Strata nienarodzonego, a bardzo wyczekiwanego dziecka to doświadczenie, które odciska piętno na całym dalszym życiu kobiety. Z czasem życie wraca do normalności, niby wszystko toczy się jak wcześniej, jednak to miejsce w sercu, w którym już zagościła miłość do dziecka sprawia, że tak naprawdę nic już nie jest tak, jak wcześniej.
Tak wygląda życie Laury. Ma dobrą pracę i kochającego męża, a jednak na wszystko patrzy przez pryzmat swojej straty. Dodatkowo jako nastolatka doświadczyła przemocowej relacji ze starszym chłopakiem, czego chyba nadal nie przepracowała.
Powieść "Niczemu winne" jest bardzo gorzka. Napisana jest dość kwiecistym językiem, jak dla mnie nawet zbyt kwiecistym, co początkowo bardzo mnie drażniło, a z drugiej strony trochę bawiło, bo miałam wrażenie, że niektóre zdania są wręcz na siłę ubarwianie poetyckimi zwrotami. Różne refleksje na tematy takie jak małżeństwo, aborcja, eutanazja są raczej odległe od moich poglądów, dlatego nie mogłam się identyfikować z główną bohaterką. Wiele pada też słów o mężczyznach, zostali oni przedstawieni w zasadzie jedynie w negatywnym świetle.
Nie mogę powiedzieć, że podobała mi się ta książka, ale też nie żałuję poświęconego na nią czasu. Myślę, że warto ją przeczytać choćby po to, żeby skonfrontować się z opisanymi w niej trudnymi sytuacjami. To pobudza do własnych refleksji. Ja dzięki tej lekturze bardziej doceniłam to, co mam i jak wygląda moja rzeczywistość.

Strata nienarodzonego, a bardzo wyczekiwanego dziecka to doświadczenie, które odciska piętno na całym dalszym życiu kobiety. Z czasem życie wraca do normalności, niby wszystko toczy się jak wcześniej, jednak to miejsce w sercu, w którym już zagościła miłość do dziecka sprawia, że tak naprawdę nic już nie jest tak, jak wcześniej.
Tak wygląda życie Laury. Ma dobrą pracę i...

Ile szczęścia tyle goryczy autorka pisze jak by sama to piekło przeszła.Polecam.

Ile szczęścia tyle goryczy autorka pisze jak by sama to piekło przeszła.Polecam.

Debiut i od razu trafiamy na dojrzale skonstruowaną fabułę w oparciu o prozę życia. W tym wypadku życie mocno igra sobie z uczuciami głównej bohaterki, a jedyne co daje to plasterki na pocieszenie. Wiele jest jej odebrane, ma do dyspozycji skrawki, z których musi w zastępstwie ułożyć swoją nową drogę. I o ironio, zawodowo doradza innym jak żyć. Czy najtrudniejsze nie będzie to, gdy musi roztrząsać problemy ludzi, którzy wyznają zasady sprzeczne z jej ideałami ? Jak pomóc komuś, kto z naszego punktu nie docenia tego co ma i wikła się coraz mocniej w narosłe konflikty z bliskimi? Jak wskazać drogę innym, skoro samemu jest się zbłąkanym?

"Podczas tej rozmowy łapałam się za pusty brzuch i myślałam o tym, jaki świat jest niesprawiedliwy. Kobiety przepełnione miłością bywają niezdolne do rozrodu. Te, które mogą i rodzą, często nie powinny. A aborcja? Lepiej jest zabić, kiedy inne nie mogą mieć dzieci, czy urodzić i tłamsić, niszczyć, życie demolować? Lepiej jest to życie odebrać maleństwu skrytemu w bezpiecznym gniazdku czy znikome poczucie bezpieczeństwa zabierać mu, gdy już jest po tej gorszej stronie brzucha? Kto bardziej krzywdzi? Kto robi więcej szkody? Bałam się takich myśli. Bałam się odpowiedzi." (s.26)

Krzyczkowska nie narzuca jednego punktu widzenia. Nie daje czytelnikowi gotowych odpowiedzi. Nie ocenia. A do tego tak umiejętnie plecie losy Laury i jej bliskich, że dostrzegamy oczywistości zaszłych sytuacji, ale nie możemy przewidzieć ludzkiej reakcji. Poznając wybory bohaterów "Niczemu winne" jednocześnie uruchamiamy własne emocje i zastanawiamy się co my byśmy wybrali w podobnej sytuacji. Nie ma złych ani dobrych opcji, ale takie, które są najbliższe dokonującego wyboru.

Refleksyjna proza. Przemyślany, nieco liryczny sposób ukazania przemyśleń bohaterki, który jest w stanie ukołysać bolące dusze. Myślę, że książka będzie szczególnie pomocna tam, gdzie odgrywa się dramat starty dziecka i niemożliwości zaspokojenia uczucia pustki.

Debiut i od razu trafiamy na dojrzale skonstruowaną fabułę w oparciu o prozę życia. W tym wypadku życie mocno igra sobie z uczuciami głównej bohaterki, a jedyne co daje to plasterki na pocieszenie. Wiele jest jej odebrane, ma do dyspozycji skrawki, z których musi w zastępstwie ułożyć swoją nową drogę. I o ironio, zawodowo doradza innym jak żyć. Czy najtrudniejsze nie będzie...

