Kartoteka 64

Doskonały kryminał w skandynawskim stylu.
Śledztwo prowadzone przez Departament Q duńskiej policji dotyczy zbrodni sprzed ponad 20 lat.
Powieść przeraża swoją tematyką związaną z haniebnymi praktykami dokonywanymi na niepokornych młodych kobietach.
Zagłębiamy się w mroczny świat bestialskich medycznych eksperymentów, przymusowej sterylizacji i seksualnych nadużyć.
Śledcze trio ściga się z czasem i ryzykuje własnym życiem, by dotrzeć do prawdy i ukarać winnych.
Przerażająca historia napisana doskonałym stylem z żywymi dialogami przepełnionymi ironicznym humorem.
Misternie skonstruowany kryminał z zaskakującym finałem i poważnym przesłaniem politycznym.
Książkę pochłonęłam!

PS
Zaczęłam od 4 tomu, ale na pewno sięgnę po kolejną powieść Adler-Olsena z serii „Departament Q”.

Doskonały kryminał w skandynawskim stylu.
Śledztwo prowadzone przez Departament Q duńskiej policji dotyczy zbrodni sprzed ponad 20 lat.
Powieść przeraża swoją tematyką związaną z haniebnymi praktykami dokonywanymi na niepokornych młodych kobietach.
Zagłębiamy się w mroczny świat bestialskich medycznych eksperymentów, przymusowej sterylizacji i seksualnych nadużyć.
Śledcze...

Kto mnie tu czyta i ogląda, ten wie, że ta seria od jakiegoś czasu regularnie u mnie wpada. Dlaczego? Bo #wartojakpieron czytać.

Cóż to była za rozgrywka!!!

Tym razem dostałam historię nie tylko poruszającą, ale i tak przejmującą, że niech to piorun trzaśnie. Nete weszła w moją głowę i nie chce z niej wyjść!!! Na dodatek Autor zafundował takie zakończenie, taki twis, taki szok..... że ja wciąż zbieram szczękę z podłogi. Tego kompletnie się nie spodziewałam!!!

No lubię, uwielbiam i siadam do każdego tomu jak do świątecznego stołu. Smakuję te wszystkie cudowności i myślę sobie, że chcę być wciąż głodna.

Dostałam taką zagadkę, dostałam tyle emocji, momentami serce galopowało jak konie w #yellowstone co to była za przejażdżka! Co to były za wrażenia!

Jak dla mnie, na ten moment jest to najlepszy tom serii, co jest zaskakujące, skoro tamte były fenomenalne. Jeśli z każdą częścią myślę sobie o ta jest najlepsza, to co będzie dalej?

Może jeszcze dodam, że cyniczny humor Carla ma tu ogromne pole do popisu i chyba tylko dzięki jego sarkastycznym uwagom nie zeszłam na zawał przy takim finiszu.

Czy zostałam zagorzałą fanką Autora? Kto zgadnie?

Kto mnie tu czyta i ogląda, ten wie, że ta seria od jakiegoś czasu regularnie u mnie wpada. Dlaczego? Bo #wartojakpieron czytać.

Cóż to była za rozgrywka!!!

Tym razem dostałam historię nie tylko poruszającą, ale i tak przejmującą, że niech to piorun trzaśnie. Nete weszła w moją głowę i nie chce z niej wyjść!!! Na dodatek Autor zafundował takie zakończenie, taki twis, taki...

Dobrze zbudowana narracja i wyraźny schemat walki dobra ze złem, w którym, czego większość z nas oczekuje, zwyciężyło dobro. Nie jest to jednak podane w trywialny i bezpośredni sposób.
Interesujące postaci, z których każda jest inna i charakterystyczna. Dobrze prowadzone śledztwo, któremu podporządkowana jest fabuła. Czytało się szybko i "z wciągnięciem". Sporo przerażających informacji, które odzierają społeczeństwo ze złudnych, pełnych hipokryzji, pozorów. Polecam zwolennikom klasycznych kryminałów.

