Prosto i uważnie na co dzień

"Prosto i uważnie na co dzień" Agnieszki Krzyżanowskiej to polska odpowiedź na "Esencjalistę" McKeowna. To książka, którą czyta się lekko i przyjemnie, która pomimo podziału na jakieś rozdziały nie ma szczególnie sprecyzowanej tematyki i która zasadniczo jest o wszystkim i niczym. Teksty utrzymane są w blogowym stylu, czyli trochę krążą od tematu do tematu, poszczególne rozdziały są niejednorodne, wiele jest również powtórzeń tych samych treści. Dużo jest tutaj subiektywizmu, odniesień do "jakichś" badań, stereotypicznego myślenia i górnolotnych frazesów. Widać, że autorka sporo w życiu książek przeczytała (bardzo spodobała mi się lista polecanych tytułów na końcu tej lektury),jednak ja jestem z gatunku czytelników, którzy wolą "szkiełko i oko" i chętnie poznałabym jakiekolwiek mierzalne podstawy danych twierdzeń. Za dużo tutaj dla mnie potoczystości, uogólnień, oczywistości. Nie żałuję jej przeczytania, bo lektura w pozytywny sposób "nastraja" na rzeczywistość, ale ta esencja została rozwodniona.

"Prosto i uważnie na co dzień" Agnieszki Krzyżanowskiej to polska odpowiedź na "Esencjalistę" McKeowna. To książka, którą czyta się lekko i przyjemnie, która pomimo podziału na jakieś rozdziały nie ma szczególnie sprecyzowanej tematyki i która zasadniczo jest o wszystkim i niczym. Teksty utrzymane są w blogowym stylu, czyli trochę krążą od tematu do tematu, poszczególne...

Gdybym potrafiła pisać to właśnie dokładnie taką książkę bym napisała :) Mój egzemplarz jest cały usiany znacznikami. Treść niby oczywista, ale przekazana w formie trafiającej do serducha, z pięknymi zdjęciami.

Gdybym potrafiła pisać to właśnie dokładnie taką książkę bym napisała :) Mój egzemplarz jest cały usiany znacznikami. Treść niby oczywista, ale przekazana w formie trafiającej do serducha, z pięknymi zdjęciami.

Szukam dobrych książek o minimalizmie w życiu, ale to nie jest ona. Niewiele jest tu treści, autorka skupia się na jakichś coachingowych radach bez przykładów z realnego życia. To jak przeniesienie tych wszystkich estetycznych, beżowych kanałów na youtubie na papier. Przemyślenia autorki nie zmotywowały mnie do zmiany mojego życia, jej konstatacje są płytkie i puste, poprzerywane zdjęciami kwiatków.

Szukam dobrych książek o minimalizmie w życiu, ale to nie jest ona. Niewiele jest tu treści, autorka skupia się na jakichś coachingowych radach bez przykładów z realnego życia. To jak przeniesienie tych wszystkich estetycznych, beżowych kanałów na youtubie na papier. Przemyślenia autorki nie zmotywowały mnie do zmiany mojego życia, jej konstatacje są płytkie i puste,...

Książka, co do formy i treści przypomina wpisy z bloga. Jest dużo subiektywizmu, czym jest esencjonalizm i jak należy go postrzegać. Gdyby autora zebrała więcej książek na ten temat, wykonała analizę i przedstawiła to byłoby lepiej. Tego szukam w tego typu pozycjach, a nie że dzieci są pozbawione przymiotów dorosłości.

Książka, co do formy i treści przypomina wpisy z bloga. Jest dużo subiektywizmu, czym jest esencjonalizm i jak należy go postrzegać. Gdyby autora zebrała więcej książek na ten temat, wykonała analizę i przedstawiła to byłoby lepiej. Tego szukam w tego typu pozycjach, a nie że dzieci są pozbawione przymiotów dorosłości.

Książka jest mocno subiektywna ( dzieci to ogromna wartość dla Autorki ale nie dla każdego )
Ma wiele mądrych i inspirujących zdań i pięknych zdjęć.
Sama idea esencjalizmu jest tu opisana od wielu stron, do kilku rzeczy można się przyczepić ,jest to jednak rodzaj poradnika - napisana jest dosyć lekko i przejrzyście - nie ma tu amerykańskiego stylu gdzie wychwala się jakaś jedyną słuszną drogę pod niebiosa i używa setek powtórzeń .

Książka jest mocno subiektywna ( dzieci to ogromna wartość dla Autorki ale nie dla każdego )
Ma wiele mądrych i inspirujących zdań i pięknych zdjęć.
Sama idea esencjalizmu jest tu opisana od wielu stron, do kilku rzeczy można się przyczepić ,jest to jednak rodzaj poradnika - napisana jest dosyć lekko i przejrzyście - nie ma tu amerykańskiego stylu gdzie wychwala się...

Mowiac szczerze, po kolejnej w połowie pustej, wypełnionej zdjęciami książce blogerki nie spodziewałam się wiele. Tę pozycję jednak czyta się miło. Bije z niej mądrość i spokój, choć nie zawiera w sobie nic odkrywczego. To taki kojący balsam na popołudnie z książka.
Autorka jednak niestety zalicza jedną solidną wpadkę, tłumacząc nam, czy może indoktrynując, że nic nie da w życiu takiego szczęścia jak posiadanie dzieci. Za to duży minus, bo chyba nie muszę mówić jak nierozsądne i szkodliwe jest pisanie takich kwestii. Kobiety po stracie ciąży lub dziecka, bezpłodne, zbyt biedne, by mieć potomstwo, chore, po przemocowych związkach, doświadczeniu niechcianych ciąż, pragnące dziecka lecz nie mogące znaleźć odpowiedniego partnera czy w końcu te bezdzietne z wyboru wiecznie osądzane jako gorsze, bo jedyna słuszna droga kobiety to rodzicielstwoii. W przestrzeni publicznej nie ma już miejsca na pokrzykiwanie, kto ma ogonek bardziej! Nie w XXI wieku.

