Córki latarnika

Napisana bardzo przyjemnym w odbiorze językiem, przez co czytało się naprawdę szybko.

Bohaterowie są dobrze wykreowani, mają swoją osobowość, która na przestrzeni książki się nie gubi. Relacje między nimi są ciekawe, natomiast nie każda z relacji mnie kupiła.

Za dużo akcji nie ma, chociaż nie przeszkadzało mi to. Informacje zdobywamy dość powoli, do tego sama zagadka jest dość rozwlekła, przez co skomplikowana. Niestety ale historia jest przewidywalna, a samo zakończenie nie do końca przypadło mi do gustu.

Polecam przeczytać, bo książka opowiada o relacji dwóch sióstr, do tego jest jedną z tych historii która wzrusza i pozostawia ślad po sobie w głowie czytelnika.

Napisana bardzo przyjemnym w odbiorze językiem, przez co czytało się naprawdę szybko.

Bohaterowie są dobrze wykreowani, mają swoją osobowość, która na przestrzeni książki się nie gubi. Relacje między nimi są ciekawe, natomiast nie każda z relacji mnie kupiła.

Za dużo akcji nie ma, chociaż nie przeszkadzało mi to. Informacje zdobywamy dość powoli, do tego sama zagadka jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Elizabeth- mieszkanka domu starości już prawie straciła wzrok. Porusza się całkiem sprytnie, ale niestety nie jest w stanie już nic przeczytać. Zbiegiem okoliczności, jak to zwykle bywa, w jej ręce trafiają dzienniki ojca- latarnika, który przez lata opisywał życie swojej rodziny na pewnej wyspie. Zniszczone wymagają przywrócenia ich do stanu umożliwiającego rozszyfrowanie zapisków.

Do domu starości trafia w tym czasie Morgan, która jako karę za występki młodości musi „odbębnić” ilość godzin na pracach na rzecz tegoż miejsca. Całkiem przypadkowo to właśnie ona staje się osobą której przyjdzie odczytać pełną tajemnic historię Elizabeth.

Ładna, czyta się szybko, powiedziałabym- książka, jakich wiele. Ale, jest coś, co przedziera się w niej na plan pierwszy- smutek, smutek i smutek. Nie wiem, czy na tą porę roku potrzebna nam jeszcze taka doza smutku.

Elizabeth- mieszkanka domu starości już prawie straciła wzrok. Porusza się całkiem sprytnie, ale niestety nie jest w stanie już nic przeczytać. Zbiegiem okoliczności, jak to zwykle bywa, w jej ręce trafiają dzienniki ojca- latarnika, który przez lata opisywał życie swojej rodziny na pewnej wyspie. Zniszczone wymagają przywrócenia ich do stanu umożliwiającego rozszyfrowanie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Urocza choć przewidywalna, z tajemnicami z przeszłości w tle. O miłości siostrzanej, lojalności, poszukiwaniu swoich korzeni i odkrywaniu sekretów, których się domyślano.

Urocza choć przewidywalna, z tajemnicami z przeszłości w tle. O miłości siostrzanej, lojalności, poszukiwaniu swoich korzeni i odkrywaniu sekretów, których się domyślano.

Pokaż mimo to

"Córki latarnika" to piękna i wzruszająca opowieść, o dwóch, a w zasadzie trzech kobietach, których losy w przedziwny, tajemniczy i nieco magiczny sposób splatają się na Wyspie Porfirowej, nieopodal latarni morskiej.
Po latach, rodzinnego sekretu dotyka czwarta młoda kobieta - Morgan, nastolatka, która trafia do domu spokojnej starości w celach resocjalizacyjnych. Poznaje tam Elizabeth Livingstone - jedną z tytułowych córek latarnika i wraz z nią zanurza się w przeszłości, by poznać tajemnice, które na brzeg wyrzuciło jezioro.

Tak w skrócie można by opowiedzieć o tej książce, żeby nie spoilerować. Czyta się ją wspaniale, po kawałku odkrywając tajemnice i historię rodziny Livingstone'ów.

