Bardzo dobra książka, wartościowa, przyjemnie się czyta i kilka razy nieźle zaskakuje. Choć daleko jej do trylogii Znamię Lwa, który jest istnym majstersztykiem, to wciąż jest wysoki poziom.

Bardzo dobra książka, wartościowa, przyjemnie się czyta i kilka razy nieźle zaskakuje. Choć daleko jej do trylogii Znamię Lwa, który jest istnym majstersztykiem, to wciąż jest wysoki poziom.

Rewelacyjna książka o życiu, miłości i Bożym prowadzeniu. Polecam serdecznie

Rewelacyjna książka o życiu, miłości i Bożym prowadzeniu. Polecam serdecznie

Roman i Grace. Zbuntowany artysta malarz i jego skromna asystentka to dwoje ludzi, którzy noszą w sercu głębokie rany z dzieciństwa. Ale choć sami sobie wydają się być pomyłką, Bóg widzi w nich arcydzieła, o których godność się upomina i nie przestaje walczyć.

Francine Rivers stopniowo odsłania przed nami tajemnice z przeszłości bohaterów. Widzimy, jak, zaciskając zęby z bólu, otwierają starannie zabandażowane traumy, żeby się z nimi na nowo skonfrontować i poddać powolnemu procesowi zdrowienia. Widzimy, jak cegła po cegle rozbierają przez lata budowane wokół siebie mury, jak uchylają szczelnie zabarykadowane serca, jak walcząc ze strachem ryzykują obnażenie i kolejne zranienie...

"Czy dwie poranione osoby mogą razem stworzyć całość?" Czy możliwe jest to bez wiary? Wierzcie mi, odpowiedzi Francine Rivers są nieoczywiste, nieustannie zaskakują głębią i dojrzałością przesłania, zmuszając wręcz do refleksji nad sobą i swoim życiem. Trudno bowiem nie przeglądać się w historii bohaterów jak w lustrze. Każdy z nas skrywa przecież w swym sercu mniejsze i większe zranienia, każdy z nas upadał i popełniał błędy, każdy zmagał się z pokusami łatwych rozwiązań i terapii... Dlatego to nie jest łatwa lektura. Uprzedzam, że może zaboleć, może otworzyć ledwo zabliźnione rany i kazać spojrzeć na swoją przeszłość oczami wiary. Ale myślę, że ból ten może być oczyszczający i dla pokoju w sercu warto mu się poddać...

Mnie samej ta powieść wiele uświadomiła i choć czytałam ją z niesłabnącym zaangażowaniem emocjonalnym, to była dla mnie przede wszystkim lekcją wiary. Po raz kolejny udowodniła mi nieśmiertelną prawdę (myśl św. Augustyna): "Jeśli Bóg jest na pierwszym miejscu, to wszystko inne jest na właściwym miejscu".

Może warto tę lekcję odrobić również w swoim życiu?

Roman i Grace. Zbuntowany artysta malarz i jego skromna asystentka to dwoje ludzi, którzy noszą w sercu głębokie rany z dzieciństwa. Ale choć sami sobie wydają się być pomyłką, Bóg widzi w nich arcydzieła, o których godność się upomina i nie przestaje walczyć.

Francine Rivers stopniowo odsłania przed nami tajemnice z przeszłości bohaterów. Widzimy, jak, zaciskając zęby z...

Początek mnie wciągnął. Sprawnie pociągnięty, ciekawy temat. Do momentu nawiedzeń, spotkania z Jezusem ....To już nie moja bajka. A mogło być tak ciekawie...

Początek mnie wciągnął. Sprawnie pociągnięty, ciekawy temat. Do momentu nawiedzeń, spotkania z Jezusem ....To już nie moja bajka. A mogło być tak ciekawie...

Piękna historia!

Piękna historia!

