Seria opowiadań o Koniaszu
Po prostu świetne czytadło

Seria opowiadań o Koniaszu
Po prostu świetne czytadło

Niestety najsłabsza z serii. Wolałam, gdy przygody Koniasza miały formę opowiadań, tak jak w "Krawędzi żelaza". Przez większą część "Wilka samotnika" miałam wrażenie, że akcja w ogóle nie posuwa się do przodu. Dopiero potem coś się ruszyło, od momentu wyprawy do Cytadeli. Książka bardzo by zyskała, gdyby ją skrócić o połowę. Na ogół uwielbiam opasłe tomiska, ale nie wtedy, gdy składają się w większości z lania wody (czy jak w tym przypadku wina, bo Koniasz pije na potęgę ^_^).

Niestety najsłabsza z serii. Wolałam, gdy przygody Koniasza miały formę opowiadań, tak jak w "Krawędzi żelaza". Przez większą część "Wilka samotnika" miałam wrażenie, że akcja w ogóle nie posuwa się do przodu. Dopiero potem coś się ruszyło, od momentu wyprawy do Cytadeli. Książka bardzo by zyskała, gdyby ją skrócić o połowę. Na ogół uwielbiam opasłe tomiska, ale nie wtedy,...

Skończone, ale zostaje ciąg dalszy i muszę powiedzieć że właśnie wybieram sie zaraz z wizytą do biblioteki po 2 tom wilka samotnika :)
historia w 1 tomie jest zwieńczeniem wszystkich wcześniejszych przygód koniasza:) na przeszkodzie koniasza stają najlepsi z najlepszych, ninja, do tego konwent do zwalczania czarodziejów i wszelkich przejawów magii, czarodzieje którzy nie są zbyt uczciwi wobec koniasza. Tym razem koniasz ma za zadanie wykraść pewien artefakt magiczny z zagubionej cytadeli, która po wielkiej wojnie zaginęła z powierzchni ziemi i map, teraz został wynajęty przez grupę czarodziejów z klanu rumelkowego by doprowadził oddział do celu, do magicznego artefaktu, o którym chyba nikt nie wie, a szczególnie sam koniasz?.. :) Polecam przeczytać wszystkie części, ale ta tutaj co przed chwilką zamknąłem jest zwieńczeniem profesjonalizmu koniasza i samego autora, Brawo!!! :) trochę dłużyło mi się skończenie książki, ale to ze względów trudu życia w dzisiejszych czasach, życia z zegarkiem przed oczami. pozdrawiam.

Skończone, ale zostaje ciąg dalszy i muszę powiedzieć że właśnie wybieram sie zaraz z wizytą do biblioteki po 2 tom wilka samotnika :)
historia w 1 tomie jest zwieńczeniem wszystkich wcześniejszych przygód koniasza:) na przeszkodzie koniasza stają najlepsi z najlepszych, ninja, do tego konwent do zwalczania czarodziejów i wszelkich przejawów magii, czarodzieje którzy nie są...

Niestety, tym razem Koniasz nie spełnił oczekiwań.

Z bólem to przyznaję, ale wymęczyłem się i wynudziłem straszliwie. Podobała mi się budowa poprzednich książek z tego uniwersum: opowiadania po góra sto stron, zazębiające się w pewnym stopniu, niektóre mocniej powiązane fabularnie. Tutaj mamy raptem pierwszą część opowieści, a ta cegła ma i tak ponad 800 stron. I niestety, imć Žamboch nie wypełnił jej łatwo przyswajalną treścią. Akcja większości książki rozgrywa się w Krachtiburgu, gdzie Koniesz bawi się w ganianego ze swoimi prześladowcami. A tych grup jest tyle, że po chwili traci się wątek i zaczyna się człowiek zastanawiać nad sensownością tego wszystkiego. A najgorsze jest to, że nie przekonały mnie zupełnie motywacje czarnych charakterów, zresztą motywacje głównego bohatera też.
Nie czułem zupełnie charyzmy Koniasza, która była wcześniej tak odczuwalna. Idzie, zarzyna kogo ma zarżnąć, ma chwilę na mętne i płytkie przemyślenia nad winem, potem znowu gdzieś lezie i tak w kółko. Postacie drugoplanowe też przemieszczają się po wytyczonej dróżce, a ich zachowanie jest często frustrująco nielogiczne.
Powieść się wlecze niemiłosiernie, fabuła ma monstrualne dziury, pieruńsko płaskich bohaterów, nieciekawy wątek główny i dramatycznie kijową scenografię.
Na plus... rany, będzie ciężko... Choreografia walk, jeśli mówimy tu o starciach, gdzie przeciwników nie jest cała horda. I to tyle, nic więcej.

Miała być wciągająca, męska powieść, a wyszło nudne jak diabli lanie wody bez krzty sensownego pomysłu na ruszenie fabuły do przodu. Spory minus dla autora.

