Czytana wiele lat temu na studiach, ta książka była wprowadzeniem w libertynizm w literaturze. Rzecz świetnie osadzona w kontekście epoki przez wybitnego historyka. Wielka szkoda, że już od tak dawna nie ma go z nami.

Pozostały jego prace, z których najbardziej lubię "Agresję 17 września". Łojek wymierza w niej należną sprawiedliwość ówczesnej ekipie rządzącej. Już schodząc z historycznej sceny, popełniła po 17 września o kilka tysięcy błędów za dużo (jak by powiedział klasyk) - poczynając od niestwierdzenia wojny z ZSRR przez osobę pełniącą najwyższy urząd RP… Memento dla każdej nieudolnej, a tromtadrackiej władzy

Czytana wiele lat temu na studiach, ta książka była wprowadzeniem w libertynizm w literaturze. Rzecz świetnie osadzona w kontekście epoki przez wybitnego historyka. Wielka szkoda, że już od tak dawna nie ma go z nami.

Pozostały jego prace, z których najbardziej lubię "Agresję 17 września". Łojek wymierza w niej należną sprawiedliwość ówczesnej ekipie rządzącej. Już...

Ciekawe, zręcznie skonstruowane biografie i omówienia twórczości "kontrowersyjnych" pisarzy, napisane z wielką swadą i lekkością. Nieco mi jednakowoż przeszkadzał nadmierny sentyment autora dla bohaterów i gotowość do gorliwego rozgrzeszania ich z wszelkich większych i mniejszych świństewek (ronienie śloz nad biednym, niewinnym de Sade'em itd.).

Ciekawe, zręcznie skonstruowane biografie i omówienia twórczości "kontrowersyjnych" pisarzy, napisane z wielką swadą i lekkością. Nieco mi jednakowoż przeszkadzał nadmierny sentyment autora dla bohaterów i gotowość do gorliwego rozgrzeszania ich z wszelkich większych i mniejszych świństewek (ronienie śloz nad biednym, niewinnym de Sade'em itd.).

Tak mi przyszło do głowy, że zdziwiłby się Pan Markiz, gdyby przyszło mu przeczytać np. Greya....To tylko na marginesie.

Tak mi przyszło do głowy, że zdziwiłby się Pan Markiz, gdyby przyszło mu przeczytać np. Greya....To tylko na marginesie.

Książka ta kusiła mnie z regału już od dawien dawna, ale ostatecznie sięgnęłam po nią dopiero na fali zainteresowania XVIII wiekiem. Po przeczytaniu nie żałuję i gorąco cenię autora. Książka jest bardzo przystępna dla osoby "z ulicy", której libertynizm kojarzy się tylko z Sade'em, filmem "Rozpustnik" i Casanovą. Bogactwo szczegółów i różnorodność źródeł (genialne fragmenty osiemnastowiecznych sprawozdań policyjnych!) pozwala nie tylko zyskać pogląd na tamtą pełną sprzeczności epokę, ale chociaż trochę ją zrozumieć. Autor omawia biografie Retifa, Crebillona i Sade'a, a także ich dzieła - często niedostępne po polsku, oszczędzając tym samym czytelnikowi konieczności przegrzebywania się samemu przez ich treść - dzięki opisom Łojka można zdecydować, po co sięgniemy, a co jest ponad nasze nerwy. Do tego czyta się wyśmienicie. Jestem spragniona podobnie pomyślanych i napisanych książek o innych epokach literackich.

Książka ta kusiła mnie z regału już od dawien dawna, ale ostatecznie sięgnęłam po nią dopiero na fali zainteresowania XVIII wiekiem. Po przeczytaniu nie żałuję i gorąco cenię autora. Książka jest bardzo przystępna dla osoby "z ulicy", której libertynizm kojarzy się tylko z Sade'em, filmem "Rozpustnik" i Casanovą. Bogactwo szczegółów i różnorodność źródeł (genialne fragmenty...

Łojek wyróżnił trzech pisarzy (Crebillona, Retifa i Sade'a),na podstawie biografii i twórczości których ukazał trzy różne oblicza XVIII-wiecznego libertynizmu oraz ogólnie kulturę i obyczaje panujące w ówczesnej Francji. Książka ta jest przy tym świetnie napisana i bardzo wciągająca.

Łojek wyróżnił trzech pisarzy (Crebillona, Retifa i Sade'a),na podstawie biografii i twórczości których ukazał trzy różne oblicza XVIII-wiecznego libertynizmu oraz ogólnie kulturę i obyczaje panujące w ówczesnej Francji. Książka ta jest przy tym świetnie napisana i bardzo wciągająca.

Czytało się to z wypiekami na twarzy. Bardzo dobra książka ukazująca dewiacje pewnego środowiska żyjącego w tzw. "Wieku Rozumu". Ważne dla mnie to, że autor nie skupił się tylko na markizie de Sade, zawarł też barwny opis realiów życia w XVIII-wiecznej Francji.

Czytało się to z wypiekami na twarzy. Bardzo dobra książka ukazująca dewiacje pewnego środowiska żyjącego w tzw. "Wieku Rozumu". Ważne dla mnie to, że autor nie skupił się tylko na markizie de Sade, zawarł też barwny opis realiów życia w XVIII-wiecznej Francji.

Ech, czytało się to z wypiekami na twarzy. Bardzo dobra książka ukazująca dewiacje pewnego środowiska żyjącego w "Wieku zwanym Rozumu". Ważne jest to dla mnie, że autor nie skupił się tylko na tym chorym człowieku de Sade, ale jest też zawarty jakże barwny opis XVIII wiecznej epoki.
Do plusów dodam też to, że czytało się to jak powieść (w pewnym sensie tak to można odebrać). Nie pamiętam szczegółów, było to czytane przeze mnie jakoś na początku mojej przygody ze szkołą średnią, ale książkę tą pamiętam do dziś, zrobiła ogromne wrażenie.
A, właśnie, to dla mnie też bardzo ważne - książka ta nie jest jakąś tanią pornografią żerującą na uczuciach czytelnika. Nic z tych rzeczy. Solidny opis obyczajowości tamtego czasu i napisane w taki sposób, że nikt się tu nie znudzi. Polecam, choć muszę przyznać, że lepiej by czytali to pełnoletni, ot, by nie stępić sobie na przyszłość wrażliwości haha!

Ech, czytało się to z wypiekami na twarzy. Bardzo dobra książka ukazująca dewiacje pewnego środowiska żyjącego w "Wieku zwanym Rozumu". Ważne jest to dla mnie, że autor nie skupił się tylko na tym chorym człowieku de Sade, ale jest też zawarty jakże barwny opis XVIII wiecznej epoki.
Do plusów dodam też to, że czytało się to jak powieść (w pewnym sensie tak to można...

Książkę polecam, pamiętam, że czytałam jako lekturę na studiach historycznych. Przeczytałam jednym tchem i polecałam wszystkim dokoła.

Książkę polecam, pamiętam, że czytałam jako lekturę na studiach historycznych. Przeczytałam jednym tchem i polecałam wszystkim dokoła.

Znakomita analiza myśli libertńskiej w kulturze, obyczajowości i literaturze XVIII wieku- teraz zupełnie inaczej postrzegam twórczość markiza De Sade czy Retifa de la Bretonne.

Znakomita analiza myśli libertńskiej w kulturze, obyczajowości i literaturze XVIII wieku- teraz zupełnie inaczej postrzegam twórczość markiza De Sade czy Retifa de la Bretonne.

Świetna, oczywiście :-)

Świetna, oczywiście :-)