Godne zamknięcie cyklu - podobała mi się chyba najbardziej z całej trylogii. Jak zawsze mnóstwo dystansu i ironii. Specjalna gwiazdka za kapitalne (choć kontrowersyjne) zakończenie :)

Godne zamknięcie cyklu - podobała mi się chyba najbardziej z całej trylogii. Jak zawsze mnóstwo dystansu i ironii. Specjalna gwiazdka za kapitalne (choć kontrowersyjne) zakończenie :)

Sądząc po okładce, tytule i fakcie, że książkę tę nabyłam razem z jakąś gazetką za 9,90, nie spodziewałam się niczego nadzwyczajnego. Lektura jednak okazała się dla mnie miłym zaskoczeniem. Fabuła interesująca i porządnie rozpisana, bohaterowie konkretni i ciekawi, warsztat językowy godny pochwały. Co prawda mniej więcej na 30 stron przed końcem pomyślałam, że autorkę poniosła nieco wyobraźnia i chyba lekko przedobrzyła z ilością wydarzeń. Kiedy jednak doczytałam do końca, uznałam że wszystko to złożyło się w sensowną całość. Ogólne wrażenia bardzo pozytywne. Z chęcią zapoznam się z innymi publikacjami tej autorki.

Sądząc po okładce, tytule i fakcie, że książkę tę nabyłam razem z jakąś gazetką za 9,90, nie spodziewałam się niczego nadzwyczajnego. Lektura jednak okazała się dla mnie miłym zaskoczeniem. Fabuła interesująca i porządnie rozpisana, bohaterowie konkretni i ciekawi, warsztat językowy godny pochwały. Co prawda mniej więcej na 30 stron przed końcem pomyślałam, że autorkę...

Jakie skrajnie różne odczucia widzę w opiniach dotyczących tego tomu. To tylko potwierdza fakt, że 'o gustach się nie dyskutuje", a wyrobić sobie własne zdanie warto jak najbardziej :)
Moje odczucia są następujące:
"Ostatni portret Melanii" - zdobywa czytelnika humorem, inteligentnymi złośliwościami i tajemniczą fabułą.
"Ostatni romans Kornelii" - moja ulubiona część, uśmiałam się, bardzo podobały mi się nawiązania do tomu pierwszego, przez co całość nabrała logicznego przebiegu.
"Ostatnia obsesja Natalii" - zastanawiałam się czego mi tutaj zabrakło, dlaczego uważam, że ten tom jest najsłabszy (choć w porównaniu do opisywanej literatury "kobiecej" trzyma wciąż wysoki poziom, żeby była jasność). Otóż nie polubiłam żadnego bohatera: Natalia pozjadała wszystkie rozumy, Anna mówi o swoim zmarłym synu "bachor", a Habdanek to taki ciepły kluch. No może Elżbieta "Misery" Białowąs wkupiła się swoimi "mocnymi" argumentami w krąg osób lubianych (bałabym się jej odmówić) :D
Szczerze uśmiałam się przy scenie z kotem, gdy przerażony Habdanek pyta: "To ja mu to zrobiłem?"...no, co za idiota :D
Bardzo miło było mi poznać panią Ewę Madeyską i z pewnością przeczytam inne jej książki :)

Jakie skrajnie różne odczucia widzę w opiniach dotyczących tego tomu. To tylko potwierdza fakt, że 'o gustach się nie dyskutuje", a wyrobić sobie własne zdanie warto jak najbardziej :)
Moje odczucia są następujące:
"Ostatni portret Melanii" - zdobywa czytelnika humorem, inteligentnymi złośliwościami i tajemniczą fabułą.
"Ostatni romans Kornelii" - moja ulubiona część,...