Niestety, tym razem Koniasz nie spełnił oczekiwań.

Z bólem to przyznaję, ale wymęczyłem się i wynudziłem straszliwie. Podobała mi się budowa poprzednich książek z tego uniwersum: opowiadania po góra sto stron, zazębiające się w pewnym stopniu, niektóre mocniej powiązane fabularnie. Tutaj mamy raptem pierwszą część opowieści, a ta cegła ma i tak ponad 800 stron. I niestety,...

„Wilk Samotnik” jest kolejnym tomem o przygodach niezmordowanego najemnika Koniasza. Miroslav Žamboch przedstawia nam kolejne mroczne opowieści o twardzielu, który poza silnymi mięśniami posiada spory intelekt i dobre serce. Poznaczona bliznami twarz może zmylić przy pierwszym poznaniu, doskonale pokazując, że nie należy oceniać książki po okładce. Koniasz wywijając mieczem, zabija kolejne zastępy przeciwników, pokazując, że gdy potrzeba również potrafi postępować z zimną krwią. Romantyk bez sumienia rusza ku kolejnej misji, z której tym razem może nie powrócić żywy.

Na Koniaszu zapadł wyrok, wielu zbirów chce jego śmierci i tylko cud może sprawić, że wyjdzie żywy z czyhającej na niego zasadzki. Bezlitośni władcy, potężni czarodzieje i wielu innych szemranych typów chce się dobrać Koniaszowi do skóry. Wszyscy chcą jego śmierci, wielcy tego świata rozpoczynają zakrojone na szeroką skale polowanie, które ma tylko jeden cel. Zabić go! Zabić Koniasza!

Niniejsza książka wciąga od pierwszej do ostatniej strony, za sprawą szybkiej akcji i nieszablonowych bohaterów. Ani przez moment się nie nudziłem. Akcja mknie w szybkim tempie, aż miejscami nie ma chwili, aby złapać oddech. Postać głównego bohatera zdradza nam znów kilka tajemnic z jego życia i jeszcze bardziej sprawia, że możemy go polubić. Miroslav Žamboch wątki fabularne nakreślił ciekawie, krew leje się litrami, ostrza spływają szkarłatem, a prastara magia również ma wiele do powiedzenia. Cykl o Koniaszu stał się jednym z moich ulubionych i z pewnością jeszcze nie raz sięgnę po książki tego autora, gdyż jak najbardziej są godne lektury.

Ciągłe napięcie, szybka akcja i dosadny humor są najmocniejszymi plusami tej pozycji. Książka powinna spodobać się czytelnikom, którzy lubią mocnych i wyrazistych bohaterów, umiejących nie raz walczyć o swoje do ostatniej kropli krwi. Koniasz pomimo wielu odniesionych ran zawsze się jakoś wyliże i powróci do świata żywych. Postać Janicka również mi się spodobała i czytałem o jego losach z ciekawością. Magii mamy w tym tomie znacznie więcej i to jak najbardziej przypadło mi do gustu. Cykl godny polecenia tak jak i cała twórczość Miroslava Žambocha. Polecam.

http://fantasy-bestiarium.blogspot.com/2016/11/wilk-samotnik-miroslav-zamboch.html

„Wilk Samotnik” jest kolejnym tomem o przygodach niezmordowanego najemnika Koniasza. Miroslav Žamboch przedstawia nam kolejne mroczne opowieści o twardzielu, który poza silnymi mięśniami posiada spory intelekt i dobre serce. Poznaczona bliznami twarz może zmylić przy pierwszym poznaniu, doskonale pokazując, że nie należy oceniać książki po okładce. Koniasz wywijając...

Ta historia już nie była taka dobra.Ale Koniasz to Koniasz. Trzeba szanować i kupować.

Ta historia już nie była taka dobra.Ale Koniasz to Koniasz. Trzeba szanować i kupować.

Miło było poznać panie Koniasz

Miło było poznać panie Koniasz

Spotkanie z Koniaszem bardzo udane,tyle tu.Świetnych scen walk.Ucieczek,akcja mroczna.
I chwilami ociera się o dark fantasty.
Bardzo super.

Spotkanie z Koniaszem bardzo udane,tyle tu.Świetnych scen walk.Ucieczek,akcja mroczna.
I chwilami ociera się o dark fantasty.
Bardzo super.

Historia Koniasza sama w sobie dość dobra jednak jak dla mnie tytułowy bohater za mocno lśnił ideałami czy powodami, których nie spodziewałam się po nim.

Historia Koniasza sama w sobie dość dobra jednak jak dla mnie tytułowy bohater za mocno lśnił ideałami czy powodami, których nie spodziewałam się po nim.

Swietna seria o koniaszu

Swietna seria o koniaszu