Książkę czyta się z zaciekawieniem, ale bardzo przeszkadzają wulgarność bohaterki i wprowadzane elementy erotyki.

Książkę czyta się z zaciekawieniem, ale bardzo przeszkadzają wulgarność bohaterki i wprowadzane elementy erotyki.

Agata została potrącona na pasach , budzi sie przy rodzicach. Czeka na swego partnera Roberta, który akurat w tym samym szpitalu jest lekarzem ginekologiem. Otuchy dodaje jej Jarek, podczas przesłuchania przez policjantów. Żonaty Jarek pomaga jej w fizjoterapii. Agata cofa się we wspomnieniach do znajomości z panem Perdiaux, we Francji, Chciałą popełnić samobójstwo będąc bankrutem materialnym i duchowym, ale w szpitalu odbywa się batalia o zbawienie jej duszy i ocalenie ciała. Kobieta tkwi w zmyślonym przez siebie świecie, ma urojenia, problemy psychiczne, depresję, a powinna się ogarnąć. Perdaux to jej terapeuta. Dzieli jej życie na poszczególne etapy. Agata widzi swoje dziecięce kompleksy, wrzucenie poza nawias klasy, nidy nie była zapraszana na urodzinowe przyjęcia do rówieśników. Dzieci naśmiewały się z niej. W domu wieczne awantury., molestowana przez dziadka. MIMO WSZYSTKO pragnie seksu, ale i bliskości czy czułości. Niektóre sceny były wybitni e erotyczne, ale przemieszanie ich z pseudomistyką uważam za niepotrzebny i niewłaściwy zabieg. Bohaterka co rusz pakuje sie w tarapaty, niefrasobliwośćw uprawianiu miłości skutkuje niechcianą ciąża., poznaje świat rozkoszy zmysłowych w lesbijskim wydaniu prze boku MArie.

Agata została potrącona na pasach , budzi sie przy rodzicach. Czeka na swego partnera Roberta, który akurat w tym samym szpitalu jest lekarzem ginekologiem. Otuchy dodaje jej Jarek, podczas przesłuchania przez policjantów. Żonaty Jarek pomaga jej w fizjoterapii. Agata cofa się we wspomnieniach do znajomości z panem Perdiaux, we Francji, Chciałą popełnić samobójstwo będąc...

Główną bohaterkę Agatę poznajemy w dość nietypowej sytuacji. Jest to bowiem moment, kiedy postanawia ona popełnić samobójstwo, które miałoby ją uwolnić od problemów finansowych, patologicznej rodziny i nieudanych związków z mężczyznami. Jednak dzięki pewnemu nieznajomemu Agata trafia do szpitala i tu rozpoczyna się walka o jej życie fizyczne a przede wszystkim duchowe. Nie jest to łatwa walka, ponieważ nagromadzone złe doświadczenia, problemy z samoakceptacją i odnalezieniem się w świecie nie ułatwiają niestety uporania się z demonami przeszłości. Mimo kolejnych załamań i chwil zwątpienia Agata nie poddaje się i z pomocą tajemniczego pana Perdiauxa walczy z bolesną przeszłością i powoli odkrywa swoje prawdziwe "ja".
Książka głęboka i refleksyjna. Nie jest to lektura do poduszki, czyta się ją jednak szybko i z ogromnym zaangażowaniem. Chyba każdy z nas odnalazł w Agacie choćby maleńką część siebie.

Główną bohaterkę Agatę poznajemy w dość nietypowej sytuacji. Jest to bowiem moment, kiedy postanawia ona popełnić samobójstwo, które miałoby ją uwolnić od problemów finansowych, patologicznej rodziny i nieudanych związków z mężczyznami. Jednak dzięki pewnemu nieznajomemu Agata trafia do szpitala i tu rozpoczyna się walka o jej życie fizyczne a przede wszystkim duchowe. Nie...

Gdy zaczęłam czytać tą książkę byłam zachwycona, ale doszłam do rozdziałów z erotyką pomieszaną z mistycyzmem i zachwyt prysł. Ogólnie bardzo dobrze się czyta, ale pewne rzeczy mi nie podeszły a szkoda, bo początek bomba. Gdy czytam erotyk lub coś o magii to wiem czego się spodziewać, a tutaj się tego niespodziewałam i może takie właśnie było założenie autorki.

Gdy zaczęłam czytać tą książkę byłam zachwycona, ale doszłam do rozdziałów z erotyką pomieszaną z mistycyzmem i zachwyt prysł. Ogólnie bardzo dobrze się czyta, ale pewne rzeczy mi nie podeszły a szkoda, bo początek bomba. Gdy czytam erotyk lub coś o magii to wiem czego się spodziewać, a tutaj się tego niespodziewałam i może takie właśnie było założenie autorki.

