„Kartoteka 64” to już czwarta powieść Jussiego Adlera-Olsena o śledztwach prowadzonych przez Departament Q duńskiej policji. Carl Mørck i jego nietuzinkowi współpracownicy, Rose i Assad, zajmują się nierozwiązanymi sprawami sprzed lat. W „Kartotece 64” odsłaniają mroczną stronę duńskiej historii, cofając się do czasów, kiedy kobiety były zmuszane do aborcji i sterylizacji, a lekarzom wolno było decydować, czyje dzieci mają prawo żyć – oczywiście dla „dobra” samych matek i całego społeczeństwa. Co gorsza, w powieści niechlubna przeszłość splata się z teraźniejszością, kiedy partia Czyste Linie jest coraz bliższa sięgnięcia po władzę, głosząc teorie niepokojąco zbliżone do tych sprzed 50 lat.

Akcja na przemian toczy się współcześnie oraz w roku 1987 i latach 50. Wydarzenia są przedstawione nie tylko z punktu widzenia śledczych, ale też sprawców i ofiar. Zmienia się również ton powieści: od poważnego, kiedy opisuje zbrodnie i ludzkie tragedie, do o wiele lżejszego i humorystycznego, kiedy odnosi się do poczynań Departamentu Q, co bardzo urozmaica lekturę. Mogłoby się wydawać, że w śledztwie dotyczącym sprawy sprzed ponad 20 lat czas nie będzie odgrywał większej roli, w końcu morderstwom i zaginięciom nie da się już zapobiec. Jednak wraz z rozwojem akcji bohaterom coraz częściej przychodzi ścigać się z czasem i ryzykować własnym życiem, aby dotrzeć do prawdy i ukarać winnych. Poza wątkami związanymi z prowadzonym śledztwem mamy wgląd w prywatne życie bohaterów, pojawiają się również spinające całą serię odniesienia do ich dawnych spraw, chociaż książkę można z powodzeniem czytać, nie znając poprzednich części.

Seria „Departament Q” Jussiego Adlera-Olsena to kolejny dowód na to, że Skandynawowie są dziś niekwestionowanymi mistrzami kryminału.

Agnieszka Kruk