Po przeczytaniu ciekawej „Hirszfeldowie. Zrozumieć krew” z nadzieją zabrałem się za „Historię jednego życia”. Niestety zawiodłem się. Niemal cała pierwsza połowa książki poświęcona jest udziałowi Pana Profesora w licznych międzynarodowych konferencjach lekarskich. Większość czytelników nie znajdzie tu dla siebie niczego ciekawego. Dalej jest trochę lepiej, ale daleko do tego żeby całość uznać za godną polecenia.

Po przeczytaniu ciekawej „Hirszfeldowie. Zrozumieć krew” z nadzieją zabrałem się za „Historię jednego życia”. Niestety zawiodłem się. Niemal cała pierwsza połowa książki poświęcona jest udziałowi Pana Profesora w licznych międzynarodowych konferencjach lekarskich. Większość czytelników nie znajdzie tu dla siebie niczego ciekawego. Dalej jest trochę lepiej, ale daleko do...

"Widzę, w czym leży ta tajemnica przemiany człowieka w zbrodniarza. Należy dokonać małego przesunięcia w duszy ludzkiej: odebrać przyszłej ofierze atrybuty ludzkie i nadać jej cechy jakiegoś specjalnie obrzydliwego gatunku: pluskwy, szczura, wszy." (str. 242)

Trafiła w moje ręce książka z 1957 roku autorstwa Ludwik Hirszfelda, w której opisał wycinek swojego życia. Ten naukowiec, człowiek renesansu, odkrywca grup krwi, pedagog, opisał w swojej książce niezwyczajne życie, które było jego udziałem. Odniosłam wrażenie, że ten człowiek bardzo lubił, szanował i darzył życzliwością ludzi i ta energia do niego wracała. Uwielbiał się uczyć, poznawać, odkrywać i dzielić się zdobytą wiedzą z innymi. Był wyjątkowym edukatorem i wychowawcą, zachęcającym do rozwoju i samorealizacji. Był wzorem niesienia pomocy innym. Żył domem i pracą, bez tego źle funkcjonował, zawsze aktywny, pomocny, poszukujący "samozastosowania". "Zakład jest dla uczonego jak płótno dla malarza, jak szachownica dla szachisty. Trzeba tylko narzucać farby lub przesuwać figury." (str. 219) Kiedy ten zakład został mu odebrany nie ustawał w poszukiwaniach innych miejsc do działania na rzecz ludzi.

Ludwik Hirszfeld był oddany swojej żonie i córce, związany z nimi głęboką miłością, przywiązaniem i wdzięcznością. Uważał, że "Rodzina jest najpiękniejszą formą życia społecznego, ale życie rodzinne wymaga pieczy." (str. 192) Szanował w swojej żonie nie tylko kobietę, ale partnera, z którym dzieli się pasje i zrozumienie dla niej. W córce starał się rozbudzać ciekawość życia w wielu obszarach, motywował ją do nauki i rozwoju.

To książka opisująca trudy wojny i bezwzględną podłość okupanta. To przemyślenia mędrca, który rozważa wszystkie aspekty człowieczeństwa. To humanista, który doszukuje się przyczyn przemiany ludzi w okrutne potwory, które niszczą swój gatunek. To patriota, który mimo możliwości nie opuścił swojej ojczyzny i swoich współobywateli w największej próbie życia, przed którą jeden naród postawił inne narody.

Choć opowieść Ludwika Hirszfelda pochodzi z przed siedemdziesięciu laty to wszystko co w niej zawarł jest takie aktualne. Pokazał, że szlachetnym i przyzwoitym człowiekiem się jest, a nie się bywa w zależności od okoliczności. Pokazał jak łatwo można zagubić swoje człowieczeństwo i zniszczyć drugiego człowieka. Uświadomił ponownie jak cienka jest granica między dobrem a złem i jak kruchy jest człowiek wobec spirali zła. Pokazał, że warto nawet w największej nędzy i upokorzeniu dbać o swoje jestestwo, zachować godność. Autor dał wiarę i nadzieję w to, że pomimo upokorzeń, niszczenia, brutalności, podłości warto zachowywać się przyzwoicie. Pokazał, że warto dbać o kolejne pokolenia, wlewać w nich mądrość, przekazywać dobro, pielęgnować szacunek, aby stanowili kolejne świadectwa człowieczeństwa.