W swojej czytelniczej karierze zauważyłam niebezpieczną tendencję. Albo wybieram książki, po których przeczytaniu stwierdzam, że szkoda było mojego czasu, albo wybieram takie, które wbijają mnie w fotel i sprawiają, że boli mnie każda część duszy i serca. "Niczemu winne" Anny Krzyczkowskiej zdecydowanie należą do tej drugiej kategorii. Tyle bólu i nieszczęścia na stronach jednej książki już dawno nie widziałam. Wybrana przeze mnie książka to historia Laury, która w piątym miesiącu ciąży traci dziecko. Nie radzi sobie z bólem, dlatego ucieka w pracę i odnowienie miłości z mężem Maciejem. W trakcie czytania książki poznajemy rodzinę Laury - matkę, ojca, syna siostry Kacpra, którego Laura i Maciej kochają jak własne dziecko, aż w końcu samą siostrę, która okaże się źródłem nieszczęścia Laury, o którym dowie się ona w obliczu wielkiej tragedii. To ciężka, emocjonalna opowieść o stracie, o sposobie na jej przepracowanie, o rodzinie, o poszukiwaniu siły. Można powiedzieć, że to opowieść o wszystkim, co ludzkie. A to, co ludzkie nie zawsze jest takie, jak się wydaje i nie zawsze jest piękne. Bycie człowiekiem często boli i ten ból został unzoczniony w tej książce. Rzadko, bo rzadko, ale daję 9. Mimo tego, że po raz pierwszy w życiu, z powodu nadmiaru emocji, musiałam odłożyć czytnik, aby odpocząć. Nie mogłam znieść tego, co zrobił główny bohater.

W swojej czytelniczej karierze zauważyłam niebezpieczną tendencję. Albo wybieram książki, po których przeczytaniu stwierdzam, że szkoda było mojego czasu, albo wybieram takie, które wbijają mnie w fotel i sprawiają, że boli mnie każda część duszy i serca. "Niczemu winne" Anny Krzyczkowskiej zdecydowanie należą do tej drugiej kategorii. Tyle bólu i nieszczęścia na stronach...

Rewelacyjny debiut. Książka pełna emocji i niespodziewanych zwrotów akcji.

Rewelacyjny debiut. Książka pełna emocji i niespodziewanych zwrotów akcji.

Nakłania do refleksji o tym co w życiu ważne, wzrusza do łez
Polecam

Nakłania do refleksji o tym co w życiu ważne, wzrusza do łez
Polecam

Ileż ja łez wylałam nad tą książką...
Początkowo główna bohaterka mnie denerwowała swoim zachowaniem i naiwnością. Pewnych rzeczy można było się domyśleć. Nie zmienia to faktu, że to wzruszająca książka- opowieść o bólu po utracie nienarodzonego dziecka i o różnych odcieniach miłości, nierzadko trudnej.

Ileż ja łez wylałam nad tą książką...
Początkowo główna bohaterka mnie denerwowała swoim zachowaniem i naiwnością. Pewnych rzeczy można było się domyśleć. Nie zmienia to faktu, że to wzruszająca książka- opowieść o bólu po utracie nienarodzonego dziecka i o różnych odcieniach miłości, nierzadko trudnej.

Ile tragedii może spotkać jedną osobę? Wydaje się, że główna bohaterka już zbyt wiele przeszła, by dokładać kolejne przykre zdarzenia. A jednak - ciągle spotyka ją coś jeszcze.

Książka niesamowicie wciąga, czyta się ją jednym tchem. Jednak muszę przyznać, że jest nieco przewidywalna. Ale czytałam z zapałem, by jak najszybciej się przekonać, czy moje podejrzenia są słuszne ;)

Ile tragedii może spotkać jedną osobę? Wydaje się, że główna bohaterka już zbyt wiele przeszła, by dokładać kolejne przykre zdarzenia. A jednak - ciągle spotyka ją coś jeszcze.

Książka niesamowicie wciąga, czyta się ją jednym tchem. Jednak muszę przyznać, że jest nieco przewidywalna. Ale czytałam z zapałem, by jak najszybciej się przekonać, czy moje podejrzenia są słuszne ;)

Pełna ciepła, ale i smutku opowieść o... życiu. Opowieść o trudnych relacjach rodzinnych, o stracie i zdradzie. Czy pod idealnym życiem Laury może kryć się tragedia? Czy gwałt z młodości i utratę dziecka może ukoić kochający i oddany partner? Czy życie oszczędzi Laurze kolejnych dramatów i rozczarowań?

Pełna ciepła, ale i smutku opowieść o... życiu. Opowieść o trudnych relacjach rodzinnych, o stracie i zdradzie. Czy pod idealnym życiem Laury może kryć się tragedia? Czy gwałt z młodości i utratę dziecka może ukoić kochający i oddany partner? Czy życie oszczędzi Laurze kolejnych dramatów i rozczarowań?

Laura od lat jest mężatką. Na pozór spełniona i szczęśliwa, z dnia na dzień coraz silniej odczuwa emocjonalną pustkę. Wydaje się jej, że wszystkie prawdziwe uczucia zatrzasnęła wiekiem białej trumny niewielkich rozmiarów. Mimo to uśmiecha się i zawodowo doradza innym, jak się podnieść po upadku.

Książka napisana pięknym językiem, piękna. Trzeba podczas czytania mieć blisko chusteczki.

Laura od lat jest mężatką. Na pozór spełniona i szczęśliwa, z dnia na dzień coraz silniej odczuwa emocjonalną pustkę. Wydaje się jej, że wszystkie prawdziwe uczucia zatrzasnęła wiekiem białej trumny niewielkich rozmiarów. Mimo to uśmiecha się i zawodowo doradza innym, jak się podnieść po upadku.

Książka napisana pięknym językiem, piękna. Trzeba podczas czytania mieć blisko...