Love in the Time of Cholera

"Miłość w czasach zarazy” już jakiś czas leżała na mojej półce z książkami „w kolejce do przeczytania”. W sumie, zarazę mamy... Miłość zresztą też, bo jakkolwiek by nie było to jednak czuję miętę do tego mojego męża, a i on, na jego szczęście, mi tę miłość okazuje. Poza tym jest jeszcze bezwarunkowa miłość rodziców do dziecka i dziecka do rodziców. Reasumując, był to już najwyższy czas by za książkę chwycić i się w niej zagłębić. Ponadto, to klasyka, a Autor noblista, więc siłą rzeczy, musiało być cudnie...
Nie było...

„Miłość w czasach zarazy” to opowieść o miłości... w czasach zarazy... gdzie tej zarazy w książce tak naprawdę zbyt wiele nie ma... A tak na poważnie, to powieść o różnych etapach tej samej miłości dwojga kochających się ludzi – pięknej Ferminy, córki bogatego przedsiębiorcy i Florentina, syna z nieprawego łoża pozornie ubogiej krawcowej. Pan Marquez w pięknych słowach, w rozległych zdaniach, wielokrotnie złożonych i poruszających wielu wątków jednocześnie, opisuje pierwsze spotkanie Ferminy i Florentina. Ich potajemną wymianę listów miłosnych, ostateczne odrzucenie Florentina przez ukochaną, jego rozpacz i „próby” poradzenia sobie z uczuciem złamanego serca oraz ich ponowne spotkanie po wielu, wielu latach w momencie śmierci męża Ferminy, którego to poślubiła z rozsądku i wyrachowania, moim zdaniem.

To miała być zachwycająca i ujmująca powieść o bezgranicznej miłości aż do grobowej deski... i jest, ale mnie ona zupełnie nie zachwyciła.

Zacznę od kilku słów wyjaśnienia, dla tych, którzy zastanawiają się jak to mogła być miłość w czasach zarazy, a zarazy jak na lekarstwo. Rzeczywiście tytuł książki mógłby wskazywać, że będą się tu odgrywać wielkie tragedie ludzkie związane właśnie epidemią, co dla miłośników książek, których akcja toczy się w jakimś dramatycznym czasie, ostatecznie jest bardzo mylące i mogą poczuć się zawiedzeni. Niemniej jednak, musimy wziąć pod uwagę, że zamysłem Autora było tu skupienie się przede wszystkim na aspekcie miłosnym, uczuciowym głównych bohaterów, a wspomniana zaraza miała nam w głównej mierze wskazać czas w jakim dzieje się akcja. Ponadto, gdyby nie zaraza, w tym przypadku cholery, Fermina być może nie poznała by dr Urbino, którego następnie poślubiła.

Czytając tę książkę odniosłam wrażenie, że Autor miast przyświecać miłości, raczej ją ośmieszył. Historia tych dwojga, mimo iż prawdopodobna, była po prostu naiwna i głupia, a stała się taka dokładnie od momentu, w którym Florentino przeżył swój pierwszy raz... Do tego momentu, wszystko było w książce ok, ale potem czytana powieść stała się dla mnie niedorzeczna, a bohaterowie irytujący.

Męczyłam się niesamowicie przy czytaniu tej książki. Nie potrafiłam do niej zasiąść i skupić się przy jej czytaniu. W końcu straciłam dla niej tyle czasu, że gdy po ciężkich bojach dotarłam gdzieś do 2/3 powieści, po prostu stwierdziłam, że dalej nie mogę. Jest o wiele więcej innych, bardziej wartościowych i przede wszystkim ciekawszych książek. W związku z czym, włączyłam sobie film o tym samym tytule i obejrzałam zakończenie... dobrze, że nie straciłam na nią więcej czasu.

