Szkoda chłopa. Rozedrgany ton, chaos, takie agresywne miotanie się - widać, że to dzieło pisane było krótko przez tym, zanim pochłonęła go choroba. Lepiej sięgnąć po dzieła wcześniejsze.

Szkoda chłopa. Rozedrgany ton, chaos, takie agresywne miotanie się - widać, że to dzieło pisane było krótko przez tym, zanim pochłonęła go choroba. Lepiej sięgnąć po dzieła wcześniejsze.

Filozoficzna miernota, pełna sprzeczności. Szczerze mówiąc liczyłem na poważną polemikę z chrześcijaństwem w ogóle. Tymczasem dostałem wypociny (bo sama książeczka jest napisana naprawdę słabo, zarówno pod względem filozoficznym, jak i językowym),gimboateisty, który poprzez odkrycie "kast kapłańskiej", zdemaskował -w jego przekonaniu- judeochrześcijański mit słabości i uległości. Ponadto książka jest niekoherentna, nie wnosi nic odkrywczego nawet w czasy, w których funkcjonował autor.

Filozoficzna miernota, pełna sprzeczności. Szczerze mówiąc liczyłem na poważną polemikę z chrześcijaństwem w ogóle. Tymczasem dostałem wypociny (bo sama książeczka jest napisana naprawdę słabo, zarówno pod względem filozoficznym, jak i językowym),gimboateisty, który poprzez odkrycie "kast kapłańskiej", zdemaskował -w jego przekonaniu- judeochrześcijański mit słabości i...

Brutalna prawda o katolicyzmie. Nietzsche udowadnia jak wiara tłamsi społeczeństwo na każdym polu. Prawdy głoszone przez filozofa są nietuzinkowe. Odsłaniają cały brut chrześcijaństwa.

Brutalna prawda o katolicyzmie. Nietzsche udowadnia jak wiara tłamsi społeczeństwo na każdym polu. Prawdy głoszone przez filozofa są nietuzinkowe. Odsłaniają cały brut chrześcijaństwa.

Uważam się zarówno za ateistę, jak i za antyteistę, z tego powodu bardzo zależało mi na przeczytaniu antychrześcijańskiego manifestu znanego filozofa, niestety się zawiodłem. Czytając odnosiłem wrażenie, że czytam tekst sfrustrowanego niemieckiego gimnazjalisty, który całe zło świata zarzuca jednej religii, poza tym nie wyciągnąłem za dużo z tej książki.

Uważam się zarówno za ateistę, jak i za antyteistę, z tego powodu bardzo zależało mi na przeczytaniu antychrześcijańskiego manifestu znanego filozofa, niestety się zawiodłem. Czytając odnosiłem wrażenie, że czytam tekst sfrustrowanego niemieckiego gimnazjalisty, który całe zło świata zarzuca jednej religii, poza tym nie wyciągnąłem za dużo z tej książki.

Autor stawia parę dobrych tez. Niemniej jednak ich argumentacja jest okropnie chaotyczna, a przynajmniej takie sprawia wrażenie - nieuporządkowanej i niepogłębionej. Nietzsche miał chyba w tamtym czasie jakąś okropną kosę z Niemcami, bo pół książki to paszkwil na rodaków. Duża część to łkanie za przeszłością. Niemniej jednak warto przeczytać dla tej konstruktywnej i naprawdę sensownej części, w której poruszono ważne zagadnienia. Poszerza światopogląd i perspektywę.

Graficznie książka bardzo dobra - czcionka fajnie dobrana, papier nie bije w oczy nieskazitelną bielą.

Autor stawia parę dobrych tez. Niemniej jednak ich argumentacja jest okropnie chaotyczna, a przynajmniej takie sprawia wrażenie - nieuporządkowanej i niepogłębionej. Nietzsche miał chyba w tamtym czasie jakąś okropną kosę z Niemcami, bo pół książki to paszkwil na rodaków. Duża część to łkanie za przeszłością. Niemniej jednak warto przeczytać dla tej konstruktywnej i...