Bardzo wartościowa książka, świadectwo i przewodnik dla ludzi.

"Widzę, w czym leży ta tajemnica przemiany człowieka w zbrodniarza. Należy dokonać małego przesunięcia w duszy ludzkiej: odebrać przyszłej ofierze atrybuty ludzkie i nadać jej cechy jakiegoś specjalnie obrzydliwego gatunku: pluskwy, szczura, wszy." (str. 242)

Trafiła w moje ręce książka z 1957 roku autorstwa Ludwik Hirszfelda, w której opisał wycinek swojego życia. Ten...

Mamy tak wielu wspaniałych bohaterów o których nie wiele wiemy.To kolejny z nich. Ludwik Hirszfeld jego zasługi dla medycyny światowej i naszego narodu są niezwykłe.Co za postawa. Koniecznie czytajcie tą książkę. To nie tylko historia jednego życia to historia narodu widziana oczami mądrego człowieka.

Mamy tak wielu wspaniałych bohaterów o których nie wiele wiemy.To kolejny z nich. Ludwik Hirszfeld jego zasługi dla medycyny światowej i naszego narodu są niezwykłe.Co za postawa. Koniecznie czytajcie tą książkę. To nie tylko historia jednego życia to historia narodu widziana oczami mądrego człowieka.

Ważna i wybitna.
Jest bowiem głosem prawdziwego humanisty, gorącego i mądrego patrioty, rzetelnego naukowca, troskliwego męża i ojca, w przede wszystkim wrażliwego człowieka.
Autor z drobiazgowością kreśli obraz swej pracy naukowej, pozwala zajrzeć do laboratorium, na międzynarodowe kongresy, a potem za mury warszawskiego getta, na polską wieś podczas okupacji, obserwuje ludzi i ich naturę. Składa zarazem hołd wielkoduszności, piętnuje cynizm i próbuje dociec przyczyn okrucieństwa Niemców.
Bo ta książka to wielkie oskarżenie. Oskarżenie ideologii i ludzi, którzy zmuszają innych do wyborów: umrzeć teraz czy za godzinę? Co zrobić z ojcem staruszkiem, który oszalał i krzyczy, a więc sprowadza niebezpieczeństwo na innych ukrywających się? Wracać do swojego dziecka czy towarzyszyć w transporcie maluchom, które ma się pod opieką?

Zapominamy o historii, a Hirszfeld nam o niej przypomina. Zapominamy o tym, czym jest człowieczeństwo, a Hirszfeld odświeża nam pamięć. Ukazuje jednocześnie piękno: dobro, które można znaleźć i pielęgnować w młodych jak ogród, naturę i wiarę budującą relacje międzyludzkie.

I choć wspomnienia te mogą się wydać nieco chaotyczne, skażone czasem (wydano je w 1946r., a napisane zostały w 1943),to przecież nie da się podważyć świadectwa obserwacji i odczuć tego "jednego życia". Pisze o nich człowiek, któremu świat zniszczono, którego wiarę próbowano odebrać, a mimo to pozostał człowiekiem.

Dlatego to książka wybitna. I ważna.

Ważna i wybitna.
Jest bowiem głosem prawdziwego humanisty, gorącego i mądrego patrioty, rzetelnego naukowca, troskliwego męża i ojca, w przede wszystkim wrażliwego człowieka.
Autor z drobiazgowością kreśli obraz swej pracy naukowej, pozwala zajrzeć do laboratorium, na międzynarodowe kongresy, a potem za mury warszawskiego getta, na polską wieś podczas okupacji, obserwuje...

Przepraszam, ale nie mogę napisać opinii o tej książce... Zbyt świeżo jestem po jej lekturze, nie dałbym rady przełożyć uczuć na te kilka zdań w tym białym prostokącie.
Bardzo gorąco polecam wszystkim, uprzedzając, że nie jest to literatura łatwa. Ale arcyważna. Bez wątpienia.