Mowiac szczerze, po kolejnej w połowie pustej, wypełnionej zdjęciami książce blogerki nie spodziewałam się wiele. Tę pozycję jednak czyta się miło. Bije z niej mądrość i spokój, choć nie zawiera w sobie nic odkrywczego. To taki kojący balsam na popołudnie z książka.
Autorka jednak niestety zalicza jedną solidną wpadkę, tłumacząc nam, czy może indoktrynując, że nic nie da w...

Myślałam, że będzie to kolejna książka przepełniona banałami i tanimi tekstami o tym jak być szczęśliwym. Ale nie. Mocno się pomyliłam. To jedna z tych książek które sprawiają że się budzisz, otwierasz oczy na rzeczywistość, chłoniesz każde kolejne słowo i od razu przekładasz je na swoje życie. Piękna, wspierająca i przede wszystkim uspokajająca literatura.

Myślałam, że będzie to kolejna książka przepełniona banałami i tanimi tekstami o tym jak być szczęśliwym. Ale nie. Mocno się pomyliłam. To jedna z tych książek które sprawiają że się budzisz, otwierasz oczy na rzeczywistość, chłoniesz każde kolejne słowo i od razu przekładasz je na swoje życie. Piękna, wspierająca i przede wszystkim uspokajająca literatura.

Pretensjonalnie napisana książka o bardzo ważnym i interesującym zagadnieniu, jakim jest esencjalizm.
Niestety całość przypomina teksty na poziomie kolorowego magazynu, o esencjalizmie nie można się z tej książki dowiedzieć niczego.
Mam wrażenie, że autorka jest bardzo zabieganą, zakompleksioną i chłonącą jak gąbka trendy, która nie bardzo radzi sobie z życiem i napisała poradnik dla siebie.
W dodatku ma obsesję na punkcie macierzyństwa, w każdym rozdziale poświęca mnóstwo uwagi dzieciom. A synonimem luksusu jest dla niej wspominane kilka razy w tekście picie wina ;)
A już całkowicie rozwalił mnie akapit dotyczący znajomej pary, i sytuacja, w której mąż zwraca swojej żonie uwagę, w ordynarny sposób, że ta za dużo je - toksyka level hard. Niestety autorka oceniła tę sytuację jako piękną pochwałę życia.
Książka bardzo kiepska, miejscami żenująca.

Pretensjonalnie napisana książka o bardzo ważnym i interesującym zagadnieniu, jakim jest esencjalizm.
Niestety całość przypomina teksty na poziomie kolorowego magazynu, o esencjalizmie nie można się z tej książki dowiedzieć niczego.
Mam wrażenie, że autorka jest bardzo zabieganą, zakompleksioną i chłonącą jak gąbka trendy, która nie bardzo radzi sobie z życiem i napisała...

Liczyłam na krótki przewodnik po tym, jak w przepełnionym bodźcami i możliwościami świecie odnaleźć prostotę, skupić się na tym, co ważne i odzyskać spokój. Tak przynajmniej zapowiadał opis na okładce. No i cóż, zdecydowanie spokoju nie odzyskałam, wręcz przeciwnie, byłam nieziemsko zła czytając. Powtórzone wielokrotnie te same hasła i historie, same górnolotne frazesy, żadnych konkretów. Na praktycznie każdej stronie wzmianka o dzieciach - w połowie książki poczułam, że bez tych dzieci to ja nie mogę doceniać życia. Książka jest też prywatną galerią autorki, bo ilość zdjęć - pięknych, ale niezwiązanych zupełnie z treścią - jest dobra do albumu. Jako smaczek dodam, że podczas krótkiej wymiany zdań z samą autorką w jednym z serwisów społecznościowych otrzymałam odpowiedź, że "nie trzeba czytać", co pokazuje mi, jak bardzo pani Agnieszka dba o czytelników. Daję 2/10, bo sam skład książki wizualnie bardzo ładny.

Liczyłam na krótki przewodnik po tym, jak w przepełnionym bodźcami i możliwościami świecie odnaleźć prostotę, skupić się na tym, co ważne i odzyskać spokój. Tak przynajmniej zapowiadał opis na okładce. No i cóż, zdecydowanie spokoju nie odzyskałam, wręcz przeciwnie, byłam nieziemsko zła czytając. Powtórzone wielokrotnie te same hasła i historie, same górnolotne frazesy,...

Kompendium wskazówek, których zastosowanie przybliży nas do bardziej szczęśliwego życia. Trochę tu oczywistości i powtórzeń. Nie ma też świeżych pomysłów. Książka pisana jest prostym językiem, acz zdecydowanie przyjemnym. Z pewnością przydatna i na jednego hapsa.

Kompendium wskazówek, których zastosowanie przybliży nas do bardziej szczęśliwego życia. Trochę tu oczywistości i powtórzeń. Nie ma też świeżych pomysłów. Książka pisana jest prostym językiem, acz zdecydowanie przyjemnym. Z pewnością przydatna i na jednego hapsa.