Historia opisana w książce zdecydowanie zaciekawia. Niestety, mnie osobiście przeszkadza duża ilość drobnych błędów - tzn. przykładowo: pominiecie "z" w zdaniach typu "wyszłam z domu" czy błędy w końcówkach: "zrzuciłam kot z parapetu",
Główna bohaterka jest dla mnie zdecydowanie zbyt wulgarna. Okej, my tak naprawdę też nie myślimy zawsze wierszem i myśli tej dziewczyny częściowo odzwierciedlają to, co się dzieje w naszych głowach. Jednak jest tego zbyt dużo.
Wprowadzenie postaci - Pana Pierdałks - wydaje mi się, że miało służyć dodaniu komizmu tej historii, na siłę rozbawić czytelnika. Natomiast mnie to nie chwyciło... ta postać - w mojej ocenie - może nosić dowolne nazwisko.
Podoba mi się to, że choć zakończenie jest przewidywalne, to do końca trwała walka o to, aby nie było ono podane wprost. Mam na myśli zatajenie istnienia Marii to, że o żonie Maxa nie dowiadujemy się "na dzień dobry". Fajnie, że trzeba się tego domyślać; tak samo jak ze śmiercią Marie oraz brakiem rozległego tragizm po śmierci opiekuna Agaty.

Historia opisana w książce zdecydowanie zaciekawia. Niestety, mnie osobiście przeszkadza duża ilość drobnych błędów - tzn. przykładowo: pominiecie "z" w zdaniach typu "wyszłam z domu" czy błędy w końcówkach: "zrzuciłam kot z parapetu",
Główna bohaterka jest dla mnie zdecydowanie zbyt wulgarna. Okej, my tak naprawdę też nie myślimy zawsze wierszem i myśli tej dziewczyny...

Agata – niby zwyczajna kobieta jak setki tysięcy innych w jej wieku, ale z bagażem doświadczeń o wiele większym niż posiadają jej rówieśnicy. Historia życia zmagającej się z kłopotami finansowymi, niepowodzeniem swoim i swoich najbliższych, a także brakiem miłości tej skromnej, zagubionej, ale mądrej kobiety, wprowadza czytelnika w świat, o którym nie potrafi zapomnieć główna bohaterka. Czytający tę książkę po zapoznaniu się z historią, która porusza, doprowadza do łez i pokazuje, jak ważna jest miłość, troska i pomoc, na długo nie wymaże z pamięci tego, co wydarzyło się w życiu Agaty.

Chwila zwątpienia w sens życia doprowadza do sytuacji wręcz dramatycznej, kiedy to główna bohaterka postanawia zakończyć swój żywot. Zbieg okoliczności doprowadza do pojawienia się mężczyzny, który nieświadomej niczego Agacie potajemnie pomaga, w trudnej, życiowej przeprawie po lepsze. Okoliczności, z którymi przyszło się zmierzyć Agacie, niejednokrotnie pokazują, że warto żyć, że życie to dar, że każdy ma swój cel, a żywioły, nad którymi musiała ona sama zapanować umacniają ją w wartości życia. Tego życia, które w ułamku sekundy mogła bezpowrotnie stracić. Miłość, która niejednokrotnie odwraca się do Agaty plecami, wielokrotnie, mimo wszystko daje o sobie znać w kolejnych wydarzeniach. Sensem wszystkiego, co związane z jej osobą jest płynące w żyłach AGAPE.

W czasie pobytu na oddziale intensywnej opieki medycznej, Agata przypomina sobie wydarzenia z tego dnia, w którym umyślnie chciała popełnić samobójstwo. Akt słabości, o którym nikt, prócz Pana Perdiaux’a nie wie, uświadamia jej bolesną prawdę, w momencie przeczytania artykułu w gazecie. Została uznana za ofiarę, a nie samobójczynię, która miała przy sobie list pożegnalny, a którego nikt ze służb nie odnalazł. Obrót spraw sprawia, że podnosi się powoli po upadku życiowym, a w tym wszystkim pomaga jej sam Perdiaux – były terapeuta osób, w ciężkich sytuacjach życiowych. Brak beztroskiego życia, wspaniałego dzieciństwa, o których mogła tylko pomarzyć, wracają, w momencie, gdy otrzymuję pokój dziecinny, w ramach terapii. Pełno prezentów, dodatkowo pomaga jej w odnalezieniu siebie w tej przestrzeni.

