Tak ślicznie sterczy trawa, iż człowiek pragnie być bydlęciem, aby się nią nażreć, a potem od nowa człowiekiem, by spożyć wołu, który zżarł ...
Najnowsze artykuły
- Artykuły„Nowa Fantastyka” świętuje. Premiera jubileuszowego 500. numeru magazynuEwa Cieślik3
- ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 2LubimyCzytać3
- ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński9
- ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać13
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Georg Büchner
Źródło: http://pl.wikipedia.org
12
7,0/10
Pisze książki: literatura piękna, utwór dramatyczny (dramat, komedia, tragedia)
Urodzony: 17.10.1813Zmarły: 19.02.1837
Niemiecki rewolucjonista, pisarz i przyrodnik. Wraz z kolegami szkolnymi z Darmstadt założył „Towarzystwo Praw Człowieka“.http://
7,0/10średnia ocena książek autora
236 przeczytało książki autora
86 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Woyzeck. A New Version adapted by Jack Thorne
Georg Büchner, Jack Thorne
0,0 z ocen
2 czytelników 0 opinii
2017
Das Winterlesebuch. Geschichten für lange Winterabende
Georg Büchner, Joyce Carol Oates
7,0 z 1 ocen
4 czytelników 0 opinii
1999
Dawna nowela niemieckojęzyczna. 1
Georg Büchner, Friedrich Schiller
9,0 z 2 ocen
8 czytelników 0 opinii
1979
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Miłość — szczególna to rzecz. Calutki rok spoczywa się śniąc na jawie, a któregoś ranka budzi się człowiek, wypija duszkiem szklankę wody, o...
Miłość — szczególna to rzecz. Calutki rok spoczywa się śniąc na jawie, a któregoś ranka budzi się człowiek, wypija duszkiem szklankę wody, odziewa się na nowo, dłonią przesuwa po czole: i namyśla się — namyśla.
osób to lubiNiezgorsza perspektywa. Pomyleniec! Obłąkaniec! Błazen! Kto zechce mi odstąpić swoje błazeństwo za mój rozsądek?
osób to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Woyzeck Georg Büchner
6,4
Woyzeck jest żołnierzem. Kocha Marię, ma z nią nieślubne dziecko. aby zdobyć pieniądze na ich utrzymanie wykonuje dodatkowe prace w koszarach i pozwala miejscowemu doktorowi przeprowadzać na sobie medyczne eksperymenty. Pewnego dnia dowiaduje się, że Maria go zdradza...
Krótki utwór dramatyczny, ale zawiera bogactwo treści. Autor nie ukończył dzieła, całość została opracowana z fragmentów, część została pominięta, przebieg akcji nie musi się zgadzać z zamierzeniem autora. O uwarunkowaniach psychologicznych działań głównego bohatera dowiadujemy się z kontekstów sytuacyjnych i dialogów. Są one wyrwane jakby z większej całości, niedostępnej. Woyzeck kieruje się w życiu prostą filozofią życiową, krytykowaną i pogardzaną przez innych; nie widzi dla siebie innego wyboru, jest tutaj dla siebie bohaterem dramatycznym. Jednak nie tylko. Jego życie rozgrywa się w świecie, którego funkcjonowanie jest z góry ustalone, ten świat jest tutaj też "bohaterem", ze wszystkimi swoimi normami, zakazami, obyczajami z jednej strony i tabu z drugiej strony. Czy Woyzeck jest ofiarą siebie czy świata w którym żyje? Tragedia pokazuje kruchość i bezsilność jednostki wobec praw, którymi rządzi się życie społeczne. Utwór bardzo dobry, akcja wciągająca, dotyka kwestii ponadczasowych i pobudza do refleksji.
Woyzeck Georg Büchner
5,7
Tytułowy Woyzeck to to niski rangą żołnierz, który chwyta się dorywczych prac, aby zapewnić byt swojej rodzinie. Podejmuje się zawodu fryzjera, a także królika doświadczalnego u lekarza wojskowego, który przepisuje mu dietę grochową i obserwuje efekty na podstawie oddawanych przez pacjenta próbek moczu.
Jego żona Maria jest niezadowolona ze swojego statusu społecznego, ciągnie ją do wyżej postawionych żołnierzy. Zdradza Friedricha z Tamburmajorem. Kapitan krytykuje jego niemoralny styl życia, ponieważ ma nieślubne dziecko. Daje mu również wskazówkę, dotyczącą niewierności Marie, co upokarza Woyzcka. Sam zainteresowany jest zdania, iż moralność jest zależna od stanu posiadania. On nie może sobie pozwolić na ślub, gdyż nie ma wystarczających środków. Obłęd prowadzi protagonistę do zabójstwa Marii. Po zdarzeniu idzie tańczyć do gospody, gdzie dostrzeżono plamy krwi na jego koszuli. Wraca do jeziora, gdzie wydaje mu się, iż nóż przez niego porzucony cały czas wyłania się z wody, dlatego idzie coraz głębiej, aby go odrzucić.
W tekście można odnaleźć też wiele symbolicznych zjawisk. Koń załatwiający się na scenie, świadczy o niedoskonałej naturze. Rozum niestety nie zapanuje nad naturą - przykład urynującego Woyzcka, który nie dostał pozwolenia od doktora na oddawane moczu gdzieś indziej niż do pojemnika do badania. Tańcząca małpa w surducie jest aluzją do bezmyślności żołnierzy, wykonujących nawet najgłupsze rozkazy swoich przełożonych, z uwagi na bycie niżej w hierarchii. "To żołnierz. najniższy gatunek rodzaju ludzkiego". Symboliczna jest też opowieść starszej kobiety o samotnym dziecku, które straciło rodziców,
która opisuje przyszłość małego Andrzeja - mord Marii i śmierć Woyzcka. Nawiązań do religii można dopatrzeć się w dacie urodzenia bohatera, jest to mianowicie dzień 20 lipca - Zwiastowanie Marii Panny, której imię nosi także jego kobieta.
Dzieło należy do niemieckiej epoki Vormärz. Büchner zawiera w nim krytykę wyższych warstw społecznych, które wysługują się ludźmi niższego pochodzenia. Okoliczności zewnętrzne wpływają na psychologiczne usposobienie jednostki. Oznacza to, że każdy może zostać mordercą w tych samych okolicznościach. Woyzeck nie był urodzonym mordercą. Wpływ miała na to również pozycja klasowa.