Pogrzebany

To jedna z serii kryminalnych, które ostatnio zagościły na mojej czytelniczej półce. Pracownicy Departamentu Q całkiem mocno potrafią zaangażować czytelnicze zmysły. Oczywiście nie dotyczy to każdej części, nie każdego momentu. Jak to w serii bywa, są lepsze, ale i trochę słabsze chwile. Moment z Pogrzebanych należał do tych bardziej udanych. Bardzo przypadła mi do gustu ta część, również ze względu na motyw dziecka, fantastycznego młodego człowieka, który w pewnym momencie zaczął uciekać.
Departament Q okazuje się jeszcze bardziej pełen dobrych chęci, i choć na początku Carl sprawiał, że chciałam zgrzytać zębami, a jego pracownicy chyba rzeczywiście zaczynają ze sobą współpracować nie tylko na czysto zawodowym poziomie. No i pojawił się nowy pracownik, który mam nadzieję, że w przyszłym częściach wpasuje się w prace niecodziennej grupki osób.
Autor nie zapomniał w Pogrzebanym o wątkach obyczajowych, które bardzo ładnie spinają całą historię łącząc ją z poprzednimi. I tak mamy Hardy’ego, mamy mieszkańców domu Carla, ale mamy również jego samego i jego związek z kobietą z którą planował przyszłość. Niemal jak w każdej części pojawia się kilka słów o Assadzie, Rose pokazuje trochę inne oblicze, a zakochany w niej młodziak w końcu dostaje to, na czym mu zależy.
Sama zagadka kryminalna jest ciekawa, nie umiem powiedzieć czy jest wiarygodna, ale czytało się ją interesująco z nutką nadziei na przyszłość świata i jego sprawiedliwość.
Polecam oczywiście do lektury, dobrze gdyby w kolejności, ale jeśli nie, to jako samodzielna książka też może spisać się dobrze.

To jedna z serii kryminalnych, które ostatnio zagościły na mojej czytelniczej półce. Pracownicy Departamentu Q całkiem mocno potrafią zaangażować czytelnicze zmysły. Oczywiście nie dotyczy to każdej części, nie każdego momentu. Jak to w serii bywa, są lepsze, ale i trochę słabsze chwile. Moment z Pogrzebanych należał do tych bardziej udanych. Bardzo przypadła mi do gustu ta...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejna książka z serii.
Troszeczkę na początku mnie mniej wciągneła, ale potem akcja nabrała tempa.
Kolejny tom - kolejny (inny) temat. I to jest plus tych kryminałow, że każda ksiązka to niespodzianka tematyczna. Tym razem mamy środowisko nielegalnych imigrantów, czy też bardziej siatke przestępczą, która wykorzystuje nieletnich do kradzieży, żebractwa i innych przestępstw. Stawiając na zysk nie tylko nie posyłaja ich do szkoły i przymujszają do przestępczych procederów, ale biją, okaleczają i nie wahaja się zabić. jeden z chłopców, Marco, przeciwstawił się szefowi klanu. Zola postanawia złamac jego bunt, ale gdy chłopak uciekając natrafia na zwłoki rudowłosego mężczyzny i uświadamia sobie, że ten człowiek zginął z rok podwładnych jego szefa - wszystko się zmienia. Zaczyna się walka o życie. Klan tropi Marca i nie waha sie użyć do tego nawet najemników z Afryki. Chłopak boi się i swoich i policji, ale w tym samym czasie Carl Morck wraz z Assadem i Rose również próbują rozgryźć sprawę zaginięcia tegoż mężczyzny i jego powiazań z duzymi pieniędzmi, które miały trafić jako pomoc dla afrykańskiego kraju. Domyślają się, że mężczyzna nie zyje, ale brak im dowodów. Marco podrzuca im pewne poszlaki. Wszystko nabiera tempa - ci co zdefrałdowali pieniądze zaczynają "czyścić" sprawy wokół siebie. Zola zostaje sam z problemem nieuchwytnego Marca i też zaczyna uciekać, bo uświaamia sobie, że jeszcze moment i odpowie za morderstwo i inne przestępstwa.
Marco zaś ma coraz większe problemy, żeby sie ukryć i ujść z życiem przed oprawcami. Punktem kulminacyjnym jest porwanie przybranej córki zamordowanego. Z całych sił kibicujemy Marcowi i chcemy, żeby nie tylko ocalił zycie, ale także żeby czekała go lepsza przyszłość niż ulica. Znając już trochę Carla i Assada mozna być spokojnym, że dołożą wszelkich starań, aby zakończyć sprawę z sukcesem, a że troszkę nagną prawo czy też inaczej - przymkną oko na pewne fakty...nieważne. Grunt, że byby sprawiedliwość dopadła winnych.
Dobra sensacja. Polecam. Coraz bardziej intryguje mnie osoba Assada - kim on był w tej Syrii i kim jest obecnie w Danii - bo raczej nie tylko sprzątaczem w Departamencie Q i osobliwym asystentem Carla.