Po raz trzeci dobrze się bawiłem z książką Ewy Madeyskiej. Wywołała na mojej twarzy uśmiech, chichoty ze świetnych bohaterów, rozwaliła mnie Misery prawie jak u Kinga, a nawet lepiej, oraz niespodziewane zakończenie, które spowodowało, że musiałem po raz drugi przeczytać, bo poczułem się oszukany ;)

Po raz trzeci dobrze się bawiłem z książką Ewy Madeyskiej. Wywołała na mojej twarzy uśmiech, chichoty ze świetnych bohaterów, rozwaliła mnie Misery prawie jak u Kinga, a nawet lepiej, oraz niespodziewane zakończenie, które spowodowało, że musiałem po raz drugi przeczytać, bo poczułem się oszukany ;)

Jeszcze parę miesięcy temu nie miałam pojęcia kim jest Ewa Madeyska. Dzięki Wydawnictwu Rebis miałam możliwość przeczytania pierwszego tomu serii pt. "Ostatni portret Melanii". Był to strzał w dziesiątkę, gdyż nie spodziewałam się tak świetnej lektury z tak dużą dawka humoru. A humor w książkach uwielbiam! Teraz nadszedł czas na ostatni tom serii.

"Niemoralna" propozycja pisarza

Tym razem bohaterką powieści jest Natalia Nancewicz, nauczycielka kreatywnego pisania i mało znana autorka „Ostatniego portretu Melanii” i „Ostatniego romansu Kornelii”. Czy brzmi znajomo? Oczywiście bo właśnie takie tytuły nosiły poprzednie tomy serii Ostatnie. Całość może wydawać się nieco zakręcona, ale w gruncie rzeczy to świeże i oryginalne posunięcie ze strony E. Madeyskiej. Wracając do fabuły, Natalia marzy o komercyjnym sukcesie i skrycie zazdrości fenomenu twórczości Doriana Habdanka, który został okrzyknięty znawcą kobiecej duszy. Pewnego dnia kobieta otrzymuje zaskakującą propozycję współpracy z Habdankiem. Czy Nancewicz ją przyjmie? To się dopiero okaże.

Bohaterowie

„Ostatnia obsesja Natalii” nieco różni się od poprzednich tomów. Tak, jak poprzednio ważną rolę odgrywa nawiązanie do literatury kobiecej. Jednak ten tom nie zawiera w sobie tej pozytywnej dawki humoru, który urzekł mnie w poprzednich częściach. Tym razem E. Madeyska skupiła się na przedstawieniu historii romansu z elementami wyrwanymi z thrillera. W dodatku los nie oszczędził naszych bohaterów, którzy znajdują się na życiowym zakręcie. Nieudane związki, śmierć i zdrada nie są im obce. Są tajemniczy i skrywają wiele sekretów.

W książce jest jedna postać, która działała mi na nerwy. Lekarka po przejściach – Anna Kowalska-Talarek była niczym wampir energetyczny. Jest w jej postaci coś takiego, co sprawiało, że nie miałam ochoty czytać fragmentów z nią związanych. Jednak jej postać ostatecznie odegrała ważną rolę w historii i zaserwowała mi zaskakujące zakończenie.

Trochę literatury w literaturze

W powieściach uwielbiam watek pisarki, dlatego od samego początku zapałałam miłością do tej serii, która zza kulis ukazuje proces tworzenia powieści oraz przekazuje wiele cennych wskazówek dotyczących kreacji bohaterów oraz fabuły. Teraz Madeyska zaprasza swoich czytelników do udziału w warsztatach kreatywnego pisania. Jest to wątek, który podobał mi się najbardziej, zwłaszcza ze względu na uczestniczki, które wnoszą nieco humoru do historii.

Podsumowanie

„Ostatnia obsesja Natalii” to ostatni tom trylogii „Ostatnie” serwujący zaskakujące zakończenie, którego po autorce zupełnie się nie spodziewałam. Trzeci tom serii mimo dobrego zakończenia nie wywarł na mnie tak piorunującego wrażenia jak poprzednie i moim zdaniem jest to najsłabsza część historii. Zabrakło mi w nim charakterystycznego poczucia humoru, zakrawającego o lekki sarkazm. Autorka wykreowała ciekawą fabułę, zespalając ze sobą losy wszystkich bohaterów, która momentami jest dość smutna. Niestety do żadnej postaci nie poczułam chemii, co nie zdarzyło mi się w przypadku poprzednich tomów. Mimo słabszego zakończenia trylogii uważam, że warto sięgnąć po całą serię, bo na pewno spędzicie z twórczością Madeyskiej miło czas.