Dobrze zbudowana narracja i wyraźny schemat walki dobra ze złem, w którym, czego większość z nas oczekuje, zwyciężyło dobro. Nie jest to jednak podane w trywialny i bezpośredni sposób.
Interesujące postaci, z których każda jest inna i charakterystyczna. Dobrze prowadzone śledztwo, któremu podporządkowana jest fabuła. Czytało się szybko i "z wciągnięciem". Sporo...

Przez tę część jakoś nie potrafiłam przebrnąć

Przez tę część jakoś nie potrafiłam przebrnąć

Kolejna rewelacyjna część cyklu Departament Q. Wyraziste postacie, znakomita intryga, barwne tło społeczne. Bardzo odpowiada mi ta seria i ten autor.

Kolejna rewelacyjna część cyklu Departament Q. Wyraziste postacie, znakomita intryga, barwne tło społeczne. Bardzo odpowiada mi ta seria i ten autor.

Czwarte, najsłabsze z dotychczasowych spotkań z departamentem Q. Na pewno nie pomogły znane z poprzednich części i powielane schematy: układy w samej Komendzie Policji, eksponowana tym razem fizjologia chorych bohaterów i przeciągane ponad miarę wątki, które mają spajać całą serię (tajemnica Assada, alter-ego Rosy, proces zdrowienia Hardy'ego).
Na domiar złego, nowe śledztwo nie stanowi zagadki dla czytelnika, gdyż, razem z wszystkowiedzącym narratorem, śledzimy historię w retrospekcji. A to, co z kolei miałaby stanowić suspens (roztrzygnięcie ostatecznej walki bohaterów) - jest tak naciągane, że aż nudne.

Wszystkie te elementy, przekraczające czasem poziom obrzydliwości, absurdu i granic prawdopodobieństwa, kręcą się wokół tematu eliminowania "małowartościowych" ludzi, eugeniki i poprawiania rodzaju ludzkiego poprzez kontrolę urodzeń i wymuszone sterylizacje. I znowu, nie przekonał mnie ten przerysowany wątek grupy ryzykantów - szaleńców, poświęcających swój czas, pieniadze, by na swój pokrętny sposób, w jednym gabinecie ginekologicznym "naprawiać" świat.

Podsumowanie: tutaj więcej znaczy mniej. Za dużo wszystkiego i przewidywalność akcji zmęczyły mnie i znudziły. Cztery gwiazdki daję trochę na zachętę.

Czwarte, najsłabsze z dotychczasowych spotkań z departamentem Q. Na pewno nie pomogły znane z poprzednich części i powielane schematy: układy w samej Komendzie Policji, eksponowana tym razem fizjologia chorych bohaterów i przeciągane ponad miarę wątki, które mają spajać całą serię (tajemnica Assada, alter-ego Rosy, proces zdrowienia Hardy'ego).
Na domiar złego, nowe...

W tym tomie historia mnie nie zachwyciła. Dobrnęłam do końca tylko ze względu na wspaniałego lektora jeden punkt więcej właśnie dzięki niemu.

W tym tomie historia mnie nie zachwyciła. Dobrnęłam do końca tylko ze względu na wspaniałego lektora jeden punkt więcej właśnie dzięki niemu.

Bardzo wyrafinowane intrygi. Główny bohater nieśmiertelny. Ale wszystko razem się broni. Da się czytać.

Bardzo wyrafinowane intrygi. Główny bohater nieśmiertelny. Ale wszystko razem się broni. Da się czytać.

Tak to prawda Skandynawowie to mistrzowie kryminału ,oraz odpowiedniego klimatu. Gąszcz postaci, spraw zagadek , na początku bardzo niejasno, w miarę słuchania mistrzowskiego głosu Pana Janusza Zadury, wszystko się klaruje i rozjaśnia.
Uwielbiam wchodzić do Departamentu Q i tam to już dialogi Carla , Assada i Rose nadają tym mrocznym książkom błysku.
Polecam miłośnikom kryminałów.