Przepraszam, ale nie mogę napisać opinii o tej książce... Zbyt świeżo jestem po jej lekturze, nie dałbym rady przełożyć uczuć na te kilka zdań w tym białym prostokącie.
Bardzo gorąco polecam wszystkim, uprzedzając, że nie jest to literatura łatwa. Ale arcyważna. Bez wątpienia.

"Historia jednego życia" to nie tylko autobiografia uczonego. To również cenny i ciekawy wykład na temat roli i zadań każdego badacza.
Ludwik Hirszfeld w wielką pasją i zaangażowaniem opowiada o swojej pracy - zarówno odkrywcy, bakteriologa jak i wykładowcy. Jego refleksje na temat uczenia się i nauczania innych mogłyby stać się przewodnikiem dla każdego, nie tylko początkującego pedagoga.
Hirszfeld podchodzi do zjawisk przyrody z uznaniem i pokorą, mając świadomość, że człowiek także jest jej elementem; jako jedyny obdarzony umysłem, ale przez to wcale nie najdoskonalszy.

O swoich zasługach dla bakteriologii i ummunologii oraz medycyny autor mówi z nieskrywaną dumą, ale bez zadufania w sobie. Przede wszystkim jednak wprowadza zwykłego czytelnika w świat zarazków i skomplikowanych procesów fizjologicznych w sposób zrozumiały i budzący zainteresowanie, okraszony wieloma dygresjami i anegdotami, np. na temat swojego udziału w słynnej sprawie Gorgonowej czy procesach o wykluczenie ojcostwa. Nigdy nie przypuszczałam, że opowieść o mikrobach tak mnie pochłonie:).

"Historia jednego życia" to również wartościowy dokument na temat życia Żydów w przedwojennej Polsce i w czasach Zagłady.
Szczególnie poruszające są opisy umierającego getta i próby zachowania godności w czasach pogardy.
Godne podziwu było zaangażowanie autora i innych uczonych w kontynuowanie badań podczas wojny oraz prowadzenie tajnego nauczania. Aż trudno uwierzyć, że dla niektórych zdobywanie wiedzy i dzielenie się nią było równie ważne jak zdobycie kromki chleba czy przeżycie kolejnego dnia.
Wspomnienia Hirszfelda to hołd złożony i pomordowanym naukowcom, i wielu bezimiennym ofiarom.

Opowieść Ludwika Hirszfelda porusza do głębi i daje wiele do myślenia. Ma też niewątpliwy walor dydaktyczny - chyba z żadnej naukowej publikacji nie dowiedziałabym się tyle o grupach krwi i zakaźnych chorobach, co z tej autobiografii.
Styl może już dziś nieco trąci myszką - wszak autor spisał większość wspomnień jeszcze podczas wojny, ale w żaden sposób nie umniejsza to wartości książki.

"Historia jednego życia" to nie tylko autobiografia uczonego. To również cenny i ciekawy wykład na temat roli i zadań każdego badacza.
Ludwik Hirszfeld w wielką pasją i zaangażowaniem opowiada o swojej pracy - zarówno odkrywcy, bakteriologa jak i wykładowcy. Jego refleksje na temat uczenia się i nauczania innych mogłyby stać się przewodnikiem dla każdego, nie tylko...

Książkę tę można odbierać w różny sposób: jako opis pracy doświadczalnej w dziedzinie bakteriologii i serologii, historię życia zapalonego naukowca, poruszający opis tragicznych wydarzeń wojennych lub relację z rozwoju nauki w przedwojennej Polsce. Mimo, że książka została napisana siedemdziesiąt lat temu, a w Polce pojawiła się w druku w 1977, jest ona ponadczasowym i nadal, niestety, aktualnym apelem o poszanowanie innych narodowości, ras i religii i tolerancję dla nich. Aktualnym niestety dlatego, że wciąż obserwujemy nieustające na świecie zjawisko gwałcenia praw ludzi mówiących innym językiem, wierzących w innego Boga, posiadających inne poglądy a nawet odmienny wygląd. Autor – świadek zbrodni – odsłania absurdalność ideologii faszystowskiej oraz wzywa do bezkonfliktowego życia wśród różnic, respektowania ich i znajdowania dialogu zrozumienia. Ponadto, pod koniec książki, przedstawia on znaczenie prawidłowego „używania” nauki dla dobra wszystkich a nie w celu tłumaczenia chorych idei jednostek a przez to nakłada na uczonych obowiązek stosowania wspomnianych zasad tolerancji i poszanowani życia drugiego człowieka w swojej pracy.

