Język dobry - to lubię u tej Autorki. Akcja - brak. Zakończenie - brak. Forma - trudno określić. Najlepsze, że czytałam ją tylko do poduszki i nie zwracałam uwagi na to na której stronie jestem. W pewnym momencie ucieszyłam się, że coś wreszcie w akcji drgnęło, jakież było moje zaskoczenie, gdy okazało się, że to już koniec... książki? A jednak 7 pkt. dałam, bo jest spokojna, miło się czyta, wartościowa i ...dobrze się zasypia.

Język dobry - to lubię u tej Autorki. Akcja - brak. Zakończenie - brak. Forma - trudno określić. Najlepsze, że czytałam ją tylko do poduszki i nie zwracałam uwagi na to na której stronie jestem. W pewnym momencie ucieszyłam się, że coś wreszcie w akcji drgnęło, jakież było moje zaskoczenie, gdy okazało się, że to już koniec... książki? A jednak 7 pkt. dałam, bo jest...

Przyjemna książka podoba mi się relacja autora z czytelniom oraz zwiedzanie Tajlandii

Przyjemna książka podoba mi się relacja autora z czytelniom oraz zwiedzanie Tajlandii

"Kryzysowy plan życiowy" od samego poczatku oczarował mnie humorystycznym i ironicznym językiem. Opowieść pisana jest w narracji pierwszoosobowej, co nadaje jej autentyczności. Plastyczne opisy miejsc, krajobrazów, postaci, emocji pozwalają w pełni poczuć i zobaczyć oczyma wyobraźni perypetie głównej bohaterki. Nie brakuje również rozważań tzw życiowych, analizy własnych doświadczeń, odczuć, monologów wewnętrznych. Lekkość pióra autorki pozwala dosłownie zatracić się w lekturze. Nie potrafię oczywiście pominąć kilku istotnych dla mnie elementów. Jak łatwo jest wejść w toksyczny związek, niezauważając tego, że partner z dnia na dzień mocniej nas sobie podporządkowuje, jak trudno odejść, zdjąć przysłowiowe klapki z oczu, pchnąć do tego musi coś, co przekroczy granicę naszej wytrzymałości. Wspaniałe podkreślenie wielokulturowości i różnorodności, którą Elżbieta napotyka na swej drodze. Miłość do zwierząt, adopcja bezdomnych psów. Wolontariat jako sposób na życie, pomoc innym i wewnętrzne spełnienie.

Pełną treść recenzji znajdziecie tutaj:
http://nietoperzczytaioglada.blogspot.com/2018/04/kryzysowy-plan-zyciowy-monika-hoyk-arora.html?m=1

"Kryzysowy plan życiowy" od samego poczatku oczarował mnie humorystycznym i ironicznym językiem. Opowieść pisana jest w narracji pierwszoosobowej, co nadaje jej autentyczności. Plastyczne opisy miejsc, krajobrazów, postaci, emocji pozwalają w pełni poczuć i zobaczyć oczyma wyobraźni perypetie głównej bohaterki. Nie brakuje również rozważań tzw życiowych, analizy własnych...

Przeczytałam ją szybko, ponieważ książka nie jest gruba. Dodatkowo jest lekko napisana. Niestety nie zapadła mi jakoś specjalnie w pamięci. Fabuła nieskomplikowana, bohaterowie tacy... hmm nijacy bym rzekła, bez wyrazu. Wszystko zmierza w jednym celu, nie ma w niej nic zaskakującego, co bardzo lubię w takich historiach.


Książka przeczytana w ramach BT organizowanego przez Papierowy Bluszcz, Zapatrzona w książki oraz Marta wśród książek.

Przeczytałam ją szybko, ponieważ książka nie jest gruba. Dodatkowo jest lekko napisana. Niestety nie zapadła mi jakoś specjalnie w pamięci. Fabuła nieskomplikowana, bohaterowie tacy... hmm nijacy bym rzekła, bez wyrazu. Wszystko zmierza w jednym celu, nie ma w niej nic zaskakującego, co bardzo lubię w takich historiach.