Cała recenzja: https://www.mowmikate.pl/2018/11/ostatnia-obsesja-natalii-ewa-madeyska.html

Jeszcze parę miesięcy temu nie miałam pojęcia kim jest Ewa Madeyska. Dzięki Wydawnictwu Rebis miałam możliwość przeczytania pierwszego tomu serii pt. "Ostatni portret Melanii". Był to strzał w dziesiątkę, gdyż nie spodziewałam się tak świetnej lektury z tak dużą dawka humoru. A humor w książkach uwielbiam! Teraz nadszedł czas na ostatni tom serii.

"Niemoralna" propozycja...

Z przyjemnością przeczytałam finałową część Ostatnich. Według mnie jest najlepsza.

Dorian HAbdanek to pisarz, który nie może pisać, wypalił się na skutek tragicznych okoliczności. Natalia Nanacewicz to pisarka, która chciałaby zdobyć popularność pod własnym nazwiskiem. Może ją jej zapewnić praca z Habdankiem nad ich wspólną książką. Anna Kowalska-Witt to uczestniczka kursu kreatywnego pisania, który prowadzi Natalia. Losy trójki głównych postaci zazębiają się, wpływają na siebie i prwadzą do finału, którego się nie spodziewałam.

Ta książka ma wszystkiego po trochę: pasiszu, farsy i thrillera. Może za dużo pastiszu, a za mało thrilera, do którego mam słabość, ale mi to nie przeszkadza. Lubię, jak się książka dobrze czyta. Ta się czyta dobrze.

Z przyjemnością przeczytałam finałową część Ostatnich. Według mnie jest najlepsza.

Dorian HAbdanek to pisarz, który nie może pisać, wypalił się na skutek tragicznych okoliczności. Natalia Nanacewicz to pisarka, która chciałaby zdobyć popularność pod własnym nazwiskiem. Może ją jej zapewnić praca z Habdankiem nad ich wspólną książką. Anna Kowalska-Witt to uczestniczka...

Ostatnia z "Ostatnich" dla mnie najsłabsza.Groteskowość i absurd w przesadzie.Nie umiem określić swojego stosunku do bohaterów,bo wszyscy byli udziwnieni,skomplikowani i mało sympatyczni. Podejrzewam,że był to celowy zabieg autorki i chodzi o pewną konwencję literacką.
Warsztat kreatywnego pisania nie zrobił na mnie wrażenia. Daleko mu do "Pikantnych historii dla pendżabskich wdów".

Ostatnia z "Ostatnich" dla mnie najsłabsza.Groteskowość i absurd w przesadzie.Nie umiem określić swojego stosunku do bohaterów,bo wszyscy byli udziwnieni,skomplikowani i mało sympatyczni. Podejrzewam,że był to celowy zabieg autorki i chodzi o pewną konwencję literacką.
Warsztat kreatywnego pisania nie zrobił na mnie wrażenia. Daleko mu do "Pikantnych historii dla...

Myślałam, że trzeci tom wokół tego samego tematu okaże się nudny. Wtórny po prostu, ponieważ znowu pojawia się "literatura kobieca". Jednak nie. Fabuła ciekawie zapleciona, bohaterowie z krwi i kości. Wchodzimu głebiej w proces tworzenia książki. Ciekawe. Zakończenie zaskakujące, a przed zakończeniem parę bardzo dobrych scen. Generlanie warto.

Myślałam, że trzeci tom wokół tego samego tematu okaże się nudny. Wtórny po prostu, ponieważ znowu pojawia się "literatura kobieca". Jednak nie. Fabuła ciekawie zapleciona, bohaterowie z krwi i kości. Wchodzimu głebiej w proces tworzenia książki. Ciekawe. Zakończenie zaskakujące, a przed zakończeniem parę bardzo dobrych scen. Generlanie warto.

Najlepsze były warsztaty pisarskie. Podbała mi się też bohaterka Anna. Akcja poplątana ale latwos sie połapać. Polceam!

Najlepsze były warsztaty pisarskie. Podbała mi się też bohaterka Anna. Akcja poplątana ale latwos sie połapać. Polceam!