Zauważyłam dwa błędy w książce - Adelajda Burgundzka została nazwana siostrą Berty, a była jej córką, a o cesarzowej Teofano wspomniano, ze przeżyła wszsytkich trzech Ottonów, kiedy umarła przed Ottonem III. Tak więc zaufanie co do rzetelności tej ksiązki mocno spadło

Zauważyłam dwa błędy w książce - Adelajda Burgundzka została nazwana siostrą Berty, a była jej córką, a o cesarzowej Teofano wspomniano, ze przeżyła wszsytkich trzech Ottonów, kiedy umarła przed Ottonem III. Tak więc zaufanie co do rzetelności tej ksiązki mocno spadło

Biografia władcy wczesnoniemieckiego z dynastii Ludolfingów to popularnonaukowa praca prof. Jerzego Strzelczyka. Kupując książkę byłem zupełnie spokojny o jej merytoryczną treść wiedząc kto jest jej autorm tym bardziej, że jestem „fanem” pisarstwa profesora. Tym razem również się nie zawiodłem.
Książka świetnie pokazuje całą wielowymiarowość rodzącego się państwa środkowoeuropejskiego we wczesnym średniowieczu z wszelkimi niuansami temu towarzyszącymi, jak spory dynastyczne, funkcjonowanie władzy centralnej, tendencje odśrodkowe wspierane przez inne możne rody. Dzięki książce jeszcze lepiej rozumiem czym jest władza i jak trudną rzeczą jest jej sprawowanie.
Szczególnie interesujące były dla mnie te części książki, które opisywały relacje Ottona z Mieszkiem I i cała gama zależności między tworzącymi się organizmami państwowymi z których ten polski był wyraźnie słabszy. Było to interesujące zwłaszcza pod kątem polityki i praktyki chrystianizacyjnej realizowanej przez Ottona względem Słowian Połabskich.
Szczerze polecam!

Biografia władcy wczesnoniemieckiego z dynastii Ludolfingów to popularnonaukowa praca prof. Jerzego Strzelczyka. Kupując książkę byłem zupełnie spokojny o jej merytoryczną treść wiedząc kto jest jej autorm tym bardziej, że jestem „fanem” pisarstwa profesora. Tym razem również się nie zawiodłem.
Książka świetnie pokazuje całą wielowymiarowość rodzącego się państwa...

Ze względu na niewiele zachowanych źródeł nie jest to typowa biografia władcy, a raczej pozycja opowiadająca o czasach ottońskich. Autor w gawędziarskim stylu przedstawia panoramę epoki, z dużym naciskiem na to co działo się na wschodzie. Bo więcej tu rozważań o relacji Ottona z Połabiem i państwem Mieszka I niż na temat jego koronacji cesarskiej. Takie podejście jest zarówno zaletą, jak i wadą. Cieszy jednak, że sporo miejsca zajęła kwestia tzw. "renesansu ottońskiego". Mnóstwo wiedzy w niewielkiej objętości książce i do tego napisanej w przystępnym stylu. Na pewno pozycja warta lektury, ale dobrze przeczytać też biografię tego władcy wydaną przez Napoleon V.

Ze względu na niewiele zachowanych źródeł nie jest to typowa biografia władcy, a raczej pozycja opowiadająca o czasach ottońskich. Autor w gawędziarskim stylu przedstawia panoramę epoki, z dużym naciskiem na to co działo się na wschodzie. Bo więcej tu rozważań o relacji Ottona z Połabiem i państwem Mieszka I niż na temat jego koronacji cesarskiej. Takie podejście jest...

Będę nie obiektywny, gdyż z udziałem rodzimego historyka-przewodnika zwiedzałem miejsca związane z władcami i czasami dynastii Ottońskiej (Magdeburg, Miśnia, Merseburg, Kwedlinburg, Gernrode). Nie obce są nam też miejsca we wschodnich Niemczech które były miejscem zamieszkania a później areną walk Słowian z Niemcami (Roztoka, Hawela, Brandenburg, Gryfia, Strzałów). Uwielbiamy stare budowle romańskie i średniowieczne dzieje.