Książka przeczytana w ramach BT organizowanego przez...

https://czytamdlaprzyjemnosci.blogspot.com/2018/06/45-kryzysowy-plan-zyciowy-book-tour-z.html
(...)Czas poświęcony na przeczytanie historii Elżbiety Svensson uważam za bardzo dobrze spędzony. Zauroczył mnie styl autorki. Lekkość pióra, bezpośrednie zwracanie się bohaterki do czytelnika sprawiło, że miałam wrażenie, że słucham opowieści koleżanki, która relacjonuje wydarzenia ze swojego życia.
Z całą pewnością jest to historia, która skłania do przemyśleń nad własnym życiem. Czy rola, którą mamy do wypełnienia na pewno jest tą, która nas satysfakcjonuje? Czy spełniamy się w tym co robimy? Czy też realizujemy oczekiwania innych osób wobec nas i stanowimy dla nich tylko tło, z którym nie muszą się za bardzo liczyć?

Elżbieta - wykształcona kobieta, władająca kilkoma językami, porzuciła własne marzenia o pracy zawodowej na rzecz małżeństwa z mężczyzną, który oczekiwał od niej tylko i wyłącznie, że będzie wzorowo wypełniała obowiązki pani domu i odpowiednio prezentowała się jako żona na kolacjach służbowych, w których jej mąż był zobowiązany uczestniczyć. Cena jaką przyszło jej zapłacić było życie w złotej klatce. Miała wszelkie dobra materialne, ale nie miała przyjaciół, pracy zawodowej, która byłaby odskocznią od obowiązków domowych, a przede wszystkim męża, na którym mogłaby polegać. Impulsem do działania był artykuł na portalu plotkarkim oraz odkrycie, że mąż ją zdradza. Elżbieta postanawia zawalczyć o siebie i wyrusza w podróż do Tajlandii, aby przemyśleć co chce w życiu robić.

Owa podróż stanowi dla czytelnika symbol, moment w którym każdy z nas powinien odpowiedzieć sobie czy jestem szczęśliwy. Czy praca, którą wykonuję jest tą, która daje mi satysfakcję? Czy może pora na zmiany, których możemy dokonać nie zależnie od wieku. Może warto zrealizować marzenia, zamieniając je na cele i małymi krokami sięgać po coraz trudniejsze wyzwania np. nauka jazdy samochodem, nauka języków obcych, podniesienie swoich kwalifikacji czy też oddanie się swoim pasjom takim jak podróżowanie, rękodzieło czy też pomaganie potrzebującym ludziom, zwierzętom. Tylko od nas zależy co zrobimy z naszym życiem i czy wykorzystamy swoje umiejętności nie będąc zależnym od drugiej osoby (...)

https://czytamdlaprzyjemnosci.blogspot.com/2018/06/45-kryzysowy-plan-zyciowy-book-tour-z.html
(...)Czas poświęcony na przeczytanie historii Elżbiety Svensson uważam za bardzo dobrze spędzony. Zauroczył mnie styl autorki. Lekkość pióra, bezpośrednie zwracanie się bohaterki do czytelnika sprawiło, że miałam wrażenie, że słucham opowieści koleżanki, która relacjonuje...

Książka zapowiadała się obiecująco. Nie wspomnę już o tym , że pojawiła się w moich rękach w dniu, kiedy właśnie z małżonkiem dyskutowaliśmy o Skandynawii i wszystkim co jej przynależne. Więc tym większe było moje zdziwienie gdy po pierwszych kilku kartkach okazało się, że akcja toczy się właśnie tam. Historia opowiedziana z perspektywy bohaterki, kobiety która związała się z wywodzącym się ze zupełnie innej kultury mężczyzną, intrygowała. Natomiast później w miarę pochłaniania kolejnych rozdziałów czegoś mi jednak zabrakło. Wiele poruszonych aspektów spłaszczonych i zakończonych bez rozwinięcia. Wiele pominięć które sprawiły, że przeczytana książka była jakby nie pełna. Wracając do początku zapowiadało się bardzo dobrze a później emocje jakby opadały a zakończenie hmm... napiszę tak... przecież wiadomo było, że jakoś to życie sobie poukłada więc ani nie można go zaliczyć do spektakularnego sugerującego na ciąg dalszy i pozostawiającego w napięciu ani nie przewidywalnego wręcz odwrotnie. Książkę zaliczam do szybko przeczytanych aczkolwiek czy sięgnę jeszcze po inne pozycje tejże autorki? Nigdy nie mówię nie aczkolwiek musiałby to być bardziej przypadek niż moja własna wola;) Ale przeczytacie to sami ocenicie wszak każdy lubi co innego :)

Książka zapowiadała się obiecująco. Nie wspomnę już o tym , że pojawiła się w moich rękach w dniu, kiedy właśnie z małżonkiem dyskutowaliśmy o Skandynawii i wszystkim co jej przynależne. Więc tym większe było moje zdziwienie gdy po pierwszych kilku kartkach okazało się, że akcja toczy się właśnie tam. Historia opowiedziana z perspektywy bohaterki, kobiety która związała się...