Książkę tę można odbierać w różny sposób: jako opis pracy doświadczalnej w dziedzinie bakteriologii i serologii, historię życia zapalonego naukowca, poruszający opis tragicznych wydarzeń wojennych lub relację z rozwoju nauki w przedwojennej Polsce. Mimo, że książka została napisana siedemdziesiąt lat temu, a w Polce pojawiła się w druku w 1977, jest ona ponadczasowym i...

„Historia jednego życia” to historia człowieka o wielkim intelekcie, wybitnego uczonego i odkrywcy. Umiłowanie przez pana Profesora nauki, połączone z ciężką pracą dało efekty, z których korzysta ludzkość do dziś (m.in. miał wielkie zasługi w zwalczeniu epidemii duru plamistego w czasie I wojny światowej w Serbii, jest twórcą rasy serologicznej, oznaczył grupy krwi, które zastosowano m.in. do określania ojcostwa). Jego wielką pasją było nauczanie młodzieży, wykłady zawsze cieszyły się wielkim zainteresowaniem studentów. Jak sam mawiał był ogrodnikiem dusz.
Przeżycia II wojny światowej, całego koszmaru holokaustu nie zabiły w nim humanitaryzmu. Jego wiara w to, że nauka pozwala być lepszym człowiekiem, dała mu siłę do dalszej owocnej pracy.
Za swoje osiągnięcia był nominowany do nagrody Nobla w dziedzinie medycyny.
Książka nie jest popularna na LC a szkoda bo naprawdę warta przeczytania.

„Historia jednego życia” to historia człowieka o wielkim intelekcie, wybitnego uczonego i odkrywcy. Umiłowanie przez pana Profesora nauki, połączone z ciężką pracą dało efekty, z których korzysta ludzkość do dziś (m.in. miał wielkie zasługi w zwalczeniu epidemii duru plamistego w czasie I wojny światowej w Serbii, jest twórcą rasy serologicznej, oznaczył grupy krwi, które...

Ludwig Hirszfeld jest doskonałym dowodem na to, że ból można wyrazić słowami. Jest to książka o życiu. Życiu tak prawdziwym, smutnym i tragicznym, osadzonym w czasach o których ciężko jest rozmawiać, szczególnie tym, którzy ich doświadczyli. Książka ta, jest także piękną lekcją historii dla dzisiejszego pokolenia pochylonego często nad prozaicznymi problemami. Piękne świadectwo, niebywała postawa. Pokora życia i nadzieja lepszego jutra bije od tej książki. Ludwig Hirszfeld na długo pozostanie w mojej pamięci nie tylko jako wybitny profesor zaangażowany całym sercem w pomoc swoim studentom, ale również jako uosobienie człowieczeństwa i szczerości ludzkich dążeń.

Ludwig Hirszfeld jest doskonałym dowodem na to, że ból można wyrazić słowami. Jest to książka o życiu. Życiu tak prawdziwym, smutnym i tragicznym, osadzonym w czasach o których ciężko jest rozmawiać, szczególnie tym, którzy ich doświadczyli. Książka ta, jest także piękną lekcją historii dla dzisiejszego pokolenia pochylonego często nad prozaicznymi problemami. Piękne...

Tak dobre książki mogłabym czytać cały czas! Napisana pięknym językiem autobiografia jednego z największych polskich uczonych. Dla interesujących się medycyną i historią pozycja obowiązkowa, pozostałym również serdecznie polecam. Na pewno długo jej nie zapomnę.

Tak dobre książki mogłabym czytać cały czas! Napisana pięknym językiem autobiografia jednego z największych polskich uczonych. Dla interesujących się medycyną i historią pozycja obowiązkowa, pozostałym również serdecznie polecam. Na pewno długo jej nie zapomnę.