Kolejna książka z serii.
Troszeczkę na początku mnie mniej wciągneła, ale potem akcja nabrała tempa.
Kolejny tom - kolejny (inny) temat. I to jest plus tych kryminałow, że każda ksiązka to niespodzianka tematyczna. Tym razem mamy środowisko nielegalnych imigrantów, czy też bardziej siatke przestępczą, która wykorzystuje nieletnich do kradzieży, żebractwa i innych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przeoczyłem to ze „Pogrzebany” jest już piąta książka w tej serii.Oczywiscie nadrobię te nieuwagę i zacznę od pierwszego tomu.Bo tez bardzo mnie zaintrygował ,może dość infantylna fabuła,ale napisana wartkim przejrzystym językiem.Bardzo dobrze się ja czyta.

Przeoczyłem to ze „Pogrzebany” jest już piąta książka w tej serii.Oczywiscie nadrobię te nieuwagę i zacznę od pierwszego tomu.Bo tez bardzo mnie zaintrygował ,może dość infantylna fabuła,ale napisana wartkim przejrzystym językiem.Bardzo dobrze się ja czyta.

Pokaż mimo to

Nie wiem czy to zmęczenie materiału wywołane maratonem czytelniczym sprawiło, że „Pogrzebany” jakoś szczególnie mnie nie wciągnął.

Wraz z lekturą kolejnych książek z serii „Departament Q” zaczyna się ukazywać moim oczom coraz więcej schematów i to mnie martwi.

Regułą jest to, że czytelnik – w przeciwieństwie do głównych bohaterów – od początku zna mordercę/morderców. W każdym tomie też rozwiązywane sprawy są niesłychanie zagmatwane, dotyczą bogatych i wpływowych ludzi, którzy sprawują ogólnie pojętą władzę, w grę wchodzą więc wielkie pieniądze.

W tym tomie trochę doskwierały mi też duże zbiegi okoliczności, które bardzo przyczyniły się do rozwiązania zagadki. Do Departamentu Q dołącza też nowy pracownik, który – a jakże – jest bardzo specyficzny i irytujący.

Zauważyłam też inną tendencję w tej serii – zawsze najgroźniejszymi przestępcami są tu rodowici Duńczycy, natomiast imigranci i inne źle postrzegane przez większość grupy są przedstawiane raczej w roli ofiar. Nie twierdzę oczywiście, że imigranci są z natury źli, po prostu podczas lektury bardzo się to rzuca w oczy.

Zakończenie „Pogrzebanego” jest moim zdaniem bardzo słabe – oczywiście zgadzam się, że sprawiedliwość i moralność czasem rozbiegają się z prawem, ale do tej dość brutalnej serii nie pasuje takie „słodkie” zakończenie.
Miejmy nadzieję, że to tylko chwilowy spadek formy, bo całą serię oceniam bardzo pozytywnie.

Nie wiem czy to zmęczenie materiału wywołane maratonem czytelniczym sprawiło, że „Pogrzebany” jakoś szczególnie mnie nie wciągnął.

Wraz z lekturą kolejnych książek z serii „Departament Q” zaczyna się ukazywać moim oczom coraz więcej schematów i to mnie martwi.

Regułą jest to, że czytelnik – w przeciwieństwie do głównych bohaterów – od początku zna mordercę/morderców. W...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sama fabuła niezła, ale ogólnie książka dużo mniej wciągająca od poprzednich z cyklu. Perypetie ciągle uciekającego Marco zaczynają być nudne i denerwujące. Mimo to polecam jak całą serię. Zabieram się za następną część.

Sama fabuła niezła, ale ogólnie książka dużo mniej wciągająca od poprzednich z cyklu. Perypetie ciągle uciekającego Marco zaczynają być nudne i denerwujące. Mimo to polecam jak całą serię. Zabieram się za następną część.

Pokaż mimo to

Kolejna część, w której więcej jest akcji "niepolicyjnej". Początek obrazujący życie Marca nieco się ciągnie, ale później akcja na szczęście nabiera tempa. Scena kulminacyjna z cegłą jest tak nieprawdopodobna, że aż ja się zdziwiłam, mimo iż książki autora oceniam zwykle wysoko.