To książka zdecydowanie nie dla mnie. Jej odbiorcami powinni być ludzie, dla których religia jest wartością w życiu najwyższą. Już sama nazwa wydawnictwa, które wydało tę powieść mówi wiele o jej temacie- Bogulandia.
To opowieść o sile miłości- tej do Chrystusa, ale i do drugiego człowieka. O zagubionych ludziach, którzy odnajdują właściwą drogę dzięki wierze w Boga i modlitwie.
Jest ich dwoje. Ona- Grace (czyli łaska) jest młodą kobietą, która popełniła kilka błędów. Efektem jednego z nich jest dziecko. Ratunek i oparcie znajduje w kościele, ale stara się żyć tak, by już nigdy nie pobłądzić. On to uznany w artystycznym świecie malarz, który też ma za sobą burzliwe i smutne dzieciństwo i młodość. Poznają się dzięki agencji pracy, która kieruje Grace do Romana, aby pełniła obowiązki asystentki. On nigdy nie znał kobiet takich jak ona. Ona boi się mężczyzn takich jak on. Ale, jak to bywa w książkach, między nimi coś się zaczyna rodzić.
Ta część fabuły była, według mnie, całkiem dobra. Jednak w momencie zwrotu akcji nie byłam w stanie zrozumieć motywacji działań bohaterki. Dlaczego nie była w stanie dalej pracować dla Romana? Czego tak się obawiała?
Niewiarygodny także wydawał mi się motyw przemiany bohatera- naiwny i nieco infantylny. Jak ze szkółki niedzielnej. Ale nie mogę powiedzieć o sobie, żebym była specjalistka od spraw religijnych, więc się nie czepiam. Tym, co najbardziej mnie irytowało były niektóre dialogi. Brzmiały jak fragmenty kazań, albo katechez. Zbyt pompatyczne, przesadnie wzniosłe, egzaltowane.
Sam motyw kobiety- anioła, która wyprowadza na prostą zagubionego grzesznika wykorzystano już wielokrotnie i zaryzykuję twierdzenie, że o wiele lepiej.
Samą powieść Francine Rivers polecam jednak osobom, które lubią elementy religijne w literaturze i same są wierzące. Warto się dowiedzieć, czym jest tytułowe arcydzieło.

To książka zdecydowanie nie dla mnie. Jej odbiorcami powinni być ludzie, dla których religia jest wartością w życiu najwyższą. Już sama nazwa wydawnictwa, które wydało tę powieść mówi wiele o jej temacie- Bogulandia.
To opowieść o sile miłości- tej do Chrystusa, ale i do drugiego człowieka. O zagubionych ludziach, którzy odnajdują właściwą drogę dzięki wierze w Boga i...

Na wstępie dodam, że nie uważam się z osobę religijną i nie miałam wysokich wymagań do tej książki. Spodziewałam się raczej, że mi się nie spodoba.
Zostałam jednak pozytywnie zaskoczona, bo książka ogromnie wciąga i jest bardzo umiejętnie napisana - zwłaszcza pierwsza połowa przykleiła mnie do siebie. Chciałam szczęśliwego zakończenia dla Grace i przekonać się jak Roman się w niej zakocha. Ich perypetie życiowe były interesujące i z niecierpliwością czekałam na dalsze losy.
Potem zrobiło się oczywiście bajkowo - co napełniło mnie sceptycyzmem - zwłaszcza wizja piekła i Jezusa siedzącego z główną bohaterką .
Nie mniej, cieszę się, że przyjaciółka poleciła mi tą pozycję. Dobrze jest czasem sięgnąć po coś nowego, co nie jest w naszym "czytelniczym stylu".

Na wstępie dodam, że nie uważam się z osobę religijną i nie miałam wysokich wymagań do tej książki. Spodziewałam się raczej, że mi się nie spodoba.
Zostałam jednak pozytywnie zaskoczona, bo książka ogromnie wciąga i jest bardzo umiejętnie napisana - zwłaszcza pierwsza połowa przykleiła mnie do siebie. Chciałam szczęśliwego zakończenia dla Grace i przekonać się jak Roman...

Francine Rivers jak zawsze w formie. Fabuła wciąga, jest miłość, jest Bóg, i dobre zakończenie choć to nie było aż tak oczywiste.

Francine Rivers jak zawsze w formie. Fabuła wciąga, jest miłość, jest Bóg, i dobre zakończenie choć to nie było aż tak oczywiste.

Bardzo ciekawa, ale wolę inne książki Francine Rivers.

Bardzo ciekawa, ale wolę inne książki Francine Rivers.

Książka budująca, ciekawa i gdyby nie wątek nauki o piekle, wielokrotnie powtarzany, a totalnie abiblijny i alogiczny, to byłoby 10/10

Książka budująca, ciekawa i gdyby nie wątek nauki o piekle, wielokrotnie powtarzany, a totalnie abiblijny i alogiczny, to byłoby 10/10