W moje ręce w bibliotece wpadła książka "Dziewczyna z Wenecji", której autorem jest Martin Cruz-Shmith. Akcja książki toczy się w okupowanej Wenecji. Bohaterem książki jest Cenzo, który jest prostym rybakiem. Pewnego wieczoru w jego sieci zaplątuje się młoda kobieta. Jest to Żydówka, którą poszukują naziści. Cenzo postanawia jej pomóc. Spotkanie tych dwojga sprawi, że trafią w sam środek wojennej polityki. Jak zakończy się historia? Koniecznie przeczytaj książkę, jeśli chcesz się dowiedzieć.

W moje ręce w bibliotece wpadła książka "Dziewczyna z Wenecji", której autorem jest Martin Cruz-Shmith. Akcja książki toczy się w okupowanej Wenecji. Bohaterem książki jest Cenzo, który jest prostym rybakiem. Pewnego wieczoru w jego sieci zaplątuje się młoda kobieta. Jest to Żydówka, którą poszukują naziści. Cenzo postanawia jej pomóc. Spotkanie tych dwojga sprawi, że...

Urzekająca swoim pięknem Wenecja, na tle której rozgrywa się płomienny, przezwyciężąjący zło wojny romans. Właśnie takie miałam nadzieje i oczekiwania względem "Dziewczyny z Wenecji" sugerując się jej okładką i krótkim opisem - czy zostały spełnione? Zacznijmy od początku :)
***
Historia spisana przez amerykańskiego powieściopisarza osadzona została w 1945 roku. Schyłek II Wojny Światowej absolutnie nie sprawia, że czasy są spokojne i bezstresowe, okupowana Wenecja wciąż jest miejscem niebezpiecznym. Tytułową bohaterką książki, "Dziewczyną z Wenecji" jest Giulia, Żydówka, która ze względu na swoje pochodzenie wraz z rodziną ukrywa się w leciwym budynku szpitala. Niestety wśród współtowarzyszy dziewczyny znajduje się także zdrajca, który donosząc niemieckim żołnierzom o obecnej w obiekcie ludności żydowskiej, wydaje na całą rodzinę wyrok śmierci. Jedynie Giulii udaje się uniknąć kresu życia z rąk wojskowych, w tym momencie rozpoczyna się jednak jej ucieczka, w którą zupełnie przypadkowo zostaje uwikłany prosty, włoski rybak...
***
Pochodzący z włoskiej Pallestriny młody mężczyzna o imieniu Cenzo ma nieskomplikowaną osobowość. Rybak nie wymaga od życia wiele, ceni sobie prostotę i rutynę, która towarzyszy mu każdego kolejnego dnia. Komfortową dla Cenza monotonię nocnego połowu zakłóca przerażające znalezisko, jedynie światło księżyca pozwala mu dostrzec dryfujące w wodzie kobiece ciało. Początkowo mężczyzna jest pełen obaw (wszak kobieta na pokładzie oznacza nieszczęście!),jednak ostatecznie decyduje się wyłowić martwą dziewczynę. Jakże nieprawdziwa i iluzoryczna okazuje się jego pierwotna ocena - dziewczyna żyje, ma prześliczną i wyjątkowo atrakcyjną twarz, a także niebezpieczne w tym miejscu i czasie... żydowskie pochodzenie. W tejże chwili właśnie krzyżują się losy Cenza oraz Giulii, tytułowej "Dziewczyny z Wenecji".
***
Młody mężczyzna zdając sobie sprawę z ryzyka postanawia pomóc Giulii, która po tragicznej i wyjątkowo niesprawiedliwej śmierci rodziny, została na świecie zupełnie sama. Oczywistym jest, że niespokojne czasy sprawiają, iż ratunek dziewczyny nie jest ani prostym ani nieskomplikowanym przedsięwzięciem. Odnajdujący wytchnienie w codziennej rutynie Cenzo zmuszony zostaje bowiem do zmierzenia się z niezrozumiałym dla niego światem, który przepełniony jest przede wszystkim zdradą. Przez wzgląd na bolesną przeszłość bohatera, również konfrontacja z najbliższymi okazuje się dla niego ogromnym wyzwaniem. Odniosłam wrażenie, że to Giulia dodaje mu odwagi, sił do działania i pokonywania trudności. To piękne, że romantyczne uczucie budzi się między bohaterami, pomimo iż wojna niebezpiecznie depcze im po piętach.
***
W mojej ocenie wątek płomiennej, romantycznej i wręcz zakazanej miłości nie został rozwinięty wystarczająco wyczerpująco. Niedosyt również odczuwam w stosunku do weneckich krajobrazów, które w rzeczywistości są zachwycające i zjawiskowe, a na stronach książki niemalże nie ma ich wcale. Historia osadzona z całą pewnością w dramatycznych i ciężkich czasach została przesycona dość nużącymi wątkami politycznymi. Elementy te sprawiły, że "Dziewczynę z Wenecji" przeczytałam szybko, ale równie prędko jej fabuła zaczęła mi umykać. Nie chciałabym jednak książki nie polecać, gdyż zapewne znajdą się czytelnicy, których miłosna historia Cenza i Giulii najzwyczajniej urzeknie :)

