Kuba Wojewódzki. Nieautoryzowana autobiografia

Autora niniejszej publikacji cenię za inteligencję oraz wysublimowane poczucie humoru. Liczne prowokacje oraz opinie — choć często niezgodne z moimi przekonaniami — budziły mój zachwyt nad Kubą Wojewódzkim jako twórcą i showmanem, niebojącym się trudnych tematów i ciężkich żartów oraz synchronizującym je wraz z rzetelnie prowadzonymi wywiadami i rozmowami w telewizji.

Będąc pobieżnie zapoznanym z postacią Króla TVN-u, postanowiłem sięgnąć po jego publikację — cenię sobie bowiem przemyślenia ludzi nietuzinkowych i inteligentnych, a do takich, co by nie mówić, należy Kuba Wojewódzki. Tytuł kupiłem pod wpływem chwili w lokalnej księgarni. Zamierzałem wówczas kupić tytuł do „obrobienia” podczas wakacyjnego wyjazdu. Jeśli chodzi o założony cel, publikacja Wojewódzkiego sprawdziła się wyśmienicie. Każdemu czytelnikowi w podróży polecam przeczytać „Nieautoryzowaną autobiografię”. Jeśli natomiast potencjalny nabywca książki poszukuje głębszych wrażeń i pasjonującej lektury na kilka wieczorów — odradzam.

„Autobiografia” faktycznie jest autobiografią, choć zdecydowanie autoryzowaną (autor na życzenie jednej z byłych partnerek pominął jej znaczenie w swoim życiu — streszczając jej udział do „pięknych oczu”). Koncepcja dzieła jest — w myśl wspomnianego przeze mnie nietuzinkowego i charakterystycznego stylu Kuby Wojewódzkiego — bardzo specyficzna. Można by wręcz rzec, że niepoważna. Książka jest jednym wielkim rozdziałem pogrążonym w chaosie i nieładzie. Autor relacjonuje wydarzenia z przeszłości w bardzo, nomen omen, niedziennikarskim stylu.

To nie jest błąd — wyraźnie czuć w tym szaleństwie metodę. Mnie to jednak nie przekonuje. Czytając Wojewódzkiego, spodziewałem się (i niejako oczekiwałem),że zaskoczy mnie on swoją ekstrawagancją i podejdzie do swojej opowieści półserio. To jest jednak lekka przesada. Rozpisywanie się o szkolnej miłości, szybkie przejście do pierwszego seksu, zaatakowanie nauczycielki, a w międzyczasie jeszcze kilka zdań z prywatnej (lub telewizyjnej — jak pisałem, nigdy wnikliwie nie obserwowałem poczynań Króla TVN-u na ekranie) rozmowy z celebrytą, czasem notabene kompletnie nie na temat.

Wielkim „plusem dodatnim” zwierzeń Wojewódzkiego jest jego nieprzejednany humor oraz lekkość pióra. Mimo że książka ma niemal 500 stron czystego tekstu (brak w niej miejsca na spis treści i rozdziały, o czym już poniekąd wspomniałem),nie męczyła mnie ona zbytnio. Do czasu końcówki z wątkiem motoryzacyjnym, ale to już kwestia mojego specyficznego antymęskiego niezainteresowania samochodami.

W tekście czuć trochę zboczonego faceta w średnim wieku. Chyba nie ma w książki wątku, w którym nie pojawiłby się temat seksu, co ma jednak swój osobliwy urok, biorąc pod uwagę kontrowersje „miłosne” autora. Podjęte w książce tematy są lekkie, (o ironio) przyjemne, ciekawe, a czasem przerażające. Festiwal tysiąca smaków.

Mnie kupiło atakowanie poszczególnych celebrytów. W tradycji i kulturze muzyki hip-hopowej jest rozwiązywanie konfliktów na bicie i „mordobicie” w zwrotkach nowych kawałków. Wojewódzki korzysta z podobnego rozwiązania, otwarcie atakując i zaczepiając poszczególne osoby. Obrywa się także kolegom z pracy i gościom — za hipokryzję czy głupotę. Czasem, szczególnie w wątkach romantycznych (choć lepiej je określić seksualnymi),imiona i nazwiska są zastąpione inicjałem. Jest to jednak w lwiej części gra pozorów — idzie się bowiem domyślić, co autor miał na myśli, szczególnie w dobie internetu i cyfryzacji informacji.