Na ogół ciekawa, ale powtarza sie bardzo często to samo

Na ogół ciekawa, ale powtarza sie bardzo często to samo

Nie umiem napisać nic nowego w temacie, więc ograniczę się do spisania myśli które mi utkwiły w pamięci. Niecki ukuł piękną frazę “woli mocy”, która stanowi uchwycenie cęgami semantycznymi żywotności, względem której definiował jej stratę jako dekadencję. Naturalnie przekonuje mnie przez instynkt, wydaje się to poprawne, jednak implikacje jego postrzegania siły są wybrakowane. Niecki miał potrzebę ciągłej walki, siły selekcyjnej, i wykładał jak biskup ex cathedra swoją słuszność; utrzymanie nieskończonego kryzysu stanowi najskuteczniejsze uzyskanie czystości, zgoła odmiennej od tej chrześcijańskiej. Czystości nie definiuje. Żywotności nie uzasadnia. Przez to niejako afirmuje życie, z furią opisuje każde nagięcie ideału. Podobają mi się te idee. Nie zgadzam się, ale są intrygujące. Dalej jednak nasze drogi się rozchodzą i nie spotykają więcej. Nieuzasadniony atomizm społeczny zubaża tą pracę. Współpraca, nawet jeżeli skuteczniejsza od sumy indywidualnych obiektów, nie jest brana pod uwagę. Krytyka chrześcijaństwa jest wielokrotnie celna, i niedościgniona wśród fal nowego ateizmu. Niecki używa silnie wartościującego języka, ale nie buduje ich na podstawie rygoru logicznego. Finalnie Nietzsche celnie identyfikuje patologiczne praktyki wewnątrz chrześcijaństwa, a nie moralność chrześcijaństwa jako takiego. Uzmysławia, nawet z perspektywy chrześcijańskiej błędnie prymitywne postrzeganie religii. Same przekonania autora nie mają dla mnie znaczenia; książka pobudza i za to ją cenię

Nie umiem napisać nic nowego w temacie, więc ograniczę się do spisania myśli które mi utkwiły w pamięci. Niecki ukuł piękną frazę “woli mocy”, która stanowi uchwycenie cęgami semantycznymi żywotności, względem której definiował jej stratę jako dekadencję. Naturalnie przekonuje mnie przez instynkt, wydaje się to poprawne, jednak implikacje jego postrzegania siły są...

"Książka ta przeznaczona dla najmniej licznych.
Może z nich nawet nikt jeszcze nie żyje." - ostrzega Nietzsche. Filozof, jak można się spodziewać, krytycznie odnosi się do religii. Wiele postawionych zarzutów jest słusznych, lecz zgodnie z ostrzeżeniem, nie zostaną one zrozumiane przez część czytelników. Są nacechowane negatywnie, wrogo. Mogą więc nie mieć zamierzonego wpływu na światopogląd osoby wierzącej, która posłuży się mechanizmem obronnym, wyparciem.

"Książka ta przeznaczona dla najmniej licznych.
Może z nich nawet nikt jeszcze nie żyje." - ostrzega Nietzsche. Filozof, jak można się spodziewać, krytycznie odnosi się do religii. Wiele postawionych zarzutów jest słusznych, lecz zgodnie z ostrzeżeniem, nie zostaną one zrozumiane przez część czytelników. Są nacechowane negatywnie, wrogo. Mogą więc nie mieć zamierzonego...

Strasznie przereklamowana książka, szczególnie na dziesiejsze czasy.

Strasznie przereklamowana książka, szczególnie na dziesiejsze czasy.

Seria antyreligijnych i antychrześcijańskich przemyśleń niemieckiego filozofa. Z drugiej strony wiara w moc rozumu i idea nadczłowieka. Był natchnieniem nie tylko dla artystów XX wieku

Seria antyreligijnych i antychrześcijańskich przemyśleń niemieckiego filozofa. Z drugiej strony wiara w moc rozumu i idea nadczłowieka. Był natchnieniem nie tylko dla artystów XX wieku