Książka ciekawa, ale bardzo razi mnie, że do publikowanych w wydawnictwie historycznych fotografii nie użyto SKANERA(!!!),lecz robiono "zdjęcia zdjęciom".

Szanujmy się... mamy XXI wiek. W ten sposób jakość fotografii z uczestnikami jest po prostu marna.

Książka ciekawa, ale bardzo razi mnie, że do publikowanych w wydawnictwie historycznych fotografii nie użyto SKANERA(!!!),lecz robiono "zdjęcia zdjęciom".

Szanujmy się... mamy XXI wiek. W ten sposób jakość fotografii z uczestnikami jest po prostu marna.

Wspaniały reportaż. Niewiarygodne rzeczy się działy w Polsce Ludowej. Dla bohaterów próbujących ratować kobietę śmierć z rąk sowieckich oprawców.

Wspaniały reportaż. Niewiarygodne rzeczy się działy w Polsce Ludowej. Dla bohaterów próbujących ratować kobietę śmierć z rąk sowieckich oprawców.

W ceglanej ścianie pozostała dziura. Skazani nie odwracali wzroku od swoich oprawców. Nie było w tym spojrzeniu kapitulacji i strachu. Ciemność nocy pokrywała okolice, jakby zasłaniając to co miało się za chwilę wydarzyć. Skazani zostali zmuszeni by kucnąć. Zimna lufa pistoletu zbliżyła się do tyłu głowy. Przez chwilę nie było nic słychać. Wszystko co żywe wstrzymało oddech. Strzały rozległy się w ciemności. Nastała cisza. W ceglanej ścianie pozostała tylko dziura.

W ostatnią sobotę w Poznaniu miałem przyjemność wziąć udział w spotkaniu z autorem książki Panem Krzysztofem Kaźmierczakiem. Było to o tyle owocne spotkanie, iż postanowiłem jak najszybciej przeczytać jego dzieło. Książka napisana została w reportażowym stylu, nie brakuje tu wnikliwości i szczegółów dotyczących niesprawiedliwego wyroku na polskich żołnierzach, którzy w 1947 roku wstawili się za polską kobietą wywożoną przez radzieckich żołnierzy, co doprowadziło do jedynej w powojennej historii Polski potyczki z sowietami. Autor odkrywa przed czytelnikiem ten mało znany epizod z naszej historii, w którym kryję się wiele bólu, niesprawiedliwości, lecz też znajdziemy tu wiele pokładów ludzkiej odwagi i bohaterstwa. Zdarzenia tu opisywane nie pozostawiają obojętnym na losy oskarżonych i później zamordowanych żołnierzy, wielokrotnie musiałem przerywać lekturę, bo nie dało się tak po prostu spokojnie przejść nad takim mordem.

Krzysztof M. Kaźmierczak przedstawił również późniejsze losy tych skazanych, którzy nie otrzymali wyroku śmierci,a uczestniczyli w potyczce na dworcu w Lesznie. Życie tych ludzi zostało tragicznie przerwane, mimo tego, iż zostali w późniejszych latach uwolnieni, to już nigdy nie wrócili do psychicznej równowagi. Lektura tej książki uświadomiła mi po raz kolejny jak bardzo nie znamy jeszcze wszystkich szczegółów z naszej historii. Bohaterstwo naszych żołnierzy nie może zostać zapomniane. Wielki podziw budzi to, że nawet w najgorszym czasie dla Polski, w czasach stalinowskiego terroru, garstka odważnych ludzi stanęła w obronie bezbronnej kobiety, płacąc za to niestety najwyższą cenę. I takie postawy właśnie godne są najwyższej pochwały i utrwalenia w pamięci.

W ceglanej ścianie pozostała dziura. Skazani nie odwracali wzroku od swoich oprawców. Nie było w tym spojrzeniu kapitulacji i strachu. Ciemność nocy pokrywała okolice, jakby zasłaniając to co miało się za chwilę wydarzyć. Skazani zostali zmuszeni by kucnąć. Zimna lufa pistoletu zbliżyła się do tyłu głowy. Przez chwilę nie było nic słychać. Wszystko co żywe wstrzymało...