Czytając, nieco porównywałam twórczość Jean Pendziwol do pisarstwa Kate Morton, bo sposób prowadzenia bohaterów, budowania napięcia, a także kładzenia nacisku na relacje bardzo przypominał mi tę australijską pisarkę, której powieści też z resztą też bardzo lubię :)

Od książki i tajemnic dzienników latarnika nie sposób się oderwać, dlatego polecam ją najlepiej w jakimś wolnym czasie, by można się w tej historii zanurzyć bez reszty. Mnie pochłonęła :) Polecam!

"Córki latarnika" to piękna i wzruszająca opowieść, o dwóch, a w zasadzie trzech kobietach, których losy w przedziwny, tajemniczy i nieco magiczny sposób splatają się na Wyspie Porfirowej, nieopodal latarni morskiej.
Po latach, rodzinnego sekretu dotyka czwarta młoda kobieta - Morgan, nastolatka, która trafia do domu spokojnej starości w celach resocjalizacyjnych. Poznaje...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jeżeli szukacie czegoś co naprawdę was zaskoczy, wciągnie, rozbudzi wyobraźnię i rozkocha w sobie swoją wrażliwością, sięgnijcie po tą mało znaną, aczkolwiek na pewno wartą uwagi powieść. Bardzo chciałabym, aby usłyszało o niej więcej osób, zanieście ją w świat!
Link do pełnej opinii: https://bookwormblogpl.blogspot.com/2020/08/corki-latarnika-jean-pendziwol.html

Jeżeli szukacie czegoś co naprawdę was zaskoczy, wciągnie, rozbudzi wyobraźnię i rozkocha w sobie swoją wrażliwością, sięgnijcie po tą mało znaną, aczkolwiek na pewno wartą uwagi powieść. Bardzo chciałabym, aby usłyszało o niej więcej osób, zanieście ją w świat!
Link do pełnej opinii: https://bookwormblogpl.blogspot.com/2020/08/corki-latarnika-jean-pendziwol.html

Pokaż mimo to

Przeczytałam w jedno popołudnie, po prostu musiałam się dowiedzieć co skrywają notatki latarnika 🙂W klimacie "Światła między oceanami" Polecam

Przeczytałam w jedno popołudnie, po prostu musiałam się dowiedzieć co skrywają notatki latarnika 🙂W klimacie "Światła między oceanami" Polecam

Pokaż mimo to

Poznajemy staruszkę Elizabeth, która mieszka w domu spokojnej starości. W tym samym miejscu rozpoczyna swoją pracę w ramach procesu resocjalizacyjno-readaptacyjnego Morgan. Nastolatka jest sierotą, która obecnie mieszka u rodziców zastępczych. Kobiety się spotykają, nawiązują nawet nić porozumienia. Poprzez utratę wzroku Elizabet nie może przeczytać zapisków sprzed kilkudziesięciu lat własnego ojca, które dotarły do niej za sprawą tragicznych wydarzeń. Angażuje więc dziewczynę, aby pomogła jej rozwikłać zagadki swojego życia, które jak ma nadzieję widnieją na starych zapiskach ojca. Tak kobiety zaczynają podróż do życia Elizabeth oraz jej rodziny. Jakie tajemnice skrywa dziennik? Do czego powróci staruszka? Jaką rolę odegra Morgan? Przekonajcie się sami. Książka naprawdę warta przeczytania. Pochłonęła mnie, ciągłe niewiadome, moje własne kombinacje co i jak, ciężko było mi wpaść na jakiś trop. Czytało się lekko, z każdą stroną ciekawość wzrastała, nie mogłam się doczekać kiedy poznam prawdę. Polecam tę pozycję całym sercem.