Osoba Assada, która w pierwszych tomach nie wzbudzała mojej sympatii, wprowadza ożywienie do dialogów. Kilka razy naprawdę parsknęłam śmiechem. Co do Carla mam mieszane uczucia, bo z jednej strony nie chce mu się zabierać za sprawy i najchętniej by nic nie robił, a z drugiej, jak przychodzi co do czego, jest profesjonalistą w każdym calu, mocno zaangażowanym w sprawę. Niemniej jednak w dalszym ciągu wzbudza moją sympatię.

Dodatkowy plus za opisy Kopenhagi - czułam się, jakbym faktycznie tam była.

Kolejna część, w której więcej jest akcji "niepolicyjnej". Początek obrazujący życie Marca nieco się ciągnie, ale później akcja na szczęście nabiera tempa. Scena kulminacyjna z cegłą jest tak nieprawdopodobna, że aż ja się zdziwiłam, mimo iż książki autora oceniam zwykle wysoko.

Osoba Assada, która w pierwszych tomach nie wzbudzała mojej sympatii, wprowadza ożywienie do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zastanawiam się co będę czytać ( słuchać), jak skończy mi się ta niesamowita seria kryminałów. Jussi Adler-Olsen jest niezwykłym autorem. To wszechstronny pisarz, którego można nazwać człowiekiem Renesansu (tyle przeróżnych aktywności) i sukcesów.
Tym razem poznajemy mroczną działalność klanu "Cyganów" na terenie państwa duńskiego a w tle finansowe afery ministerstwa spraw zagranicznych, ze środkami pomocowymi dla Pigmejów.
Trzymająca w napięciu od początku do końca powieść "Pogrzebany" w fenomenalnym audiobooku w wykonaniu Janusza Zadury (wspaniały jak zwykle). Polecam.

Zastanawiam się co będę czytać ( słuchać), jak skończy mi się ta niesamowita seria kryminałów. Jussi Adler-Olsen jest niezwykłym autorem. To wszechstronny pisarz, którego można nazwać człowiekiem Renesansu (tyle przeróżnych aktywności) i sukcesów.
Tym razem poznajemy mroczną działalność klanu "Cyganów" na terenie państwa duńskiego a w tle finansowe afery ministerstwa spraw...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobre tłumaczenie. I dobry kryminał osadzony w ramach Skandynawskich. Możliwe, że odbieram go tak wyraziście, bo mieszkam w Danii.

Bardzo dobre tłumaczenie. I dobry kryminał osadzony w ramach Skandynawskich. Możliwe, że odbieram go tak wyraziście, bo mieszkam w Danii.

Pokaż mimo to

Gorsza od wcześniejszych pozycji J. Adler - Olsen. Schematyczna. Departament Q nie w tak dobrej formie jak wcześniej. Może być, ale nie zachwyciła mnie.

Gorsza od wcześniejszych pozycji J. Adler - Olsen. Schematyczna. Departament Q nie w tak dobrej formie jak wcześniej. Może być, ale nie zachwyciła mnie.

Pokaż mimo to

29/24/2019
Kibicujemy piętnastolatkowi, który ze złego chce stać się dobry. Kilka razy cudem unika pobicia albo i śmierci. Na końcu, jak zawsze, dobro zwycięża, a zło dostaje po uszach.
Tymczasem Departament Q jak zwykle: Carl się leni, Rose i Assad chodzą swoimi ścieżkami i pyskują swojemu szefowi. Assad nie szczędzi nam przypowieści o wielbłądach.
Nasza noblistka (mamy dwie, ale ostatnio mowę noblowską wygłaszała jedna z nich) powiedziała, właśnie w tej mowie, coś w stylu, że im bardziej książka wpasowuje się w gatunek literacki, tym lepiej jest odbierana prze czytelników. I to nie był z jej strony komplement. Teoretycznie się z tym zgadzam, ale jednak lubię, gdy w kryminale kryminaliści dostają po swoich kryminalnych mordach.
Wracając do tematu - polecam. Nie tylko dobro wygrywa, ale robi to też z ironicznym i złośliwym humorem.

29/24/2019
Kibicujemy piętnastolatkowi, który ze złego chce stać się dobry. Kilka razy cudem unika pobicia albo i śmierci. Na końcu, jak zawsze, dobro zwycięża, a zło dostaje po uszach.
Tymczasem Departament Q jak zwykle: Carl się leni, Rose i Assad chodzą swoimi ścieżkami i pyskują swojemu szefowi. Assad nie szczędzi nam przypowieści o wielbłądach.
Nasza noblistka (mamy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to