Jeśli chcecie poznać Kubę Wojewódzkiego, to serdecznie polecam. Jeśli zaś oczekujecie poważnej, monumentalnej autobiografii — odpuśćcie.

Autora niniejszej publikacji cenię za inteligencję oraz wysublimowane poczucie humoru. Liczne prowokacje oraz opinie — choć często niezgodne z moimi przekonaniami — budziły mój zachwyt nad Kubą Wojewódzkim jako twórcą i showmanem, niebojącym się trudnych tematów i ciężkich żartów oraz synchronizującym je wraz z rzetelnie prowadzonymi wywiadami i rozmowami w...

Dużo bardzo ciekawych informacji biograficznych, anegdota przeplatanych cytatami z memów i innych kwejkow

Dużo bardzo ciekawych informacji biograficznych, anegdota przeplatanych cytatami z memów i innych kwejkow

Kuba Wojewódzki- tego pana nie trzeba chyba nikomu przedstawiać. Wyrazista postać medialna. Osoba, którą lubi się bądź nie. Osoba o ciętym, czasami specyficznym poczuciu humoru. Kiedyś regularnie oglądałem jego program i sięgając po książkę miałem nadzieję, że owy humor będzie obecny. W tej kwestii nie zawiodłem się, wielokrotnie uśmiałem się, zwłaszcza w rozdziałach dotyczących dzieciństwa pana Kuby. Kolejne rozdziały dotyczące bycia nastolatkiem i początkach kariery medialnej również oceniam bardzo pozytywnie. W książce otrzymujemy również sporo anegdot o znanych postaciach szeroko rozumianego show-biznesu. Książka nie jest jednak pozbawiona wad. Czytanie o kolejnych romansach pana Kuby ostatecznie stało się nudne, a nieomal śpiączkę wywoływały rozdziały dotyczące jednej z pasji Kuby, czyli motoryzacji. Książka napisana z werwą, aczkolwiek raczej dla osób lubiących autora i jego poczucie humoru.

Kuba Wojewódzki- tego pana nie trzeba chyba nikomu przedstawiać. Wyrazista postać medialna. Osoba, którą lubi się bądź nie. Osoba o ciętym, czasami specyficznym poczuciu humoru. Kiedyś regularnie oglądałem jego program i sięgając po książkę miałem nadzieję, że owy humor będzie obecny. W tej kwestii nie zawiodłem się, wielokrotnie uśmiałem się, zwłaszcza w rozdziałach...

Bardziej historie z talk show niż biografia. Ale ciekawostek fajnych kilka było. Kto.zna autora ten wi3c co może być w środku...

Bardziej historie z talk show niż biografia. Ale ciekawostek fajnych kilka było. Kto.zna autora ten wi3c co może być w środku...

Gdyby nie fakt że jestem w trakcie przeprowadzki i sobie siedzę na dmuchanym materacu z chińszczyzną rzuciłabym tą książką w kąt po 50 stronach. Dotrwałam do końca, tylko dlatego żeby zabić nudę. Bylam ciekawa tej książki bo Kuba Wojewódzki jest postacią intrygującą i also się go kocha albo nienawidzi. Mam nadzieję, ze już nigdy nie napiszę książki

Gdyby nie fakt że jestem w trakcie przeprowadzki i sobie siedzę na dmuchanym materacu z chińszczyzną rzuciłabym tą książką w kąt po 50 stronach. Dotrwałam do końca, tylko dlatego żeby zabić nudę. Bylam ciekawa tej książki bo Kuba Wojewódzki jest postacią intrygującą i also się go kocha albo nienawidzi. Mam nadzieję, ze już nigdy nie napiszę książki

Próbowałam dać szansę tej książce, ale tego nie da się czytać. Chaotyczny zbiór niepowiązanych ze sobą myśli, za dużo dygresji nie na temat i nie wiadomo po co.

Próbowałam dać szansę tej książce, ale tego nie da się czytać. Chaotyczny zbiór niepowiązanych ze sobą myśli, za dużo dygresji nie na temat i nie wiadomo po co.