Czytając tę książkę odnosi się wrażenie, że bohaterka zwraca się bezpośrednio do nas, przekazując nam swoje doświadczenia życiowe, rozczarowania, obawy i nadzieję na zmianę. Elżbieta ma wszystko o czym marzy niejedna kobieta, przystojny, bogaty mąż, modnie urządzone mieszkanie i dużo czasu, bo mąż nie życzy sobie żeby pracowała. Ma też wyższe wykształcenie, zna biegle kilka języków, ale potulnie prasuje mężowi koszule i wydaje eleganckie przyjęcia dla jego przyjaciół. Pewnego dnia budzi się z letargu: czy o takim życiu marzyła, czy tak ma wyglądać jej życie u boku coraz bardziej nieobecnego męża? Stawia wszystko na jedną kartę i podejmuje decyzję o wyjeździe. Czy to była dobra decyzja? Jak poradzi sobie sama w obcym kraju? Jak zmienią się jej plany na dalsze życie? Książka niewielka objętościowo ale zmusza do przemyśleń. Przekonuje kobiety, że nigdy nie jest za późno na zmiany, że los sprzyja zdeterminowanym, że wszędzie można spotkać życzliwych ludzi, że warto i trzeba spełniać swoje marzenia, żyć swoim życiem.

Czytając tę książkę odnosi się wrażenie, że bohaterka zwraca się bezpośrednio do nas, przekazując nam swoje doświadczenia życiowe, rozczarowania, obawy i nadzieję na zmianę. Elżbieta ma wszystko o czym marzy niejedna kobieta, przystojny, bogaty mąż, modnie urządzone mieszkanie i dużo czasu, bo mąż nie życzy sobie żeby pracowała. Ma też wyższe wykształcenie, zna biegle kilka...

Mam być szczera? Nie przepadam za tego typu historiami - że kobieta pod wpływem chwili postanawia pojechać do zupełnie sobie obcego kraju, aby odnaleźć swoje własne "ja". Dlatego do tego tytułu podchodziłam jak "pies do jeża". I miło się zaskoczyłam. Książka niewielka objętościowo, bowiem liczy sobie niecałe 200 stron, potrafiła jednak we mnie wywołać wiele emocji i to bardzo skrajnych - w jednej chwili czułam złość na męża głównej bohaterki, Elżbiety, żeby już za chwilę triumfalnie krzyczeć: "Tak, tak, tak trzymaj!". Przez całą tę historię trzymałam kciuki za tę kobietę, która znalazła się na rozstaju dróg i miała tego pecha, by trafić na nieodpowiedniego mężczyznę, który traktował ją bardzo przedmiotowo. Książka ta poniekąd skojarzyła mi się z "Jedz, módl się, kochaj", które między nami strasznie mnie wynudziło, ale na całe szczęście ta pozycja okazała się być naprawdę ciekawa i inspirująca. Po prostu uczy ona, że nigdy nie jest za późno na podążanie za marzeniami i na walkę o samą siebie ;)

Mam być szczera? Nie przepadam za tego typu historiami - że kobieta pod wpływem chwili postanawia pojechać do zupełnie sobie obcego kraju, aby odnaleźć swoje własne "ja". Dlatego do tego tytułu podchodziłam jak "pies do jeża". I miło się zaskoczyłam. Książka niewielka objętościowo, bowiem liczy sobie niecałe 200 stron, potrafiła jednak we mnie wywołać wiele emocji i to...

-----------------------------------------------------------------------------
http://www.martawsrodksiazek.pl/2017/12/kryzysowy-plan-zyciowy-monika-hoyk.html
-----------------------------------------------------------------------------

Los, przeznaczenie, Bóg czy cokolwiek
innego, co twoim zdaniem powołało nas do życia, dało nam jedną
szansę i to od nas powinno zależeć, jak ją wykorzystamy!

Wielu ludzi goni za pieniędzmi, wygodą i stabilizacją w życiu nie zdając sobie przy tym sprawy, ile tracą w codziennym ukrywaniu własnego ja. Czasem rutyna dusi z każdym dniem mocniej i nagle przestajemy oddychać, czasem zaś splot niefortunnych zdarzeń sprawia, że szerzej otwieramy oczy i postanawiamy poszukać dawnych siebie.

