Praca otrzymała w 2014 roku I nagrodę w Konkursie na najlepszą pracę doktorską, organizowanym przez Narodowe Centrum Kultury.

Celem pracy było zbadanie na ile specyficzne, z jednej strony wyreżyserowane, z drugiej odrealnione, świąteczne, ludyczne i zrytualizowane międzykulturowe praktyki folklorystyczne (sceniczne i zakulisowe) mogą stanowić interakcyjną odpowiedź na wyobcowanie i bierność człowieka we współczesnym świecie. Międzykulturowe festiwale folklorystyczne, stanowiąc pomost między kulturami, usposabiają ich uczestników do poznania, porównania, zrozumienia, akceptacji bądź negacji, integracji ale także rywalizacji i konfliktu, przy czym zawsze owocują wymianą i przemianą. Równocześnie są one okazją do umocnienia i manifestowania własnej tożsamości i wyznawanych wartości. W sytuacji zwielokrotnionego i wyeksponowanego spektaklu otwierają drogę do interpretacji współczesnej kultury jako widowiska. Ta swoista seria performansów może stanowić zarówno przewodnik po różnorodności kulturowej, jak i reprezentację rzeczywistości społeczno-kulturowej.
Książka jest podsumowaniem wieloletnich badań terenowych autorki przeprowadzonych w latach 2006-2011 wśród uczestników 37 europejskich festiwali folklorystycznych i folkowych (12 krajów). W książce zawartych zostało kilka postulatów, których realizacja może przyczynić się do pogłębienia wielopłaszczyznowej refleksji nad poruszaną materią, jak i do zwiększenia nacisku na uświadomienie roli i znaczenia festiwali i ruchu folklorystycznego w dyskursie społeczno-kulturowym (w kulturze popularnej) głównie w kontekście relacji międzykulturowych.