Urzekająca swoim pięknem Wenecja, na tle której rozgrywa się płomienny, przezwyciężąjący zło wojny romans. Właśnie takie miałam nadzieje i oczekiwania względem "Dziewczyny z Wenecji" sugerując się jej okładką i krótkim opisem - czy zostały spełnione? Zacznijmy od początku :)
***
Historia spisana przez amerykańskiego powieściopisarza osadzona została w 1945 roku. Schyłek II...

Historia, po której spodziewałam się czegoś więcej. Czytało mi się ją wolno i dość trudno. Łatwo było pogubić się w bohaterach przewijających się w opowieści. Momentami historia wydawała mi się nie spójna i mało realna.

Historia, po której spodziewałam się czegoś więcej. Czytało mi się ją wolno i dość trudno. Łatwo było pogubić się w bohaterach przewijających się w opowieści. Momentami historia wydawała mi się nie spójna i mało realna.

Trochę nastrojowych scen w lagunie weneckiej i kompletnie uwalone: groteskowo niewiarygodni bohaterowie, oraz [nie]realia ostatnich dni Republiki Salò.

To niestety znak bardzo pogarszającej się formy intelektualnej niegdyś świetnego, a tu już tylko smutno sędziwego pisarza...

Trochę nastrojowych scen w lagunie weneckiej i kompletnie uwalone: groteskowo niewiarygodni bohaterowie, oraz [nie]realia ostatnich dni Republiki Salò.

To niestety znak bardzo pogarszającej się formy intelektualnej niegdyś świetnego, a tu już tylko smutno sędziwego pisarza...

Ciekawie czytało się koleje losu pewnego Rybaka i pewnej Dziewczyny. Nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że czytam sztukę teatralną.

Ciekawie czytało się koleje losu pewnego Rybaka i pewnej Dziewczyny. Nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że czytam sztukę teatralną.

Jak to mówią z braku laku dobry kit, więc ta książka to właśnie taki trochę kit,myślałam że to będzie książka wojenna ale poza okresem wojennym nic tam nie ma a koniec zupełnie mnie rozczarował po prostu trzeba go sobie samemu dopisać

Jak to mówią z braku laku dobry kit, więc ta książka to właśnie taki trochę kit,myślałam że to będzie książka wojenna ale poza okresem wojennym nic tam nie ma a koniec zupełnie mnie rozczarował po prostu trzeba go sobie samemu dopisać

Kupiłam tę książkę zupełnie bez namysłu. Zachęciłam mnie okładka i opis z tyłu. Pierwsze strony mnie porwały. Czytałam z zainteresowaniem, ale mniej więcej od połowy książki nie dawałam rady dalej, bo zwyczajnie mnie męczyła. Uważam, że to historia z potencjałem, niestety nie wykorzystanym.

Kupiłam tę książkę zupełnie bez namysłu. Zachęciłam mnie okładka i opis z tyłu. Pierwsze strony mnie porwały. Czytałam z zainteresowaniem, ale mniej więcej od połowy książki nie dawałam rady dalej, bo zwyczajnie mnie męczyła. Uważam, że to historia z potencjałem, niestety nie wykorzystanym.

Uwielbiam Italię. Mogłabym godzinami czytać, słuchać, otaczać się Italią.
Wydaje mi się, że ogólny zarys historii przedstawionej w książce dość dobry. Problematyka książki ogólnie ciekawa.
Jednak całościowo książka jest mdła, nudna. Czyta się okropnie. Brakowało mi napięcia, które miejscami aż się prosiło samo o siebie.
Ani nie został rozwinięty wyczerpująco wątek miłosny. Ani wątek Wenecji. Ani nie został rozwinięty wątek wojenny. Wszystko jest pomieszane, zagmatwane.

Uwielbiam Italię. Mogłabym godzinami czytać, słuchać, otaczać się Italią.
Wydaje mi się, że ogólny zarys historii przedstawionej w książce dość dobry. Problematyka książki ogólnie ciekawa.
Jednak całościowo książka jest mdła, nudna. Czyta się okropnie. Brakowało mi napięcia, które miejscami aż się prosiło samo o siebie.
Ani nie został rozwinięty wyczerpująco wątek miłosny....

Taka sobie historyjka wojenna. Nie porwała mnie.... no i mało w niej Wenecji.

Taka sobie historyjka wojenna. Nie porwała mnie.... no i mało w niej Wenecji.

Nie mogłam przebrnąć do końca

Nie mogłam przebrnąć do końca