Spowiedź

Nie podejmuję się ocenić tę książkę, jest naprawdę wstrzasająca

Nie podejmuję się ocenić tę książkę, jest naprawdę wstrzasająca

Jeżeli ktoś, tak jak wcześniej ja, z jakiegokolwiek powodu waha się czy też zastanawia nad przeczytaniem tej książki, to niech dłużej nie czeka i po nią sięgnie. To naprawdę bardzo dobra, ważna książka, która, z nieco innej perspektywy, przedstawia holocaust, co dla mnie było tym istotniejsze, że obecnie trudno mi takie znaleźć.

Jeżeli ktoś, tak jak wcześniej ja, z jakiegokolwiek powodu waha się czy też zastanawia nad przeczytaniem tej książki, to niech dłużej nie czeka i po nią sięgnie. To naprawdę bardzo dobra, ważna książka, która, z nieco innej perspektywy, przedstawia holocaust, co dla mnie było tym istotniejsze, że obecnie trudno mi takie znaleźć.

Przerażające, jak człowiek zmienia się i do czego gotów jest się posunąć, by ratować własne życie lub bliskich. O podłości i tchórzostwie, które niosą swoje konsekwencje. Historia oparta na faktach. Polecam.

Przerażające, jak człowiek zmienia się i do czego gotów jest się posunąć, by ratować własne życie lub bliskich. O podłości i tchórzostwie, które niosą swoje konsekwencje. Historia oparta na faktach. Polecam.

Porażające świadectwo zagłady narodu żydowskiego w Polsce. We wszystkich nas tkwi część winy za to.

Porażające świadectwo zagłady narodu żydowskiego w Polsce. We wszystkich nas tkwi część winy za to.

Arcydzieło literackie to nie jest natomiast ogromną wartością tej książki jest ujawnienie kolejnych niewygodnych prawd o Polakach czasu wojny. Wstydzę się choć minął już niemal wiek od opisanych wydarzeń.

Arcydzieło literackie to nie jest natomiast ogromną wartością tej książki jest ujawnienie kolejnych niewygodnych prawd o Polakach czasu wojny. Wstydzę się choć minął już niemal wiek od opisanych wydarzeń.

Calek Perechodnik w swoim pamiętniku zwraca się niejako do swojej żony, która wraz z ich małą córeczką została zamordowana przez hitlerowców. Jej dedykuje ten pamiętnik by pamięć o nich nie przepadła bez śladu. Jest to swoisty dowód zbrodni niemieckiej. Ale też oskarżenie narodu żydowskiego o tchórzostwo a polskiego o podłość. Sam na sobie w swoich oskarżeniach też nie zostawia suchej nitki, czując się odpowiedzialnym i winnym za to co się stało z jego najbliższymi.
Najbardziej straszny okazał się dla mnie motyw z trucizną, której stosowanie było na porządku dziennym. Samobójcza forma ucieczki przed koszmarem bólu, głodu i strachu.  Mówiło się o niej jak o czymś zupełnie zwyczajnym. A pomoc w zdobyciu jej była wręcz sprawą honoru. Jak by to było lekarstwo na ciężka chorobę. Trucie całych rodzin było popularne do tego stopnia, że niektórzy członkowie rodzin bali się jeść posiłki by nie zostać otrutym przez własnego męża, syna, matkę...
Calek Perechodnik rozkłada też na czynniki pierwsze ludzką moralność, poddając ją głębokiej analizie.
Pozostaje też paląca żądza zemsty.
Ta książka to wstrząsająca i bezwzględnie szczera spowiedź osoby świadomej i inteligentnej.
To spowiedź Żyda.

Calek Perechodnik w swoim pamiętniku zwraca się niejako do swojej żony, która wraz z ich małą córeczką została zamordowana przez hitlerowców. Jej dedykuje ten pamiętnik by pamięć o nich nie przepadła bez śladu. Jest to swoisty dowód zbrodni niemieckiej. Ale też oskarżenie narodu żydowskiego o tchórzostwo a polskiego o podłość. Sam na sobie w swoich oskarżeniach też nie...

Bezkompromisowa, szokująca, szczera do bólu, przerażająca podróż do piekła Holokaustu. Psychologiczna wiwisekcja postaw Żydów, Polaków i Niemców podczas okupacji. Książka ma formę spowiedzi, ale jest to brutalna autoanaliza bez znieczulenia, bez samousprawiedliwienia, bez litości wobec siebie. Jeśli myślicie, że coś wiecie o Holokauście, to dowiecie się, że nic nie wiecie. Ja po latach lektur i filmów sądziłam, że wiem wiele... Jakże się myliłam!

Bezkompromisowa, szokująca, szczera do bólu, przerażająca podróż do piekła Holokaustu. Psychologiczna wiwisekcja postaw Żydów, Polaków i Niemców podczas okupacji. Książka ma formę spowiedzi, ale jest to brutalna autoanaliza bez znieczulenia, bez samousprawiedliwienia, bez litości wobec siebie. Jeśli myślicie, że coś wiecie o Holokauście, to dowiecie się, że nic nie wiecie....