Dużo tutaj przytaczania dialogów z celebrytami, głównie z talk-show naszego modelowego telewizyjnego dziennikarza. Większość cholernie błyskotliwych. Lubię taką formułę. Tak więc bardzo spodobała mi się ta autobiografia. Notę na LCz ma średnią, co jestem w stanie zrozumieć, patrząc na "Powiatowego" balansującego w opisach między szybkimi kobietami i pięknymi samochodami, jednak miła jest świadomość, że Wojewódzki jest człowiekiem z backgroundem. Aczkolwiek przytaczanie dwóch złotych myśli Franka Zappy, tej o uroczej głupocie i tej o spadochronie bez informacji, że to jednak myśli zapożyczone, trochę mnie smuci. Aczkolwiek chyba niezapożyczona była Wielka Myśl pt. "prezerwatywa to ważna rzecz. Przez jej brak straciliśmy Freddiego Mercury'ego i zyskaliśmy Justina Biebera", co z kolei mnie cieszy.

Tak, w sumie można się uśmiać. A nawet ogrzać. Takie to światło bije z tej nieautoryzowanej autobiografii.

Dużo tutaj przytaczania dialogów z celebrytami, głównie z talk-show naszego modelowego telewizyjnego dziennikarza. Większość cholernie błyskotliwych. Lubię taką formułę. Tak więc bardzo spodobała mi się ta autobiografia. Notę na LCz ma średnią, co jestem w stanie zrozumieć, patrząc na "Powiatowego" balansującego w opisach między szybkimi kobietami i pięknymi samochodami,...

Sięgnąłem ponieważ pomyślałem że w książce zobaczę człowieka -niestety po przeczytaniu nadal widzę pajaca.

Sięgnąłem ponieważ pomyślałem że w książce zobaczę człowieka -niestety po przeczytaniu nadal widzę pajaca.

Kubę Wojewódzkiego uwielbiam, ale o to było słabe. Bardzo. Najpierw nudna pierwsza część o Kubusiu w szkole, gdzie już był Casanovą w rajtuzach. Potem dłuuuugo o podbojach miłosnych Kuby, o wszystkich bezimiennych paniach, które nosiły imię złożone z jednek litery i kropki, łatwe do rozwiązania zagadki, ale kogo to właściwie interesuję? Tylko nastoletnia Julia była wymieniona kilka razy z imienia.
Takie wyliczanki na miarę gimnazjalisty, ale co ja wiem o życiu?
Poźniej było chwilę nawet ciekawie, o programach radiowych i telewizyjnych, które Wojewódzki tworzył, lub brał udział w tworzeniu.
Znowu nużące rozpisywanie się o swoich samochodach, litości!
I kilka ciekawych ostatnich zdań.
Stracony czas.

Kubę Wojewódzkiego uwielbiam, ale o to było słabe. Bardzo. Najpierw nudna pierwsza część o Kubusiu w szkole, gdzie już był Casanovą w rajtuzach. Potem dłuuuugo o podbojach miłosnych Kuby, o wszystkich bezimiennych paniach, które nosiły imię złożone z jednek litery i kropki, łatwe do rozwiązania zagadki, ale kogo to właściwie interesuję? Tylko nastoletnia Julia była...

Można Kuby Wojewódzkiego nie lubić - ciężko się temu dziwić, facet obraził już chyba każdego, kogo się da. Niemniej jednak, nie da się odmówić facetowi inteligencji. Jeżeli mamy żartować, to powinniśmy żartować ze wszystkiego, bo kto ma wyznaczać granice? Taka ideologia Wojewódzkiego ma z pewnością spore uzasadnienie.
Sama książka z dużą dozą ironii, uszczypliwości, ale przede wszystkim AUTOironii, Autouszczypilowści.
Lekkie pióro, dużo ciekawych anegdot oraz wiele myśli skłaniających do refleksji. Bardzo przyjemnie się czytało, polecam.

Można Kuby Wojewódzkiego nie lubić - ciężko się temu dziwić, facet obraził już chyba każdego, kogo się da. Niemniej jednak, nie da się odmówić facetowi inteligencji. Jeżeli mamy żartować, to powinniśmy żartować ze wszystkiego, bo kto ma wyznaczać granice? Taka ideologia Wojewódzkiego ma z pewnością spore uzasadnienie.
Sama książka z dużą dozą ironii, uszczypliwości, ale...