujące, gdyż dla mnie absolutnie niewiarygodne.
Mogło być świetnie, jest średnio.
Jako, że oceniam książkę jako całość, cos co dostałem do ręki - nie polecam.

Historia zajmująca.
Jeden duży feler: albo sposób pisania autora, albo, co dużo bardziej prawdopodobne, sposób tłumaczenia znacząco obniża komfort czytania. Zdania bywają tak długie i z pokręconą składnią, że długie fragmenty czysta się z dużym dyskomfortem, wytężając niepotrzebnie umysł, żeby zrozumieć logikę wypowiedzi. Gdyby kropka stawiana była częściej, narracja...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Berta Isla” to zdecydowanie wybitna powieść hiszpańskiego autora. Javier Marias stworzył dzieło dla smakoszy literatury pięknej. Oni i tylko oni je docenią. To nie jest proza łatwa i przyjemna. Dogłębne studium psychologiczne dwojga bohaterów.
Berta Isla i Tomás Nevinson znali się od dziecka. Razem dorastali. Zawsze też chcieli być razem. On pół-Hiszpan, pół-Anglik wyróżniał się wyjątkowym darem do języków. Potrafił rewelacyjnie naśladować akcenty. Podczas studiów w Oksfordzie zainteresował się nim brytyjski rząd. On też złożył Tomasowi propozycję, której w żaden sposób ten nie mógł odrzucić. Tak mu się wówczas wydawało. Był młodym człowiekiem, zaledwie zastraszonym studentem. Zdolności do języków paradoksalnie zaważyły na tym jak potoczyło się jego dalsze życie i życie jego rodziny. Berta i Thomas pobrali się. Jednak ich życie było nieustającą rozłąką. Berta cały czas mieszkała w Madrycie. Zajmowała się wychowywaniem ich dwojga dzieci. Tomas większość życia spędzał tam, gdzie mu kazano wykonując tajemnicze zlecenia.

Berta…[…]zawsze bardzo jasno mówiłeś, że nie możesz mi nic mówić, a mnie nie wolno pytać[…]Nie mam innego wyjścia niż snuć domysły, skoro muszę działać na ślepo, jaki mam wybór? Czy może jeszcze oczekujesz[…]żebym nie myślała, gdzie ty możesz być, co robisz, jakie grożą ci niebezpieczeństwa, jaką krzywdę komu wyrządzasz przez tę połowę naszego życia, kiedy nie jesteśmy razem? Nie podoba mi się to[…]A skoro ty mi nic nie mówisz, jestem skazana na swoją wyobraźnię. Nie jest to mój wybór, możesz być pewien."

„Berta Isla” to historia ludzi sobie przeznaczonych, skazanych na ciągłą rozłąkę. W ostateczności, niekończącą się. To powieść o sile uczuć, bezsilności i strachu. O losie, którego nigdy byśmy dobrowolnie nie wybrali. O życiu, które jest nieustającym czekaniem. O pragnieniu by było spokojnie i zwyczajnie. Wreszcie o prawdzie, którą chcielibyśmy poznać. Prawdziwy majstersztyk psychologiczny. Uczta podczas której należy smakować każde zdanie, każdą myśl. Warto do niej zasiąść. GORĄCO POLECAM!

„Berta Isla” to zdecydowanie wybitna powieść hiszpańskiego autora. Javier Marias stworzył dzieło dla smakoszy literatury pięknej. Oni i tylko oni je docenią. To nie jest proza łatwa i przyjemna. Dogłębne studium psychologiczne dwojga bohaterów.
Berta Isla i Tomás Nevinson znali się od dziecka. Razem dorastali. Zawsze też chcieli być razem. On pół-Hiszpan, pół-Anglik...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciekawa książka, choć niełatwa. Gorzka opowieść o człowieku, którego zwiodła wizja życia pełnego przygód jako tajnego agenta. Jest to książka o utraconej miłości i życiu jakie chciało się mieć. O zagubieniu siebie samego.

Ciekawa książka, choć niełatwa. Gorzka opowieść o człowieku, którego zwiodła wizja życia pełnego przygód jako tajnego agenta. Jest to książka o utraconej miłości i życiu jakie chciało się mieć. O zagubieniu siebie samego.

Pokaż mimo to

Znakomita powieść. Uczta dla czytelnika. Dawno żadna książka nie wywarła na mnie takiego wrażenia, jak „Berta Isla” Javiera Mariasa.
Bardzo przypadł mi do gustu klimat powieści, jak również styl pisania autora. To połączenie literatury obyczajowej z elementami szpiegowskimi, kryminalnymi, a nawet historycznymi. Fabuła, z pozoru, biegnie tu niespiesznie, bardziej śledzimy losy dwojga ludzi – małżeństwa, niby nie ma tu zawrotnych zwrotów akcji, a jednak historia Berty i Tomasa jest niezwykle interesująca, bardzo mnie wciągnęła. Javier Marias potrafi budować napięcie, zaskoczyć czytelnika, opisać wiarygodnie zagrożenie, tak że naprawdę czujemy strach bohaterów i nie mamy pewności jak to się skończy.
Bardzo podobał mi się klimat powieści – pełen półcieni, niedopowiedzeń, domysłów, gdybań i sekretów.
Szpiegostwo i tajemnice to, jednak tylko pretekst do poruszenia interesujących tematów. Autor poczynił wiele celnych spostrzeżeń o przemianach społecznych, zmianach politycznych na świecie. Interesów globalnych.
To wreszcie niezwykle prawdziwa opowieść o „zwyczajnym” życiu, związkach, małżeństwie, wyborach życiowych – bardziej lub mniej świadomych i zależnych od nas.
Javeir Marias potrafi opowiadać, budować klimat, podtrzymać zainteresowanie czytelnika. Pomimo wielu poważnych zagadnień, historia nie przytłacza, nie nudzi, nie męczy. Ciekawe kreacje bohaterów - nie tylko głównych Berty i Tomasa, ale również drugoplanowych. Każda postać ma tu swoje życie, plany i cele. Całość spójna i wiarygodna.
Książka bardzo dojrzała, mądra, życiowa. Dobrze przyprawiona – połączenie słodko – gorzkiego smaku, jak to w życiu. W zasadzie większość stwierdzeń z powieści nadaje się na jeden wielki cytat. Podczas lektury, praktycznie cały czas, tylko zgadzałam się z autorem, myśląc: „tak, racja, to prawda,”.
„Berta Isla” to jedna z najlepszych książek jakie przeczytałam. W moim rankingu to 10/10. Polecam.

Znakomita powieść. Uczta dla czytelnika. Dawno żadna książka nie wywarła na mnie takiego wrażenia, jak „Berta Isla” Javiera Mariasa.
Bardzo przypadł mi do gustu klimat powieści, jak również styl pisania autora. To połączenie literatury obyczajowej z elementami szpiegowskimi, kryminalnymi, a nawet historycznymi. Fabuła, z pozoru, biegnie tu niespiesznie, bardziej śledzimy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to