Niewyobrażalny zwrot akcji ma miejsce, w chwili zapomnienia, w której oddaje się bez zastanowienia Jarkowi – znajomemu doktorowi, w którym zatraca się do granic możliwości. Chwila przyjemności, chęć bycia ujarzmioną przez mężczyznę, poczucie spełnienia poprzez orgazm doprowadza do bezmyślnego zajścia w ciążę, o której nie jest świadoma do czasu. Z pomocą i wiedzą przychodzi poznana Marie, u której została zostawiona przez swojego prywatnego terapeutę. Z sceptycyzmem podchodzi do pomocy ze strony Marie, w której po spędzonym wspólnie czasie odkrywa kogoś więcej. Bliski kontakt głównej bohaterki nie pozostaje bez odzewu ze strony doświadczonej już kobiety – Marie, z którą przeżywa nowe, dotychczas nieznane doświadczenie.
Sytuacja zmienia się, w momencie, gdy wraca do domu staruszka, przy okazji odbywając podróż już nie jako znajoma Perdiaux’a, a jego córka, o której niewiele wie. Paryż, do którego udała się w odwiedziny wraz z terapeutą, dają jej mocno w kość, w chwili, kiedy uświadamia sobie, że poznany Max wie o wszystkim, o czym nie wie jego ojciec...

W sytuacjach, w których znalazła się Agata nie mogło zabraknąć bliskości, seksu i namiętności, które nie zostały nachalnie wprowadzone do historii głównej bohaterki. Lekkość, brak przesadności, a także idealnie łączące się ze sobą wydarzenia sprawiają, że niejednokrotnie czytając tę książkę, miałem wrażenie, że uczestniczę jako cichy obserwator w wydarzeniach. Seks, chociaż był ważny w życiu Agaty nie przyćmił on najważniejszego uczucia – miłości. To właśnie tego przede wszystkim szukała ona, ale czy znalazła? Tego dowiesz się sięgając po tę świetnie napisaną, ładnie wydaną i spójną książkę autorstwa Sandry Borowieckiej. Serdecznie polecam, a sam oceniam całość 9/10, gdyż brakowało mi więcej namiętności, seksu i bliskości głównej bohaterki, ale nie wpłynęło to na odbiór przeze mnie całości. Zagłębiając się w tej książce, zdecydowanie można zatracić poczucie czasu!

Agata – niby zwyczajna kobieta jak setki tysięcy innych w jej wieku, ale z bagażem doświadczeń o wiele większym niż posiadają jej rówieśnicy. Historia życia zmagającej się z kłopotami finansowymi, niepowodzeniem swoim i swoich najbliższych, a także brakiem miłości tej skromnej, zagubionej, ale mądrej kobiety, wprowadza czytelnika w świat, o którym nie potrafi zapomnieć...

Jak bardzo trzeba bać się przyszłości i być stłamszonym przez przeszłość by odechciało się żyć !? Agata decyduje się na krok ostateczny, chce się uwolnić od długów, patologicznej rodziny, traumatycznych wspomnień z dzieciństwa, nieciekawych związków z nieodpowiednimi mężczyznami, chce poczuć wolność. Próba samobójcza ma finał w szpitalu i od tej chwili zaczynamy poznawać Agatę. Tajemniczy nieznajomy namawia dziewczynę na terapię, oferuje pokój we własnym domu. Terapia jest trudna bo bagaż złych doświadczeń jest wielki. Trudno jest spojrzeć w głąb siebie, popatrzeć na kłopoty z odpowiedniego dystansu... ale jest to możliwe i Agata tego dokona. Książka zmusza do przemyśleń. Agata czasem nas irytuje, czasem chce się ją przytulić. Polecam, przeczytajcie.Czyta się bardzo szybko!

Jak bardzo trzeba bać się przyszłości i być stłamszonym przez przeszłość by odechciało się żyć !? Agata decyduje się na krok ostateczny, chce się uwolnić od długów, patologicznej rodziny, traumatycznych wspomnień z dzieciństwa, nieciekawych związków z nieodpowiednimi mężczyznami, chce poczuć wolność. Próba samobójcza ma finał w szpitalu i od tej chwili zaczynamy poznawać...

