Rozprawka z III wydania uzupełnionego, Świata jako woli i przedstawienia.
W I i II wydaniu ona się nie znajduje, ale jest w tłumaczeniu Garewicza i ja te tłumaczenie preferuje miast tego, ale najlepsze jest tłumaczenie pod innym tytułem mianowice "Metafizyka miłości płciowej" a jest to tłumaczenie najlepsze. Zabezpieczone srebrną farbą nawet a to jest byle jakie.
Współczuje kozłom ofiarnym, które się nabierają na to nowsze niby "wydania dzieł Schopenhauera" które miały to być wcześniej nie wydane z całym pietyzmem przez profesora Jana Garewicza. Sztuczny przebój.

Rozprawka z III wydania uzupełnionego, Świata jako woli i przedstawienia.
W I i II wydaniu ona się nie znajduje, ale jest w tłumaczeniu Garewicza i ja te tłumaczenie preferuje miast tego, ale najlepsze jest tłumaczenie pod innym tytułem mianowice "Metafizyka miłości płciowej" a jest to tłumaczenie najlepsze. Zabezpieczone srebrną farbą nawet a to jest byle jakie.
Współczuje...

Rozprawka z III wydania uzupełnionego, Świata jako woli i przedstawienia.
W I i II wydaniu ona się nie znajduje, ale jest w tłumaczeniu Garewicza i ja te tłumaczenie preferuje miast tego, ale najlepsze jest tłumaczenie pod innym tytułem mianowice "Metafizyka miłości płciowej" a jest to tłumaczenie najlepsze. Zabezpieczone srebrną farbą nawet a to jest byle jakie.
Współczuje kozłom ofiarnym, które się nabierają na to nowsze niby "wydania dzieł Schopenhauera" które miały to być wcześniej nie wydane z całym pietyzmem przez profesora Jana Garewicza. Sztuczny przebój.

Rozprawka z III wydania uzupełnionego, Świata jako woli i przedstawienia.
W I i II wydaniu ona się nie znajduje, ale jest w tłumaczeniu Garewicza i ja te tłumaczenie preferuje miast tego, ale najlepsze jest tłumaczenie pod innym tytułem mianowice "Metafizyka miłości płciowej" a jest to tłumaczenie najlepsze. Zabezpieczone srebrną farbą nawet a to jest byle jakie....

Schopenhauer wyraża myśl jakoby miłość była tworem kulturowo wyidealizowanym - poszukiwanie bratniej duszy, spełnienia w drugiej osobie oraz przyjemność z wzajemnej obecności jest wyłącznie fortelem mającym na celu ukrycie naszych autentycznych motywacji.
Potrzeba współżycia jest zdaniem filozofa ważna, jednak jest dla nas tak istotna ze względu na to, że w niej najmocniej musi się objawiać wola życia, ażeby przedstawienie dalej trwało. Zostajemy otumanieni rozkoszą, korzyścią własną, przyjemnościami, ażeby nieświadomie realizować interes gatunku.

Temat miłości to tylko wybieg by Schopenhauer mógł przedstawić w pełnej okazałości wnioski swojego systemu o pozorności jaka często charakteryzuje „interes własny” - poczucie naszego własnego spełnienia najczęściej wiąże się ze spełnianiem zachcianek wiecznie pragnącej Woli.
Następnie Schopenhauer rozwodzi się nad coraz to bardziej zdeaktualizowanymi teoriami o przyciąganiu się przeciwieństw, fetyszach, niesmaku wysokich kobiet do wysokich mężczyzn by nie rodziły się giganty itd itd.

Oczywiście, całkowita zgoda z Schopenhauerem byłaby zbyt „edgy” dla kogokolwiek poważnego a wiele fałszywych tez Schopenhauera o miłości weryfikuje XXI wieczna rzeczywistość - mimo to fajny, krótki tekst wprowadzający w system i rozumowanie Schopenhauera.

Schopenhauer wyraża myśl jakoby miłość była tworem kulturowo wyidealizowanym - poszukiwanie bratniej duszy, spełnienia w drugiej osobie oraz przyjemność z wzajemnej obecności jest wyłącznie fortelem mającym na celu ukrycie naszych autentycznych motywacji.
Potrzeba współżycia jest zdaniem filozofa ważna, jednak jest dla nas tak istotna ze względu na to, że w niej najmocniej...

