Narzucanie coraz większej ilości obowiązków, przede wszystkim sprawozdawczych, musiało odbić się na efektach pracy saskich dyplomatów. Pisali oni niezliczone raporty, zestawienia, odbierali i wysyłali korespondencję, nie mając czasu na tzw. bieżącą działalność. Dla historyków wykonali potężną pracę, bo dzięki pozostawionym przez nich źródłom mamy co badać, ale z punktu widzenia ówczesnej polityki było to zgubne. Paradoksalnie to August II, wprowadzając wysoki stopień zbiurokratyzowania aparatu dyplomatycznego, był jednocześnie grabarzem jego skuteczności. Dopiero reformy lat dwudziestych, a później czterdziestych XVIII w. zmniejszyły nieco „papierkowe” obowiązki saskiej służby dyplomatycznej.

Narzucanie coraz większej ilości obowiązków, przede wszystkim sprawozdawczych, musiało odbić się na efektach pracy saskich dyplomatów. Pisa...