To nie pierwsza książka Alexa Capus po którą sięgam, także wiedziałem mniej więcej czego mogę się spodziewać. Tytuł sugerował w dodatku że będzie to historia o życiu, o dobrym życiu. Okładka sugerowała że tematyka może być rodzinna. Nie rozczarowałem się tą książkę. Daje dziesięć gwiazdek. Mocno się zrelaksowałem przy tej książce, naładowała mnie również pozytywną energią.
Książkę przesłuchałem w języku niemieckim. Lektorem był sam autor. Po głosie Alex Capus przypominał mi bardzo Arnolda Schwarzeneggera mówiącego w swoim ojczystym języku niemieckim.
To że sam autor jest lektorem audiobooka świadczy o jego osobistym zaangażowaniu w tematykę poruszaną w książce. Natrafiłem na wywiad z Alexem Capus gdzie zdradził, że ta książka ma mocny charakter autobiograficzny.
Główny protagonista a zarazem narrator to Szwajcar Max mieszkający w małym miasteczku gdzieś niedaleko Zurychu. Max jest koło pięćdziesiątki, ma trójkę synów, najmłodszy z nich ma 13 lat. Prowadzi bar a w wolnych chwilach pisze książki. Dokładnie tak jak Alex Capus.
Książkowy Max jest również szczęśliwie żonaty. Żona po wielu latach postanawia znów aktywnie pracować zawodowo, dostaje propozycje pracy w samym Paryżu. Oznacza to iż na prawie cały tydzień zostawia Maxa wraz z dziećmi samego. Max musi odnaleźć się w tej nowej sytuacji. Również musi zaufać żonie iż w Paryżu nie pozna kogoś nowego lub też po prostu nie wpadnie na pomysł aby całkowicie się usamodzielnić, korzystać na całego z życia w wielkim mieście, Paryżu.
Oprócz rozterek związanych z małżeństwem poznajemy bliskiego przyjaciela Maxa, Hiszpana Miguela oraz amerykańskiego klienta jego baru. Śledzimy podróż Maxa do sąsiednich Niemiec oraz przygodę związaną z przeszmuglowaniem przez granice szwajcarsko-niemiecką pewnego ładunku. Nie możemy zapomnieć przecież iż Szwajcaria nie należy do Unii Europejskiej a według relacji Maxa szwajcarskie służby celne są bardziej surowe od swoich odpowiedników w Północnej Korei.
Książka zawiera właśnie sporo humoru. Na przykład Max podczas swojej podróży autem do Niemiec komentuje jak według niego śmieszne są nazwy niemieckich miejscowości. Szwajcar to nie Niemiec, mimo że łączy ich ogólnie mówiąc, język. Jednak kulturowo są to odrębne narody. Na ten temat też znajdziemy w tej książce refleksje.
W ciekawy sposób według mnie jest przedstawiona kultura szwajcarska w tej książce. Harmonijne podejście Szwajcarów do życia aż emanuje z tej książki. Nie bez powodu chyba ten naród przez tyle stuleci uchronił się od wszelkich konfliktów zbrojnych, a mieszkańcy tego górskiego kraju przez setki lat nie doświadczyli większej wojny. Z jednej strony można by stwierdzić że góry ich uchroniły ten kraj wojny. Z drugiej stront jestem zdania że natura cechująca Szwajcarów ich chęć osiągnięcia harmonii w życiu odegrała tak samo ważną role w tym iż Szwajcaria przez stulecia była spokojnym, neutralnym krajem nie wdającym się w konflikty z innymi.
Jestem ciekaw czy ukaże się polskie tłumaczenie tej książki. Jeśli tak, to polecam go mocno. Szwajcarią to nie tylko ser, czekolada czy frank szwajcarski. To też przygody z bykami, ciekawe rozmowy przy drinkach w barze no i spokojne harmonijne życie. Tak przynajmniej opisuje nam ten kraj Alex Capus.

To nie pierwsza książka Alexa Capus po którą sięgam, także wiedziałem mniej więcej czego mogę się spodziewać. Tytuł sugerował w dodatku że będzie to historia o życiu, o dobrym życiu. Okładka sugerowała że tematyka może być rodzinna. Nie rozczarowałem się tą książkę. Daje dziesięć gwiazdek. Mocno się zrelaksowałem przy tej książce, naładowała mnie również pozytywną energią....