Czy to jest książka wybitna, jak to określają ją znawcy literatury wyższej... być może. Doceniam Autora, naprawdę, gdyż żeby, w moim mniemaniu, tak pisać o miłości wczasach zarazy to trzeba mieć duży talent... Paradoksalnie uważam, że Pan Marquez wcale „nie położył” tej książki. Ona jest na swój sposób wybitna, tylko nie każdemu ta „wybitność” po prostu będzie odpowiadać. Osobiście książkę zrozumiałam, wyłapałam przekaz, ale więcej do niej nie wrócę.

Czytacie na własna odpowiedzialność. A lepiej obejrzyjcie po prostu film. Jest wiernie odwzorowany, to w zupełności wystarczy.

"Miłość w czasach zarazy” już jakiś czas leżała na mojej półce z książkami „w kolejce do przeczytania”. W sumie, zarazę mamy... Miłość zresztą też, bo jakkolwiek by nie było to jednak czuję miętę do tego mojego męża, a i on, na jego szczęście, mi tę miłość okazuje. Poza tym jest jeszcze bezwarunkowa miłość rodziców do dziecka i dziecka do rodziców. Reasumując, był to już...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Cudowna! Jednak można pisać o miłości i seksie bez wulgarności, ckliwości czy infantylności.
Kochajmy się, życie tak szybko mija...

Cudowna! Jednak można pisać o miłości i seksie bez wulgarności, ckliwości czy infantylności.
Kochajmy się, życie tak szybko mija...

Pokaż mimo to

Gabriel Garcia Marquez „Miłość w czasach zarazy”

Marquez porwał mnie „Sto lat samotności” wiele lat temu, a tę książkę umieszczam w moim top 10. Różnica historii przedstawionej w „Sto lat samotności” tak wiele różni od „Miłości w czasach zarazy”, to obie one są dowodami na geniusz pisarski kolumbijskiego pisarza. Również i ona jest książką wyjątkową, nieszablonową. Przelane na papier litery tworzą zdania, a zdania kreują wyjątkową historię miłości dwojga ludzi. Tu nie ma mowy o żadnym znudzenia, ba – jakiejkolwiek tandecie, czy schematyczności. Siła i eskalacja realizmu magicznego już tak widocznego w „Sto lat samotności” – tu wybrzmiewa jeszcze bardziej, i bezsprzecznie robi wrażenie.

Tytuł jest mocno mylący, bowiem tytułowa zaraza jest dodatkiem w tle reszty wydarzeń bohaterów Marqueza. Na pierwszy plan zostaje wyciągnięta historia Ferminy Dazy i Florentino Arizy, która przenosi czytelnika w czasie. Poznanie tych dwojga i ich życia, miłości którą udaje się zdobyć po tylu latach...Ckliwości, banału tu nie spotkamy, to nie tandecizna rodem z współczesnych „love story”, tylko wielopoziomowa i niespotykana historia zapadająca w pamięć. Wiele tu mądrych, ponadczasowych sentencji i życia tego prawdziwego – które można spróbować dotknąć, chociaż tu aż kipi od realizmu magicznego, to bezsprzecznie Marquez udowadnia w niej że wie jak poruszyć najczulsze struny.

Nie może być mowy o pozostawieniu czegokolwiek przypadkowi, wszystko jest dograne, - ba, same myśli i zachowania bohaterów również. Ten chwilami surrealistyczny i bajeczny świat jest miejscem jak się okazuje nie życzliwym dla wszystkich, a już na pewno ne dla różnic klasowych. To one są kluczem i powodem, że Fermina Daza zamiast Arizy wybiera doktora Urbino, by móc nie narażać się na ośmieszenie i mieć gwarancję stabilnego życia, z szanowanym człowiekiem u boku. Oboje bohaterów poznajemy, gdy Ariza przybywa na pogrzeb doktora Urbino, i postanawia raz jeszcze zawalczyć o miłość Ferminy. Tej miłości, którą mu odebrano tyle lat temu, a skoro ma okazję, to czemu by nie spróbować?