Autor bardzo jasno i wnikliwie (przy niedostatku źródeł) przedstawia czasy i najważniejsze dążenia i działania Ottona I (arcybiskupstwo magdeburskie, walki z Węgrami i Słowianami, spory z członkami rodziny, poddanymi książętami i biskupami, polityka wobec papieży, Italii i dążenie do cesarskiej godności). Sporo miejsca poświęca polityce wschodniej Niemiec (wobec pogan, Mieszka I czy Czechów). W porównaniu jest mniej o Frankach czy Skandynawii w tym okresie (Frankowie chyba byli jednak istotniejsi dla Niemiec w tym okresie).

Lektura Pana Strzelczyka była dla mnie prawdziwą przyjemnością. Obok treści głównej kapitalne są m.in. jego wyjaśnienia o trudach w układaniu jakiejkolwiek długofalowej strategii i ograniczeniach władców tego okresu (nagradzanie ziemią, której nigdy nie było w nadmiarze oznaczała osłabienie na przyszłość, lojalność ograniczona tylko do jednego pokolenia, lojalność rodowa i terytorialna (czy duchownych wobec Kościoła) w kontrze do lojalności wobec króla czy cesarza). Równie ciekawe jest porównanie sinusoidy znaczenia i powodzenia poszczególnych władców dynastii Ludolfingów i naszej dynastii (Mieszko I, Bolesław Chrobry i Mieszko II a Henryk I, Otton I i Otton II).

Niewątpliwym atutem książki jest talent autora do przekazywania wiedzy, ale i (zważywszy na skąpe źródła z tak zamierzchłych czasów) do rozważania o różnych nie do końca jasnych wydarzeniach czy sporach.

Będę nie obiektywny, gdyż z udziałem rodzimego historyka-przewodnika zwiedzałem miejsca związane z władcami i czasami dynastii Ottońskiej (Magdeburg, Miśnia, Merseburg, Kwedlinburg, Gernrode). Nie obce są nam też miejsca we wschodnich Niemczech które były miejscem zamieszkania a później areną walk Słowian z Niemcami (Roztoka, Hawela, Brandenburg, Gryfia, Strzałów)....

Lubię poczytać sobie o średniowieczu jako odskoczni od XVII wieku. Strzelczyk obcy mi nie jest, gdzieś tam jeszcze przed studiami czytałem sobie jego "Słowian Połabskich". Co do biografii Ottona to trzeba przyznać, że jest całkiem niezła w odbiorze. Te początkowe dzieje dawnej Rzeszy z X wieku zawsze mnie fascynowały. Czy polecam książkę? Myślę, że warto do niej sięgnąć, biorąc pod uwagę, że jest to biografia dość wyczerpująca, a do tego w języku polskim. Przynajmniej z mojej perspektywy nie mam się do czego przyczepić, aczkolwiek nie jestem ekspertem w tej epoce.

Lubię poczytać sobie o średniowieczu jako odskoczni od XVII wieku. Strzelczyk obcy mi nie jest, gdzieś tam jeszcze przed studiami czytałem sobie jego "Słowian Połabskich". Co do biografii Ottona to trzeba przyznać, że jest całkiem niezła w odbiorze. Te początkowe dzieje dawnej Rzeszy z X wieku zawsze mnie fascynowały. Czy polecam książkę? Myślę, że warto do niej sięgnąć,...

To chyba pierwsza polska biografia (przynajmniej ja się z inną nie spotkałem) Ottona I Wielkiego, niemieckiego króla i Świętego Cesarza Rzymskiego, bez wątpienia jednej z najważniejszych postaci swojej epoki, która dzięki staraniom Wydawnictwa Poznańskiego (chylę czoło) miała okazje ukazać się na naszym księgarskim rynku.