Odkrywając przyczyny choroby, nie zawsze jednak wiemy, jak
powinniśmy ją leczyć. Tak było również ze mną. Mimo świadomości
na temat niewłaściwej sytuacji oraz niezdrowych relacji panujących
w moim związku, nie miałam pojęcia jak powinnam postąpić i co

zrobić.


Elżbieta myślała, że ma wszystko, czego potrzebuje do szczęścia, a każdy kolejny dzień wyglądał tak samo. Jednak jeden przeczytany artykuł stał się iskrą, która z każdym kolejnym dniem coraz skuteczniej trawiła ją żywym ogniem od środka. W jej głowie zaczęły rodzić się pytania, a ona sama zaczęła dostrzegać w jak silnym uścisku męża i codzienności tkwiła. Nikt z zewnątrz nie uwierzyłby, że poślubiona przez obcokrajowca Elżbieta może na coś narzekać. Jednak czy na pewno szczęście jest tam, gdzie ktoś chce tak bardzo je pokazać? Czy kobieta potrafi odnaleźć w sobie siłę, by uwolnić się ze złotej klatki?



Monika Hołyk-Arora w swej najnowszej powieści w lekki i bardzo ciekawy sposób ukazuje nam dość powszechne zjawisko. Ludzie często zapętleni w rutynie dnia codziennego nie zauważają zatracenia, jakie czeka na nich za rogiem. Łatwo przyzwyczajają się do stałych elementów życia, zapominając, jak ważne jest wierzenie w siebie i własne siły. Kobiety często wpadają w pułapkę i porzucają siebie kosztem prowadzenia domu. Autorka ciekawie opisała moment, w którym w umyśle głównej bohaterki zaczęła się tlić chęć zmiany. Postawiła ją przed ciężkimi wyborami, które zapoczątkowały drogę do przemiany wewnętrznej, jaką przeszła Elżbieta.

Pierwszy raz w życiu nie potrzebowałam
nikogo, by czuć się w pełni sobą! Odkryłam, że to nie rodzice,
ewentualne rodzeństwo czy też życiowy partner decydują kim
jesteśmy. Oczywiście mogą to robić i bardzo często to czynią. Tak
przez długi czas postępowano również ze mną. Warto jednak odciąć
się od nich chociażby na moment, by zrewidować poglądy,
dowiedzieć się, co podpowiada nam własna dusza czy też

wewnętrzne ja i zrobić to.

Narracja pierwszoosobowa sprawia, że czujemy się jak na kawie z dawno niewidzianą przyjaciółką, która dokonała zmian i chce nam szczerze przedstawić swoje racje. Jest lekko, ale i poważnie. Doświadczamy wielu uczuć, cały czas kibicując mocno racjom bohaterki. Cała historia jest wciągająca, a tło powieści idealnie współgra z opowiadaną historią, obrazując zmiany w Eli i jej otoczeniu. Całość okraszona przepiękną i mądrą nauką dbania o zwierzęta i kochania ich za to, że są dla nas.


Główna bohaterka mimo przeciwności potrafi odnaleźć własne miejsce na ziemi, odrodzić się, pomagając przy tym innym. Szuka spokoju, znajduje ludzi życzliwych i zwierzęta potrzebujące pomocy. A to czy uda jej się odnaleźć całkowicie i pogodzić swoje życie przed i po artykule, cóż przekonajcie się sami.

Zapanowała nienaturalna cisza. Chyba każde z nas to
zrozumiało. W którymś momencie przekroczyliśmy niewidzialna
granicę relacji manager hotelu – gość. Wkroczenie na obce, nie do
końca określone terytorium zażyłości stało się niewygodne i
zmieniło całą tamtą rozmowę w pełną niedomówień szaradę.

Styl autorki jest niezwykle barwny i plastyczny. Opisy zarówno uczuć i wewnętrznych rozterek, jak i miejsc i ludzi realne i zachęcające. Całość stanowi ciekawą alternatywę na zimowe popołudnie. To piękna opowieść o poszukiwaniu siebie, miłości do zwierząt i pokonywaniu własnych słabości i lęków. Lęk bowiem zawsze tkwi w głowie i szybko znajdzie się ktoś, kto będzie umiał go podsycać dla własnych celów.