Trochę incel-talk. Przestarzała, nic wartościowego w niej nie znalazłam.

Trochę incel-talk. Przestarzała, nic wartościowego w niej nie znalazłam.

Nic z niej nie pamietam

Nic z niej nie pamietam

Uwielbiam go za jego szorstki realizm poglądów. O miłości autor w znajomy sposób mówi, iż owa występuje wszędzie jako demon zniszczenia i zagłady. :D W każdym razie momentami można się naprawdę dobrze pośmiać. Genialne! Bardzo polecam.

Uwielbiam go za jego szorstki realizm poglądów. O miłości autor w znajomy sposób mówi, iż owa występuje wszędzie jako demon zniszczenia i zagłady. :D W każdym razie momentami można się naprawdę dobrze pośmiać. Genialne! Bardzo polecam.

Postanowiłam wstrzymać się z oceną liczbową. Dość powiedzieć, że Schopenhauer skupił się tylko na pociągu seksualnym i w zasadzie słowo "miłość" powinno się w tej rozprawie zmienić na "pożądanie". Wtedy z częścią wniosków mogłabym się zgodzić.
No i trochę racji ma z tym, że literacki ideał miłości romantycznej nijak się ma do rzeczywistości. Grunt, to umieć odróżnić zakochanie (które faktycznie jest biologią) od miłości (która jest decyzją).

Postanowiłam wstrzymać się z oceną liczbową. Dość powiedzieć, że Schopenhauer skupił się tylko na pociągu seksualnym i w zasadzie słowo "miłość" powinno się w tej rozprawie zmienić na "pożądanie". Wtedy z częścią wniosków mogłabym się zgodzić.
No i trochę racji ma z tym, że literacki ideał miłości romantycznej nijak się ma do rzeczywistości. Grunt, to umieć odróżnić...

Okropnie się zestarzała. Krótka ale ciężko się to czyta. Biologia, biologia. Kobiety lubią głupich i nieokrzesanych mężczyzn - pamiętajcie dzieci. Dawno nie czytałam nic Schopenhauera i odzwyczaiłam się od jego tonu.

Okropnie się zestarzała. Krótka ale ciężko się to czyta. Biologia, biologia. Kobiety lubią głupich i nieokrzesanych mężczyzn - pamiętajcie dzieci. Dawno nie czytałam nic Schopenhauera i odzwyczaiłam się od jego tonu.

Nie ma w tej książce nic urzekającego ani odkrywczego. Sprowadzenie miłosci i zwiazków jedynie do roli redprodukcyjnej. Warto jedynie dlatego, że krótka.

Nie ma w tej książce nic urzekającego ani odkrywczego. Sprowadzenie miłosci i zwiazków jedynie do roli redprodukcyjnej. Warto jedynie dlatego, że krótka.

Pesymizm ma to do siebie, że w jakimś stopniu uchwyca obraz rzeczywistości jaki obserwuje i robi to lepiej niż niektórzy. Zgodzę się z autorem, że miłość to zasadniczo sprawa głównie biologii, od której trudno jest nam się uwolnić. Oczywiście są czynniki nas kształtujące, których nie uwzględnił jak na przykład kultura czy środowisko w jakim nam było przebywać. Schopenhauer nie unika generalizacji, w kwestii chociażby sposobu doboru partnera/partnerki, ale jak w końcu napisać krótką rozprawę nie pomijając przypadków jednostkowych? Czyta się dosyć lekko, a jedyną trudnością mogą być pewne tezy, które już zostały zweryfikowane jako fałsz. Miejscami można odczuć jakby się rozmawiało ze starym konserwatystą, ale to może takie czasy i dobrze to uwzględnić czytając. Muszę przyznać, że ostatnie cztery akapity mu świetnie wyszły - esencja pesymizmu z nutą antynatalizmu :))))

Pesymizm ma to do siebie, że w jakimś stopniu uchwyca obraz rzeczywistości jaki obserwuje i robi to lepiej niż niektórzy. Zgodzę się z autorem, że miłość to zasadniczo sprawa głównie biologii, od której trudno jest nam się uwolnić. Oczywiście są czynniki nas kształtujące, których nie uwzględnił jak na przykład kultura czy środowisko w jakim nam było przebywać. Schopenhauer...