Tak to prawda Skandynawowie to mistrzowie kryminału ,oraz odpowiedniego klimatu. Gąszcz postaci, spraw zagadek , na początku bardzo niejasno, w miarę słuchania mistrzowskiego głosu Pana Janusza Zadury, wszystko się klaruje i rozjaśnia.
Uwielbiam wchodzić do Departamentu Q i tam to już dialogi Carla , Assada i Rose nadają tym mrocznym książkom błysku.
Polecam miłośnikom...

Za mną czwarty już tom serii „Departament Q” z dobrze znanym mi komisarzem Carlem Mørckiem i jego arabskim asystentem Assadem. Coraz bardziej zatapiam się w te skandynawskie kryminały mające w sobie swoisty mrok, smutek i zaskakującą zagadkę kryminalną. Jussi Adler-Olsen tworzy książki kryminalne z iście morderczą pasją i co najważniejsze jego główni bohaterowie dają się lubić. Z prawdziwą przyjemnością zanurzam się w ten świat literacki pełen tajemnic, by zapomnieć o codziennych problemach. Przeżywam problemy osobiste komisarza Carla Mørcka, uśmiecham się do autora za poczucie humoru i teksty, które zwalają z nóg.
„-Assad, moja droga, dręczona przez grypę istoto. Czy byłbyś tak miły i kaszlnął na tego durnia? Tylko weź proszę głęboki wdech”.
Wątek humorystyczny to tylko przecinek w zderzeniu ze sprawą, którą prowadzi Mørck. Tym razem przyjrzałem się nielegalnym zabiegom na narządach rodnych kobiet bez ich wiedzy. Ta mroczna strona duńskiej historii sięga kilkadziesiąt lat wstecz, kiedy to kobiety były zmuszane do aborcji i sterylizacji. Tamte odległe w czasie wydarzenia przeplatają się z zaginięciem burdelmamy, Rity Nielsen. Dwie linie czasowe to umiejętne i precyzyjne łączenie wątków, które tylko z pozoru niewiele wspólnego mają ze sobą. Można zarzuć autorowi, że ten schemat się powtarza, ale jeśli zagłębiam się w lekturę widzę, że takie prowadzenie akcji wymaga naprawdę niezwykłych umiejętności. Tu nie ma miejsca na potknięcia i niedociągnięcia. Trzeba nauczyć się dawkować ilość wydarzeń nie tylko z punktu widzenia śledczych, ale też sprawców i ofiar. Duński pisarz opracował ten trzytorowy rodzaj prowadzenia akcji do perfekcji. Z ciekawością i niepokojem przyglądałem się poczynaniom partii Czyste linie i ich założycielowi doktorowi Curtowi Wad. Jak wyglądałby świat gdyby ludzie o specyficznych i kontrowersyjnych poglądach dostali się do władzy? Jak widać sprawa jest poważna, kiedy ma się do czynienia z człowiekiem, który przez całe swoje życie radykalnie dzielił ludzi na podludzi i dobrych obywateli. Mocna jest ta książka, taka prawdziwa, wstrząsająca i niezwykle spójna. Gdyby nie kilka nowości, które muszę przeczytać od razu sięgnąłbym po kolejną część „Departament Q”.

Za mną czwarty już tom serii „Departament Q” z dobrze znanym mi komisarzem Carlem Mørckiem i jego arabskim asystentem Assadem. Coraz bardziej zatapiam się w te skandynawskie kryminały mające w sobie swoisty mrok, smutek i zaskakującą zagadkę kryminalną. Jussi Adler-Olsen tworzy książki kryminalne z iście morderczą pasją i co najważniejsze jego główni bohaterowie dają się...