-----------------------------------------------------------------------------
http://www.martawsrodksiazek.pl/2017/12/kryzysowy-plan-zyciowy-monika-hoyk.html
-----------------------------------------------------------------------------

Los, przeznaczenie, Bóg czy cokolwiek
innego, co twoim zdaniem powołało nas do życia, dało nam jedną
szansę i to od nas powinno zależeć,...

Kryzysowy plan życiowy to piąta powieść Moniki Hołyk-Arory, jaką miała okazję przeczytać i tym razem czułam się totalnie zaskoczona. Historia ta bowiem jest zupełnie różna od tych, do których autorka przyzwyczaiła czytelników... I mam tu na myśli wykonanie, bo każda historia spod pióra Moniki Hołyk-Arory jest inna... niepowtarzalna.

Zasiadając do tej powieści, byłam nastawiona na lekką, prostą obyczajówkę, w trakcie czytania, której będę jedynie obserwatorem wydarzeń, jakich uczestnikiem będzie główna bohaterka. Jednak nic bardziej mylnego. W trakcie czytania Kryzysowego planu życiowego nie można usiać spokojnie i przewracać kolejne strony, by dotrzeć do tej ostatniej i odłożyć książkę na półkę „przeczytane”. Tutaj jest się takim samym bohaterem jak Elżbieta Svensson.
Monika Hołyk-Arora zastosowała w swojej powieści narrację pierwszoosobową z niebywałą ilością ekspresji, która sprawia, że słowa głównej bohaterki są bezpośrednio skierowane do czytelniczki. Zupełnie jakbyśmy rozmawiały z koleżanką... przyjaciółką, która opowiada nam swoje perypetie, nie szczędząc nam szczegółów, emocji i komentarzy...
Lektura więc jest przepełniona feerią emocji, które towarzyszą nam do samego końca.

To, co zachwyca mnie w każdej powieści Moniki Hołyk-Arory to lekkość jej pióra. Czytając jej powieści, ma się poczucie, że po pierwsze autorka ma ten niebywały talent do przelewania swoich pomysłów na papier, po drugie spisuje to wszystko w taki sposób, że czytając, wchodzimy w stan podobny do hipnozy... Autorka czaruje bowiem słowem na każdej stronie, sprawiając, że czytelnik przenosi się w zupełnie inny wymiar. I tym razem nie było inaczej. Historia Elżbiety Svensson pochłania całkowicie i oczarowuje pomysłem, barwnymi opisami pobudzającymi wyobraźnię i dialogami tak przeraźliwie prawdziwymi, iż ma się wrażenie, że to nie fikcja literacka, a szczera prawda.

Autorka porusza w swojej najnowszej powieści problem, z jakim mierzą się kobiety, a mianowicie zamykanie ich w określeniu kury domowej, która ma dbać o dom, ładnie wyglądać i nie mieć swojego zdania – być niczym robot, element wyposażenie „miłosnego gniazdka”. Ni mniej, ni więcej. Często kobiety pozostają w takim zawieszeniu, nie wiedząc, jak wykonać krok ku zmianie. Jak zacząć życie na nowo i od nowa. Zastanawiają się, czy dadzą sobie radę, czy mają na tyle siły... Niektóre zaś pozostają w szarościach dnia codziennego, bo brak im impulsu do działania.
Impulsu, który w przypadku bohaterki Kryzysowego planu życiowego był... niecodzienny.

Podsumowując: Jeśli macie ochotę na książkę z przesłaniem. Książkę niebanalną, wielobarwną, taką, która pokaże Wam, że czasem niewiele potrzeba, by otworzyć szerzej oczy i chwycić życie za rogi, by kiedyś w przyszłości móc z uśmiechem na twarzy powiedzieć „Przeżyłam swoje życie tak, jak chciałam!” a dodatkowo odbyć podróż wraz z Elżbietą Svensson... nie tylko turystyczną, ale przede wszystkim duchową, to bez zastanowienia niesięgnięcie po Kryzysowy plan życiowy. Być może znajdziecie w tej historii coś, co pomoże Wam postawić pierwszy krok ku lepszej przyszłości.


Gorąco polecam!

Kryzysowy plan życiowy to piąta powieść Moniki Hołyk-Arory, jaką miała okazję przeczytać i tym razem czułam się totalnie zaskoczona. Historia ta bowiem jest zupełnie różna od tych, do których autorka przyzwyczaiła czytelników... I mam tu na myśli wykonanie, bo każda historia spod pióra Moniki Hołyk-Arory jest inna... niepowtarzalna.

Zasiadając do tej powieści, byłam...