Siła historii Ferminy i Florentino to głos uniwersalny, głos wskazujący siłę prawdziwej miłości, nawet jeśli zakończenie trochę rozczarowuje. Ta historia robi wrażenie, bohaterowie, ich postawy, ich walka o miłość, o bycie razem. Zachwycać się można każdym słowem, opisem, bo i chociaż Marquez może nie kreuje szaleńczego tempa, to ta rozwleczona historia robi wrażenie.

Jeśli ktoś szuka dobrej, fajnej książki, w której można przepaść, to na pewno taką będzie „Miłość w czasach zarazy”. Czy polecam? Ależ tak. 8/10.

Gabriel Garcia Marquez „Miłość w czasach zarazy”

Marquez porwał mnie „Sto lat samotności” wiele lat temu, a tę książkę umieszczam w moim top 10. Różnica historii przedstawionej w „Sto lat samotności” tak wiele różni od „Miłości w czasach zarazy”, to obie one są dowodami na geniusz pisarski kolumbijskiego pisarza. Również i ona jest książką wyjątkową, nieszablonową....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Gdzieś wyczytałam, że autor troszkę chciał ponabijać się z miłości w tej książce i trudno mi się z tym nie zgodzić. W tym kontekście odbiór lektury jest też trochę inny niż w przypadku klasycznych love story. Co do samych bohaterów, no cóż... Obydwoje byli siebie warci ;)

Gdzieś wyczytałam, że autor troszkę chciał ponabijać się z miłości w tej książce i trudno mi się z tym nie zgodzić. W tym kontekście odbiór lektury jest też trochę inny niż w przypadku klasycznych love story. Co do samych bohaterów, no cóż... Obydwoje byli siebie warci ;)

Pokaż mimo to

Jak dla mnie to ani zarazy ani specjalnej miłości tam nie było.

Jak dla mnie to ani zarazy ani specjalnej miłości tam nie było.

Pokaż mimo to

Świetna książka. Choć dla mnie było za mało "zarazy" w czasach zarazy ;P Ale ma to również swój urok.

Świetna książka. Choć dla mnie było za mało "zarazy" w czasach zarazy ;P Ale ma to również swój urok.

Pokaż mimo to

Bardzo fajna książka. Polecam

Bardzo fajna książka. Polecam

Pokaż mimo to

Dziwna ksiazka o milosci, na pewno nie spodoba sie kazdemu, aczkolwiek zachecam do przeczytania. Milosc w tej ksiazce jest rozpatrywana na wszystkie mozliwe sposoby. Na minus nudna i meczaca narracja, na plus sama historia - jest calkiem ciekawa.

Dziwna ksiazka o milosci, na pewno nie spodoba sie kazdemu, aczkolwiek zachecam do przeczytania. Milosc w tej ksiazce jest rozpatrywana na wszystkie mozliwe sposoby. Na minus nudna i meczaca narracja, na plus sama historia - jest calkiem ciekawa.

Pokaż mimo to

Książka zdecydowanie do łatwych nie należy. Sposób w jaki została poprowadzona narracja jest przydługi i momentami męczący. Z drugiej strony sama historia i ciekawość dalszych losów bohaterów trzyma czytelnika w garści.

Plus wydania książek z wydawnicza Muza są przepiękne!

Książka zdecydowanie do łatwych nie należy. Sposób w jaki została poprowadzona narracja jest przydługi i momentami męczący. Z drugiej strony sama historia i ciekawość dalszych losów bohaterów trzyma czytelnika w garści.

Plus wydania książek z wydawnicza Muza są przepiękne!

Pokaż mimo to

Na początku zdziwił mnie styl i historia, zastanawiałem się czy mnie wciągnie? I wciągnęła, może nie trzymała w takim napięciu bym nie mógł się oderwać, jednak ciekawe inne spojrzenie na losy bohaterów śledziłem z zainteresowaniem.

Na początku zdziwił mnie styl i historia, zastanawiałem się czy mnie wciągnie? I wciągnęła, może nie trzymała w takim napięciu bym nie mógł się oderwać, jednak ciekawe inne spojrzenie na losy bohaterów śledziłem z zainteresowaniem.

Pokaż mimo to