Tym bardziej się cieszę iż trudu zmierzania się z ta postacią podjął się jeden z najbardziej uznanych autorytetów w tej dziennie, polski historyk, Jerzy Strzelczyk (polecam przy okazji jego inne książki: „Bohaterowie Słowian Połabskich”, „Mity, podania i wierzenia dawnych Słowian) co gwarantuje wysoki, merytoryczny poziom publikacji. Autor w sposób niezwykle staranny, przemyślany i podparty gruntowną wiedzą kreśli nam obraz panowania tego niemieckiego władcy na tle głębokiego historycznego rysu wczesnośredniowiecznej rzeczywistości w jej rożnych, niekiedy bardzo skomplikowanych, formach: politycznych, etnicznych, gospodarczych, religijnych, światopoglądowych, militarnych i innych…

Opisuje tworzenie się zrębów długofalowej polityki Ottona I związanej z umacnianiem swojej pozycji, ułożeniem stosunków z sąsiadami czy zdławieniem zagrażających jego przywództwu rozmaitych ruchów odśrodkowych (bunty możnych).

Szczególnie interesujące, szczególnie dla nas, jawię się wątki dotyczące ekspansywnej chrystianizacji słowiańszczyzny (i tworzących się na podbitych terenach tzw. Marchii) oraz kontaktów z naszym pierwszym, historycznym władcą Mieszkiem I od którego (wedle relacji kronikarza Thiertmara) otrzymywał trybut z części podległych mu ziem, choć tu akurat wśród historyków i badaczy nie ma pełnej jedności.

Równie ciekawie są wątki dotyczące zmiennych wektorów wojny z Cesarstwem Bizantyjskim i próba podboju Włoch, zakończonych, niespodziewanie, układem oraz małżeństwem Ottona II z księżniczką bizantyjską Teofano.

Książka Jerzego Strzelczyka „Otton I Wielki” mino iż podana jest w formie popularnonaukowej, a tym samym przeznaczona dla szerokiego grona odbiorców, jest znakomicie merytorycznie opracowana i posiada solidną podbudowę, opartą o zachowane dokumenty oraz liczne dawniejsze i współczesne badania z różnych dziedzin nauki.

To świetnie napisana i bardzo pouczająca pozycja dla wszystkich pasjonatów historii dawnej, umożliwiająca nam lepsze poznanie owego wspaniałego i pobudzającego wyobraźnie fragmentu dawno minionych dziejów.

Bez kłopotu trafia do każdego rodzaju odbiorców, bez względu na wiek i zasób posiadanej wiedzy.

Zdecydowanie jedna z ciekawszych, popularnonaukowych pozycji dotycząca wczesnośredniowiecznej historii Europy, jaka miałem okazje przeczytać ostatnimi czasy.

Polecam.

To chyba pierwsza polska biografia (przynajmniej ja się z inną nie spotkałem) Ottona I Wielkiego, niemieckiego króla i Świętego Cesarza Rzymskiego, bez wątpienia jednej z najważniejszych postaci swojej epoki, która dzięki staraniom Wydawnictwa Poznańskiego (chylę czoło) miała okazje ukazać się na naszym księgarskim rynku.

Tym bardziej się cieszę iż trudu zmierzania się z...

Podobnie jak w przypadku książki o Ottonie III, Jerzy Strzelczyk stara się ukazać postać Ottona I w szerszym świetle, na tle nie tylko wczesnośredniowiecznej Europy, ale także osiągnięć innych Ludolfingów, szczególnie swego ojca, Henryka I. Jest to ciekawa opowieść o rodzącej się państwowości w Niemczech, o trudnościach pierwszych władców wschodniofrankijskich, także o zabytkach kultury doby ottońskiej oraz budowaniu pierwszoplanowej roli cesarstwa w chrześcijańskiej Europie.

Pozycja bardzo ważna w biblioteczce każdego zapalonego mediewisty, zwłaszcza, że jest to pierwsza monografia poświęcona temu władcy, tworzona w języku polskim.

Podobnie jak w przypadku książki o Ottonie III, Jerzy Strzelczyk stara się ukazać postać Ottona I w szerszym świetle, na tle nie tylko wczesnośredniowiecznej Europy, ale także osiągnięć innych Ludolfingów, szczególnie swego ojca, Henryka I. Jest to ciekawa opowieść o rodzącej się państwowości w Niemczech, o trudnościach pierwszych władców wschodniofrankijskich, także o...