Zacznijmy od kreacji głównej bohaterki. Jest to młoda kobieta, dotknięta przez życie niejednokrotnie. Trudne dzieciństwo, burzliwe relacje z rodziną i brak wsparcia z jej strony, a także niepowodzenia zawodowe oraz wysokie długi mocno wpłynęły na nią i jej charakter. Kłopoty, w jakie wpadała, pozbawiły ją chęci do życia, a porażki zniechęciły do dalszej próby realizacji marzeń. Nie trudno się więc domyślić, że kobieta w młodym wieku nabawiła się depresji, ma problemy z akceptacją siebie i nie potrafi odnaleźć się w świecie. Jest jednak bardzo charakterną postacią. Chowa się za maską, która czasami płoszy ludzi. Jej wyzywający styl oraz ciągła pretensjonalność wcale nie sprawia, że łatwo ją polubić. Szczerze mówiąc, początkowo bohaterka strasznie mnie irytowała. Miałam ochotę nią potrząsnąć i wyrzucić je w twarz, że zachowuje się jak rozkapryszone dziecko. Przy innej książce stwierdziłabym, że ta postać jest po prostu beznadziejnie wykreowana. Jednak tutaj ona wręcz idealnie wpisuje się w tematykę powieści. Pokazuje bowiem między innymi, jak trudne życie może wpłynąć na sposób postrzegania świata. Ciągłe porażki sprawiają, że w końcu człowiek pęka i pragnie zobaczyć coś, czego nie ma, ale czego rozpaczliwie potrzebuje. Umie mieć pretensje do wszystkich o wszystko i nie doceniać tego, co ma.
Agata jednak zyskuje szansę od losu. Poznaje tajemniczego pana Perdiauxa, który wraz z nią rozpoczyna walkę o lepsze życie. Przy okazji stara się także uporać z własnymi demonami z przeszłości. Widzimy więc, jak dwoje zranionych ludzi pomaga sobie nawzajem, mimo że początkowo nic na to nie wskazywało. Agata za sprawą mężczyzny poznaje jego przyjaciółkę, która także pomaga jej odkryć siebie i odzyskać równowagę w życiu. Widzimy, jak ta złamana przez los dwudziestotrzylatka odbudowuję wiarę we własne możliwości i zaczyna znowu marzyć. Odkrywa siebie i przestaje w końcu użalać się nad swoim życiem. W pewnym momencie Agata przestała mnie irytowować i zaczęłam jej kibicować. Traktowałam ją, jak prawdziwego człowieka, z czego dopiero później zdałam sobie sprawę. To dość dziwne uczucie, ale w pewien sposób cudowne.

Cała recenzja:
http://biblioteka-feniksa.blogspot.com/2018/01/40-przypadki-agaty-w-sandra-borowiecka.html

Zacznijmy od kreacji głównej bohaterki. Jest to młoda kobieta, dotknięta przez życie niejednokrotnie. Trudne dzieciństwo, burzliwe relacje z rodziną i brak wsparcia z jej strony, a także niepowodzenia zawodowe oraz wysokie długi mocno wpłynęły na nią i jej charakter. Kłopoty, w jakie wpadała, pozbawiły ją chęci do życia, a porażki zniechęciły do dalszej próby realizacji...

Jakiś czas temu jedna z czytelniczek mojego bloga napisała mi w komentarzu pod jednym z moich postów, że z tego, jakie książki prezentuje na swoim blogu widać, że lubię sięgać po tytuły podejmujące trudną tematykę. Muszę przyznać, że zdecydowanie jest to prawda. Zawsze, kiedy w moje ręce trafia historia, która mnie porusza, wstrząsa mną, dając mi do myślenia, towarzyszy mi poczucie, że przeczytałam naprawdę wartościową książkę. Oczywiście zdarzają się również i takie pozycje, które mimo trudnej tematyki rozczarowują mnie. Jak było tym razem?, przekonacie się już za chwilę. Stanie się tak za sprawą książki Sandry Borowieckiej „Przypadki Agaty W. „na którą chcę dziś zwrócić Waszą uwagę.

Zanim jednak przybliżę samą treść utworu, poproszę Was moi drodzy, abyśmy przez chwilę wspólnie zastanowili się nad bardzo ważną i delikatną kwestią, jaką jest moment, kiedy człowiek staje nad życiową przepaścią i nie widzi dla siebie sensu życia. Wielu z nas zapewne słysząc hasła próba samobójcza, samobójstwo zadaje sobie pytanie „Co też popycha ludzi do tak dramatycznego kroku”? „Co tak strasznego wydarzyło się w życiu takiej osoby, że decyduje się na tak ostateczny krok”? Odpowiedzi na te pytania, co zrozumiałe, nigdy nie będą proste i oczywiste, ponieważ powodów może być naprawdę wiele. Pani Sandra Borowiecka w swojej książce zdecydowała się podjąć bardzo trudnego zadania i przedstawić nam historię młodej kobiety, która nie ma siły, by dalej żyć.
Ciąg dalszy przeczytacie na moim blogu.

https://kocieczytanie.blogspot.com/2018/01/znalazam-sie-nad-zyciowa-przepascia.html
Gorąco zapraszam:)

Jakiś czas temu jedna z czytelniczek mojego bloga napisała mi w komentarzu pod jednym z moich postów, że z tego, jakie książki prezentuje na swoim blogu widać, że lubię sięgać po tytuły podejmujące trudną tematykę. Muszę przyznać, że zdecydowanie jest to prawda. Zawsze, kiedy w moje ręce trafia historia, która mnie porusza, wstrząsa mną, dając mi do myślenia, towarzyszy mi...

Niektórzy nie powinni jednak pisać

Niektórzy nie powinni jednak pisać