Mam mieszane uczucia. Książka nie zrobiła na mnie jakiegoś specjalnie większego wrażenia... podobnie zresztą, jak sam Calek Perechodnik.

Mam mieszane uczucia. Książka nie zrobiła na mnie jakiegoś specjalnie większego wrażenia... podobnie zresztą, jak sam Calek Perechodnik.

Wydaje mi się, że bez znajomości tej wstrząsającej książki niełatwo zrozumieć, czym tak naprawdę był Holokaust.

Przeczytać ją powinni przede wszystkim ci, którzy z pełną ignorancji odwagą ośmielają się na ocenianie postaw społeczności żydowskiej poddanej Zagładzie, rozłożonej w czasie i przestrzeni (jak np. pan premier, mówiący z właściwym mu brakiem empatii o "żydowskich współsprawcach").

Tymczasem oceny mogą ferować- już zresztą tylko zza grobu, jak Perechodnik - tylko ci, którzy to wszystko przeszli. Ci, którzy wiedzą, że generalnie nie ma człowieka, który "nie chciałby żyć jeszcze choć paru minut dłużej". Na tym opierał się iście diabelski niemiecki plan Zagłady, którego zadziwiająco precyzyjną świadomość ujawnia Autor. Polegało to na wytwarzaniu przekonania, że są rzekomo grupy ludności żydowskiej, które "wysiedleniu nie podlegają".

Sam Autor padł ofiarą tego mirażu, który tak precyzyjnie zdemaskował. A zdemaskował także samego siebie - wszak odprawił żonę z ukochaną córeczką do Treblinki, sam pozostając w uczestniczącej w procesie deportacji żydowskiej policji. Tym samym dał sam sobie prawo do oceny, z którego bezlitośnie korzystał, także - czy może nawet głównie - wobec samego siebie. Jego samooskarżenie o śmierć żony i córki ma wręcz biblijny wymiar - nie ma dla siebie litości, poniekąd całkiem słusznie.

A skoro nie ma jej dla siebie, to nie może jej nie wyrażać także wobec innych Żydów, u których widzi takie same tchórzostwo, jakie było udziałem jego samego - by pożyć choć chwilę dłużej.

A jeśli nie ma litości dla Żydów, to nie ma - i nie może mieć - dla Polaków, widząc ich/nasz stosunek do Zagłady. Widząc ich/naszą podłość, która niejako systemowo uzupełniała "niemiecki sadyzm" i "żydowskie tchórzostwo", odbierając skazanym za życia Żydom ostatnią iskierkę nadziei.

Bardzo mądrym człowiekiem był Perechodnik. Oraz całkowicie złamanym. Chyba nawet lepiej dla niego, że nie przeżył wojny - jakkolwiek to strasznie brzmi - bo ze swym potwornym doświadczeniem po prostu nie mógłby wrócić - nikt by nie wrócił - do tzw. normalnego życia po wojnie.

Ta przerażająca w istocie książka to jedno z najważniejszych świadectw Zagłady, które powinno być obowiązkową lekturą na całym świecie. Zwłaszcza w polskich szkołach - co ze smutną rezygnacją piszę w dniu, w którym minister "edukacji" ustala zupełnie inny zestaw lektur dla polskich dzieci. Które będą widziały w Perechodniku tylko "żydowskiego współsprawcę Holokaustu"...

Wydaje mi się, że bez znajomości tej wstrząsającej książki niełatwo zrozumieć, czym tak naprawdę był Holokaust.

Przeczytać ją powinni przede wszystkim ci, którzy z pełną ignorancji odwagą ośmielają się na ocenianie postaw społeczności żydowskiej poddanej Zagładzie, rozłożonej w czasie i przestrzeni (jak np. pan premier, mówiący z właściwym mu brakiem empatii o ...

Ta książka to spowiedź i testament, pełna goryczy, bólu cierpienia, wyrzutów sumienia, i zarzutów. Nie mogę jej oceniać jak i oceniać autora. Nie mam prawa. Słuchając audiobooka czułam wielki ból człowieka zaszczutego, zranionego, pokonanego przez innych, ale także przez siebie samego. Czułam jego ogromną miłość do żony i córeczki oraz żal do siebie i innych. Może nie jest to obiektywne spojrzenie autora, ale dlaczego ma takie być. To jest jego spowiedź i mam wrażenie , że wylanie tego wszystkiego na papier sprawiło mu po prostu ulgę w niewyobrażalnym cierpieniu. Tak Calku, Twoje zapiski stały się świadectwem na zawsze, tak jak chciałeś. Tyle lat później jadąc w Warszawie samochodem słucham Twoich słów i mam przed oczami Ciebie i Ankę i Aluśkę...

Ta książka to spowiedź i testament, pełna goryczy, bólu cierpienia, wyrzutów sumienia, i zarzutów. Nie mogę jej oceniać jak i oceniać autora. Nie mam prawa. Słuchając audiobooka czułam wielki ból człowieka zaszczutego, zranionego, pokonanego przez innych, ale także przez siebie samego. Czułam jego ogromną miłość do żony i córeczki oraz żal do siebie i innych. Może nie jest...