Poznajemy staruszkę Elizabeth, która mieszka w domu spokojnej starości. W tym samym miejscu rozpoczyna swoją pracę w ramach procesu resocjalizacyjno-readaptacyjnego Morgan. Nastolatka jest sierotą, która obecnie mieszka u rodziców zastępczych. Kobiety się spotykają, nawiązują nawet nić porozumienia. Poprzez utratę wzroku Elizabet nie może przeczytać zapisków sprzed...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Piękna wzruszająca powieść

Piękna wzruszająca powieść

Pokaż mimo to

Człowiek, jak drzewo, musi mieć korzenie. Inaczej chwieje się, gubi i nie potrafi znaleźć swojej drogi. Bohaterką powieści "Córki latarnika", która nie zna swoich korzeni jest Morgan- dziewczyna tułająca się po kolejnych rodzinach zastępczych, wikłająca w niewłaściwe znajomości, nierespektująca zasad. Po kolejnym wybryku zostaje skazana na prace społeczne w domu spokojnej starości, gdzie poznaje niewidomą Elizabeth, której pomaga w odczytywaniu starych dzienników jej ojca. Rodzi się między nimi więź. Odkrywają przy okazji, że łączy je ze sobą pamięć o osobie, którą obie kochały. Dzięki tej znajomości każda z kobiet odkrywa prawdę o swoim pochodzeniu, która je uzdrawia i pozwala pogodzić się z przeszłością i zaakceptować teraźniejszość.
J.E. Pendziwol do tej pory pisywała książki dla dzieci. Z literaturą dla dorosłych radzi sobie równie dobrze. Potrafi zaciekawić umiejętnie konstruowaną fabułą, w której kolejne sekrety odkrywane są powoli i zaskakują czytelnika. Jej opisy świata natury są bardzo malownicze, ale nie przytłaczają opowieści. Nastrój książki rzeczywiście przypomina nieco "Wichrowe wzgórza"- kamieniste klify, burze i sztormy, dom na odludziu. Autorka umiejętnie wchodzi w role obu bohaterek i różnicuje sposób mówienia i myślenia nastolatki i staruszki. To czyni tę książkę wiarygodną, a jej lektura sprawia sporo przyjemności i pozwala oderwać się od trudnej codzienności. Polecam.

Człowiek, jak drzewo, musi mieć korzenie. Inaczej chwieje się, gubi i nie potrafi znaleźć swojej drogi. Bohaterką powieści "Córki latarnika", która nie zna swoich korzeni jest Morgan- dziewczyna tułająca się po kolejnych rodzinach zastępczych, wikłająca w niewłaściwe znajomości, nierespektująca zasad. Po kolejnym wybryku zostaje skazana na prace społeczne w domu spokojnej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ta książka jest dowodem na to, że piękna okładka może skrywać równie piękne wnętrze.
Jest to wielowątkowa powieść która łączy w sobie wiele czynników: ma wciągającą fabułę, ciekawych bohaterów i skrywane od lat tajemnice oraz interesujące zakończenie, które napawa optymizmem. Powieść oczarowała mnie od pierwszych stron, aby potem rozbudzać moją ciekawość do samego końca. Autorka w ciekawy sposób połączyła ze sobą dwa pokolenia, budując między nimi nić porozumienia i udowadniając, że przyjaźń nie zna ograniczeń wiekowych.
Sięgając po Córki latarnika zyskacie powieść, która pozwoli Wam się psychicznie wyciszyć w tym trudnym czasie. Książkę wypatrzyłam jakiś czas temu w Biedronce, gdyby nie przypadek mogłabym jej czasami nigdy nie przeczytać.
Życie Elizabeth Livingstone powoli dobiega kresu, jest jednostajne przepełnione monotonią pobytu w domu spokojnej starości. Jednak za sprawą trzech wydarzeń kobieta zmuszona jest do powrotu do wspomnień, czasami bardzo bolesnych. ...
https://naticzyta.blogspot.com/2020/04/corki-latarnika.html

Ta książka jest dowodem na to, że piękna okładka może skrywać równie piękne wnętrze.
Jest to wielowątkowa powieść która łączy w sobie wiele czynników: ma wciągającą fabułę, ciekawych bohaterów i skrywane od lat tajemnice oraz interesujące zakończenie, które napawa optymizmem. Powieść oczarowała mnie od pierwszych stron, aby potem rozbudzać moją ciekawość do samego końca....

więcej

mniej

Pokaż mimo to